Weinig speelafspraakjes hier
Mijn zoon van 6, groep 4 heeft nooit zoveel speelafspraakjes op school. Eerder leek hij er niet veel behoefte aan te hebben, hij kan zichzelf ook heel goed vermaken in zijn eentje. Nu hij ouder wordt lijkt hij wel meer behoefte te hebben aan speelkameraadjes buiten schooltijd. Op zich heeft hij die ook wel in de buurt (best veel jongetjes van ongeveer zijn leeftijd hier) en daar speelt hij ook mee, dus dat is geen probleem.
Maar op school wordt er eigenlijk zelden wat afgesproken met kinderen uit zijn klas. Het beste vriendje waar zoon ontzettend leuk mee speelt kan bijna nooit afspreken, want die moet altijd naar zijn oma na schooltijd en daar kan blijkbaar niet van afgeweken worden (ik vind het best sneu, want mijn zoon en vriendje willen wel heel graag bij elkaar spelen, maar dat terzijde). Overigens valt me op dat andere jongetjes in de klas niet veel afspreken bij het schoolhek, op een paar enkelingen na, waarvan de moeders met elkaar bevriend zijn.
Wat zou het zijn? Gewoon toeval dat er allemaal jongetjes in de klas zitten die liever thuis zijn na schooltijd? Of misschien ouders die speelafspraakjes maar ingewikkeld vinden, zoals bij het genoemde vriendje? Van een aantal vriendinnen hoor ik dat hun kinderen wel 2 of 3 keer in de week wat afspreken met andere kinderen, maar hier is het eerder 2x per maand, dus ik maak me een klein beetje zorgen. Aan de andere kant is 2-3 per week afspreken misschien ook wel veel? (lijkt me wel, met kinderopvang, zwemles en evt. clubjes erbij)
Op zich is zoon denk ik wel redelijk populair; hij vindt het leuk op school, volgens de juf ligt hij goed in de groep (is wel nogal jong en klein voor zijn leeftijd) en hij is ook op een stuk of 5, 6 verjaardagsfeestjes geweest. De vriendjes in de buurt zijn allemaal wel net iets jonger en zitten 1 of 2 klassen lager (onze zoon is heel vroege leerling) en dan is die van ons meestal de 'spelleider' met de goede ideeën.
Spelen met kinderen uit de buurt
Ik begrijp dat je zoon na schooltijd wel speelt met jongetjes uit de buurt, maar dat jij graag zou zien dat hij meer met klasgenoten speelt/het vreemd vindt dat hij zo weinig speelafspraakjes heeft.
Hier zijn de jongetjes uit de buurt voor het grootste deel tevens klasgenootjes van mijn zoon of zitten ze op dezelfde school. Moet er altijd gehaald en gebracht worden als je zoon met iemand uit de klas speelt? Zeker op die leeftijd kan dat een belemmering zijn om af te spreken omdat er dan altijd een ouder tussen zit. De jongens hier regelen het spelen zelf, mij wordt niets meer gevraagd 
. Dat je zoon weinig met klasgenoten speelt hoeft dus niet per se iets te zeggen over zijn populariteit, maar is misschien meer een kwestie van ingewikkelde logistiek?
Chris
Dat zou kunnen,
de leeftijd, en het halen en brengen, dat dat een belemmering is. Maarja, de kinderen van vriendinnen die zijn ook nog in de leeftijd dat ze gebracht en gehaald moeten worden, dus. Ik vind het inderdaad voornamelijk vreemd dat de jongens op school niet veel lijken af te spreken (de meisjes doen het wel onderling, namelijk). En ook wel een beetje jammer natuurlijk, maar mijn zoon lijkt er niet veel last van te hebben
Als hij maar kinderen heeft
waar hij lekker mee kan spelen na schooltijd, lijkt het me niet zo'n probleem. Zeker als hij het zelf geen punt vindt. Als hij nog twee jaar ouder is en zelf heen en weer kan fietsen naar klasgenoten gaat er een wereld voor hem open. Zo ook bij mijn zoon. Nu tien. Sinds een jaar ligt de wereld aan zijn voeten. Zal hij naar zijn beste vriend fietsen of toch naar het voetbalpleintje waar zijn klasgenoten voetballen of toch naar de skatebaan. Heerlijk.
Ver van school?
Woon je wat verder van school zodat er geen schoolvriendjes in de buurt wonen? Bij ons is dat wel zo en kost het daardoor soms iets meer moeite om af te spreken. Maar het lukt meestal wel. Verder spelen ze hier ook veel in de buurt maar dan inderdaad met kinderen die niet bij hen op school zitten.
Ik neem aan dat de oma van vriendje het vriendje komt ophalen. Kun je de oma dan niet een keer vragen of ze kunnen spelen?
Afspraak
Kun je met de moeder van het vriendje niet afspreken dat haar zoon een keertje met jou/jouw zoon meekomt ipv met de oma? Als jij het aan haar (die moeder) vraagt, dan vertelt ze misschien waarom het kind altijd met oma mee moet. Mss durft het kind nog niet bij anderen te spelen (ze zijn immers pas 6!) of is/voelt de oma (zich) te oud om meerdere kinderen te handelen. Of vindt ze je kind te temperamentvol. Je zegt namelijk dat je kind 'spelleider' is. Dat wordt niet altijd door andere ouders gewaardeerd/begrepen. Mijn zoontje is ook nogal druk/spelleidertje/vol ideeën en heeft door toedoen van ouders een vriendschap verloren met een meer timide jongetje omdat ze hem te bazig vonden over hun zoon.
Afspraak is gemaakt!
ik was er een weekje tussenuit wat betreft het internet, maar hier ben ik weer...
Er is eindelijk een afspraakje, na drie weken. Overigens hebben de jongens wel vaker bij elkaar gespeeld want ze zitten al bijna 3 jaar bij elkaar in de klas; de afspraakjes zijn echter op 2 handen te tellen, en dat vind ik wel weinig voor een beste vriendje. Je hoeft niet elke week wat af te spreken, maar vriendje is maar 3 of 4 keer hier geweest (buiten kinderfeestje om) en andersom net zo. Alle keren hadden ze vreselijk leuk gespeeld en wilden ze bij elkaar blijven eten en logeren enzo. Zou ik hartstikke leuk vinden, maar de andere kant werkt niet zo mee.
Ik heb geen idee wat het is, de oma en moeder van het vriendje zijn heel stroef wat betreft het afspreken. De oma en vader zeggen altijd dat we dat beter kunnen afspreken met de moeder. Aangezien het vriendje 3 dagen in de week naar zijn oma gaat en er dan blijkbaar helemaal niet gespeeld mag/kan worden, blijft alleen de vrijdag over, want wij hebben nog een dag bso.
En op vrijdag zijn er vaak uitvluchten als we gaan morgen -zaterdag dus- een weekendje weg, het zusje van het vriendje is ziek, we hebben om 4 uur een afspraak bij kapper/tandarts/etc.
Is het iemand anders overigens ook opgevallen dat speelafspraakjes veel vaker voorkomen als er een klik tussen de moeders is en die ook bij elkaar komen koffiedrinken enzo? Ik kan me dat van mijn eigen jeugd niet zo herinneren eigenlijk.
Oma's en opa's
Met opa's en oma's die een kind uit school halen heb ik dezelfde ervaring. Dan wordt er gewoon niét afgesproken. Misschien willen die het kleinkind voor zichzelf of vinden ze het al gauw lastig? Jammer, want ik vind speelafspraken persoonlijk een hele goede tijdbesteding voor een kind.
Mwah
'Misschien willen die het kleinkind voor zichzelf of vinden ze het al gauw lastig? Jammer, want ik vind speelafspraken persoonlijk een hele goede tijdbesteding voor een kind.'
Mwah, ik ben hier de hele dag al over aan het nadenken. Ik ben namelijk ook niet zo dol op speelafspraakjes. Mijn kinderen nemen regelmatig een vriendje of vriendinnetje mee. Maar ik heb er een hekel aan.
We hebben een vol huis en de grote kinderen (pubers) ergeren zich al snel helemaal kapot aan de vriendjes van de jongsten (groep 3) die over de vloer komen. Dan moet ik dat kind de hele tijd bij de computer van een groot kind wegsturen of ben ik de hele middag bezig met ruzies aan het sussen en kinderen naar buiten sturen. Bleuh. Daarnaast vind ik sommige vriendjes of vrienden van mijn kinderen, niet leuk. Ik vind mijn eigen kinderen super, mijn neefjes en nichtjes leuk, maar verder ben ik niet zo dol op kinderen. Zou er nooit mijn werk van maken.
En dan vraag ik me af, wat levert het op? Ze zitten de hele dag op school al op elkaars lip en dan thuis ook nog? Het komt misschien ook doordat we een groot gezin hebben. Niemand zit hier eigenlijk verlegen om een speelkameraadje. Mijn kinderen vervelen zich niet zo vaak. Er is wel iemand in huis die mee wil spelen, of ze vinden wel iemand op straat.
Ik vind het vaak wel goed hoor, dat spelen, dat wel. Ik zet mijn bezwaren aan de kant, omdat mijn kinderen het leuk vinden. Maar ik weet niet of het wel nut heeft.
Als ze wat ouder worden, vind ik het minder vervelend. Tegen de tijd dat mijn kinderen zelf gastvrouw/heer kunnen zijn, bedoel ik. Als ze zelf kunnen bedenken wat handig is om te doen.
Opa's en oma's
Als een kind 3x in de week bij Opa en Oma is, dan is het toch geen speciale afspraak meer? Niet anders dan een 'gewone oppas'.
Overigens hier niet de ervaring dat het lastig is, grootouders die op een vaste dag de kleinkinderen opvangen vinden het vaak geen probleem als er een vriendje meekomt (nog niet meegemaakt in ieder geval). Met vast vriendje van Middelste bracht ik hem dan wel thuis als hij bij ons kwam spelen - dus dat Oma of Oma niet de stad door moest.
Dat herken ik wel
Koffiedrinkende moeders wil wel helpen, maar wat vooral meespeelt is dat sommige mensen er gewoon echt niet op zitten te wachten, die vreemde kinderen over de vloer. En ik denk eigenlijk dat mijn man daar ook wel een handje van had. Die vond 1 vader met 2 kinderen vaak al genoeg. Die heeft er best wel aan moeten wennen dat speelafspraakjes op een papadag er gewoon bijhoren.
Zou het helpen als je ze vooral bij jou thuis laat spelen?
Hier wel bij oma en opa
Die kwamen om de beurt,eerst kwam oma altijd en de laatste jaren was oma bij mn broer en opa hier,dan mocht er vaak gewoon afgesproken worden, bij opa niet elke keer en bij oma t liefste een huis vol 
Wel de vaste vriendjes dat was wel de afspraak.
Dus...
het lijkt wel meer voor te komen dat ouders speelafspraakjes een beetje veel 'gedoe' vinden. Misschien zijn er bij onze school toevallig relatief veel van dat soort ouders...?
Overigens heb ik ook wel mijn voorkeuren voor wie er komt spelen (dat ene hele drukke jongetje niet elke week bij ons, bij wijze van spreken) en soms wil ik mijn kinderen ook wel eens voor mezelf, of heb ik andere plannen.
Ouders die elkaar (niet) liggen
Mamahippie, ik proef een beetje uit je posting dat je bang bent dat de ouders van bepaalde kinderen liever niet hebben dat jouw zoon met hen omgaat. Kan dat kloppen? Gezien je nick zul je er afwijkend uitzien, misschien dat dit meespeelt. Zelf merk ik ook weleens dat bepaalde kinderen een beetje bij mijn dochter worden weggehouden. Niet dat ik een minderwaardigheidscomplex heb maar op een gegeven moment begint het gewoon op te vallen. Ik ben buitenlander, heb geen duidelijk beroep, ben als persoon moeilijk te plaatsen en mijn dochter kleedt zich niet zoals in dit dorp de norm is: meisjesachtig, jurkjes, strikjes, tierelantijntjes. Ze zullen zowel mij als haar best een beetje raar vinden. Soms steekt dat maar ik merk dat bepaalde vriendschappen niet kapot te krijgen zijn en meer en meer via de telefoon en de computer (chat) verlopen.
