Wie leert wat en wat doe ik? (akkefietje zoon en klasgenoot)
Ik ben al een paar dagen mijn hoofd aan het breken op welke manier en OF ik me er uberhaupt mee moet bemoeien.
Wat is er aan de hand. Het begon ermee dat op school een gogo van zoon (6 jaar, groep 3) kwijt (gepikt) was. Wij hebben gereageerd met: pech gehad. Je moet geen spullen van thuis meenemen naar school. Hoe lullig ook en hoe vervelend dit ook is. Omdat het in de kleedkamer gebeurd is waar alleen zijn klas was is het eigenlijk zeker dat het iemand uit zijn klas moet zijn dus de juf zou er wel iets mee doen in de klas. Er is een soort gesprekje in de kring over geweest, met als uitkomst dat 2 kids een dubbele gogo van henzelf geschonken hebben aan hem. Heel lief.
Later ging zoon een gogo ruilen op vraag van een klasgenoot Piet. Zoon gaf hem de gogo en pietje zou de volgende dag een gogo voor hem meenemen.
En dat gebeurt dus niet.
Ik heb het er met zoon over gehad: wat heb je geleerd? als je gaat ruilen dan gelijk oversteken en anders niet doen.
Toch baal ik hiervan want wat leert Pietje? met afhouden en smoesjes kom ik ermee weg.
Ik ben dus even meegegaan met zoon toen hij weer aan Pietje vroeg of hij zijn gogo alweer mee had en dat hij anders zijn eigen gogo weer terug wil. Zijn moeder stond erbij. Maar moeder is een beetje van het type: regel het lekker zelf (en dat is op zich ook goed).
Vooralsnog heeft Pietje de oude gogo van zoon niet teruggegeven en ook geen andere meegenomen om te ruilen.
Ik zit met het dilemma: en nu? ga ik hiermee verder (moeder bellen? Pietje nogmaals aanspreken?) of leert mijn zoon nu via the hard way. En wat leert Pietje dan? Ik baal hier zo van. Zoon is goudeerlijk en zo goed van vertrouwen en krijgt elke keer de deksel op zijn neus. Wie zou nu eigenlijk van wie moeten leren?
Sorry beetje lang verhaal geworden.....
Angel
ik zou denk ik die moeder aanspreken en vind eigenlijk dat die moeder wel had moeten ingrijpen maar goed. Jouw zoon is pas 6 en daarom zou ik toch voor hem opkomen en contact opnemen met pietje zijn moeder omdat pietje het niet doet ook al heb je het al gevraagd.
Niets
Ik zou geloof ik verder niets doen. Je hebt Pietje aangesproken in het bijzijn van zijn moeder. Die heeft dus al gehoord wat jij te vertellen hebt. Haar nogmaals apart aanspreken heeft weinig zin: of ze heeft naar aanleiding van jouw vraag thuis Pietje al vermanend toegesproken, of ze doet helemaal niets.
Jouw zoon leert van het incident dat hij niet meer moet handelen met Pietje. Pietje heeft één keer geluk gehad en zal de volgende keer bot vangen bij jouw zoontje. Ik begrijp je neiging om Pietje (en zijn moeder) eens flink op te voeden, maar je zoon zal toch echt door schade en schande zelf wijs moeten worden. Zie het als een (vervelend) leerproces voor je zoontje dat niet iedereen te vertrouwen is.
n@nny
Ook niets
Ik zou zelf geen actie meer ondernemen richting moeder of jongetje. Als het om iets groters was gegaan had ik het nog overwogen, maar om zoiets suffigs als een gogo, echt niet. Je kan wel je zoontje helpen bedenken wat hij zelf nog kan doen om wat druk op het jongetje uit te oefenen.
Wel
Ik zou wel iets doen. Het gaat er wat mij betreft niet om dat het om iets suffigs gaat als een gogo, het gaat om het principe. Je houdt je aan afspraken. Of het nou om iets groots of iets kleins gaat.
Ook vind ik dat die moeder haar zoon er best op mag aanspreken. Zij moet haar kind toch leren dat dit niet eerlijk is.
ik zou denk ik de volgende keer dat ik weer het jongetje zou zien vragen of hij nu wel die gogo bij zich heeft. Als hij weer nee zegt zou ik iets zeggen als: maar dat is niet wat jullie hebben afgesproken, ik wil dat je die gogo teruggeeft.
En dan zou ik die moeder vertellen wat er aan de hand is.
Nog eens vragen
Nou, die kinderen vinden zo'n gogo heus niet suffig! Ik denk dat ik er wel op terug zou komen. Gewoon nog een keer vragen, aan Piet met moeder erbij, of eens alleen aan de moeder, lekker terloops: "Zeg, het lijkt misschien te suf voor woorden maar zoon zit nu al twee weken op zijn gogo te wachten en Piet vergeet 'm telkens... stop jij 'm morgen even in z'n tas?" Ik vind dat niet raar hoor, bij kinderen van zes.
Ik ben vast een softie. Ik denk ook niet bij elke tegenslag voor mijn kind dat het een leermoment is voor het ware harde leven. Ik vind het soms juist uitstekend dat ze leert dat haar moeder haar helpt als ze er zelf even niet uitkomt. Zo'n mislukte ruilactie zou voor mij dus in die laatste categorie vallen. Mijn dochter vindt gogo's namelijk ook Heel Erg Belangrijk.
groet,
Lou
Niet
Angel,
Nee, ik zou niets meer doen. Zoon leert zo een les, en Pietje zal op zijn eigen manier ook wel een les leren. Nu komt hij er bij zoon misschien mee weg, maar dat zal niet bij alle kinderen lukken. En als dat toch het geval zou zijn, dan zou vroeg of laat niemand meer met Pietje willen ruilen.
Die principes waar sharon over schrijft, die leert Peitje dan ook wel, al is het niet op de manier waarop een ander zijn kind wat leert.
Groet, Minka
Dat werkt dus niet zo
Mijn zoon gaat bij de volgende actie echt niet roepen dat men niet moet ruilen met Pietje. Dat durft hij niet eens. Missch dat het me daarom zo raakt. Zoon is zo vol vertrouwen, en eerlijk en daar wordt in mijn ogen misbruik van gemaakt. Pietje is 8 (combiklas 3 en 4). Die weet dondersgoed hoe het zit.
Het lullige is altijd in dit soort gevallen dat degene die het onderspit delft er iets van leert en de 'dader' (ai ai dit klinkt heel zwaar, wist even geen ander woord) niet....
Zoon is meer over de rooie van het feit dat ie iemand onterecht vertrouwde dan om de gogo's.
Tja ergens baal ik daarvan. Ik ben blijkbaar heel idealistisch en hoop nog steeds op een mooie wereld die bij de jeugd schijnt te beginnen, die heeft de toekomst, maar zelfs daar niet. hi hi. 
Hier ook niet
Nee mijn zoon zou als hem dit was overkomen ook niet durven roepen: met hem moet je niet ruilen.
Ik zou wel pissig zijn, maar ook omdat die moeder er kennelijk niks mee doet.
En zoon moet leren
om niet tegen jou tekeer te gaan, maar tegen Pietje. Als ik íets geleerd heb in al mijn jaren moederschap is het wel dat je het kind van een ander niet op kan voeden. Hoe goed het ook zou zijn voor alle partijen 
Echt niet.
Pietje leert hoogstwaarschijnlijk dat hij kleine jongetjes kan intimideren. En volgend jaar, in de combi 5/6, is Pietje de kleine.
Tirza
Inderdaad
Helemaal mee eens. Probeer niet het andere kind op te voeden, dat gaat je niet lukken. Bovendien: dan ga je het veel te druk krijgen, want er gaan nog zóveel situaties komen! Denk maar aan een ouder kind dat jouw kind om te gaan knikkeren en natuurlijk wint (en jouw kind is al zijn knikkers kwijt). Of een kind dat net zo lang zeurt tot jouw zoon hem een paar voetbalkaartjes geeft (en daar spijt van krijgt). Of een groepje kinderen dat een keer tegen jouw kind zegt dat het niet mee mag doen met voetballen. Etc. etc.
Nou
ik zou niet moeder van pietje aanspreken omdat ik hoop dat ze pietje eens gaat opvoeden maar omdat ik het oneerlijk voor mijn kind vind en ik hem te jong vind om zelf verdere acties te ondernemen om zijn eigen spullen terug te krijgen (maakt niet uit wat mij betreft wat de waarde is van die spullen).
Kind zelf aanspreken
Als moeder er blijkbaar niets aan doet dan zou ik gerust nogmaals het kind aanspreken op het feit dat hij nogal "vergeetachtig" is en dat hij toch écht nog een gogo mee moet brengen voor zoon. Misschien heeft hij er "toevallig" wel eentje in zijn zak zitten?? zou hij even kunnen kijken?? dan is het gelijk opgelost.
Die moeder
Bij die moeder kom je niet verder. Mijn dochter - toen net vier jaar oud en net op school - had in de klas haar schoen gezet met Sinterklaas en er zat een mini- kaleidoscoopje in. Prachtig. Ze legde het ding ergens neer en weg was hij. Later zag ze een jochie dat al zes was geworden ermee lopen (hij had er dus twee). Toestanden natuurlijk, maar toen ik de moeder er heel aardig op aansprak, vond zij dat dochter maar op haar spullen moest passen. Haar zoontje had 'm eerlijk gevonden en - zoooo lief - aan zijn kleine broertje gegeven. Gelukkig had juf nog een reserve exemplaar. Dochter heeft in ieder geval al heel jong geleerd dat ze haar spullen in haar tas moet stoppen. En dat sommige kinderen niet te vertrouwen zijn. Zo kreeg ze ooit de schuld van het feit dat het rolletje in het fototoestelletje dat bij de logeerbeer zat(zo'n klik-klak-klaar-ding dat je in zijn geheel inlevert om te ontwikkelen) helemaal vol was. Dat was tijdens het overblijven gebeurd. Dochter zei dat ze het niet gedaan had, maar een groter kind had gezien dat dochter het wel had gedaan. Ik heb meteen een nieuwe gekocht en heb het oude rolletje laten ontwikkelen, zodat de foto's van de logeerbeer in ieder geval gered waren. Wat bleek: dochter stond op alle foto's die tijdens de overblijf waren gemaakt, dus die kon nooit de fotograaf zijn. Het grotere kind had het zelf gedaan.
Dank, geregeld
Ik heb het zoon nogmaals laten vragen aan Pietje. Die vergat het steeds zei hij. Ik heb de moeder dus even gemaild met de vraag om toch even te helpen hierin. Dat heeft ze gedaan. Het is opgelost nu.
dank voor de tips. Ik ga proberen me er echt zo min mogelijk in te mengen
Angel
Prima opgelost!
groet,
Lou
