Wiebeltand bij 9-jarige
Drama in huis: dochter heeft een wiebeltand, een hoektand. Bij de eerste wisselronde was het bij elke tand een drama. Miepen dat 't pijn doet, neeeee, hij mag er niet uit, het doet pijn! Ik kan niet eten, want het doet pijn. Zucht, maar goed toen was ze 6-7, nu 9, bijna 10. En ja, weer hetzelfde. Vanavond was ik het even helemaal zat: er wordt niet meer gemiept over wiebeltanden, er wordt gewoon gegeten en verder is het klaar. Huilen, je vind me zeker een lafaard omdat ik het niet durf om de tand eruit te halen. Nou ja, zei ik, ik mag het ook niet. Ik hoor al drie dagen niks anders en dat ben ik zat. Ik weet dat de tand eruit halen even pijn doet, maar dan ven je er vanaf en nu hoor ik nog minstens een week dit gezeur. Enfin, ik was de kwaaie peer.
Hoe gaat dat bij jullie kinderen? Ben ik te weinig begripvol geweest?
Hier
Mijn zoon begint zo hard te trekken als een tand een klein beetje wiebelt dat hij er zeker met een dag uit is. Hier is het dus totaal geen probleem. Alhoewel ik hetzelf een vreselijk idee vind, zoals hij zijn tanden eruit 'trekt'
De tand is eruit ....
E i n d e l i j k! De wiebeltand is eruit. Pff, wat een drama! Stel je voor: de tand zit nog net vast, staat scheef, als je kijkt, wiebelt het al. Met een heel klein stemmetje kwam de vraag: papa wil jij de tand eruit halen, mama moet me vasthouden en piet (knuffel) moet er ook bij zijn. En vasthouden betekent ook echt vasthouden, want toen puntje bij paaltje kwam: nee toch maar niet. Mooi wel. Mijn man heeft de tand nauwelijks aangeraakt of hij was eruit. Auw, auw, doet pijn, nee niet doen, meissie je tand IS ER AL UIT! O, wist ik niet. Toen geschrokken: is er veel bloed? Wat denk je zelf?
De volgende wiebeltand zit er al weer. Wens ons maar sterkte.... we hebben 't nodig.... Na vier hoektanden, volgen nog acht kiezen???
