Zoon durft niet naar buiten
Het is weer mooi weer en de kinderen spelen hier al de hele week lekker buiten. Skaten, kingen (? ik weet niet hoe je dat schrijft maar iedereen lijkt het te doen), vissen, voetballen, ontzettend gezellig klinkt het.
Maar zoon van bijna 6 wil het huis niet uit. Hij is heel bang voor de buurtkinderen. Ik stuur hem elke dag een kwartier naar buiten, dat doet hij dan braaf maar ik zag hem vandaag zijn fietsje pakken, hij liep ermee door de woonkamer(!) naar de tuin en via de tuindeur naar de straat.. Voor ons huis waren nl. een aantal kindjes aan het spelen. Na precies een kwartier stond hij weer op de stoep, hij had met zichzelf papier, schaar en steen gespeeld zei hij.
Het lijkt wel met de dag erger te worden. Hij is bang dat ze hem uitlachen (is ook wel eens gebeurd) of dat ze hem wegsturen (gebeurd ook). Ik ga wel eens met hem mee, maar dan speelt hij met mij of alleen.
Mijn vraag is eigenlijk, of iemand dit herkent en wat ik kan doen om mijn zoon te helpen. Of moet ik het maar gewoon zo laten en komt het vanzelf goed? Het gaat om een gevoelige jongen, dat is waarschijnlijk al wel duidelijk, in de klas is hij wel populair geloof ik.
Alvast bedankt! Daenerys
Waarom?
Moet je zoontje verplicht alleen naar buiten als hij dat helemaal niet leuk vindt? Ik denk niet dat hij dan opeens spontaan met de buurkinderen gaan spelen. Blijkbaar negeren de buurkinderen hem ook. Mijn eigen kinderen gaan ook niet opeens naar buiten als zij buren zien. Deze kinderen zijn ouder en mijn kinderen willen niet met ze spelen. Hoeft van mij ook niet. Bovendien zijn de buurkinderen ook niet erg geïnteresseerd in onze kinderen (kleintjes in hun ogen waarschijnlijk) Ze spelen wel buiten maar dan met vriendjes. Ik zou je zoontje buiten laten spelen met een vriendje van school. Op die manier wordt het buiten spelen minder eng en wie weet vindt hij op die manier straks toch aansluiting met de buurkinderen. Dus nodig zo vaak mogelijk kinderen uit de klas uit. En dan samen naar buiten met een voetbal, knikkers, stoepkrijt. Wie weet gaan de buurkinderen dan ook mee spelen. En zo niet wat maakt het uit.
Ok,
Dat is goed om te horen en het is inderdaad een slim plan om zoon met klasgenootjes buiten te laten spelen. Wat me alleen bij zoon zo opvalt is dat hij zo bang lijkt. En de meeste buurkinderen zijn precies van zijn eigen leeftijd, dus niet ongeinteresserd omdat ze een stuk ouder zijn. Hij lijkt gewoon steeds meer in zijn schulp te kruipen en WIL wel buiten spelen, maar laat zich tegenhouden door de aanwezigheid van andere kinderen. En dat baart me zorgen..
Groetjes, Daenerys
Vervelend
Maar dan juist. Niet alleen naar buiten sturen maar met een vriendje. Hij krijgt dan vanzelf meer lef.
En wat geeft het?
Als hij echt zo intens niet buiten wil spelen (met/bij buurkinderen) zou ik hem zeker niet dwingen. Zeker als je aangeeft dat hij dus wel eens negatieve ervaringen heeft gehad met dat clubje. Dat komt wel (of niet en dan nog, waarom zou hij met de eerste de beste buurkinderen uit de voeten moeten kunnen? Wie weet zijn het wel supervervelende kinderen en heeft je kind een heel fijn gevoel wie wel en wie niet bij hem past. Ik neem toch aan dat jij ook niet al jouw buurvrouwen even gezellig vindt 
Als hij nou ook heel angstig zou zijn op school en moeizaam contact legt enz is het mss een ander verhaal, maar voor nu zou ik hem lekker z'n gang laten gaan.
Jaaaa
Ik merk dat ik wel blij word van de reacties. Inderdaad heb ik ook he-le-maal niets met de meeste buurvrouwen, waarom zou hij dan blij moeten worden van de buurkinderen.. Vandaag buiten voor de tuin gedaan en zoon was lekker aan het klooien met stokken. Dat ga ik vaker doen! Ben zelf opgevoed met de gedachte dat als je iets niet leuk vindt, je het JUIST moet doen. Dat zit er denk ik dieper in dan ik dacht.
Dank, Daenerys
