Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Asa Torell

Asa Torell

15-09-2009 om 20:48

Zoon laat vriendjes niet aan het woord: mee bemoeien?

De titel zegt het hopelijk al. Zoon (5) is best een spraakwaterval en vooral als er een vriendje komt spelen kan hij aan een stuk door op luide toon declameren wat er gebeurt, moet gebeuren en gaat gebeuren. De vriendjes trekken zich over het algemeen niet heel veel aan van die verkapte bevelen maar echt gezellig lijkt het me niet voor ze .
Ik probeer dan wel eens op te merken tegen zoon dat het aardig zou zijn als de ander ook de kans krijgt iets te zeggen. Wat zouden jullie doen? Er op het moment iets over zeggen? Achteraf uitleggen dat het misschien niet zo aardig is? Of hem gewoon er vanzelf achter laten komen doordat de vriendjes klagen, of niet meer willen komen spelen?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Betonnen muur

Hoi Asa,

Had ik jou al eens getracteerd op mijn beeldspraak van de betonnen muur? Daar lopen kleuters de hele tijd met een blinddoek om hun hoofd tegen aan tot ze het gat gevonden hebben.

Alles staat in het teken van experimenteren kortom. Ik vind het eerlijk gezegd behoorlijk vermoeiend om aan te zien af en toe. De metamorfose naar schoolkind vond ik verbluffend fijn. Maar goed, jij zit er middenin en ik begin met jongste net aan de tweede ronde.

Nog niet echt een antwoord... maar ik zou gezien het bovenstaande hooguit kiezen voor een subtiele feedback als de kindjes weg zijn. Ze hoeven niet meteen drastisch met hun voeten te stemmen door weg te blijven. Alleen het feit dat ze hun eigen gang gaan en niet onder de indruk zijn van het enthousiasme van jouw zoon zal hem misschien vroeg of laat ook tot inkeer brengen. Tsja, het hoort er gewoon bij denk ik. Het leuke is dan om de gedachten van je zoon te volgen en te observeren hoe (en wanneer/of) hij tot inkeer komt.

Asa Torell

Asa Torell

16-09-2009 om 21:10

Auw

Nee die kende ik nog niet! En gelukkig vind ik het er hier meestal nog niet zo heel erg pijnlijk aan toe gaan. Maar ik neem je advies graag over, met de hoop erbij dat het min of meer vanzelf zal goedkomen.

Sascha2

Sascha2

17-09-2009 om 16:37

Asa

Tja, wat ik zou doen is een puur theoretische overweging, omdat ik de ervaring niet heb. Mijn zoontje is bijna vijf en begint zoetjesaan met speelafspraken. Volgens mij gaat alles tot nu toe in pais en vree.
Ik zou zelf het laten gebeuren en erna met hem over praten. Het is natuurlijk moeilijk inschatten hoe de andere kinderen het vinden. Als je hem op het moment zelf aanspreekt, maak je de situatie misschien groter dan hij is (omdat de andere kinderen het helemaal niet erg vinden bijv.). Maar als de kinderen weg zijn, kun je het natuurlijk wel bespreken met je zoon, en dan in algemene zin. Het zal een hele tijd duren voordat het gat in de betonnen muur gevonden is (mooie metafoor trouwens). Lijkt op het leren delen van speelgoed, dat was hier in ieder geval een lange beproeving.

liora

liora

17-09-2009 om 20:46

Ik bemoei me ermee

Hoi Asa,

ik bemoei me er wel mee. Niet al teveel, maar ik zorg wel dat mijn zoontje niet te bazig doet. Of als er bijvoorbeeld een film gekeken mag worden, dan zorg ik wel dat er een film wordt gekozen die ze beiden willen zien.
Het hangt wel van de chemie af. Met sommige kinderen gaat het zo makkelijk, dat een keer wat bazigheid geen probleem is. Maar als ik het idee heb dat mijn zoon echt te bazig of bezitterig doet, dan stuur ik wel bij.

Liora

Asa Torell

Asa Torell

20-09-2009 om 20:07

Beetje ertussenin

De situatie zit net een beetje tussen echte bazigheid en 'het maakt de vriendjes niks uit' in volgens mij. Als zoon probeert idd. alles te bepalen en het vriendje dat niet wil, grijp ik wel in zoals Liora beschrijft. Maar meestal gaat het vriendje gewoon zwijgend zijn gang. Dus dan moet alle interpretatie, dat vriendje het niet leuk vindt, van mij komen. Maar ikzelf vind het echt geen leuk gedrag, en de sfeer vind ik ook niet echt goed op zo'n middag.
Liora, hoe doe jij dat ingrijpen precies? Wat zeg je dan? Ben blij met voorbeelden, ik vind het best lastig om de juiste woorden te vinden.

Sascha2

Sascha2

21-09-2009 om 11:19

Klopt

Als het vriendje op wat voor manier aangeeft, dat hij het niet leuk vindt, dan zou ik ook ingrijpen. Niet stilzwijgend de boel laten escaleren uiteraard, daar heeft je zoon ook niets aan. Het ging er mij om, dat als je niet weet hoe het vriendje het vindt, het wellicht niet nodig is om op dat moment in te grijpen, maar je je zoon wat later individueel kunt aanspreken. Je moet dan inderdaad zelf een interpretatie maken en niets is zo moeilijk als voor een ander denken.
Met voorbeelden kan ik je niet helpen, helaas. Hier helpt het namelijk nog om tegen mijn zoontje (4,5 jaar) te zeggen dat het vriendje is gekomen om samen te spelen. Maar zoals gezegd: mijn zoontje is nog niet echt van het bazige. Wie weet komt dat nog straks met drie jongere zusjes
Hoop dat je wat tips krijgt, waarmee je uit de voeten kan!

Asa Torell

Asa Torell

21-09-2009 om 20:13

Sascha

Ik had wel begrepen dat je bedoelde: niet ter plaatse ingrijpen als je het niet aan het vriendje merkt. Sorry als dat verkeerd overkwam. Ik was wat hardop aan het nadenken in mijn vorige posting over hoe het nou bij die vriendjes precies zit.
En er zijn eigenlijk wel meer situaties die er op lijken: 1 kind doet iets wat niet echt aardig is (in mijn interpretatie) maar ook niet acuut fout (zoals slaan, stukmaken) en ander kind protesteert niet. Wat te doen? Vandaag bijvoorbeeld, toen zoon voor zijn beurt alweer op de trampoline in de speeltuin wilde gaan ipv. een meisje wat aan de beurt was, maar dat bedeesd leek af te wachten. Ik heb wel ingegrepen maar twijfelde ook hier weer.

liora

liora

21-09-2009 om 22:39

Asa

Hoi Asa,

Als ze bijvoorbeeld samen op de spelcomputer zijn, en ik zie dat mijn zoon steeds de joystick heeft, dan zeg ik: mag vriendje ook een spelletje doen?
En als ze een film uitzoeken, dan zeg ik dat ze iets moeten kiezen wat ze beiden willen zien.

Dat soort dingen... ik hoop dat je er wat aan hebt.

Groetjes,

Liora

Sascha2

Sascha2

22-09-2009 om 12:12

Nee joh asa

Kwam helemaal niet verkeerd over hoor.
Wat jouw voorbeeld in de speeltuin betreft: op dat moment zou ik wel tegen zoonlief zeggen, dat hij niet aan de beurt was en gewoon op zijn beurt moet wachten. Meteen op dat moment, zodat hij het kan plaatsen en ervan kan leren. Zeker als je aan het meisje ziet, dat ze gewoon gaat zitten afwachten. Eigenlijk een stil protest tegen het voorkruipen van je zoon.
Ik doe dat ook, als ik zie dat hij iets doet dat niet goed is (in mijn ogen). Op dat moment corrigeren, als ik merk dat een ander kind er anders de dupe van is. Als het andere kind zelf aangeeft dat hij/zij aan de beurt is dan laat ik het (even) gebeuren: vaak lost het zichzelf dan op.
Het blijft moeilijk, wanneer grijp je in en wanneer niet? Steeds maar weer een afweging he, in iedere concrete situatie.
Overigens sluit ik me wel aan bij Liora: je kunt een kind best sturen zonder boos te worden of hem op gedrag aan te vallen. Gewoon toelichten dat een ander kind ook mee mag spelen, dat er gedeeld wordt en dat de keuzes door beiden gemaakt worden etc.

Asa Torell

Asa Torell

22-09-2009 om 19:56

Dank jullie

kwartje gevallen hier... inderdaad, gewoon zeggen dat de ander nu aan de beurt is (of wat dan ook). Ik kom altijd terecht in een hele uitleg waarom het gedrag niet goed is. En die kan juist beter achteraf.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.