16 jarige advies nodig
Beste ouders,
Zoals gemerkt van de titel ben ik geen ouder met een lastig kind, ik ben juist het lastig kind.Mijn ouders hebben vier kinderen, ik ben het oudste kind en volgens hen ook de lastigste. Ik heb nooit echt een goede band met mijn ouders gehad, maar de laatste jaren wordt het steeds slechter.
Mijn vader en ik kunnen niet meer normaal communiceren, een normaal gesprek eindigt altijd in discussies en schreeuwen. Ik zelf heb het gevoel dat mijn ouders mij haten, ik veroorzaak dit natuurlijk zelf maar het doet toch pijn om niet gelieft te zijn door je eigen ouders. Omdat ik zoveel ruzie veroorzaak probeer ik mijn familie te vermijden en blijf zo lang mogelijk buiten.
Omdat ik een kort lontje heb kan geschreeuw snel veranderen in duwen en gooien. Mijn ouders zijn tegen slaan maar soms kunnen mijn acties mij toch een paar flinke tikken opleveren. Ik weet dat ik bijna alle ruzies veroorzaak, ik denk deels dat dit komt door mijn ADHD. Ik ben twee jaar geleden gediagnoseerd, maar omdat mijn ouders niet in ADHD geloven weigeren ze om mij te laten behandelen. Ik weet dat ik niet alles op mijn ADHD kan schuiven en wil dit ook absoluut niet doen, maar ik weet wel zeker dat dit een grote aandeel heeft.
Ik heb geen idee meer wat ik moet doen, ik ben mentaal en fysiek uitgeput. Ik slaap niet meer goed en ik heb hallucinaties, ik durf dit niet met mijn ouders te delen omdat ik bang ben voor hun reactie.
Hoe moet ik dit met hun delen? Hoe stop ik met het verkloten van mijn relatie met hun? Is het mogelijk voor een ouder om zijn eigen kind te haten?
- Henry
(Mijn ouders proberen de ruzies zo ver mogelijk van mijn broertjes/zusjes te houden, zij lijden hier niet door)
Machteloos
https://www.kindenziekenhuis.nl/patintenrecht/rechten-van-de-patint-wgbo-/
Je ouders voelen zich denk ik machteloos. Sommige ouders zijn ook nogal geintimideerd door de discussie of ADHD en andere ontwikkelingsstoornissen wel of niet bestaan. Het is nogal een politiek geladen discussie.
Als je dit zelf wel belangrijk vind dan kun je naar je huisarts gaan. Met 16 jaar mag je dat zelf beslissen en vragen om een verwijzing naar een goed behandelcentrum of vrijgevestigde psychiater. Je hebt behoefte aan meer uitleg en overleg, coaching en mogelijk zelfs medicatie.
Overleg dit met je huisarts.
En doe het nu want tot je 18e is de zorg nog gratis.
Ga verder zo goed mogelijk op je doel af, scholing en je eigen zelfstandigheid, en probeer uit hun vaarwater te blijven. Bespreek hoe je ermee om kunt gaan, per situatie, met je behandelaar.
Je kunt je ook zelf wat inlezen op internet in deze materie
ADHD cafe
http://www.impulsenwoortblind.nl/over-ons/ervaringen-delen/ad-h-d-cafes/
Kun je met lotgenoten in contact komen en je ook wat vrijblijvend in je eigen omgeving orienteren op mogelijke hulpverlening.
Je leven is nog langer dan vandaag en als je het zelf weet op te pakken en je klinkt slim genoeg wordt het ook rustiger voor je ouders en via die weg heb je kans dat de verhoudingen zich wat kunnen normaliseren.
Vraag zonodig ook hulp op school aan je mentor.
Huisarts
Als je zo radeloos bent en zelfs uitgeput raakt is het dan niet een idee om eens bij jouw huisarts langs te gaan? Dit mag je doen buiten jouw ouders om, gewoon de telefoon pakken en maak er meteen een dubbele afspraak van om rustig jouw verhaal te kunnen doen.
Misschien kan de huisarts dan jou doorverwijzen of op zijn minst het gesprek aangaan met jouw ouders om te bemiddelen omtrent bv. medicatie en dat ADHD wel degelijk een aandoening is waar je hulp voor kan krijgen.
Je bent het oudste kind en meestal betekend dit dat de verwachtingen aan jou het hoogst zijn (ook de verwachtingen van jouw ouders aan zichzelf om het goed te doen)Het klinkt inderdaad alsof ze zich machteloos voelen.
Er is heel wat voor nodig om je kind te gaan haten denk ik, zou me daar nog niet zoveel zorgen om maken. Ik denk wel dat je er alles aan moet doen om te voorkomen dat jij je fysiek gaat afreageren. (duwen / slaan)
Het is tegennatuurlijk en eng voor een puber om zich kwetsbaar op te stellen maar probeer eens op een rustig moment aan te geven dat je veel verdriet hebt en dit ook niet wilt.
Soms kan ook een time out heel heilzaam werken, een tijdje bij een tante logeren of iemand anders waar je een goede band mee hebt.
Heel veel sterkte.
je bent 16
Dus ga je over je eigen medische behandeling, dus ga naar de huisarts en geef aan dat je graag behandeld wilt worden voor je ADHD.
Kind met 'lastige ouders'
Hallo Henry,
Wat naar dat je je zo verloren voelt en wat goed van je dat je op eigen initiatief probeert de situatie aan te pakken en te veranderen. Je moet over veel kracht beschikken om dit te doen.
Wat ik je als eerste mee wil geven, JIJ bent geen lastig kind. Je ouders vinden het misschien lastig om met je puberende gedrag om te gaan, maar dat is iets heel anders en het is hun verantwoordelijkheid om zelf te leren daar anders mee om te gaan.
Jij veroorzaakt niet alle ruzies, echt niet. Ruzies ontstaan op het moment van machteloosheid. Het is een uiting van frustraties van mensen die elkaar zo graag willen begrijpen, maar waarbij dat maar niet wil lukken en een ieder zich onbegrepen voelt. Probeer zo ook eens naar je ouders te kijken, zij weten het ook even niet meer.
Jouw verantwoordelijkheid is om je ouders duidelijk te maken wat er in je omgaat. En dat is echt lastig, dat besef ik maar al te goed. En er is geen garantie dat er ook daadwerkelijk iets verandert, maar zolang ze het niet weten, krijgen jouw ouders ook geen kans om het anders te doen. Dat geldt andersom ook, maar jouw ouders zijn hier niet.
Ik denk zeker niet dat jouw ouders jou haten. Ze houden ongetwijfeld heel veel van je, ze lopen alleen zelf vast in deze situatie, net als jij. En omdat ze zo van je houden, is het frustrerend en ontstaan die ruzies.
Misschien kun je je ouders een brief schrijven en daarbij gebruik maken van de simpele feedbackregels. Hiermee voorkom je beschuldigende vingers en lukt het je om zaken duidelijk te krijgen.
Stap 1: benoem het gedrag en schrijf vanuit de ik-vorm
bv: ik hoorde je zeggen dat ik de lastigste ben van de kinderen
Stap 2: benoem het effect (zonder oordeel over goed of fout)
bv: Ik word dan heel verdrietig omdat ik dan denk dat jullie mij haten en liever hebben dat ik wegga.
Stap 3: vraag om een reactie (die gebruik je als je het mondeling doet)
bv: snappen jullie hoe alleen ik mij dan voel?
Stap 4: geef het gewenste gedrag aan
bv: ik wil graag horen dat jullie van mij houden, ook al begrijpen we elkaar niet altijd.
Een geweldige spreuk geef ik je mee omdat ik denk dat dit zo werkt en dit hou ik altijd in mijn achterhoofd in de omgang met mensen (en mijn kinderen natuurlijk):
Love me when I least deserve is, because that's when I really need it.
Nog even over je ADHD. Je hebt ADHD, je bent niet je ADHD.
Mensen met ADHD zijn intelligent, creatief, spontaan, empathisch, open, gedreven, enthousiast, niet lang boos, eerlijk, goed in het vinden van nieuwe oplossingen et cetera.
Jouw ADHD is niet de oorzaak van de verstoringen, het is het niet begrijpen van elkaar terwijl jullie dat allemaal willen.
Als ADHD-er beschik je over geweldige talenten. Maak hier gebruik van en voor het deel waarvan jij het gevoel hebt dat het je in de weg zit, ga een training mindfulness volgen zodat je goed leert ervaren wat er in je omgaat, je het de aandacht kan geven die het nodig heeft en veel relaxter in het leven staat. Er zijn trainingen gericht op ADHD en de werking is heel positief.
Als laatste, je geeft aan dat je mentaal en fysiek uitgeput bent. Logisch, ruzies vreten energie en zuigen je letterlijk leeg. Om dan nog maar niet te spreken over al die gedachten die je veel bezig zullen houden.
Je bent dan zo moe dat je niet meer slaapt en dat is het begin van de vicieuze cirkel waar je nu in zit. Hallucinaties wijzen erop dat je slaapgebrek inmiddels vrij extreem is en daarom gebeurt dat.
Ga hiermee naar je huisarts en praat hierover. Ben je hier nog niet aan toe, begin dan in ieder geval met iets van Valeriaandruppels. Natuurlijk en het geeft wat rust in je lijf en mogelijk dat je dan wat fijner gaat slapen.
Een hele berg info. Ik hoop dat je hier iets mee kunt. Weet dat ik je je rust gun en een mooi leven. Ik wil dat als moeder ook voor mijn kinderen en ieder kind heeft daar recht op, ook jij. Laat maar weten als iets onduidelijk is of als je meer wilt weten.
Ik ben trots op je dat je zo actief aan de slag bent gegaan. Hou die kracht vast.
Lieve groet,
Believe
