'schoonmoeder kwestie'

Zelfde

Hier een zoon van 18, dus wel 2 jaar ouder dan de jouwe. Maar verder hetzelfde.. de verkering duurt nu al een maand of 7. Hier meer fysieke afstand (ze kennen elkaar van een vakantie), dus 'weekend-relatie'. Binnen de kortste keren bracht hij het hele weekend door bij haar thuis. Zij af en toe bij ons. Hij is bij haar thuis ook erg welkom.. zelfs zover dat nu hij stage loopt in een plaats bij hen in de buurt (dus behoorlijke reisafstand bij ons vandaan), hij bijna de hele week daar verblijft.. Schoonmama houdt zijn eten warm als hij later thuis komt, zorgt voor meeneem-boterhammen, etc etc.
Volgens mij is het een beetje de gang van de natuur, dat er meer naar de ouders van het meisje dan van de jongen getrokken wordt.. leuk, als je alleen zonen hebt..;-(( En ja, het steekt wel een beetje als je als moeder naar plan 2 verschoven wordt.. als zelfs schoonmama mijn zorgtaken nu overneemt.. hoezeer ik mijn 'pijn' ook weg slik want dit is gewoon momenteel ivm zijn stage een praktische oplossing.
Kortom, ik herken je gevoel, waarbij wij wel 'gepaste afstand' hanteren. Zoon is ook ouder, natuurlijk. Overigens ziet het er naar uit dat ze met z'n tweeen ons achterna komen met zomervakantie.. joepie..
Niets moeilijker dan loslaten!

Gepast

Ik denk dat 'gepast' tegenwoordig geen vanzelfsprekende zaak meer is, dat verschilt gewoon per gezin. Ik zou zelf zoveel afstand niet houden. In feite heeft mijn zoon direct geregeld dat ik contact kreeg met de familie van het meisje, zoon was toen 15 jaar, en we hebben elkaar al snel ontmoet. Zowel daar als bij ons horen zoon en zijn vriendin bij de familie. We hebben zelfs als 2 gezinnen Kerst met elkaar gevierd.
Ook het meisje dat zoon eerst als verkering had daar kende ik de ouders van en waren hartelijke betrekkingen. Het heeft denk ik met jezelf te maken, inderdaad of je er zelf aan toe bent om iemand erbij in je gezin te betrekken die bij een van je kinderen hoort. Zolang het duurt natuurlijk. Hier alweer bijna 2 jaar. Ik krijg nog weleens de groeten van de ouders van eerdere 'verkeringen' van mijn zoon. En zelf heeft zoon ook nog hartelijke betrekkingen met zijn 'exen'. Maar zolang het 'aan' is hoorden ze erbij.

Hier ook

Hier ook een zoon van 16 die verkering heeft. Ik vind haar erg aardig en van mij zou ze veel vaker mogen komen dan ze nu doet. Ik zeg dat wel tegen zoon, maar ik dring niet aan, laat ze het maar zelf regelen. Ze zien elkaar ook elke dag op school.
Leuk he, deze leeftijd. Ze zijn helemaal happy met elkaar.

Oei

Misschien was ik er wel 1. Zeker niet met verkeerde bedoelingen en regelmatig ook omdat ouders dat vroegen. Dan was er weer niet met elkaar te leven daar thuis. Ik nam dan ook de zorgtaken over.
Het leuke was wel dat hij erg goed kon koken, grijns.
Op het moment dat ik er in zat heb ik ook wel eens gedacht of we goed bezig waren, maar de situatie lag een beetje ingewikkelder. Het was niet een kwestie van : bij hem thuis of bij ons, maar bij ons of op straat.
Gelukkig voor hem en zijn ouders loopt het allemaal een beetje soepeler op dit moment.

Lastig soms

Ik herken de situatie van vorige verkering van oudste. De ouders van die 'vriend' waren ook helemaal weg van haar...Elke situatie die familair was daar hoorde dochter bij. Terwijl wij zoiets hadden van, bepaalde dingen wel, maar bij alles dat hoeft nu ook weer niet. Ik zag er weinig nut in om vriendje mee te slepen naar b.v. een verjaardag van opa of hij zou toevallig hier moeten zijn die dag, dan was hij van harte welkom natuurlijk. Maar andersom 'moest' oudste mee naar zijn oma als die jarig was. De vader van deze vriend was bij een muziekkorps en toen er een of ander feest was en de saxofonist ziek was 'moest' ze halsoverkop invallen...Nou ja 'moest' maar er werd wel behoorlijke druk op haar gelegd dat dat van haar 'verwacht' werd.
Daar heb ik meerdere gesprekken met haar over gehad, dat ze niets 'moest' en het alleen hoefde te doen als ze het zélf wilde. Maar dochter die voor de lieve vrede kiest deed het dan toch maar allemaal...en ach dan was het ook wel leuk, dat was het niet, maar soms had ze eigenlijk andere plannen.
Het waren ook hele aardige ouders, dat was gewoon zo. En moeder van vriendje was volgens mij ook wel enigzins gerustgesteld dat haar zoon dochter had, die zag dat helemaal zitten, vertrouwde dochter meer volgens mij dan haar eigen zoon.
Met kerst ben ik behoorlijk boos geweest. Ik had maar 1 kerstdag vrij en kerstavond. Dat wisten ze, maar natuurlijk nét die avond en dag kon dat niet omdat er iets bij hém thuis was, waar iedereen al op haar rekende en wat allemaal al afgesproken was. Die andere dag (dat is dus moest werken) was de enige die overbleef voor ons. Ik heb toen voet bij stuk gehouden en volgehouden dat ze dan maar 1 keer moest afzeggen.
Dat werd kerstavond. Maar hij wilde daar 'zijn' avondje niet voor afzeggen...
Wel merkte ik ondertussen dat oudste een beetje genoeg kreeg van de vriend in kwestie, de liefde was veel minder. Dus kort erna was het uit. En toen ging de hele familie zich ermee bemoeien. Dát vond ik nog het raarste van alles....Ze belden oudste of ze er nog over na wilde denken en nodigden haar zelfs nog uit voor bepaalde dingen. Praten met haar als ze mekaar tegenkwamen etc.
Daar had oudste het best moeilijk mee. Dat vond ze helemaal niet leuk.
Ondertussen zijn we al een jaar ofzo verder en heeft oudste een hele leuke andere jongen. Die volgens mij veel beter bij haar past dan de vorige. Ze zijn veel meer gelijkwaardig aan elkaar. Nu verdelen ze het zelf en is het gelijk aan elkaar. Soms daar, soms hier, soms appart, soms samen.
Soms mee naar een feestje, soms niet.
Ik vind dat je met bepaalde dingen als ouders van best op je strepen kan blijven staan. Zoals wij met die kerst.
Als ze daar problemen mee hebben hebben ze pech. Dan passen zij zich maar aan.
groeten albana

Annej

'Het heeft denk ik met jezelf te maken, inderdaad of je er zelf aan toe bent om iemand erbij in je gezin te betrekken die bij een van je kinderen hoort'

Hier heb je een punt, de plotselinge (heftige) verkering heeft me inderdaad overvallen. Ik had gedacht dat dit nog wel een jaartje uitgesteld zou worden (vraag me niet waarom?).

Overigens heb ik het meisje nu ook uitgenodigd voor zaterdag (gezellig samen eten) en de zaterdag daarop (hebben we hier een muziek activiteit). Beide uitnodigingen zijn enthousiast aanvaard.

Tijgeroog

"Ze ruimte geven om samen te zijn en haar uit te nodigen voor het eten kunnen toch prima naast elkaar, dat bijt elkaar toch niet?"

Helemaal gelijk, te 'narrow minded' van mij, ik heb ook de daad gelijk bij het woord gevoegd.

"schoonmoe"

"Leuk he, deze leeftijd. Ze zijn helemaal happy met elkaar"

Dat is inderdaad zo, mijn zoon is zo gelukkig, hij straalt. Ik heb dit nog niet eerder gezien. En ik weet dat het meisje er net zo happy mee is. Ik heb dit ook altijd (voor hem) gewenst, dat de (eerste) verliefdheid wederzijds zou zijn.

Paal

"Misschien was ik er wel 1"

Ik denk het niet, zo te lezen was jullie situatie anders, ik zou misschien hetzelfde doen.

Albana

Je verhaal doet me denken aan mijn eigen verkering vroeger. Het was nog maar net aan en ik ging al mee naar de verjaardag van zijn Oma (die 80 werd of zoiets). Ik dacht alleen even (beleefd) een handje te schudden en daarna weer weg. Integendeel, ik werd onthaald als de uitverkoren (schoon)dochter en moest overal aan meedoen! Wat een cultuur verschil tussen zijn (westerling) mijn (noordeling) achtergrond. Het is wel goed gekomen, want met 'die verkering' ben ik inmiddels 23 jaar samen

Mo van jo

Mooi hoe je door je draadje en de reacties tot je inzichten bent gekomen..! Chapeau!! En geniet van ervan!

Iedereen reageert weer anders

Ik denk niet dat er "een norm" is voor het omgaan met de verkering van je kind. Hier is het in elk geval zo gegaan:
Ik heb dochter en vriend altijd privacy gegeven. Vriend kiest voor dochter, niet voor haar familie. Wel heb ik laten merken dat ik het gezellig vind als hij er is. Hij is welkom op verjaardagen e.d., maar het hoeft niet. Overigens was ik bij haar eerste vriend iets meer betrokken dan bij deze. Ik merk dat ik toch wat voorzichtiger ben; het kan zomaar ineens uit zijn en dan zit je met al je schoonmoedergevoelens ('bonuszoon'???).
Ik weet niet, ik vind het geloof ik toch in eerste instantie een zaak van de twee verliefde pubers, waarbij gepaste afstand voor mij het beste voelt.
n@nny

Schoonmoedergevoelens...

Het ligt er ook aan hoe een verkering bij je eigen gezin 'past' en hoe hij/zij zich opstelt.
Met vorige vriendje voelde het gewoon 'ongemakkelijker'. Die bleef een beetje op afstand, was écht op 'bezoek'. En buiten dat vonden wij hem beslist wel aardig maar niet écht bij oudste passen. Oudste overvleugelde hem...en wij hadden liever iemand gezien die oudste een beetje tegenwicht bied, die haar ook een beetje kon remmen, áan zou kunnen.
Dat is ook waarom het uit ging op een gegeven moment. Oudste kwam zelf ook tot het inzicht dat hij 'saai' was, nooit écht initatief nam en geen doorzetter was.
Misschien 'voel' je dat ook wel aan ergens....En houd je daarom dan zelf afstand. Met dit vriendje is het anders. Die zijn veel meer gewaagd aan elkaar, meer op hetzelfde level zeg maar. En vriendje gedraagt zich ook niet alsof hij op bezoek is. Die pakt gewoon zelf wat te drinken, loopt in z'n ondergoed naar de douche of dekt de tafel omdat we gaan eten en zet koffie als het zo uit komt. Die gedraagt zich alsof hij hier 'thuis' is.
Van vriendin heb ik geleerd dat je altijd ergens in je hoofd moet houden dat het uit kan gaan. En je dus een beetje reserve moet houden in je schoonmoedergevoelens. Vriendin heeft behoorlijk hartzeer gehad toen haar oudste na 4 jaar vaste verkering nogal onverwachts helemaal hoteldebotel werd van een andere jongen en de vaste verkering uit ging. Daar waren zelfs al samenwoonplannen en de uitzet werd al bijelkaar gespaard. En dan opeens is ie weg....Uit je leven. En uit je kinds leven. Vriendin heeft daarvan geleerd en sindsdien houd ze meer afstand en altijd rekening ermee dat het uit kán gaan. Ook al is het nog zo serieus.
Ik denk eerlijk gezegd dat als het uit zou gaan met vriendje-nu, ik daar ook hartzeer van zou hebben. Niet eens om eventuele serieuze plannen die er zijn (zijn er niet). Maar meer omdat hij gewoon goed bij ons gezin 'past' er een klik is, het vanzelf gaat áls hij er is. Alsof hij al heel lang hier komt ofzo...
groeten albana