"Vr"eetbuien
Ik heb onze dochter van 14 net "betrapt"in een complete schransbui... anders kan ik het niet omschrijven. Alles tegelijkertijd in de mond aan het proppen meest pindakaas, chocoladehagel en koekjes door elkaar heen.
Ze schrok zich wezenloos toen ik ineens binnenkwam en rende naar boven.
Ze had er een complete schaal van gemaakt, een grote slakom vol en met een lepel naar binnen aan het werken. Ik ben naar boven gelopen en rustig aangegeven dat ik hier erg van geschrokken ben, of ze dit vaker had. Ze weet het niet zegt ze, en verder houd ze haar mond erover.
Ik ben nog 2 keer over het onderwerp begonnen, maar krijg een boze blik.
Ze is nu naar een afspraak bij de kapper.
Een vriendinnetje van haar sport heeft anorexia, in zeer ernstige mate..gaat niet meer naar school en zit vaak in een rolstoel.
Onze dochter vind haarzelf ook "te dik" ze is zeker niet te dik volgens de norm, maar heeft flinke bovenbenen en billen. Smalle taille en bovenlichaam. Ze baalt hier van sinds een jaar 2, ik roep altijd maar.. het is nu eenmaal je bouw.( maar ze wil nooit veel eten... dan word het alleen maar erger zegt ze dan)
Ik mis de laatste tijd ook erg veel "lekkere dingen zoals een hele zak chocolade eitjes, pakken koekjes.. Nu leven we hier met 4 kinderen in huis, dus ik houd ook niet alles precies bij.
Haar broers zijn allemaal broodmager, maar eten ook tegen de klippen op.
Ik weet niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan.
Ik wil er niet teveel nadruk op leggen, maar die eetbuien zijn toch zeker ook een signaal.
Ze legt zelf de druk op school heel erg hoog, heeft faalangst, is hier voor in training geweest. Ze presteert prima op school, maar haalt ze lager dan een 7 voor een toets is haar dag verpest...
Wij proberen zo "soepel mogelijk" er mee om te gaan. Heeft iemand advies voor mij?
Advies van OOL
http://www.ouders.nl/artikelen/mijn-kind-heeft-anorexia
Deze kwam ik tegen op OOL.
http://www.ouders.nl/artikelen/wat-elke-ouder-moet-weten-over-anorexia-e...
Ik zou in elk geval goed luisteren naar mijn dochter en zonodig professionele hulp zoeken al is het maar dat ik zelf iemand heb om mee te praten.
Het is ook wel een van mijn angsten voor mijn dochter. Ik heb haar dan ook veel verhalen verteld waarom je gezond eet en accepteert dat je een erfelijk bepaalde bouw hebt en dat je niet mee doet met die internationale obsessie rondom gewicht en afvallen. In de derde zeiden kinderen al tegen mijn kind dat ze 'vet' zou zijn. En dat was gewoon een 'random' opmerking. Mijn dochter was toen een sprietje. Zoon kwam een keer thuis dat hij bij het sporten met de opvang waarvoor ze mijn toestemming hadden gevraagd dat hij te horen had gekregen dat ze verbaasd waren dat hij meedeed want het was eigenlijk voor dikke kinderen en dat was hij niet.
Ik heb geen weegschaal, ik beloon en straf niet met eten, en probeer zo neutraal of informatief mogelijk met voeding om te gaan.
Ik heb ze al vroeg verteld van een collega die al 30 jaar aan het jojo-en was en hoe zonde ze dat vond van haar leven maar ze kon niet stoppen.
Dus, doe het niet, het is zonde van je leven. Afijn, misschien heb je zelf al tekst uit het verleden dat je nog eens door kunt nemen met je dochter.
Het valt niet mee. Ik wens je heel veel sterkte want inderdaad zij moeten het zelf niet willen dat het een obsessie en ziekte wordt. En jij staat er naast.
Hmmm
Ik snap dat je geschrokken bent want dat zou ik denk ik ook zijn. Maar ik denk wel dat het enorm verschilt waarom ze dit deed. Als het een soort puberaal experiment was (wat ik dan eigenlijk een soort humor vind) dan lijkt het me een eenmalige onschuldige actie. Wij hadden vroeger ook wel van die fratsen, chocomel op je nuchtere maag drinken, niet een glas maar zoveel mogelijk (probeer maar niet), fout maar gaat alleen over experimenteren.
Maar jouw zorg zit denk ik meer dat ze aan het binge eten (heet toch zo?) is en dit signaal is van verstoord voedingspatroon. En dat zou heel vervelend zijn.
Ik weet natuurlijk niet op welke manier je hebt geprobeerd het gesprek aan te gaan maar misschien geeft het 'lucht' aan het gesprek om uit te gaan van optie 1?
Een ander idee dat ik heb is of je misschien een goede band hebt met een moeder van een vriendin om eens te sparren hoe dit speelt in de vriendenkring. Die meiden kunnen elkaar soms aardig gek maken.
Als je op het spoor zit van verstoord voedingspatroon zou ik zeker een ingang zoeken om in gesprek te gaan. Ik verbeeld me niet dat je als ouder alle invloed hierop kunt hebben maar een open dialoog is constructiever dan een geheim. Zou het helpen om een keer een aflevering van 'tot op het bot' met haar te kijken? Of misschien het werk in dat vlak van Leontien van Moorsel bespreekbaar te maken? Misschien biedt dat een ingang?
Succes. Ik hoop dat het puberaal experiment was.
uitzoeken en in de gaten houden
Mijn dochter heeft een eetstoornis gehad en redelijk praten daarover hielp echt niet. Wij hebben via de huisarts hulp gevraagd en gekregen. Het heeft een tijd geduurd, maar het is gelukkig goedgekomen. Ik zou je dochter goed in de gaten houden. Kijk ook eens op haar kamer. Spreek haar voorzichtig aan op een rustig moment. Vertel haar wat je gemerkt hebt (niet over haar kamer beginnen als je daar wat gevonden hebt 
en vraag haar of het klopt. Is lastig, mijn altijd zeer betrouwbare dochter bleek op dat punt behoorlijk goed te kunnen liegen en had veel truukjes om eten in huis te smokkelen. Grijp snel in als het op een eetstoornis lijkt. Sterkte!
De gelegenheid
niet meer bieden?
Je dochter lijkt al het lekkers uit de kast te plukken. Dit keer betrapte je haar, dus 'bewijs'. Broodbeleg kun je moeilijk allemaal afschaffen misschien, maar ik zou de inhoud van de kast voorlopig zo beperkt mogelijk houden. In de gaten houden én zonder antwoord te verwachten aangeven dat je er altijd voor haar bent.
Uit ervaring
Uit ervaring weet ik dat 'gelegenheid' niet bieden niet werkt.
Als je echt last van vreetbuien hebt eet je op dat moment alles.
Chocolade koekjes etc zijn eerste keuze, maar als er niets anders was werd het gewoon iets anders.
Inclusief de dingen die ik eigenlijk helemaal niet lekker vind.
late reactie
Ik kon niet inloggen, daarom ben ik zo laat.
Zondag nog eens rustig met haar over proberen te praten, maar kwam niets uit.
Ze heeft deze week een hele drukke week gehad, veel toetsen, veel leren, ik was ook veel thuis.
Ik heb niets geks kunnen ontdekken, ik heb haar wel verplicht brood laten eten, normaal eet ze alleen s morgens alleen een piep dunne cracker van de Lidl..met niks.. en maar 1 boterham mee naar school. Daar kan je toch niet op teren als 14 jarige... kan mij ook voorstellen dat je dan eerder vreetbuien krijgt.
Bedankt voor jullie tips,ik heb de links doorgelezen.. en hoop echt dat het vals alarm is. Deze week niks geks gemerkt.. alleen dat ze met dit warme weer ijsjes weigerde... terwijl ze daar zooo gek op is.
tools
Is het misschien een idee om de link van Proud to be me naar haar te mailen?
http://www.proud2bme.nl/news/Proud_To_Be_Me!
Iedereen om haar heen rent en zoekt en denkt terwijl ze zelf degene is die wat kan doen aan haar onverantwoorde manier om met voedsel om te gaan. Dwingen te eten lijkt me in dit stadium ook niet handig.
Dan kom je in de strijd terecht.
Ik zou toch eerst inzetten op de motivatie dat ze er zelf wat mee de goede kant uit doet.
En ook aan haar vragen of er iets is dat ze te moeilijk vind of niet durft te vertellen en haar je oor en je hulp aanbieden.
Maar in dit stadium niet dwingen maar observeren en luisteren.
Ik zou hier ook zeer ongerust over zijn.
Andere naam, wat voor hulp heeft jouw dochter gehad?
Andere Naam:
"Mijn dochter heeft een eetstoornis gehad en redelijk praten daarover hielp echt niet. Wij hebben via de huisarts hulp gevraagd en gekregen. Het heeft een tijd geduurd, maar het is gelukkig goedgekomen."
Kan je vertellen waar die hulp uit bestond?
Monique
Een instelling van jeugd-ggz. Groepstherapie en therapie alleen. Zo is ze erachter gekomen wat het achterliggende probleem is en hoe ze daar mee om kan gaan.
Verder wil ik er liever niet zoveel over typen. Krijg nu toch weer een knoop in mijn maag, terwijl alles achter de rug is en goed is.
eetstoornis en autisme
http://www.biomedcentral.com/content/pdf/1471-244X-13-222.pdf
" Results: These analyses revealed similarities in a few cognitive domains (Attention Switching, Perspective Taking
and Fantasy, lack of emotional introspection) and in some nonspecific affective dimensions (depression and feelings
of distress), but also marked dissimilarities in social skills (the ability to communicate emotions to others,
empathizing)."
Kinderen met een eetstoornis hebben relatief vaak problemen in het autistisch spectrum met verbeelding, rigiditeit, onvermogen en daardoor overvraagd en overprikkeld, en daardoor angst en depressie. Om het maar eens wat kort samen te vatten. Het is uiteraard geen onwil maar onvermogen maar het kan zin hebben om op deze terreinen te observeren waar je dochter tegenaan loopt.
