Aargh! Pubers.

haha

in ieder geval: je het niet persoonlijk aantrekken....
En wat je in dit geval nog zou kunnen doen, als je je schatje met handschoentjes aan wil pakken, kun je het nog aardiger zeggen:
'Lieverd: je ruikt nog lekkerder als je even wat deo op doet'

(misschien kun je nog fijntjes toevoegen dat ze toch vast niet zou willen dat haar vriendinnen denken dat ze op haar -naar-pis-stinkende-moeder lijkt.....)☺

Ennuh... sterkte verder: over een jaar of 5 is het wel over!

Ja, zucht...

Dan begeef je je op glad ijs. Onschuldige vragen worden over het algemeen negatief opgevat. 'Goh schat, was je nog van plan je haar te wassen?' En dan als antwoord: 'Djeezus heb je nou alleen maar kritiek op me! Gek word ik van dat gez**k!' Dan antwoord ik maar dat ik ook van haar houd

Ik kan niet wachten!

Zie titel.
Tot nu toe gooit ze nog steeds alle kleding op de grond, raakt ze geen stofzuiger aan en doucht ze liever niet dan wel.
Maar verder is ze wel lief hoor! Alleen erg puberig op het moment.

troost

Misschien troost het je maar iemand zei ooit tegen mij: "Hoe meer ze van je houden, hoe rotter ze tegen je doen." Haar uitleg was dat het zich zo veilig voelt bij jou, dat het tegen jou alle frustraties kan laten varen. Je moet het eigenlijk zien als een groot compliment. Ik heb het zo maar opgevat en dat relativeert alles heel erg. Je kunt het beste alles van je laten afglijden, vat het zeker niet persoonlijk op. Ik kan er inmiddels om lachen (heb 3 pubers in huis), het is allemaal zo voorspelbaar. En dat is goed voor je eigenwaarde en scheelt een hoop ruzie. Je moet natuurlijk ook wel wel om dingen druk maken maar kies uit wat je de moeite waard vindt om over te strijden. Een beetje geven en nemen. Dan wordt het leven met pubers een stuk prettiger.

ja pubers, wat moet je ermee

Achter het behang plakken, zonder bobbels
Ik sluit me aan bij de vorige sprekers, vat het niet persoonlijk op, pubers moeten zich tegen iemand afzetten en jij bent het dichtst in de buurt. En dus 'slachtoffer'.
Ik probeer het altijd maar met een beetje humor op te lossen. Doet puber weer eens moeilijk en vindt hij alles wat ik zeg maar gezanik, dan roep ik dat het mijn taak is om te zaniken en zijn taak om tegen de regels te schoppen. Meestal moet ie dan wel lachen en dan is het rotmoment voorbij en valt er weer (even) met hem te praten. "Ja lieverd, ik hou ook van jou!" werkt inderdaad ook

Jasam ik wil je je illusies niet ontnemen hoor maar dat met die verkering duurt ook maar net zolang tot de vriend/vriendin een beetje is ingeburgerd in je huishouden. De kamer van mijn puberella ziet er altijd uit alsof er net een bom is ontploft, of vriendlief nou komt logeren of niet. Vriend zegt zelf dat het bij hem nog erger is dus die schrikt nergens van.
Tja, ooooooooooit zal het wel weer over gaan! Toch? (Zeg ja, zeg ja!)

Sterkte, het zijn heftige tijden soms

@Tink

Valt wel mee hoor, mijn illusies ontnemen ik heb al 4 volwassen kinderen door dat traject heen geadviseerd.

Jasam

Oh gelukkig
OT: jij hebt er ook 4? Ik ook . Alleen is er hier pas eentje volwassen (en nog niet geheel uitgepuberd) dus ik kan nog vooruit

@Tink

Nee ik heb er 6, maar 4 volwassen.

wow

Jasam, dat is pas echt een groot gezin. Leuk

Jasam

Als dat van dat opruimen zodra ze verkering hebben waar is dan wil ik NU voor beide kinderen een verkering hebben. Ben ik eindelijk van die bomontpolffingen af!

Verkering helpt geen moer

Mijn dochter heeft al een jaar verkering maar haar kamer ziet er niet uit, nog steeds niet. Volgens mijn dochter is haar kamer ook te klein voor al haar spullen, maar waarom er dan was op de grond moet liggen is me niet duidelijk.
Voor opruimen heeft ze geen tijd, die steekt ze liever in haar vriend.
Haar vriend zit kennelijk niet met een rotzooi kamer, ik denk zelfs dat hij dat wel bevrijdend vindt, zijn moeder is namelijk behoorlijk streng op de netheid van zijn kamer.
Als ik dan mijn dochter vraag of ik geen steken in de opvoeding laat vallen door niet zo te hameren op de netheid van haar kamer vertrouwt ze me toe dat ze heel opgelucht is dat ik niet zo streng ben...

Vuilniszakken

Ik heb wel eens alles in vuilniszakken gedaan en in de schuur gezet, met de mededeling, over twee dagen wordt de container geleegd, als je het er niet hebt weg gehaald en opgeruimd, gaat het erin en weg! Als jij zo onzorgvuldig omgaat met je spullen en van je kamer een vuilnisbelt maakt, kan het ook wel weg. En volgende week gaat het direct in de container.
2 dagen ervoor even een herinneringetje geven, donderdag komt de container schat, wat er nog ligt gaat weg!
Je moet wel wat hard zijn, ogen dicht en dumpen maar.
Maar het werkt wel, als er zaken bij zitten waar ze uiteindelijk toch wel waarden aan hechten, (ook al pleuren ze alles voor vuilnis op de grond) de container in zijn verdwenen.

Wat herkenbaar

Wat een herkenning in jullie verhalen.
Het gaat nu gelukkig weer iets beter hoor. Belangrijk bij puberdochter is vooral dat ze voldoende slaapt. Hier hebben we dus echt maatregelen op genomen: een uur voor het slapen geen beeldschermen meer, op tijd naar bed, geen logeerpartijen in weekenden. Ze merkt nu zelf ook wel dat ze beter slaapt als ze niet tot het naar bed gaan achter de computer zit.
Verder maken we er af en toe maar een grapje over en de ene keer reageert ze daar beter op dan de andere keer, maar het neemt de spanning vaak wel weg.
Ook probeer ik wat meer tijd aan haar te besteden maar dat is nog best lastig. Vorige week gingen we samen winkelen en kocht ik iets moois voor haar voor het kerstgala. Ze laat dan nauwelijks zien dat ze er blij mee is en wil meteen naar huis als 'de buit' binnen is, terwijl ik ook nog iets moest kopen. Ik kan het wel meer relativeren en minder op mezelf betrekken. Ik weet ook nog wel dat ik het vroeger ook heel moeilijk vond om dankbaarheid te tonen. Dit moet je gewoon leren. Ik moest ook altijd van mijn moeder een kaartje naar mijn oma sturen als ik geld van haar had gekregen bijvoorbeeld. Vreselijk vond ik dat. Hier dwing ik dochter dan ook niet toe, maar dankjewel zeggen mag wel natuurlijk.

vreselijk

@Jasam, Vreselijk, die aanpak van jou, met die vuilniszakken en die container. Daar draait mijn maag van om.

dochter

Mijn dochter (17) leest over mijn schouder mee. Zij vindt de vuilniszak methode ook afschuwelijk.

Je kamer is van jezelf. En als je ervoor kiest om daar een puinhoop van te maken, dan is dat je eigen keuze. Daar heb ik als moeder niets mee te maken. Zolang er geen gezondheidsrisico's optreden tenminste

Als ze zo zelfstandig wonen, komt er ook geen moeder met een vuilniszak langs. (ten minste ik was het niet van plan)

Klopt

Als ze zo zelfstandig wonen, komt er ook geen moeder met een vuilniszak langs.

Als ze zelfstandig zo leven is dat idd hun zaak.

Ik heb 6 kinderen, en dan zal je echt wel wat regels moeten hebben, en als ik ze allemaal zo hun gang liet gaan, had ik 48 wasmanden vol aangeleverd gekregen aan het eind van de maand.

Nee hoor

De kamers van mijn kinderen zijn niet van mijn kinderen. Het zijn de kamers van mijn man en mij die ze in bruikleen hebben. Uiteraard hebben ze een zekere vrijheid in hoe ze hun kamers inrichten en hoe rommelig ze willen leven maar daar zitten grenzen aan. Ik wil dus dat er regelmatig wordt opgeruimd en schoongemaakt. Dat vind ik geen ondredelijke eis en ik vind het ook niet onredelijk dat er ingegrepen wordt als ze zich niet daaraan houden.
De reden dat ik wil dat ze het bijhouden is dat ze a) niet altijd een eigen kamer hebben en b) we regelmatig loges hebben dus dan moeten we wat met bedden schuiven en ik heb absoluut geen zin om dan eerst nog uitgebreid op te gaan ruimen.

Ach Jasam, ik heb vijf kinderen en het gaat prima zo. Dus als er eentje meer bij zou zijn, zou het denk ik net zo prima gaan. Was verzamelen lukt ze niet, want ze hebben helemaal niet zoveel kleding. Dus ze weten zelf ook wel, als ik het niet in de was gooi, heb ik niets om aan te trekken.

Jaina, dat is bij jou dan anders dan bij mij in huis. Er komen hier alleen beste vriendjes en vriendinnetjes logeren. En die gaan dan op de grond bij het betreffende kind.

Ik kom zelf uit een groot gezin op een boerderij. Ik vond het vroeger werkelijk afschuwelijk, als er mensen op mijn kamer gingen slapen. Het was altijd elke zomervakantie raak. Kwam er weer zo'n vage tante uit 'de stad' met haar man en kinderen drie weken bij ons over de vloer. En dan kon ik weer op zo'n matrasje op de grond. Al mijn spullen overhoop, geen plek meer om me terug te trekken, al die mensen over de vloer. (we woonden in the-middle-of-nowhere, dus er was geen ontsnappen aan).

Dat zou ik mijn kinderen niet aandoen, omdat ik het zelf altijd een enorme inbreuk op mijn privacy heb gevonden. Inderdaad, mijn kamer was niet van mij. Ik heb er geen fijne herinneringen aan.

In ons gezin is daardoor 'persoonlijke ruimte' en autonomie over je eigen spullen, een heel belangrijk punt.

Mama5

Ja, inderdaad zo is het wel soms. Van die vage familieleden van mijn man die komen logeren. Mijn man noemt ook nog eens alles neven/nichten maar dat kan best een neef zijn in de vijfde graad of zo. Dat soort bezoek zit ik ook niet echt op te wachten maar ja, je kan ze moeilijk wegsturen
Dus dan de kinderen bij elkaar en de familie waar er ruimte is.
De meeste logees zijn overigens leuk maar we hebben er wat gehad waarvan ik blij was als ze weer weg waren.

Wraak bij vuilniszakgebruik

Als ik de vuilniszakmethode zou gebruiken, zou ik binnen de kortste keren ook iets van mezelf kwijt zijn dat ik even niet op tijd opruimde. Dat is dan weggegooid door een kind onder het motto: "Ervaar je zelf hoe het is om iets waardevols kwijt te zijn".
Verder benadruk ik hoe fijn het is als je niet hoeft te zoeken omdat het netjes op z'n plaats lig en beklaag ik luidop als ik iets kwijt ben: "Had ik maar netjes opgeruimd!" En dat helpt - even. Als er iets kwijt is, wordt er opgeruimd.

@MoederMop

Haha, er is nogal een verschil tussen een slaapkamerdeur niet meer open krijgen vanwege de troep die er allemaal op de grond ligt, tassen, jassen, schone en vuile kleding door elkaar, wattips en tissues, boeken, papperassen, lege deobussen, sieraden, pluche beesten, kussens, videobanden, oordoppen, cassette bandjes, zakdoekjes, haarborstels, handdoeken, enzenz.

en even een keertje iets niet opruimen.

Zo'n extreme maatregel neem je alleen bij extreme slordevossen.

Niet als ze wraak willen nemen

Ook al zien ze dat een etui met sleutels die op de eettafel ligt een ander kaliber heeft dan de zooi op de grond in hun kamer, het is niet opgeruimd, mama gooit dingen weg als je niet opruimt, mama heeft haar sleutels niet opgeruimd, dus.... WRAAK!

extreem?

Oh Jasam, ik vind jou opsomming niet extreem hoor. Dat ligt bij mijn pubers ook zo ongeveer op de grond. Behalve die cassette bandjes dan.

Als ik het opruim, ligt het er morgen weer. Als ze het zelf opruimen, dan blijft het langer netjes.

MoederMop

En dat zou je accepteren?
Kinderen hebben een andere positie dan volwassenen. ALs ik mijn kinderen iets opdraag dan geeft ze dat niet het recht om van mij hetzelfde te verwachten.
ALs ik na meerdere keren waarschuwen de Jasam methode toe zou passen en vervolgens zou die persoon mijn sleutels wegmaken of iets derglijks dan zouden ze daar echt niet mee wegkomen.

Vind het ook vreselijk

Hier ook een enorme sloddervos. En ik erger me rot aan die rommel op haar kamer. Maar echt geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om HAAR spullen weg te gooien. Zal ook wel iets van vroeger zijn, maar ik vind dat je een kind daarmee een heel onveilig gevoel geeft. Ze moet er op kunn we vertrouwen, vind ik dan, dat we haar spullen en daarmee ook haar respecteren.

Bovendien is het onmacht. Ze kan het gewoonweg niet overzien. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hierin ook niet altijd even fijnbesnaard ben, maar ik probeer het toch altijd samen met jaar op te lossen. Daar leert ze het meeste van. Dus klus opknippen in deeltaken, samen uitzoeken en oplossingen bedenken. En accepteren dat die kamer nooit een toonzaal zal worden.

Wat ik af en toe wel doe, is wat overtollige spullen in een doos doen en even wegzetten. Daar heeft ze meestal geen moeite mee. En de laatste tijd kan er zelfs weleens in overleg iets weggegooid of - gegeven worden. Er zit dus vooruitgang in.

Ik maak me wel zorgen over hoe haar huis er later uit zal zien, als ik er niet ben om het op reguliere basis in goede banen te leiden.

En Jasam: hebben jouw kinderen gevraagd om 5 broers of zussen? Ik vind het een beetje mager argument voor zo'n harde aanpak....

@Ginny Twijfelvuur - Pardon??

En Jasam: hebben jouw kinderen gevraagd om 5 broers of zussen? Ik vind het een beetje mager argument voor zo'n harde aanpak....

Oh ik wil het wel even uitleggen hoor...

Je schermt ermee dat je 6 kinderen hebt en daardoor niet anders kunt dan korte metten maken met de rommelkamers. Ik persoonlijk vind dat nogal bars. Ik snap best dat 6 kinderen meer tijd wegnemen dan 3, maar ik zou het echt never nooit in mijn hoofd halen om aan te geven dat iets niet kan omdat ik 3 kinderen heb. Dingen kunnen niet omdat ik dat niet wil, niet nodig vind, geen geld voor (over) heb, etc. De oorzaak ligt totaal bij mij en bij de keuzes die ik maak of gemaakt heb. En niet bij mijn kinderen. Die zouden in mijn ogen niet afgerekend mogen worden op dat soort dingen.

@Ginny Twijfelvuur - je schrijft...

"maar ik probeer het toch altijd samen met haar op te lossen"

Denk je nou echt dat wij dat traject de jaren daarvoor niet hebben doorlopen, dat het een eenmalig feit was?
Dit doe je pas als je het zatzatzat bent.

Daarnaast hadden wij een druk eigen bedrijf, wat inmiddels overgenomen is door desbetreffende, inmiddels volwassen, dochter.
Ze boert heel goed.