Alcoholgebruik 17 jarige jongen

Soft?

Fijn dat je je zorgen maakt over je stiefzoon. De vraag is alleen wat je eraan kunt doen dat stiefzoon drinkt en zuipt. Hij weet vast wel wat jij er van vindt en dat alleen al kan de reden zijn dat hij je daarmee kan irriteren want een echt gespreksonderwerp is het dan niet meer.
Ik weet niet of hij ook rookt en drinkt bij jou thuis maar dat zou je kunnen verbieden. Met het risico dat stiefzoon zijn stutten trekt, maar dat is in elk geval duidelijk, mits je zijn vader meehebt natuurlijk. Dat lijkt me tenminste een minder softe aanpak.
Persoonlijk zou ik het subiet loslaten. Gewoon omdat alles wat je ook doet de zaak niet helpt en mogelijk alleen maar de verhoudingen verslechtert. Een kind van 17 dat bewust kiest om zijn weekenden te verzuipen - en is dat wel zo? daar ben je toch ook niet bij?- luistert niet meer naar algemene opvoedpraatjes. Hooguit kun je tegen hem zeggen dat je je zorgen maakt of hij wel genoeg hersens overhoudt voor de rest van zijn leven!

Single lady

"Het is duidelijk dat jij je aan hem stoort. En hij is 17 dus hij voelt dat ook."

☺ Hoef je geen 17 voor te zijn, hoor!☺

O meid

Vreselijk. Ik zou het ZO erg vinden als mijn kinderen dat zouden doen, ik vind het geweldig dat je je er zo druk over maakt. Ik denk dat het enige is wat je kunt doen: sancties instellen. Maar dat lukt je alleen maar als je partner er in meegaat. Mijn kinderen (2 stuks, eentje drinkt wel-eens-wat, eentje niet) mogen absoluut niet in kennelijke staat thuiskomen. Dat controleer ik hoogstpersoonlijk, stapavond na stapavond opnieuw. Het is dochter eenmaal overkomen en dat betekende straf (= niet uitgaan). Dat zou wellicht bij hem ook werken, als dat het enige is waar hij voor leeft. Wat doet hij gedurende de rest van de week?

Tirza

Kennelijke staat en vriendin

Nou ik heb m'n bedenkingen over dronken jongelui en ouders die daarop toezien.
Afgelopen jaar met carnaval heeft vriendin van oudste het groepje waarmee ze carnaval vierden behoorlijk wat 'kopzorgen' bezorgt. Keurig meisje, zeer behoudende ouders, al lang vaste verkering (die niet mee was want moest werken). Meisje dronk w.s. te snél of teveel verschillendst door elkaar. Of hoe dan ook, ze was binnen no-time dronken, errug dronken. Zo dronken dat de vriendinnen zich erge zorgen maakten, normaal drinkt het meisje een paar glaasjes en stopt dan, nu ging ze maar door en door. Meisje flirtte met alle mannen die aanwezig waren (pas écht totaal niet bij meisje), kon niet meer op haar benen staan en werd agressief tegen haar eigen vriendinnen die haar 'met rust'moesten laten. Viel ook verscheidenen keren bijna of helemaal daarbij opgeraapt door haar vriendinnen. Voor de rest van het groepje was de lol eraf want ze konden niet écht ontspannen terwijl ze zich zo zorgen maakten om vriendin. Met vriendin was niet te praten. Na enkele uurtjes achter vriendin aangevangen te hebben, haar met veel gedoe van amoureuze uitspattingen te hebben behoed (waarvan ze zeker wisten dat ze dat niet zou willen) en verscheidene ruzie-achtige intermetzo's waarbij vriendin beweerde écht niet dronken te zijn verdween vriendin. En later constateerden ze óók haar fiets. Vriendin was boos en nam de telefoon niet op en reageerde ook niet op berichtjes (twitter, msm).
Het groepje had de lol eraf en toog naar huis (best ver, km of 10). En vroegen hier om advies, ze waren ongerust, wisten niet wat te doen.....durfden de ouders niet te bellen. Uiteindelijk heb ik de ouders gebeld en om te omzeilen dat die ouders helemaal uit hun dak gingen heb ik gevraagd naar haar broer (gaat ook zijdelings wel met het groepje om) en in bedekte termen (zodat de ouders het niet meekregen)en met een smoes gevraagd of zijn zus er was. Dat ik alleen dát maar hoefde te weten en haar niet aan de telefoon. Ja die was er.
De volgende dag kregen we het verhaal van het meisje zelf. Ze schaamde zich dood, wist de helft niet meer van wat ze gedaan had en moest dat van haar vriendinnen horen en vond het vreselijk. Het was zó helemaal tegen haar principes en hoe ze eigenlijk was en ze snapte zelf niet hoe het zo had kunnen komen. Was de meiden dankbaar dat ze haar hadden behoed om met een vreemde mee naar huis te gaan en bood 100-en excuses aan voor haar gedrag en haar agressieve reacties.
Haar ouders hadden niets, maar dan ook niets gemerkt. Ze kwam nogal vroeg thuis (eind van de middag) en verregend door een bui onderweg, is onder de douche gestapt en heeft op haar kamer een huilbui gehad bij broer, broer heeft haar laten koffie drinken (die ze niet eens lust) en melk. En daarna is ze met broer en ouders aan het avondeten gegaan. Ouders vonden wel dat ze opvallend 'stil' was. Broer heeft haar 'behoed' voor rare slingerbewegingen en na het eten heeft ze nog even op de bank gezeten en viel daarbij bijna in slaap en heeft toen haar bed opgezocht onder het mom van: 'errug moe' en is gaan slapen.
Hier de volgende ochtend was het meisje vooral erg opgelucht dat haar ouders niets gemerkt hadden, dat had zeker verregaande consequenties gehad, want ook al is ze 18+ het zijn de meeste 'strenge'ouders van de meiden in het groepje, ook ouders die haar altijd controleren en in de gaten houden. Zelfs tot met wie ze omgaat aan toe. Ze zijn ook nogal van 'stand' (adelijke afkomst) en een meisje van stand dat dronken over straat zwalkt dat kan natuurlijk helémaal niet!
Zo herinner ik het me ook van 'vroeger', ik was niet zo'n drinker, maar ik heb menig vriendin en broer meerdere malen tot in bed veilig thuis gebracht zonder dat ouders ook maar iets merkten.
Ik weet niet hoor, maar dan heb ik denk ik liever dat dochter eens aangeschoten thuis komt zodat we erover kunnen praten zodat ze ervan leert. Of zoals met dit intermetzo dat ze als groepje mij om hulp vragen en je dus van de situatie op de hoogte bent, dan dat ze alle zeilen bij zetten om het onder de pet te houden omdat ze anders 'straf' krijgen.
Hoewel ik het allemaal nog wel mee vind vallen, ze komen altijd heelhuids en nog prima lopend thuis en scheppen nooit op over 'zuippartijen'. Dit voorval met vriendin heeft het hele groepje behoorlijk aan het denken gezet. Dit vond niemand leuk en ze waren er allemaal over eens, als hun dít was overkomen hadden ze het ook vreselijk gevonden dat ze zich zo gedragen hadden. Het was in ieder geval een goed 'leermoment' voor de hele groep, dat is dan het enige positieve eraan.
groeten albana

Nee bewuste controle

Nee, deze ouders controleren 'bewust' het gaat zoals jij omschrijft, ook deze ouders blijven 'op'. De meiden vermoeden zelf dat de ouders niets is opgevallen ómdat ze zo extreem vroeg thuis was (de bedoeling was tot in de late uurtjes).
Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook ernstig getwijfeld heb of ik wel mee moest werken. Maar enige andere optie was dat ze dan hélemaal niet zouden bellen. En dan had meisje dus overal wel (dronken) rond kunnen zwermen zonder dat iémand haar gemist had. De vriendinnen hadden écht nooit gebeld, die waren veel te bang dat de ouders iets zouden merken.
Overigens heb ik niks gemarkeerd, ik heb niets gelogen of eromheen gepraat of wat dan ook. Ik heb het alleen ook niet verteld.
Ik heb naar broer gevraagd en broer toen gevraagd of zus er was. En zijn antwoord was 'ja' er heeft mij niemand gevraagd waaróm ik belde.
Er was overigens nóg een reden om niet direct te zijn naar deze ouders. Het zijn (op z'n zachtst gezegd) nogal 'vreemde' mensen, waarvan je nooit weet wat je eraan hebt, die vrijwel nooit invoelend zijn naar de meidengroep of de ouders of wat dan ook, waarvan je ook nooit weet vantevoren hoé ze reageren. En geloof me die reageren heel vaak nogal 'vreemd'. Zo zijn ze er erg goed in om b.v. alles wat hun dochter 'fout' doet (in hun ogen) daar de schuld van bij de vriendinnen te leggen en ze schromen er ook niet voor om de ouders van die vriendinnen boos op te bellen om hun ongerief te tonen. Ik heb dus al menig niet zo prettig aanvaring gehad met die ouders en zat écht niet te wachten op nog zoiets.
Zo weigeren ze b.v. altijd om de vriendinnen in huis te laten. Ze mogen alleen 'aan de deur' komen, of om ze te vervoeren (als dat nodig is) of wat dan ook.
Wél mag (c.q. moét) hún dochter met óns mee als dat zo uitkomt. En waag het niet te zeggen dat zij ook best eens mogen rijden want dan krijg je een hele preek van ze. Of om te zeggen dat je geen plek meer hebt, dan staat zo vader aan je deur wat er mis is met zíjn dochter?.
Dat speelt ook mee.
Ik weet wat een rare lui dat zijn en snap de angst van de vriendinnen héél goed. En denk ook dat er geen andere optie was. Zij bellen, dan hadden zij de schuld gekregen (en veel spektakel) als ik direct was geweest hadden we een half uur later hier grote heisa gehad. Nou dank je de koekkoek.
groeten albana

Nou en of

Ik ben niet naief, ik heb zelf vele malen erger gepuberd dan mijn twee kinderen bij elkaar. En bovendien was ik op mijn 16e al het huis uit.
Mijn dochter sport op hoog niveau en houdt zich om die reden sowieso al in. Niets zo slecht voor je lichaam als alcohol. Daarbij heeft ze ooit van Dr.Phil gehoord, dat je als meisje (breken sowieso al minder snel alcohol af) heeeeel dom zou zijn als je alcohol zou gebruiken als je minder weegt dan 50 kg. Van ons kreeg ze de 16-jarige sanctie en dat was het dan Ze drinkt wel af en toe een wijntje en is in al die jaren slechts één keer flink aangeschoten thuisgekomen - en dat heeft ze geweten. Gelukkig studeert ze ook en woont op kamers, dus het zal best wel eens raak zijn tegenwoordig. Maar door de bank genomen, neu.
Zoon proeft wel eens wat - en vindt het vies. Bovendien gruwelt hij van het eerste effect van alcohol: controleverlies. Hij is ruim 17

Tirza

Tja albana

Ik vind dat je het toch heel erg goedpraat, maar dat zal dan wel aan mij liggen. Omdat de ouders zo raar zijn, mag het kind toeterdronken over straat zwalken en betrek je óók haar broer er nog in.
Omdat jíj een hekel hebt aan haar ouders. En wat ik ook vreemd vind: eerst zeg je dat het meisje dan gruwelijke sancties zou moeten ondergaan en vervolgens zeg je dat haar ouders altijd alles op de vriendinnen afwentelen.

Tirza

Kiki als ik het wél had verteld

Waren die ouders zéker langsgekomen om hier verhaal te halen.
En het gaat mij er ook niet om hoe invoelend ze zijn naar hun eigen dochter, dat interesseert me hoegezegd geen lor. Het gaat er alleen maar om hoe ze omgaan met óns en de andere meiden en hun ouders.
Daarom heb ik niks gezegd.
Ik zit niet te wachten op ouders die allerlei beschuldigingen uiten aan mijn deur over hun eigen dochter die ik die dag niet eens gezien heb. En dat doen ze, zeker weten (is al wel eens om andere redenen gebeurd).
Door niets te zeggen heb ik dat ontlopen.
Was ze niet thuis geweest dán was het anders geweest.
Want dat was de enige reden dat ik belde. Nu ze hoog en droog thuis zat kon er niets meer met haar gebeuren.
En mogen ze het lekker zelf met hun dochter uitzoeken lijkt me. Dat is hun pakkie an en sta ik helemaal buiten.
Verder ben ik het overigens helemaal met je eens.
groeten albana

Nee hoor

Ik héb geen hekel aan die ouders, hoe kom je erbij? Ze zijn door de bank genomen best vriendelijk, ze zijn alleen bijzonder 'anders' en 'vreemd'(misschien is wereldvreemd wel de beste omschrijving).
En deze meidengroep gaat al jaren met elkaar om dus alle ouders kennen elkaar nu wel. Het is alleen wél irritant dat die ouders alle 'klusjes' met een stalen gezicht op andere ouders afwentelen. Zij vinden het zeer vanzelfsprekend dat de andere ouders altijd voor chauffeur spelen als dat eens nodig is en zij nooit of dat de andere ouders altijd onderdak bieden als ze samen zijn en zij nooit.
Ondertussen zijn wij daar al aan gewend en doen we er maar aan mee en vrágen het niet eens meer. Het heeft toch geen zin. Ook is behoorlijk vervelend dat ze wel eens óns of de andere ouders 'op het matje' roepen als er eens iets 'mis' is gegaan. De vriendinnen ook, maar die horen het aan met een stalen gezicht en zijn er ook allang aan gewend. Als hún dochter b.v. te laat thuis komt en ik zou ze ophalen dan komen ze hiér verhaal halen. Of ik er wél voor wil zorgen dat hún dochter in het vervolg op tijd is.
Ondertussen zijn wij (de ouders) daar ook aan gewend geraakt en aangezien wij daar niet op zitten te wachten ontlopen we het. En stellen we ook (regelmatig) voorwaarden. Toen ze b.v. vorig jaar op vakantie gingen zou ik ze wegbrengen. Ik heb vantevoren de ouders van háár gezegd dat ik dat wel wil, mits........(ik geen verantwoordelijkheid heb voor hun dochters spullen, ik de spullen ook wil zien omdat ik vreesde dat het niet zou passen etc.etc.).
Met de andere ouders maak ik nooit zulke nogal 'vreemde afspraken' omdat het allemaal heel gewone redelijke mensen zijn.
Dat haar broer erbij betrokken zou zijn of worden,kon ik (en de andere meiden) wel ráden. Broer gaat ook om met hetzelfde groepje. Broer had het anders ook zeker de volgende dag van zijn zus gehoord. Broer was ook hier de volgende dag mét zijn zus.
Nee hoor, van mij mág ze dat niet. Ze heeft mijn goedkeuring nooit gevraagd. Ik denk alleen dat als die ouders 'anders' met hun kinderen waren omgegaan dat het zó ver al nooit was gekomen.
Die meiden hebben heel wat afgepeinsd hoé ze vriendin konden behoeden voor verdere capriolen. Wát moesten ze doen? Ze hebben overwogen om háar ouders te bellen, maar durfden dat niet (om alle redenen). Ze hebben zelfs overwogen om ons of ouders van andere vriendin te bellen, maar waren bang dat wij niet wílden ingrijpen (w.s. ook door die ouders) of dat wij vriendin ook niet tot de orde hadden kunnen roepen. Ze hebben broer gebeld (mobiel) die toen nog aan het werk was en niet opnam. Ik heb ook gevraagd wat ze gedaan zouden hebben áls het mijn dochter was of 1 van de andere meiden (die dus redelijke gewone ouders hebben). Daar was geen discussie over nodig. Dan hadden ze meteen de betreffende ouders gebeld. En die hun dronken dochter laten ophalen.
Die hadden dan w.s. wel op hun donder gehad en flinke preken en hernieuwde afspraken. Maar niet in die mate als dit meisje.
De ouders van dit meisje kiezen er zelf voor om hun dochter op deze manier 'op te voeden' dat moeten ze wat mij betreft zelf weten. Maar de gevolgen daar mogen ze dan ook zelf mee dealen. Daar wil ik me niet (plaatsvervangend) verantwoordelijk voor voelen. Dat die meiden het mij wél vertellen (en ook ouders van andere vriendin) komt puur en alleen omdat ze ongerust waren én omdat ze weten dat ze ons kunnen vertrouwen en dat wij niet meteen 'uit ons dak' gaan van zulke dingen.
Het zijn ook geen meiden die dit wekelijks doen. Zij zijn vooral druk met school, werk en sport en dat uitgaan dat gebeurd alleen als het eens kán tussen al die andere dingen door en dat drinken is geen doel op zich. Dat komt er dan bij en niet te veel want de volgende dag moeten ze weer.....(weet ik wat).
Misschien had ik toen ze uitgingen ook vantevoren 'voorwaarden' moeten stellen? (mmmm dat gaat me wel een beetje ver...)
groeten albana

Hahaha dwang?

Ik vind wel dat je een béétje overdrijft........
Jij zegt: "dat je haar broer erin betrekt en hem feitelijk dwingt tegen zijn ouders te liegen omdat jij die ouders vreemd vind. Ik heb altijd tegen mijn broertjes gezegd dat ik niet voor ze tegen mijn ouders ga liegen en dat zijn ook echt geen makkelijke mensen en daar krijg ik toch ook de schuld van alles wat er mis gaat. Dat is voor mij nog geen reden om bepaalde informatie maar gewoonweg achter te houden. "

Ik bel op vraag naar broer. En spreek de enige zin uit die ik gezegd heb en nog wel als vraag: "Is je zus thuis?"
Woooowww wát een dwang zeg!!!!!
Tjeeminee....daar zal die jongen (nou ja, 21 is ie) zich echt rot van geschrokken zijn!
Dwang is bij mij weten nog altijd héél wat anders.
Buiten dat hij kon doen wat ie wilde. Ik was dáár namelijk niet, heb niet eens gezegd niets te vertellen.Dat heeft hij helemaal zelf besloten. Overigens wíst hij allang wat er aan de hand was, dat had zijn eigen zus hem verteld.
Dat de situatie daar in huis zo vreemd is dat de kinderen zich in allerlei bochten wringen om dingen voor hun ouders verborgen te houden én dat het de anderen waar ze mee omgaan zo bang maakt dat ze hun niet om 'raad' of hulp durven te vragen, maakt niet dat ík dan 'verplichtingen' heb om ze daarvan in te lichten.Kom nou zeg.
Ik hoef helemaal niets. Het zijn mijn kinderen niet.
Je lijkt die ouders wél Kiki!
Die vinden ook dat ik ze 'moet' vervoeren of meenemen of laten logeren/mee-eten etc.etc.
Dan nog:
"Je kan jezelf met allerhande drogredenen gaan rechtvaardigen, feit blijft dat dit voor een ouder zeer belangrijke informatie is om te hebben en ik zou woest zijn als iemand voor mij zou bepalen dat ik het niet hoef te weten."
Ik bepaal niets. Ze zouden het zelf hebben kunnen horen of zien, waren ze andere ouders geweest.Misschien had hun dochter het de volgende dag zelf kunnen vertellen, of hun zoon? Zoals ze het hier ook zouden doen. Dat ze dat niet doen of die ouders zien het niet en hebben het niet door, maakt niet dat ik dan maar een soort gratis binnenlandse veiligheidsdienst moet gaan worden voor hén.
Ik kijk wel uit........En heb ook wel wat beters te doen.
groeten albana

Maar

Aan wie vroeg je dan of broer thuis was? Aan pa of moe die de telefoon op nam? Dan had je het dáár toch ook gewoon aan kunnen vragen? Dat snap ik effe niet.

Tirza

Tirza ot

Mijn zoon van 14 komt ook op metalfestivals, die zijn ook heel leuk onder invloed van cola..

Was helemaal niet bijzonder (naar broer vragen)

Het is helemaal niet zo bijzonder dat 'anderen' die indirect met de kinderen te maken hebben rechtstreeks naar broer of zus vragen.
Dat doe ik wel vaker en schijnt daar héél gewoon te zijn. Broer en zus trekken veel met elkaar op. Er is nog een ouders broer, maar die 'studeert' ergens op een dure particuliere school of zit op kostschool. In het buitenland in ieder geval, daar is iedereen nogal 'vaag' over en die nam eerder de honneurs waar, maar is nu al een jaartje of 2 'uit beeld'. Ook die broer was altijd close met hun. Vriendin geeft dat ook zelf aan....en die ouders sturen broer met regelmaat als 'boodschapper' (b.v. om de voorwaarden die wij de laatste tijd stellen te bepraten). Of om hun dochter op te halen of om zus onverwachts op te halen als er eigenlijk andere afspraken waren.
Die broers zijn verder prima, heel gewoon. Ik zie/spreek die ouders eigenlijk alleen aan de deur of als ze boos zijn. Al het andere gaat via broers, de 'normale gesprekken' of wat dan ook. De enige keren dat er een normaal 'contact' is, is als het een sociale bijeenkomst betreft (b.v. een ouderavond).
Broer (dat was nog die oudste) heb ik wel vaker gebeld, dat was toen vriendin bij ons 'moest' blijven in opdracht van haar ouders. Ouders waren een paar daagjes weg en hadden 'besloten' dat ze bij ons zou logeren/eten etc. Alleen hadden ze dat even vergeten met ons te overleggen. Toen waren ze nog stukken jonger en was ik ook nog niet helemaal doordrongen van hun 'houding' zeg maar. Ouders wilden niet dat zij met haar broers alleen thuis zou zijn. Dus wij hadden opeens een extra gast toen we van het werk kwamen, die een grote tas bij zich had en hier 'moest' blijven. Toen kon ik dat nog niet helemaal geloven dus ik bel naar hun huis. Waar broer het bevestigde (die oudste dus) en alvast z'n excuses aanbood, maar ja, zijn ouders wáren nu eenmaal zo. Pas later begreep ik dat dit heel normaal is, dat die ouders dat vaker doen op deze manier.
Daar ben ik op terug gekomen en bij hun geweest naderhand. En (aan de deur) mijn ongerief duidelijk gemaakt. Daar zouden de ouders over nadenken (ze gingen er amper op in) en later kwam broer aanzetten in opdracht van z'n ouders om te zeggen dat ze nog steeds achter hun beslissing van toen stonden en het hele probleem niet zagen.Daarbij keek broer zo sneu, als boodschapper en zó ongemakkelijk dat ik alleen nog iets gezegd heb dat ik zo niet meer voor het blok gezet wil worden en dat ze de volgende keer een ander adres of andere manier (in ieder geval overleg) moesten vinden.
Over deze ouders kun je wel een boek schrijven.
Maar daar gáát het niet om in deze discussie.
Waar het wel om gaat.....
In hoeverre ben je verantwoordelijk over 'andermans' kinderen als je weet of kan vermoeden dat die kinderen zich niet aan 'regels' door hun ouders gesteld houden?
Ik voel me niet verantwoordelijk tot op zekere hoogste en anderzins voel ik me weer wél verantwoordelijk als ze zich in gevaar zouden kunnen bevinden, strafbare feiten zouden doen etc.etc.
En dan nog tot welke leeftijd? Dat speelt ook een rol.
Dat ik belde was enkel en alleen omdat ik (nou ja wij) erg ongerust waren over deze vriendin. We wísten tenslotte niet wáár ze was. Ze had ook best nog rond kunnen zwerven. En áls dat het geval was geweest had ik w.s. anders besloten en wél de ouders ingelicht. Ongeacht wat ervan komt.Dat was dan van minder belang geweest dan vriendin zelf die mogelijk zich in een onveilige situatie bevond. Nu ze veilig en wel, hoog en droog thuis was en onder toezicht van haar ouders, voel ik me niet (mede) verantwoordelijk meer. En buiten dat dit meisje is meerderjarig.En ook in gedrag volwassen en verstandig genoeg.
En broer dan? Die is 21 rijd in een porsche en heeft een eigen bedrijf. En dan zou hij onder de indruk zijn van een moeder die informeert of zijn zus veilig is thuisgekomen? Ben ík dáár verantwoordelijk voor?
Verder denkend of ik nog andere (grote) kinderen kén waarvan ik 'weet' dat ze dingen doen die hun ouders verboden hebben........Ik weet/of heb het sterkte vermoeden dat een buurjongen hier (ook ergens rond de 20/21) die studeerd,maar de weekenden thuis is rookt en dat de ouders het niet weten. Ik weet het niet 100% zeker maar heb hem ooit gezien met een sigaret en dacht toen : "huh, zie ik dat goed?" Maar dacht dat mijn ogen me bedrogen, ware het niet dat ik veel later foto's onder ogen kreeg van een feestje waar hij ook was (dochter dus ook) en waar hij rokend op stond (w.s. zonder dat hij het merkte gemaakt). Zijn ouders zijn zéér anti-rook en 'niet roken' is 1 van hun stokpaardjes. Verder heb ik geen écht contact met die buren (is behoorlijk stuk verderop) alleen dat we goedendag zeggen als we elkaar tegenkomen en met een buurtfeest ofzo (maar dan is er meer dan 100 man). Ik weet ook niet of hun dit weten en misschien wél en hebben ze alleen voorwaarden gesteld.....máár ik heb wel het bange vermoeden van niet. Op het buurtfeest zijn de oudere kinderen er ook en vorig jaar heb ik een beetje opgelet en heeft hij (in bijzijn van zijn ouders) niét gerookt. Dochter beaamt dat hij rookt (normaliter).
En dan zou ik naar die mensen met mijn 'vermoedens'toe moeten gaan? (zou eerst moeten uizoeken welk huis ze precies wonen, weet het alleen ongeveer..)
Dát gaat toch allemaal véél te ver?
Een soort 'verbond' van ouders die hun nog thuiswonende grote kinderen controleren?
Maar aan de andere kant........als het meisje in kwestie 1 van de andere meiden was geweest, had ik zeker gewoon de ouders gesproken en verteld wat er gebeurd was. Misschien niet meteen (als die kans er was, gezien de urgente situatie op dat moment) maar dan zeker later (volgende dag ofzo). Ik had w.s. eerst de dame in kwestie erop aangesproken en gezegd dat ze haar ouders moet inlichten vóór die het van een ander horen (mij b.v)En háár de kans gegeven om nuchter en wel haar ouders in te lichten over de stommiteit die ze de dag ervoor begaan had. En daar ook zekerheid over willen hebben en er als ik het niet vertrouw zelf achteraan te zitten (bevestiging krijgen van de ouders dus).
Maar dat is gewoon onvergelijkbaar mét deze ouders. Ik begrijp dus best dat het meisje het thuis niet verteld. En heb er zelfs niet eens op aangedrongen.En prakezeer er zélf ook niet over om dat te doen.
Ik weet zeker dat als ik nog een tijdje nadenk dat ik vast ook nog wel andere (grote) pubers kan bedenken die dingen doen/gedaan hebben waar hun ouders niet van weten. Ik zou er een dagtaak bij krijgen als ik ze allemaal in de gaten zou moeten houden en zou moeten nadenken wat voor ouders ze hebben etc.
groeten albana

Leerzaam uitje

En als laatste wil ik nog eraan toevoegen dat vriendin wel met haar capriolen ervoor heeft gezorgd dat het een zéér leerzaan 'uitje' was zeg maar.
Alle meiden waren er zéér van onder de indruk dat juist zij die zo rustig en serieus en verstandig en consequent is opeens zó omsloeg als een blad aan de boom en zó raar ging doen.
En zelfs van het feit dat het gebeurde nadat in hun beleving er niet eens zo véél gedronken was. Het meisje hád ook niet zoveel gedronken, achteraf geredeneerd toen ze al zo 'raar' begon te doen w.s. pas 2 drankjes. Het was nog aan het begin van hun 'uitje' en ze waren van plan de hele dag te blijven dus geen haast. En ze zaten niet de hele tijd op elkaars lip, ze kletsten en liepen enz.enz. Na die 2 was vriendin al in zo'n staat dat het 'hek van de dam' was.....en ging ze maar door en door zonder zichzelf onder controle te hebben en de meiden kregen dat ook niet voor elkaar.
Zowel de groep alsook het meisje zelf zijn zich daar behoorlijk 'rot' van geschrokken.
En ik heb het idee dat geen van allen 1 van de anderen ooit meer zó uit het oog verliest of zo zichzelf laat gaan. Het was dat betreft zéér leerzaam een 'levensles' zeg maar, die ze niet snel zullen vergeten. Ze hebben met eigen ogen gezien hoe gevaarlijk drank kan zijn. En het meisje zelf zat hier de volgende dag huilend aan tafel omdat ze zich doodschaamde voor haar daden en gedrag.
Het was niet bepaald het 'uitje' dat ze in gedachten hadden. De rest heeft alleen nog maar achter het meisje aangevangen en zeker zelf niets meer gehad omdat ze zich te druk maakten om vriendin die niet te remmen was. Hun 'etentje' dat ze gepland hadden ging niet door want vriendin wilde niet mee en daarna waren ze ook nog zeer voortijdig thuis omdat ze haar kwijt waren en ongerust.
Nee die doen dat voorlopig écht niet weer.
groeten albana

Ik snap het albana

Jou valt niets te verwijten. Meisje is zielig, broers zijn raar, ouders zijn vreemd. Bovendien is alles en iedereen meerderjarig. En jij doet alleen maar wat je goed acht voor zowel dit meisje als haar vriendinnen en bovendien pakt het reuzegoed uit want het was heel leerzaam voor de vriendinnengroep.
Het is me helemaal duidelijk.

Tirza

Fiorucci (ook ot)

Alcohol is voor hem geen punt, daar zal hij zich niet in verliezen. Wij moesten wel erg lachen om al die unieke persoonlijkheden met hun weirde muziekvoorkeur. In al die dezelfde kleding en haardracht We waren hem in no-time kwijt in de mensenmassa

Tirza

Tirza (ot)

Ja, grappig is dat, inderdaad, ineens vallen ze niet meer op.