Algehele desinteresse...
Mijn dochter van 12 is altijd al een beetje nukkig geweest en mijn man zei altijd al dat zij puberend is geboren...een pittige tante dus..wat ik nu merk is dat er echter een algehele desinteresse komt opzetten. Ze heeft echt NERGENS interesse in. Hier maak ik mij wel zorgen over want ook haar schoolwerk gaat achteruit. De sfeer is thuis te snijden omdat je vooral niets mag zeggen want zij heeft de regie in handen en zij weet alles wel. Iets zeggen is gelijk knallende ruzie (en dan bedoel ik de meest normale dingen zoals goedemorgen, heb je een fijne dag gehad op school, rijd voorzichtig etc.) Deze uitspraken worden als bemoeiierig beschouwd. Ook haar algehele deintersse lijdt tot ruzies en ik vind haar nogal agressief de laatste tijd. Ik heb geprobeerd met haar te praten hierover maar dat ontaarde ook in ruzie want ik zou mij teveel (ik zeg al helemaal niets meer) met haar bemoeien. Het is echt te respectloos aan het worden naar ons toe. Ze doet zich ouder voor dan ze is en haar gedrag en uitspraken lijken op pubers van 17/18 jaar (die ook wel tekeer kunnen gaan tegen hun ouders)...herkenbaar?
Geen oplossing, sorry
alleen maar: welkom in de wereld van dwarse pubers.
Respect
Ik golf wat mee op de puberbuien van mijn zoon. Ik negeer het als het kan, draai zijn bui om met humor of doe een poging tot opvoeden als ik er door heen kom. Als hij of ik boos zijn dan is een gezellig gesprek lastig, dat bewaren we voor daarna.
Maar respectloos gedrag; schelden, tieren, of met deuren smijten accepteer ik niet. Dan ben ik even politieagent en mag hij snel afkoelen. Eigenlijk hetzelfde als toen hij een peuterpuber was. Boos zijn mag, binnen redelijke grenzen. De tijd van enkele minuten op de trap zitten is al lang voorbij, hij mag nu even naar zijn kamer. Vaak loopt hij zelf al naar zijn kamer als hij voelt dat hij erg boos wordt. Ook goed maken en excuses aanbieden horen erbij. Ook als ik zelf wat spijt heb van een soms heftige reactie praten we daar even over.
Het is de kunst om zelf rustig te blijven, maar dat vind ik soms ook wel eens lastig. Tot 10 tellen, dat telt voor mijn zoon en mij beide.
Dit gaat wel ver
Ik heb hier 3 pubers in huis en het is hier ook niet 7x24 rozengeur en maneschijn, maar wat jij beschrijft gaat wel heel ver. Zoals Wil al zegt is nukkig en bokkig zijn op zijn tijd geen groot probleem, maar respectloos gedrag is niet acceptabel. Zeker mijn pubers van 16 en 19 gaan niet tekeer tegen ons, hooguit stampen ze de trap op. Puber van 14 moeten we wel heel strak houden in hoe er hier gecommuniceerd wordt, maar ook hij gaat niet tekeer tegen ons. Wij overigens ook niet tegen de kinderen. Kinderen kopiëren gedrag. Je kan ze nog zoveel vertellen, als je het niet voorleeft is het zinloos.
De ochtendhumeuren zijn hier ook niet altijd even stralend, dus soms zeg ik dan maar even niks en ook geen goedemorgen. Maar als er geen normaal gesprek meer gevoerd kan worden is er iets anders aan de hand en wordt het tijd om hulp te zoeken.
Leerschool
Ik heb even wat door verschillende draadjes gesurft en ik zie wel dat afstand nemen en er niet teveel op in gaan toch terug komt. Ik ben zelf heel open met vertellen en vragen en ik kan mij voorstellen dat puberdochter nu in een fase zit dat zij liever niet "uitgehoord" wil worden door mij (hoe vervelend dat ik dat ook vind want ik had meer een gezellige moeder-dochter relatie op het oog). Zelf was ik geen moeilijke puber en ben als enig kind opgevoed. Ik herken dit gedrag dan ook niet echt. Mijn man echter wel als jongste van drie jongens vroeger...Misschien dat zij bij hem wel minder uit haar panty gaat omdat hij haar weinig/niets vraagt. Ik vermoed dat als ik wat afstand neem, zij misschien ook minder aggresief zal worden en minder tekeer zal gaan tegen mij. En uiteraard ben ik het met jullie eens dat er wel respect moet zijn, daar dus niet op bezuinigen!
Samen op stap
Wat hier wonderen doet met een dwarse twaalfjarige die ook als puber geboren is, is even samen op stap gaan.. Als ik alleen met haar weg ben, heb ik nergens last van en is het echt gezellig, ik zie dan een hele andere kant van haar..
We komen er wel...
Klopt May! Heb ik ook al een paar keer gedaan. Het is alleen jammer dat ze daarna weer heel snel terug valt in het oude patroon...belangrijk van mijn kant is om haar wat meer te negeren en niet te veel tegen haar aan te praten...ik heb wat draadjes gelezen en je ziet dit wel steeds terug komen, ze even wat meer de ruimte geven....vind ik zelf wel heel moeilijk hoor dus voor mij is dat wel een uitdaging...ik ben meer het type van gezellig met wat thee op de bank en vertel eens hoe je dag was...dat moet ik dus even niet doen nu want dat werkt als een rode lap! We komen er wel, heeft gewoon wat tijd nodig, en zoals je zelf ook schrijft, onze pubertjes waren al niet makkelijk! 
Het gaat over
...ooit. Onze oudste (zoon) was net zoals jij beschrijft toe hij 12 was, en dan vnl naar zijn vader toe. Ik was wat makkelijker in negeren van 'buien' van slecht humeur, en ik kon nog wel contact leggen over belangrijke zaken. Manlief plofte vaak bij de eerste nukkige reactie van zoon, en dan was het vuurwerk. Hij is nu 15 en het gaat echt veel soepeler nu. Vader en zoon hebben geleerd met elkaars buien om te gaan.
Marjoleine
Vastzitten
Mijn ervaring (als docent) is dat pubers vaak vast komen te zitten in hun gedrag; het is moeilijk -een soort gezichtsverlies- om met negatief gedrag op te houden, als er de aandacht op gevestigd is.
Dus juist niet bespreken, nergens over praten even (tenzij het echt over jouw grenzen heen gaat , bedenk goed waar die liggen en of het allemaal wel even belangrijk is)
En samen iets leuks gaan doen. Het rot doen negeren en goedmoedig, stevig als een berg, steeds opnieuw de mogelijkheid creëren om opnieuw te beginnen. Zet haar niet vast in de koekjesvorm 'moeilijke puber'.
Pick your battles
Maak een lijstje voor jezelf: wat vind ik belangrijk? Niet meer dan 3-4 punten, die schrijf je op en die maak je bespreekbaar, desnoods schriftelijk en heel erg duidelijk: ik wil dat jij, ik verwacht van jou, jij doet... geen verboden, alleen geboden. Als jij je hier aan houdt, dan mag je, krijg je, kun je... alleen aangeven wat ze als beloning krijgt. Houd je je hier niet aan? Dan gaat het lijstje wat je mag/zou krijgen etc niet door. Punt. En over de rest: relax.... daar maak je je niet meer druk om. Op ons lijstje staat: respect voor elkaar, dat betekent oa: we behandelen elkaar zoals we zelf behandeld willen worden (we geven alleen positieve voorbeelden aan, we zeggen dus niet wat we niet willen zien, alleen wat we willen zien), huize Lennest is geen hotel: we helpen elkaar met huishoudelijke raken, zie de lijst in de keuken. Daar staan alle taken op, ook de onze. We tonen interesse in elkaars leven en welzijn. Meer staat er niet op. Veel ergernissen zijn terug te verwijzen naar deze drie regels. En de rest proberen we niet meer te zien. Hier werkt het, maar: ook wij worden terecht gewezen als wij ons niet aan regels houden en daar hebben wij erg aan moeten wennen. Regels zijn regels en daar houdt iedereen zich aan, hoe moeilijk het ook is. We hebben ook vloekpotje: iedere vloek of krachtterm kost 1 euro, eenmaal per jaar op te maken aan een gezamenlijk etentje.
Bedankt!
Bedankt voor jullie verdere reacties! Staan inderdaad ook hele goede tips in...we gaan eea zeker uitproberen en jullie ook allemaal sterkte in deze uitdagende levensfase!
