Als dochter geen bijbaantje wïl

Mijn dochter

heeft ook geen zin in een bijbaantje. Heb ik geen probleem mee, zolang ze niet zeurt om geld. Wel past ze incidenteel op jonge kinderen, neefjes, nichtjes, etc.

Waarom

wil je dat ze gaat werken? Je kunt dat (denk ik) willen omdat ze meer geld willen hebben dan jij wilt geven, omdat je wilt dat ze iets leren (omgaan met mensen ofzo), of omdat je er geen zin in hebt dat dat grote lijf de hele vakantie op je bank hangt: als je de reden voor jezelf helder hebt, kun je misschien ook beter de motivator vinden. Ze vraagt niet om meer zakgeld, zou een financiele prikkel (zakgeld verlagen) dan sowieso wel werken - bijvoorbeeld?

Tirza

Hier ook niet

Zo heel veel geld krijgen ze niet van ons, ze kunnen dat wel verhogen door goede schoolrapporten te krijgen of door klussen in en rond het huis te doen. Blijkbaar hebben ze daar genoeg aan. Zo niet dan zoeken ze maar een baantje. Zo roepen ze wel eens dat ze dit of dat willen hebben en als ik dan zeg dan spaar je daar maar vooren koop je het van je eigen geld ( want ik koop het niet) dan hoeft het niet meer. Dat is dan een keus die ze zelf maken, weinig geld te hebben en dus ook weinig kunnen doen/kopen. Ik heb daar geen probleem mee en hou toch stevig de hand op de knip.

Hier ook niet

onze kinderen krijgen vanaf hun 12e jaar) 10 euro zakgeld p/m.
willen ze meer dan moeten ze er voor gaan werken
oudste had met 13 al een baantje,die wilde zoveel moeglijk geld verdienen.( en uitgeven)
Tweede kind had absoluut geen zin in een baantje,vond het een beetje eng om die grote mensen wereld in te stappen.Maar kwam ook altijd uit met haar zakgeld ,vroeg nooit om meer.
uiteindelijk was ze 18 toen haar eerste baantje er kwam.
derde kind heeft al vanaf 14e een baantje ,ook zij is dol op geld( en uitgeven).
jongste is 12 en is nog niet zover.
ik zou het van het kind af laten hangen,als zij er aan toe is,gaat ze vanzelf werk zoeken.

De waarde van een baantje

is meer dan het geld.

Zonen hebben allebei o.a. bij de gemeentelijke groenvoorziening gewerkt. Dochter bij de thuiszorg. En dat heeft hun kijk op de samenleving verbreed.

Tonny

Ik wilde dat ook nooit

Hoi,

Ik heb ook nooit gewerkt toen ik nog op school zat. Alleen een tijdje een krantenwijkje, van mijn 14e tot mijn 15e en daarna niet meer. Ik kreeg niet veel zakgeld maar had gewoon geen zin in een baantje. Ik was al druk genoeg met mijn huiswerk op school (was een echte streber) en had wat vriendinnen waar ik leuke dingen mee deed. Verder zat ik veel op mijn kamer (muziek luisteren, tekenen, schilderen) ik had het veel te druk om nog een baantje te moeten hebben ook. Mijn motto toen was altijd 'ik kan mijn hele leven nog werken, laat me lekker van mijn jeugd genieten'. Toen ik klaar was met school heb ik een baan gezocht en sindsdien gewoon altijd gewerkt. Ik zal mijn kinderen ook niet pushen, wel geef ik ze wat tips voor baantjes, als ze dingen willen kopen of vragen om meer zakgeld want van ons krijgen ze gewoon zakgeld en kleedgeld en meer niet.

Maxime

Ik moedig het wel aan

maar ik verplicht ze tot niets. Ik vind het wel nuttig als kinderen van 16 iets doen, maar dat hoeft voor mij niet persé een baan bij een bedrijf te zijn. Mijn jongste had aanvankelijk ook niet zo'n zin om in een winkel of zo te werken. De consequentie was dat ze daardoor niet zoveel geld had. Ze past al wel een paar jaar op en heeft het afgelopen jaar haar 'klantenkring' uitgebreid naar 3 gezinnen en meer avonden. Daarmee groeien haar inkomsten ook en dat verdient voor die leeftijd helemaal niet zo verkeerd. Ze heeft het bij Kruidvat geprobeerd maar vond de winkelmanager zo'n taart dat ze het er helemaal niet leuk vond en het na de proefmaand voor gezien hield. Ze heeft nu een sollicitatieformulier ingevuld bij meneer Hein, afwachten dus maar. Ze hoeft van mij niet, maar ik moedig het wel aan. Mijn oudste dochter heeft vanaf de basisschool een baantje gewild. Ze kon niet wachten tot ze folders mocht rondbrengen. Dat hebben we met met bloed, zweet en tranen meerdere jaren volgehouden. Doorgaan vond ze waardeloos, maar stoppen ook. Daarna heeft ze in een winkel gewerkt, toen in een fastfoodrestaurant met niet nader te noemen naam, dat heeft ze een jaar gedaan, vervolgens een zomer lang bij begeleid wonen en nu even niets. Zij heeft die energie in zich en heeft over het algemeen geen stimulans nodig.

Geen verplichting, maar

Ik ben het met Tonny eens dat de waarde van een bijbaantje meer is dan alleen geld verdienen, maar die discussie is hier al regelmatig langs geweest Ik heb mijn kinderen nooit aan hoeven moedigen, zij zijn beiden werk gaan zoeken zodra het kon, omdat ze dat zelf wilden. Als ze het niet hadden gewild, had ik het wel aangemoedigd, zou het niet verplicht hebben, maar dan was de consequentie van erg weinig geld te besteden heben voor henzelf geweest, ik zou niet meer zakgeld zijn gaan geven en betalen voor klusjes in huis of rapporten heb ik nooit gedaan, dat zijn vanzelfsprekendheden, die niet extra met geld beloond hoeven te worden, vind ik.

Tonny,reina

*Ik ben het met Tonny eens dat de waarde van een bijbaantje meer is dan alleen geld verdienen*

daar kan ik me ook helemaal in vinden,daarom was ik blij dat de dochter die gaan werken *eng* vond,tijdens haar opleiding stage moest lopen,dat maakte de stap naar een echte baan een stuk gemakkelijker.

Stage

Ik vind die stages echt een goed idee. Wij hadden dat niet in de goeie ouwe tijd Mijn jongste dochter vindt het toch ook best spannend om zich in de wereld van serieuze werkgevers te begeven dus zulke dagen helpen toch.

Klusjes

het hangt van het klusje af of er geld voor gegeven wordt. Klusjeszijn bv de klimophaag snoeien en het afval vervoerbaarmaken ( moet in de auto naar het containerpark), haag is gauw een meter of 30 en het moet aan beide kanten. Of het schuren van het houtwerk van de trap. En tja over rapportgeld dat is er medeingeslopen om ze te stimuleren toch iets te doen aan schoolwerk.

Dat gehang

Dat "nutteloze"gehang voor de tv/computer urenlang.
Dan weer"gehang"met haar vrienden. Ik zeg dat niet hoor, maar vind het wel. Dan denk ik doe toch eens iets nuttigs!! Dus zoek een baan, maar ze taalt er niet naar.....En zo druk is ze ook niet met school hoor, er zou zat een piepklein baantje bijkunnen al wat het maar voor 2 uur in de week iets, daar leert ze iets van, het is vaak een zucht als je iets vraagt om te doen, ze doen liever niets.
En dan doodleuk zeggen , "volgend jaar ga ik niet meer mee op vakantie" Dan zeg ik prima, zoek dan een baantej waar je je eigen vakantie van kan betalen, en wat gebeurt er vervolgens : niets...initiatiefloos, is ze een beetje..

Belonen

Dat een bijbaantje toegevoegde waarde heeft, staat voor mij als een paal boven water. Het is niet alleen het geld verdienen, het is ook het plannen (folderwijk over 4 dagen bezorgen te verspreiden), mentaliteit (het niet in de vuilcontainer kieperen), doorzettingsvermogen (door weer en wind) etc etc. Maar het moet WEL hun eigen keuze zijn om het te willen doen.

Zoals met veel dingen werkt dwang bijna altijd averrechts. Onze meisjes wilden graag geld verdienen maar waren erg teleurgesteld over het loon dat die folders opbrengen. Wij hebben dat miezerige weekloontje dat ze aanvankelijk kregen, met een paar euro per week aangevuld. Initatief en doorzetten mag zeker beloond worden toch? Hier werkt het heel motiverend.

Sue

Hier wel tina

Ik had vanaf mijn 15e een serieus baantje in het weekend in de detailhandel(ook jaren 70, 2e helft). Daarvoor had ik ook al een baantje maar dat was binnen de familie (toen was ik nog te jong). Ik heb sindsdien altijd een baantje gehad naast mijn studie, net zoals vele anderen op dezelfde werkplek.
In mijn herinnering werd het heel gezond gevonden om te werken. Maar eerlijk gezegd heb ik geen idee of mijn klasgenoten dat toen ook deden.

Tina

Ik werkte tijdens mijn havo-tijd en op het HBO (ook jaren '70) er wel naast, hoor, vanaf mijn 14e heb ik jaren o.a. in diverse winkels gewerkt op zaterdag en daarnaast inderdaad ook altijd vakantiebaantjes, meestal in de gezondheidszorg, van schoonmaken t/m geestelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen verzorgen. En dat deden veel vrienden en vriendinnen van mij ook. Mijn ouders hadden echt geen geld om mij zakgeld te blijven geven, maar dat vond ik ook geen punt. Juist doordat ik allerlei verschillende dingen gedaan had wist ik wat ik wel en wat ik niet leuk vond.
De vrienden en vriendinnen van mijn kinderen werkten er ook bijna allemaal bij, schoolniveau maakte daarbij niet uit.

Hier niet

Mijn dochter heeft geen bijbaantje. Niveau qua school maakt wel degelijk uit. Op het VWO hebben leerlingen gemiddeld 5x zoveel te doen als op het VMBO. Daarnaast moet het ene kind enorm veel energie stoppen om het niveau te halen terwijl het andere kind het makkelijker haalt (speelt uiteraard ook een rol). Er moet wat mij betreft een gezond evenwicht zijn tussen school en ontspanning. Dat geldt ook voor ons ouders. Heeft je kind tijd over, de energie ervoor en de wil, dan is het prima. Het is wat mij betreft afhankelijk van een aantal factoren. Mijn kind "moet" 6x per week (5 dagen school, 1 dag sport) iets. Dat is meer dan genoeg.

Hier

Jongste van 17 heeft geen baantje, heeft genoeg aan haar zakgeld en heeft het druk genoeg om er nog een baantje bij te hebben.
Dochter van nu 20 had tot haar 16e ook geen behoefte aan een bijbaantje, totdat ze het in haar hoofd kreeg 1 jaar naar het buitenland te willen. Toen had ze opeens 3 baantjes om het te financieren.
Oudste heeft vanaf 12e jaar bijbaantjes gehad, had gewoon niet genoeg aan zakgeld.
Dus het hangt van het kind af, ik zal ze niet dwingen, maar ga ze ook niet sponsoren als ze extra geld nodig hebben, dan maar werken.

Waarom een baantje..

..als je geen geld wilt? Wanneer ze behoefte hebben aan meer geld gaan ze vanzelf wel werken.

Wat voor meerwaarde heeft een baantje als je het tegen je zin doet, ik kan me slecht voorstellen dat je daardoor zin krijgt om je leven in te vullen met hard werken?

Omdat...

je door te werken heel veel leert. Ik zie het aan mijn eigen kinderen, ik weet het nog van mezelf.
Het is niet alleen geld verdienen, het is onderdeel van volwassen worden, leren leiding te aanvaarden, leren leiding geven, leren stomme dingen te moeten doen omdat ze gewoon moeten gebeuren, leren samenwerken met mensen die je niet zelf uitkiest, leren werken met mensen van verschillende nivo's en achtergronden.
Daarnaast leren hoe een winkel/café/fabriek draait en wat er allemaal bij komt kijken.
Kortom, een bijbaantje is in mijn ogen een deel van de opvoeding.

Dorstlesser, eens met minet

Zowel mijn kinderen als ikzelf hebben veel geleerd van de bijbaantjes, je ziet vaak heel andere dingen en bekijkt dingen anders dan wanneer je in je eigen kringetje blijft. Bijbaantjes zijn vaak niet echt leuk, dus je leert doorzetten ook als iets niet leuk is bijv. . Ook je eigen grenzen leren kennen hoort daar soms bij ( toen mijn dochter 7 dagen per week bezig was met school, stage en baantje besefte ze op een gegeven moment zelf dat dat te veel was, iets wat ik haar al lang gezegd had, maar ervaring maakt wijzer ) Daarbij, elke puber heeft toch behoefte aan geld? Kleding, telefoon etc.? Als een bijbaantje echt niet kan door een studie ligt het uiteraard anders.

Maar.......................

als je kind nou geen baantje wíl?en gewoon uit komt met haar minimale zakgeld?ga je kind dan dwingen?
mijn dochter was wat sociaal angstig en durfde echt niet te gaan solliciteren en te gaan werken,terwijl ik het zelf ook wel bij de opvoeding vond horen.
uiteindelijk moest ze stage lopen voor school,en dat hielp haar over de drempel.ze was bijna 18 toen ze haar eerste bijbaantje kreeg.

Sus-anne

Dan is dat toch prima?Ieder kind heeft zijn/haar eigen tempo!
Groetjes,Bastet

Bastet

ik vind het ook prima,maar ik lees hier dat het bij de opvoeding hoort,en dat is me dus niet gelukt,ik krijg hierdoor het gevoel dat ik gefaald heb.

Susanne

Opvoeden betekent toch ook aanpassen aan je kind? Dus als je kind nog echt niet wil, zou ik niet dwingen en zoals je zelf aangeeft, op een gegeven moment was ze er wel aan toe!

Lara

"bijles geven, oppassen, poetsen" Wat is de definitie van een bijbaantje? Er zijn meer bijbaantjes dan vakken-vullen, je kunt bijv ook ergens gaan bijles geven, poetsen of oppassen

Prioriteiten stellen

Mijn beide kinderen hebben een baantje. Een bijbaantje. Zoon niet omdat hij geld nodig heeft, maar omdat zijn moeder vindt dat hij met zijn lijf achter de computer vandaan moet komen. En dochter omdat ze een dure sport heeft die bekostigd moet worden.
Meisjes hebben trouwens véél meer geld nodig, zuchtte zoonlief jaren geleden al Maar: school/studie gaat voor. Zoon vult vakken, maar niet op doordeweekse avonden. Die heeft-ie nodig voor school, sport en muziek.

Tirza

Tirza.

Waar haalt jouw dochter de tijd vandaan om te werken ? Onze middelste zoon is ook erg druk met zijn sport bezig en traint daarnaast ook nog een pupillenteam. Met zijn school ( Havo ) gaat het matig en als hij ook nog een bijbaantje neemt heeft hij simpelweg niet genoeg tijd over om zijn huiswerk te maken. Bovendien kan hij nooit op Zaterdag vanwege de wedstrijden en blijft eigenlijk alleen de Vrijdagavond over ( één van de weinige avonden dat hij kan relaxen ).
M.

Rembrand(t)

Volgens mij (ik heb ook een kind met school, uit de hand gelopen levensvullende hobby en baantje) kan het alleen als je kind op school 'over' heeft (dus onder haar/zijn niveau zit, of gewoon heel makkelijk leert) en daarbij zeer energiek is. Anders moeten er keuzes gemaakt worden.

Overigens, dochter hier werkt nogal eens op zondag. Verdient nog dubbel ook En natuurlijk veel extra dagen in de vakantie, dan is er meestal wel ergens wat tijd.

Nou kijk

Toen ze op het VWO zat, was het baantje een zaterdag+vakantiebaantje. Ze is héél gedisciplineerd en inderdaad energiek. Trainen voor haar sport kan ze wanneer ze wil, ze kan er altijd in/bij (of hoe noem je dat), de wedstrijden zijn altijd op zondag. Ze woonde natuurlijk nog thuis Dus dat was: school, huiswerk of trainen, eten, daarna trainen. Elke avond. Eens in de week priveles, zaterdag werken, zondag wedstrijd en dan weer de volgende week.
Nu ze op kamers zit, is er geen tijd om te trainen doordeweeks, ze kan niet effe op en neer komen. Dus heeft ze wat dingen veranderd. Twee doordeweekse avonden gaat ze sporten (andere sport) om in conditie/op kracht te blijven, de rest van de doordeweekse dagen/avonden besteedt ze aan school. Op vrijdagavond is ze om 19.15 thuis, dan eet ze en vertrekt om 19.30 voor een training. Het zaterdagbaantje is niet meer van 7-19 uur, maar van 6-13 uur. 's Middags heeft ze dan haar priveles, dan komt ze eten en dan gaat ze weer terug voor een paar trainingsuren. Op zondag de wedstrijd. Dan gaan haar boeken mee, zodat ze daar wat zinloos in kan bladeren voor maandag Op zondagavond is het eten, douchen en naar bed en maandagochtend zit ze om 7.30 in de bus om op tijd op de uni te zijn (11 uur beginnen).
Wel mijn kind, niet mijn stijl
Wat wel een voordeel is van deze sport: het seizoen is kort (30-32 weken, zoiets). Dus het is héél intensief, maar na het NK zijn er effe geen wedstrijden. Dat scheelt wel

Tirza