Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op
Moontje

Moontje

28-03-2013 om 23:00

Argh, pubers!

Sinds vorige week 12 jarige dochter, altijd al wel een heethoofd geweest. Maar het laatste jaar word ik echt knettergek van haar overal boos om zijn, zich snel verontwaardigd voelen, doen alsof wij haar anders behandelen dan haar 15 jarige zus, en vooral: overal om ontploffen.
Als ik uit mijn bed kom en twee zinnen spreek krijg ik al de wind van voren, ochtendhumeur. Gisteren gaf ik haar zelf een tik tegen haar heup, ze spuwde vuur, RAAK ME NIET AAN!!! ik kon haar wel wat doen maar i.d.d. dat wil ik helemaal niet doen maar ze drijft me tot het uiterste.
Ook man heeft het hard te halen met haar, maar trekt het zich toch wat minder aan heb ik het gevoel. Ik kan er soms (onder ons) niet meer om lachen en ik vind er geen klap aan op dit moment.
Andere puber, ook meisje, doet het ook prima, maar ook met haar hebben we de gewone puberdingen; ontplofte rommel overal, gaan douchen en badkamerraam lekker wagenwijd open laten staan zodat wij weer in een vrieskist komen een uur later, lampen en verwarming aan laten, gewoon al die irritante puberdingen.
Tussen oudste en jongste veel gekibbel, jongste kan alleen nog maar snauwen, heeft het idee? het nooit goed te doen bij zusje, die zich ook wel kritisch opstelt.

Op school, brugklas, gaat het goed. Super leuke vriendinnetjes, sociaal emotioneel gaat het ok, heb niet de indruk dat ze op haar tanden loopt, maar dat kan ondanks dat alles er goed uitziet natuurlijk toch wel zo zijn, ze is immers nog maar net 12 en om dan al aan het einde brugklas te zitten best heftig, ook al gaat het wel goed.
Ik herken veel in haar; ik vermoed adhd, druk, alles bij willen houden, veel goedkeuring nodig, ochtend humeur.
Mijn ouders bakten er helemaal niets van vroeger, en gelukkig zie ik mezelf als een wijzere moeder, die veel meer wil doen om de band met haar kinderen goed te houden. Ik ga dus niet achterover zitten leunen tot het vanzelf goed of erger, slecht afloopt met ons.
Hoe behandel jij je super opvliegende puberdochter, die overal verongelijkt om doet, snauwt, grauwt, stampend naar boven loopt etc. Jullie herkennen het vast wel.
Ik begin elke morgen weer vrolijk opnieuw, blijf nooit lang boos, maar op dit moment word ik er moedeloos van, zo moedeloos dat ik 's avonds maar extra ga sporten of weg ga om niet in haar nabijheid te zijn. Ik ben nl. even uitgeGEVEN. Ik wil ook wel eens wat terug, gewoon een beetje respect bijv.
We hebben een poosje een schriftje bijgehouden waarin we om beurten iets positiefs over elkaar opschreven, maar op dit moment heb ik daar totaal geen fut meer voor. Ze heeft nu voor het eerst straf; haar mobiele tel. is ze de hele week kwijt. Stom dat ik er niet aan heb gedacht dat je ook kunt Twitteren met de iPad, dus die is ze de volgende keer ook kwijt.
Ze mokt nu al dagen, en ik heb gezegd dat als ze blijft mokken en grauwen ze haar tel. nóg een week kwijt is.

Zucht, ik begrijp nu waarom mijn moeder niet meer uit bed kwam voor ik de deur uit was als puber, ook zij had hier zo geen zin meer in

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Oef

Tja, dat drijft je soms tot het uiterste.

Onlangs zei een expert in mijn omgeving: pubers zijn de meest egoistische wezens die er bestaan en dat het de periode is dat ze hun ouders maar stom vinden.

Zit een goede kern van waarheid in, maar het is soms enorm lastig om tot 10 te tellen en ermee om te gaan.

Misschien moet jij ook in bed blijven liggen tot je puberella de deur uit is?

Kaaskopje

Kaaskopje

29-03-2013 om 21:18

Hier verlate puberteit

Mijn jongste dochter is 20, maar af en toe verzuchten wij dat het lijkt of ze nog even een stukje puberteit moet inhalen. Bazig, opdrachten snauwen, ontevreden met wat wij bieden, e.d.. Zelfs mijn man werd haar gedrag zat en heeft dat ook gezegd. Daarmee werd duidelijk dat de onvrede met haar gedrag door ons allemaal gevoeld wordt en dat heeft volgens mij wel geholpen. Mijn dochter heeft de leeftijd dat ze op kamers kan, maar zolang dat nog niet aan de orde is, moeten we wel prettig met elkaar om kunnen gaan. Los van haar puberinhaalslag is het ook gewoon een leuke meid.
In jouw geval denk ik ook dat vooral duidelijk moet zijn voor haar dat jullie het gedrag van je dochter béiden zat zijn. Niet alleen jij.
Ik vind dat je (of jullie) je dochter duidelijk moet maken dat bepaalde dingen over de schreef gaan. Tegen jou gillen dat je haar niet aan mag raken, kan gewoon niet. Ze mag het wel vinden, maar ze zal moeten leren dat je dat ook gewoon kunt zeggen. Bij dat soort gedrag ben ik ook altijd heel duidelijk geweest: je mag veel van mij, maar dat je zo tegen mij tekeer gaat niet. Doe dat maar tegen je vriendinnen. Begrijp je dat?! En ik hield dan aan tot ik gehoord had dat ze het begrepen had.
Verder een en al begrip hoor. We hebben met de oudste heel wat te stellen gehad. Daarbij valt het gedrag van de jongste heel erg mee. Blijkbaar heeft zelfs een twintigjarige het nog nodig dat we de grenzen weer even duidelijk moeten maken.

Vic

Vic

29-03-2013 om 21:51

Afstand houden

Ik ga 's morgens echt geen discussie aan met mijn dochter. Sterker nog, ik heb mijn ochtendplanning aangepast op haar schema, en op het moment dat zij bijna de deur uit gaat kom ik uit bed. Haar jongere zus weet inmiddels ook wel dat ze puber 's morgens niet in de weg moet lopen. Als het erg uit de hand loopt, zeg ik er natuurlijk wel wat van, maar dan op een moment dat ze gunstig gestemd is Het klinkt als deurmatgedrag van mij, en dat is het misschien wel een beetje, maar ik heb liever een leefbaar klimaat hier dan dat ik een strijd aan ga waar niemand blij van wordt. Ik tolereer overigens geen gegil of gescheld, ook niet als ze in een boze bui is.
Zit er trouwens een vaste looptijd aan dat puberen? We zitten er nu 2 jaar vol in, en ik hoop toch wel dat het binnenkort ophoudt. Als het zo doorgaat, gaat ze op haar 18e op kamers

Kaaskopje

Kaaskopje

29-03-2013 om 23:50

Vic

Toen mijn oudste dochter al een paar maanden 16 jaar was, overviel mij het gevoel dat je ook wel eens hebt als het een paar dagen gestormd heeft. Dan kan het zijn dat het al een paar uur amper waait, maar opééns dringt dat tot je door. Hé... het stormt niet meer! En dat was ook zo met mijn dochter. Opééns dacht ik: hé... het is al een tijdje normaal en gezellig! Zou ze door de puberteit heen zijn? Mijn man had dat gevoel toen ook.
Ik denk dat de oorzaak van het afnemen van het puberen bij mijn oudste dochter kwam doordat er minder regels aan haar gesteld werden. Meer zelfstandigheid dus.

Adem in en adem uit

Rustig blijven, adem in en adem uit. En repeteer een stem in je hoofd die zegt : "Dit zijn puberhormonen, het is maar tijdelijk, het gaat óver!" En géén discussie aangaan op zulke momenten. Bewaar ze voor als ze afgekoeld zijn. Dat werkt véél beter. Als ze zo doen 's morgens (is normaal hun slaapritme werkt anders) laat je het gaan, doe net of je blind en doof bent....En als ze dan (vaak weer vrolijk) thuis komen zoek je een goed moment en kaart je het aan...Rustig, pratend vanuit jezelf, dat jij het moeilijk vind en het niet fijn meer vind om samen met haar op te staan en dat jullie toch samen in dat huis wonen dus....??? Heeft zij een idee dat op te lossen? Neem haar serieus..en denk na over eventuele oplossingen die zij kan bedenken. Of maak 'afspraken' ook goed...
Tenminste zo deed ik het met explosieve puberella (die nu puberaf is...wát een zegen zeg) en ook met andere puberella die dan wel niet explosief is, maar superwakker 's morgens en mij dan de oren van de kop kletst (is ook niet alles) en ook even toestemming vraagt voor dingen waarvan ze vermoed dat ik die misschien niet goed vind als ik nog maar half wakker ben (wat een tactiek hé?). Met die laatste puberella heb ik nu afgesproken dat toestemmingen gegeven 's morgens vroeg niet meetellen...en dat ze dan altijd nóg een keer erover moet beginnen. Tot nu toe (euh....4 weken ofzo) houd ze zich eraan. Dit na enkele verhitte discussie's of ik nu wél of niet toestemming had gegeven...en écht ik weet het dan gewoonweg niet meer.
groeten albana

A zorac

A zorac

01-04-2013 om 23:03

Kaaskopje

Gillen en schelden niet tolereren, je hebt natuurlijk gelijk, ik tolereer het ook niet. Maar houdt het dan ook op en gebeurt het niet meer? Hier niet hoor. En het kan zelfs nog erger.
En aanhouden tot ze me begrepen heeft? Dan leidt vooral tot rinkelende ruiten en slaande deuren. Ik kom er meestal maar in een later stadium op terug.
Dat stadium komt vaak snel, want puber komt na uitval altijd en vaak vrij snel deemoedig excuses aanbieden en vertellen dat het zo niet hoort en dat ze het ook niet wil.
Een afmattende cyclus al bij al voor iedereen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.