Arrogant en betweterig
Mijn dochter is 17. Leert goed (besteedt daar erg veel aandacht aan, gelukkig). Heeft een bijbaan. Veel vriendinnen. Maar helaas is ze naar mij toe vaak erg arrogant en betwetereig. Soms weet ze ook dingen beter of goed. Het is een wijs mens. Loopt niet in 7 sloten tegelijk. Wat is het probleem zou je zeggen. Ik vind haar vaak onderkoeld en berrekenend naar mij toe. Niet echt geinteresseerd of liefdevol. Gisteren was er een discussie met haar vader over douchetijden ze was t niet met hem een. Ze begon een discussie met mij waar ik niet op ingi g. Ze wilde haar argumenten geven. Ik stopte de discussie
Arrogant en betweterig 2
Ik vervolg mn verhaal...
Toen ze ze ineens. Mam je bent oud. Uit t niets. Ik zei zeg je dat nou om mij te kwetsen? Ja zei ze doodleuk. Ik ben weggegaan uit haar kamer ik was beduusd. Daarna ben ik teruggegaan om te zeggen dat ik hier heel verdrietig van werd. Ze zuchtte duidelijk verveeld en hardop. Ze wilde net beginnen met argumenten. Toen haar vader boos naar binnen stoof om mij bij te staan. Dit gedrag pikken we niet. Je moet respect voor ons hebben. Ze was in tranen. En moest van hem sorry tegen mij zeggen. Wat volgens mij geen nut heeft, want gedwongen. De hele nacht heb ik niet geslapen. Vanochtend tegen haar gezegd dat we het er nog over moeten hebben. Wat te doen en wat te zeggen. Ik heb soms t gevoel dat ze mij geen leuke, goeie moeder vindt. Soms zegt ze dat ook. Dat ik haar broertje die 2 jaar jonger is, niet goed corrigeer. Soms heeft ze daar ook wel gelijk in maar soms ook niet. Het is soms net een schooljuf. Hebben jullie nog tips?
O ja, herkenning.
Ik herken dat zeker. De jeugd heeft de toekomst en de wijsheid in pacht. Mijn tips en ideeën waren niet interessant of toepasbaar, wat wist ik er nu van? Niets.
Wat jaren verder en met wat meer levenservaring denkt zoon daar steeds vaker wat anders over. Moeder wordt weer eens om raad gevraagd, ik ben oud maar niet onnozel, hoe fijn is dat
De woorden:"mam, je hebt gelijk, goed idee", zijn nog wat lastig. Een knikje of tevreden gehum moet ik het mee doen.
Jaartje of 3/4 worstel je je nog door de alwetendheid van je dochter, daarna word je weer voor vol aangezien Discussie's voeren zijn vaak zinloos, mening bijschaven op je 17e? No way.
puber
Een echte puber dus. Ik zou veel meer oostindisch doof zijn, dat voorkomt veel. Ze is zich lekker tegen je aan het afzetten. Niet leuk en ze mag best horen dat beledigen jou kwetst. Maar ik zou het verder niet te serieus nemen. Een kwestie van uitzitten.
Daaronder dat masker zit heus nog wel een lief meisje hoor.
hier
Mijn dochter was wat jonger toen ze dat gedrag vertoonde, maar ik herken dat zuigerige, irritante betweterige toontje precies. Dochter zat op een gymnasium in de stad (wij wonen in een dorp) en dat gaf haar blijkbaar het recht om op iedereen neer te kijken.
Ik zelf ben meer van het lik op stuk beleid. Noem jij me oud? Prima, ik ben te oud om jou naar dat feest in de stad te rijden. Stel je voor dat mijn oude ogen in het donker moeten gaan turen, dat loopt niet goed af. Ben ik ergens te dom voor? Prima, ik weet ineens niet meer hoe jouw kleding in de wasmachine moet. Of ik stop ineens al je sportkleding in de machine, vlak voor een training. Ik moest het toch wassen? Dan doe ik dat, is het weer niet goed! Zeker te dom voor. Wat je dan aan moet? Geen idee, ben ik te dom voor. En ik ben ook ineens vergeten dat jij echt geen spruitjes lust. Slecht geheugen he? Behandel je mij als personeel? Prima, personeel heeft het recht in staking te gaan en dat doe ik dus bij deze.
En dan volhouden! Zonder ruzie maken, gewoon volhouden. Beetje inwrijven mag: heerlijk dat ik je niet hoef te brengen, wat zal ik eens gaan doen met deze onverwachte vrije avond?
Mijn dochter had met haar slimme hoofd ook heel snel door dat ze maar beter een beetje respect kon tonen, wilde ze haar goed verzorgde leventje zo kunnen voortzetten. Toen ze dat door had, hoefde ik alleen nog maar één wenkbrauw op te trekken en ze wist al hoe laat het was. Tuurlijk ging het nog wel eens mis en tuurlijk zag ik ook veel door de vingers, het was tenslotte een puber. Maar ging ze echt over mijn grens, dan kreeg ze hem keihard terug.
Inmiddels is ze 21 en lachen we er nog wel eens om. Ze woont op kamers en ik krijg regelmatig een appje met de vraag hoe ik iets aan zou pakken. Dus zo dom blijk ik toch ook weer niet te zijn
heee TS
Noem je dochter geen 'wijs mens'. Dat is net wat teveel eer hoor. Een wijs mens weet wanneer je iets zegt en wanneer niet.
Overdreven reactie
Waarom zo´n overdreven reactie? Je bent toch ook oud? Een stuk ouder dan zij in ieder geval. Voor een puber is een dertiger, of een veertiger gewoon echt oud.
Niks mis mee toch? Jij bent degene die een negatief gevoel krijgt bij ´oud´, maar daar kan je kind niks aan doen.
oud, oud...
De meeste mensen vinden het niet prettig zo genoemd te worden Lanza. Als iemand dat van zijzelf zegt, oke. Maar in veel gevallen wordt het gevoeld als diskwalificatie en dat is niet plezierig.
Groetjes van een echt oud persoon. 60. Pfoe.
Ik verbaas me er alleen
over hoe ontzettend heftig zo´n uitspraak wordt opgevat. Als je hier al een nacht niet door slaapt, hoe gevoelig ben je dan wel niet? Ik zou het allemaal niet zo vreselijk serieus nemen. Ze is haar eigen denkbeelden aan het opbouwen en aan het testen, dat is allemaal volkomen normaal gedrag voor een 17 jarige. En tuurlijk weet ze alles beter.
Pick your battles. Laat haar lekker de dingen op haar manier doen. Alleen als het echt uit de hand loopt zou ik ingrijpen, maar je hoeft niet alles zo persoonlijk op te vatten. Zij mag de dingen op haar manier zien en jij denkt er het jouwe van. Allemaal helemaal prima, daar hoef je niet steeds een conflict van te maken, of verdrietig om te zijn.
Uiterlijk en leeftijd
Als oud om je uiterlijk gaat vind ik haar opmerking inderdaad onnodig kwetsend. Hoe doet ze tegen mensen die je als minder aantrekkelijk of knap zou kunnen omschrijven? Als het puur om je leeftijd zou gaan, moet je het echt als puberaal gedrag wegwapperen. En misschien kun je er zelfs om lachen, vooral waar ze bij is. Doe dan maar lekker theatraal, dat is goed voor de lachspieren.
Als je het nog verder wilt bespreken zou ik het vooral hier over hebben, dus over opmerkingen over het uiterlijk. Misschien kun je je intussen wat herpakken en het gesprek minder persoonlijk maken. De narigheid met de mensen die je het meest lief hebt, is dat ze je ook het hardst kunnen raken en dat is gebeurt met je dochter en jou. Dat juist je dóchter... en ja, juist zij, helaas. Maar dat wil niet zeggen dat ze je ook echt niet aardig vindt. Ja af en toe niet waarschijnlijk, maar wel op de lange termijn. Tenminste... als dat ook echt zo is, dat je een aardig persoon bent. Dat weet jij zelf het beste.
Dat gehamer op respect, brengt jullie nu echt niet nader tot elkaar. Het gaat om wat een opmerking of een woord met een ander doet.
Nog een vraag
zou je het gesprek met vader en dochter weer kunnen geven?
Overdreven
Hmm, toen ik je bericht las dacht ik ook meteen, wat een overdreven reactie. Misschien wat luchtiger worden in het contact met je dochter? Niet op elke slak zout leggen? Ik zou er verder geen woorden meer aan vuil maken. Die zijn er al genoeg geweest. Streep er onder.
Argumenten
De argumenten waren zeker op in de douchediscussie en ze kreeg geen gelijk, dus ging je dochter over op dingen die er niets mee te maken hebben namelijk jouw leeftijd. Ik zou haar er op wijzen dat dit geen goede manier van discussieren is en geen teken van intelligentie. Misschien ben je iets teveel onder de indruk van je slimme kind?
En toch wel beetje eens met Lanza dat je je dit niet zo hoeft aan te trekken. Ja, ik ben oud en ouderen dienen.met respect behandeld te worden. Zoiets?
ik zou de post van Dymo
goed lezen en tot je nemen. Deze aanpak spreekt mij erg aan!
Voor degene die vinden dat TS zich het óud' te veel aantrekt: Dochter geeft zelf toe dat zij het zei om te kwetsen. Dus doe niet net alsof het een goedaardige opmerking was en benadruk niet dat zij oud is: dochter heeft gewoon een nare toon en houding naar haar moeder.
Maar dat Lanza het allemaal wel begrijpt van dochter, begrijp ik dan wel weer want veel van de houding van dochter heeft weg van de houding van Lanza in allerlei draadjes hier op het forum.
Ik schrok er ook een beetje van dat je je dochter tegelijkertijd een 'wijs mens' noemt. behalve dat ik dat totaal niet met je eens ben gezien haar gedrag, geeft het mij te denken of je haar niet al te veel als een prinses behandelt. Een behandeling die zij zeker niet verdient.
Wat ik zei; ik zou de benadering van Dymo nastreven. Die dochter van jou heeft een lesje nodig.
En het is alleen maar goed dat je man haar goed vertelt waar het op staat. deze dame moet een beetje inbinden. En er valt echt nog wel wat aan te werken, ze laat tenslotte niet voor niets haar tranen zien: ze weet verdomd goed dat ze fout zit.
Opvoeden
Opvoeden is ook nog niet helemaal klaar als ze 17 jaar zijn. Juist dat onderscheid maken naar wie je wat kan zeggen zit er nog niet helemaal in.
Mijn 17 jarige zoon kan ook zo uit de bocht vliegen. Zijn vader gast noemen met een onaardige opmerking erachteraan. Als wij daar dan wat van zeggen dan is hij oprecht verbaasd want dat zegt hij ook zo tegen zijn vrienden. Maar wij zijn zijn vrienden niet. Wij zijn zijn ouders.
Ik heb ook jonge collega's net van school die dingen kunnen zeggen die echt niet kunnen. Wat je wel en niet tegen iemand kan zeggen zit er blijkbaar nog best wel lange tijd niet goed in.
Ik zou zeker duidelijk maken aan je kind dat je sommige dingen niet kunt zeggen.
Waarom kan ze niet wijs zijn?
Ik vind het juist nogal denigrerend als je ervan uitgaat dat een 17-jarige het nooit goed kan hebben, alleen maar door haar leeftijd. Van iedereen kun je iets leren, dat vind ik zelf een veel fijnere levensinstelling. Het is toch juist interessant om te horen hoe zij tegen de wereld aankijkt en wat zij van dingen vindt? Het kan je een ander perspectief geven.
Als oudere collega hoeven mijn jongere collega´s echt niet voor mij door de knieeen. Ik vind het juist leuk om met hen samen te werken en voel me niet snel beledigd door iets wat ze zeggen. Jullie gedragen je alsof je al ergens in de 80 bent en dat dit voldoende is om respect af te dwingen, maar zo werkt het niet.
Aanpak Dymo
Zo doen wij dat hier ook. Al vanaf kleins af aan. Beetje aangepast in de loop der jaren natuurlijk. Werkt heel goed.
Ik heb ook weleens een uitgebreid gesprek gevoerd met beide pubers over de intentie van sommige opmerkingen. Zeg je iets om iemand oprecht verder te helpen of zeg je het om iemand te kwetsen.
Ik hoef nu alleen nog maar te zeggen: waarom zeg je dit?
En dan houden ze of hun mond of ze kiezen hun woorden zorgvuldiger.
Onze zoon heeft een keer tijdens een soort debatachtig iets op school dit ook aangehaald en de leraar heeft daarop breder voortgeborduurd in de klas. Hier werken dit soort gesprekken goed.
Als mijn kind zou zeggen dat ik oud was zou ik dat meteen beamen. Nou ik ben zeker oud. Kun jij even koken? Of zeggen: wat zeg je? Ik word zo doof door de ouderdom. Wat humor en luchtigheid werkt goed. Voel je niet zo snel aangevallen....
Wijs
Ik moest ook even goed nadenken over de “wijs mens” opmerking. Natuurlijk kun je op elke leeftijd over wijsheid beschikken (al is de mildheid die daarbij hoort toch meestal iets dat met de jaren komt). Maar dit meisje gedraagt zich niet wijs. Ze gedraagt zich als een arrogante puber die er niet mee zit om haar moeder met opzet te kwetsen als ze niet op een normale manier haar gelijk kan krijgen. Ik krijg een beetje de indruk dat moeder iets te veel onder de indruk is van haar dochter, maar ik kan me vergissen.
Hoe dan ook, vertel haar dat je geen aanvallen op jouw uiterlijk of leeftijd wil horen. Ze mag op een normale manier proberen jullie van haar gelijk te overtuigen. Als ze dat niet kan is ze nog puberaal genoeg om naar haar kamer gestuurd te worden.
Gezond
Ik lees alleen maar gezond gedrag.
Mogelijk (lees ik wat tussen de regels) zijn jullie erg close (geweest) en pubertijd gaat nu eenmaal over opgroeien, maar dus ook over losmaken.
Dat losmaken gaat nu eenmaal makkelijker met een gezonde dosis afweer en zelfs afkeer.
Dus prima als zij je nu niet (altijd!) leuk vindt, dat verlegt haar aandacht adequaat naar de gebieden waar ze haar aandacht hard voor nodig heeft.
Hier vind ik zelfs zelf mijn kinderen lang niet meer altijd leuk. Natuurlijk vond ik ze als kind ook niet altijd geweldig maar gevoelsmatig eigenlijk toch wel
Nu ze al jaren lastig puberen kan ik echt wel genoeg van ze hebben. Dat maakt dan ook weer dat er meer ruimte en afstand komt waardoor ik er meestal niet door geraakt word dat ze kritisch naar mij worden.
Het is een ontwikkeling van henzelf en heeft vaak weinig met jou als ouder te maken.
Neemt natuurlijk niet weg dat ik ze vaak genoeg wijs op feit dat ik ook nog besta als mens hier in huis en niet alleen als personeel bijv.
Maar een wat meer zakelijke onderhandelingsrelatie werkt idd vaak veel beter dan op emoties spelen of star regels opleggen.
Normaal voor die leeftijd
Alles ter discussie stellen hoort er gewoon bij op die leeftijd. Is ook goed voor de ontwikkeling, zo kunnen ze kijken hoe ver ze kunnen gaan, leren wat redelijk is en wat niet. Niet persoonlijk aantrekken.
skik
De leeftijd
Dan zeg ik wel eens tegen zoon, die kan dat arrogante en betweterige ook laten zien: 'ja, dat dacht ik vroeger ook dat ik veel slimmer was dan mijn vader. Die vergissing komt vanzelf wel goed als je ouder wordt!' Zoon kent mijn vader en heeft hem nog steeds hoog zitten.
Of ik plaag hem met iets uit zijn kindertijd wat te prive is om hier te melden. Of ik zeg alleen maar 'oeps'.
Een grote korrel zout is altijd handig maar op deze leeftijd helemaal. Bovendien leer ik mezelf uiteraard ook, net als die kinderen, dat je je emoties zelf leert hanteren en als je je laat deprimeren door een rotopmerking van een ander dan ben je dubbel gepakt. Maar nu door jezelf.
Normaal maar
Dat gedrag is normaal in de zin dat veel pubers op enig moment in hun puberjaren dit doen. Maar dat wil niet zeggen dat je een puber er niet op kunt aanspreken. Juist wel, ze zoeken de grenzen op en af en toe overschrijden ze die. Hoe moeten ze leren wat de grens is als ze er niet op gewezen worden? Ik vind de aanpak van Guera een goeie, vragen waarom de puber dit dan zegt en met welke intentie. Een 17-jarige kan dit heel goed begrijpen.
ander perspectief?
Lanza: "Het is toch juist interessant om te horen hoe zij tegen de wereld aankijkt en wat zij van dingen vindt? Het kan je een ander perspectief geven."
Nu heb ik hier ook een puberella die af en toe behoorlijk uit de bocht kon vliegen. Dat was vooral omdat ze dan zichzelf erg dwars zat. Ze kon dan behoorlijk kwetsend zijn tegen mij (of haar vader) of tegen haar oudere broer. Ik maakte er niet zo'n punt van als TS maar ik dacht evenmin "goh wat interessant zeg dat jij mij een waardeloze moeder vindt of je broer lelijk". Maar ik begrijp dat ik het als een ander perspectief op de wereld had moeten beschouwen.
Ik vind bewust kwetsende opmerkingen niet zo'n boeiende visie. Dat is wat anders dan de discussies die we hier kunnen voeren en waar het ook fel aan toe kan gaan. Dan vind ik het wel leuk om te zien hoe hun meningen zich ontwikkelen en hoe zij tegen bepaalde zaken aankijken.
Tuurlijk aanspreken
Je kan duidelijk uitleggen waarom sommige dingen (waarbij jij het voor het zeggen hebt) zijn zoals ze zijn. Ook dat je kind respectvol naar je moet blijven. Maar die drang tot discussieren is volkomen normaal. Komt niet omdat je je kind niet goed opgevoed hebt of omdat het een snertkarakter heeft.
skik
Pubers
Die in dit huishouden praten het liefst in absolute waarheden over zaken waar ze zelf nul ervaring mee hebben. En ze boksen ook nog graag tegen elkaar op. Soms, als de man en ik zin hebben, proberen we open en belangstellende vragen te stellen om er zo achter te komen hoe ze aan die waarheden zijn gekomen. Meestal blijken het veronderstellingen te zijn. Wat natuurlijk prima is, maar ik vind het wel belangrijk dat ze een beetje leren hun waarheden te onderbouwen. Hebben ze later ook wellicht nog lol van.
Maar meestal hebben we er geen zin in. En maken we het af met een grap. “Ah, kindsnaamipedia staat weer eens aan”. Toch vaak de beste oplossing.
Want bloedirritant is het. Gaat vast vanzelf over. Youth is wasted on the young
Betweterig
Dank dank voor alle uitgebreide reacties. Fijn dat jullie hier tijd aan willen besteden. De status nu: Mijn dochter was vanmorgen poes en poeslief. Ze zei zelfs ik hou van je vanmiddag. Ik geloof dat ze doorhad dat ze echt te ver was gegaan. We hebben het er niet meer over gehad. Ik heb vanochtend alleen gezegd dat we het er nog over moeten hebben. Maar ze heeft nu toetsweek. Ik zal nog even wat nuanceren uit mijn eerste verhaal; het feit dat ze mij oud vindt doet mij niets. Ik ben 51 en inderdaad al aardig op weg. Het mij opzettelijk willen kwetsen vond ik erg. Ook omdat ik er specifiek naar vroeg. Dus ze kon er nog 'onder uit'. Verder heb ik haar wijs genoemd omdat ze soms best een heldere kijk op dingen heeft en (vaak 😉) goed nadenkt over zaken. Okay dit keer niet. Maar Ze rookt niet, drinkt niet ik knijp mn handen samen in deze tijd waarin jongeren al snel weg kunnen glijden op dit gebied. Ook is ze zich bewust van haar financieen, geen spender. Terwijl ik vaker zwicht voor leuke uitgaves die ik helemaal niet nodig heb. Dat bedoelde ik met wijs, ik had beter 'verstandig' kunnen zeggen. Maar naar mij dus soms niet. Ik heb het besluit genomen haar niet meer zo te 'bedienen' het woord personeel viel al. Die beschrijving klopt aardig. Dat is nu een beetje klaar ik ga afbouwen🙂. Ik heb ervan geleerd. Lieve mensen nogmaals veel dank voor jullie reacties!!!
Lanza
"Ik vind het juist nogal denigrerend als je ervan uitgaat dat een 17-jarige het nooit goed kan hebben, alleen maar door haar leeftijd. Van iedereen kun je iets leren, dat vind ik zelf een veel fijnere levensinstelling. Het is toch juist interessant om te horen hoe zij tegen de wereld aankijkt en wat zij van dingen vindt? Het kan je een ander perspectief geven."
Ik zou het echt enorm fijn vinden als jij zelf eens zou doen wat je predikt. Van iedereen kun je iets leren zeg je, maar je leert hier verdomd weinig als het gaat om lezen en luisteren.
Jouw insteek dat iemand bewust willen kwetsen gewoon 'een ander perspectief' is, verklaart wel veel als jouw ouders je daar nooit op gecorrigeerd hebben. Voor mij is dat dan eens te meer bewijs dat begrip hebben voor mijn pubers heel goed is, maar dat vind ik geen reden om ze niet bij te sturen.
Eens met Lanza
Er wordt hier wel heel makkelijk vanuit gegaan dat een 17jarige een domme blaag is die stevig aangepakt moet worden en vooral niet serieus genomen.
Jammer, daardoor mis je inderdaad de inzichten die tieners je kunnen geven als je eens serieus naar ze luistert. Tenslotte zijn ze op een haar na wettelijk volwassen, en fysiek al prima in staat om zelf een bedrijf of een huishouden te runnen, zoals in vroeger tijden heel gewoon was.
En je veroorzaakt opstandig gedrag als je je zo star opstelt:
"Gisteren was er een discussie met haar vader over douchetijden ze was t niet met hem een. Ze begon een discussie met mij waar ik niet op ingi g. Ze wilde haar argumenten geven. Ik stopte de discussie"
Maar goed, iedereen moet het maar op zijn of haar eigen manier doen.
Wendelmoed
Zeker neem ik mijn kinderen serieus. Dat levert heel vaak leuke gesprekken op aan tafel. Maar ik trek toch echt een grens bij (mij) bewust kwetsen. Ook onbewust kwetsen accepteer ik trouwens niet, in die zin dat ik dan uitleg waarom iets mij kwetst en in de toekomst verwacht ik dat daar enigszins rekening mee gehouden wordt. Ik ben hun vriend(in) niet.
Als er inhoudelijke discussies zijn die ze niet 'winnen' van mijn man, en ze komen bij mij, dan wil ik de argumenten echt wel aanhoren en dan ga ik óf het gesprek aan met man (als ik vind dat ze een punt hebben) óf ze krijgen ze van mij hetzelfde antwoord. Meestal zitten man en ik op 1 lijn, dus dan dat laatste.
Als het om douchetijden zou gaan, zou het bij ons trouwens een gezinsbesluit worden, niet iets dat mijn man of ik eenzijdig zou afkondigen. Maar daar ging het TS niet om volgens mij. Het ging om het bewust kwetsen.
reactie
Nog even een reactie op de 2 laatst geplaatste opmerkingen.
Het ging mij inderdaad om het bewust iemand willen kwetsen wat ik echt afkeur. Dat is niet acceptabel dat doe je gewoon niet.
Over douchen doen wij meestal niet zo moeilijk er zijn niet echt harde regels voor (sterker nog, ze was in de ochtend ook al geweest). In dit geval had mijn man gezegd dat ze snel moest douchen omdat hij er zo bij moest. Ze zei ja en deed nee. Dan is er voor mij geen argument meer nodig.
Verder ben ik, zoals al aangestipt, heel blij met mijn verstandige puber dochter waar ik veel van hou. Maar opzettelijk iemand pijn willen doen, vind ik niet verstandig of een andere manier van kijk op dingen.
Hier ging het mij dus specifiek om. Verder is ze gelukkig verstandig en heeft ze een goede kijk op bepaalde zaken waar ik graag naar luister en ook vaak wat mee doe.
Even een gesprek
Als 18 jarige probeer ik mijn mening en advies te geven aan ouders. Ik wil u niet de les lezen of zoiets, maar ik dacht dat het voor ouders op dit forum handig is om ook van een jonger iemand die de puberteit net achter de rug heeft een mening/advies te horen, hopelijk kan dit u een beetje helpen. Ik heb zelf havo gedaan en doe nu vwo, en heb een goede band met mijn ouders. Ik vind opvoeding en psychologie erg interessant en misschien dat ik er later wat mee kan doen 
Als ouder mag u trots zijn dat uw kind goed en graag leert, maar zij moet zich niet beter gaan voelen dan haar leeftijdsgenoten of anderen om haar heen. Ik heb zelf ook een vriendin die best betweterig en soms ook schreeuwerig is. Hoe zij soms tegen haar moeder doet vind ik vaak niet echt kunnen en dan weet ik me niet zo goed een houding te geven. Begrijp me niet verkeerd hoor, ze is een ontzettend lieve meid en ben blij dat ze mijn vriendin is, maar soms is ze echt een beetje te betweterig en voel ik me heel dom, hoewel zij mbo doet en ik vwo. (dit zegt natuurlijk niks maar toch)
Toch vind ik niet dat ik hier wat van hoef te zeggen, want dat is de taak van de ouders en ik heb het nog altijd gezellig met haar.
Als ik haar moeder/ u was, zou ik even een rustig gesprek met haar hebben over dat ze haar mening en adviezen mag geven naar u en anderen, maar dit misschien iets relaxter en met meer begrip mag doen. Geef wel aan dat je ontzettend trots op haar bent, dit helpt jongeren echt tijdens zo'n gesprek, maar vraag haar wel iets minder de "Einstein' uit te hangen. Ik denk dat als u respectvol aangeeft dat dit later op haar werk voor moeilijkheden kan zorgen en dat dit misschien vriendschappen ook in de weg kan gaan zitten, dit wel doordringt en haar gedrag zal aanpassen. Misschien is dit gedrag ook een stukje onzekerheid, iets om zichzelf te bewijzen. Doe het rustig aan en laat haar vooral merken dat je nog steeds even veel van haar houdt.
Misschien heeft u hier wat aan, succes!
