Bemoeien met kledingkeuze 14 jarige
Mijn zoon van 14 is nog een klein mannetje 1,56 lang.
. Geeft niets , z'n groeispurt komt vanzelf wel.
Hij is helemaal idolaat van die joggingsbroeken met een laag kruis.
Maar omdat hij nog zo klein is houdt hij weinig been lengte over.
Ik vind het hem dan ook echt vreselijk staan, gister stonden we samen in de winkel dat hij weer zo een broek paste. Ik vertel hem wel eerlijk dat het hek echt niet staat, uiteindelijk kocht hij de broek niet want hij had niet genoeg geld (.tot mijn vreugde) Mijn vraag is, helpen jullie mee in het advies voor de kledingkeuze ?
Hij zegt dat het hem niet uitmaakt hoe hij eruit ziet, hij vindt de broek gewoon leuk.
Wat doen jullie in deze situaties?
adviseren
Je kan het zeggen, dat jij het minder mooi vindt. Maar ik zou hem gewoon zijn gang laten gaan. Hij moet toch zijn eigen smaak leren ontwikkelen?
Die beenlengte heeft trouwens niet te maken met zijn 1.56, want ik neem aan dat de broek op zich passend was?
Ik ben al blij als mijn 14-jarige iets koopt. Hij vindt bijna alles lelijk qua kleding.
je zegt
ik zeg 'ééŕlijk'dat het hem niet staat. Maar hoe eerlijk is dat eigenlijk? Je brengt het ook op een manier dat het een vasstaand feit is en niet 'ǵéẃóóń''ḿááŕ'jouw mening.
Wat je eventueel kan doen is in de winkel een jongere verkoper/ster erbij halen zodat je een neutralere mening krijgt. Maar jouw mening als moeder zo centraal stellen is niet handig als je vindt dat hij op het punt staat om deze dingen zelfstandiger te gaan regelen. En dat vind je blijkbaar want hij moet het wel zelf betalen.
Je moet echt gaan proberen los te laten wat jij hem wel of niet vind staan; je maakt hem onzeker op deze manier en geeft hem niet het idee dat zijn mening ertoe doet. Kan hij niet met leeftijdsgenoten gaan shoppen?
Ja hoor
Ik vertel mijn kinderen het wel als ik iets echt niet mooi vindt. Zij zijn ook niet bijster enthousiast bij alles wat ik draag. Dat hoeft ook niet.
Daarnaast heb je dingen die smaak zijn en dingen die gewoon niet mogen want staat belachelijk.
Dus ik kan een shirt met een doodshoofd wel heel lelijk vinden maar dat is smaak. Dat mogen ze verder zelf weten. Dat heeft ook niet zo veel te maken met wel of niet mooi staan.
Daarnaast zijn er een paar dingen die gewoon echt niet mogen zoals heel hoerig kleden, laaghangende broeken, shirts met grove en beledigende teksten... en zo nog wat. Daar geef ik mijn geld niet aan uit.
Nu zullen ze ongetwijfeld stiekem buitenshuis wel eens iets dragen wat ik liever niet heb maar over het algemeen gaat dit redelijk.
Mijn kinderen zijn overigens redelijk mainstream dus echt enorme ruzies hebben we ook nooit gehad op dit gebied.
Maar als iets echt niet staat zeg ik het wel. Andersom heb ik trouwens ook wel eens iets gekocht/besteld waarvan mijn kinderen mij zeiden dat ik dit maar eens moest heroverwegen. Ik vind het ook niet vervelend als zij mij dat zeggen want soms ziet een derde iets beter.
en toch
denk ik dat je naar je kinderen toe een andere houding moet hebben als het gaat om het geven van je mening. Juist je kind op die leeftijd is bezig met het ontwikkelen van die eigen mening, is zich los aan het maken van jouw mening als moeder en zich aan het ontwikkelen als zelfstandig individue. Juist als ouder zijnde moet je daar rekening mee houden door je accepterend op te stellen naar de kledingkeus.
Dat jouw kinderen naar jou toe dan weer wel ongebreideld hun mening mogen geven, tja, daar moet je als ouder maar tegen kunnen . Ze moeten tenslotte hun sociale vaardigheden op iemand kunnen oefenen!
Een derde ziet iets soms beter... Ja, dat is zo. Maar het is de vraag of jij die derde moet zijn.
och
hij moet er mee lopen, en hij is er blij mee. Je kunt je mening geven dat jij het niet mooi vindt, maar als hij er blij mee is dan houdt het toch op? Laat hem zijn eigen kledingkeuze maken, er op zijn eigen manier bij lopen.
Mijn dochter heeft soms blauw haar, dan weer roze, soms groen. Ik vind het niet mooi, en echt zonde van haar prachtige lichtblonde haar. dat weet ze. Maar het is haar keuze, zij moet er mee rond lopen. Wat haar en kleding betreft mogen ze zelf kiezen. alleen als ze te bloot naar school wil dan vraag ik haar om een shirtje onder haar kleding aan te trekken.
ik ben allang blij dat het geen piercings, drugs of tatoeages zijn die ze wil. ze weet dat daar de grens ligt en met kleding en haar haar kan ze uitgebreid experimenteren en zichzelf onderscheiden.
Onze mening zou al bekend zijn
Vooral man laat luid en duidelijk horen wat hij van die laaghangende broeken vindt, dus een zoon zou best weten dat vader, maar ook moeder (ik) nou niet bepaald staan te juichen bij zo'n hangzak, maar als het zijn geld is en hij wordt echt heel erg gelukkig van een broek die bijna op zijn knieën hangt... tja, dan zou ik denk ik toch toegeven en wie weet zelfs een klein beetje bijleggen. Hopelijk blijft het bij die ene broek als hij hem eenmaal heeft.
nou sidonia
'Wat je eventueel kan doen is in de winkel een jongere verkoper/ster erbij halen zodat je een neutralere mening krijgt.'
Een jonge verkoper/ster (dat laatste al helemaal niet) erbij halen bij een puber van 14 vind ik echt heel erg. Dat doe ik alleen in overleg en dan alleen als er iets als een echt pak gekocht moet worden. Niet bij een gewone broek, mijn kinderen zijn heel makkelijk maar zouden zich echt doodschamen.
Eerlijkheid duurt het langst
Kledingvoorkeur is uiteraard een kwestie van smaak. Een tiener van 14 jaar zou je (inderdaad) de vrijheid moeten gunnen zijn kleding zelf uit te kiezen. Maar als hij zijn kleedgeld dreigt te besteden aan een wanstaltige broek, dan doe je er alleen maar goed aan hem onbescheiden en oprecht te verwittigen van jouw mening, vind ik.
In zo'n geval gebruik ik taal die bij de situatie past. Ik spreek natuurlijk niet meer van een 'joggingbroek', maar duid dat onding stelselmatig aan met het woord 'drollenvanger'. Over andere dragers van zo’n gedrochtelijk kledingstuk doe ik uitspraken als: “Zie je dat meisje daar met afgrijzen naar die gozer kijken? Je ziet haar gewoon denken: ‘wat loopt die gast erbij als een slampamper. Dat zijn moeder hem niet even heeft gewaarschuwd!’ ”
Toegegeven; mogelijk scoor je niet ogenblikkelijk succes. Toch zal je, als je geluk hebt, op de lange termijn kunnen constateren, dat je hebt bijgedragen aan het ontwikkelen van goede smaak. In de tussentijd heeft je puber zich heerlijk kunnen afzetten tegen jouw persoon. En dat komt ongetwijfeld reuze van pas, mocht hij ooit in een relatie terecht komen waarin hij heeft op te boksen tegen een ander dominant individu. Als dat geen win-win situatie is!
Rode krullenbol
yerrrrright
zo veel moeders, zoveel meningen.... 
maar
heb je iets gezegd over die beenlengte? 'Dit staat niet' is zo abstract, maar 'zo lijken je benen erg kort' (of zo lijken die mooie lange benen van jou super kort) zet hem wellicht aan het denken
verschillende meningen
Ik ben er zeker voor dat hij een eigen smaak mag ontwikkelen!
Dus de shirts met GTA logos erop, die ik ook niet leuk vind, maar dat is een mening die mag hij gewoon aanschaffen! Waar het nu omgaat is dat hij een broek wilt kopen die niet bij zijn figuur past.
Dat heeft niets te maken met een mening, dat is een feit. Want als hij die broek aanheeft heeft hij er korte benen in.Ik heb het hem uitgelegd, op een gewone manier, dat het vreemd staat bij hem.
Maar ja " de hele school loopt ermee" , en ik wil dat ook.
Het heeft dus van mijn kant uit niets te maken met mijn mening over trainingspakken, die ik niet leuk vind bij pubers. Als het hem zou staan zou ik zeggen, trek aan, maar het staat hem niet.
Het model is vrij wijd van boven en heel strak aflopend dus het accentueert z'n benen ook heel erg.
Een knappe jeans staat hem hartstikke goed en ook daarin zijn niet alle modellen top, een skinny broek kan hij ook niet hebben.
die broeken
Die broeken die hij mooi vindt zijn gewoon spuuglelijk, maar die jongens lopen dan wel gewoon gezellig samen voor lul. Er is werkelijk niémand bij wie die broeken goed staan.
Deze discussie over kleding is van alle tijden, je gaat het niet winnen. Laat hem!!! Ook nog kans dat, als jij aangeeft dat het lelijk is, hij het juist wil hebben.
verschillende meningen
Ik ben er zeker voor dat hij een eigen smaak mag ontwikkelen!
Dus de shirts met GTA logos erop, die ik ook niet leuk vind, maar dat is een mening die mag hij gewoon aanschaffen! Waar het nu omgaat is dat hij een broek wilt kopen die niet bij zijn figuur past.
Dat heeft niets te maken met een mening, dat is een feit. Want als hij die broek aanheeft heeft hij er korte benen in.Ik heb het hem uitgelegd, op een gewone manier, dat het vreemd staat bij hem.
Maar ja " de hele school loopt ermee" , en ik wil dat ook.
Het heeft dus van mijn kant uit niets te maken met mijn mening over trainingspakken, die ik niet leuk vind bij pubers. Als het hem zou staan zou ik zeggen, trek aan, maar het staat hem niet.
Het model is vrij wijd van boven en heel strak aflopend dus het accentueert z'n benen ook heel erg.
Een knappe jeans staat hem hartstikke goed en ook daarin zijn niet alle modellen top, een skinny broek kan hij ook niet hebben.
Wat Pirata zegt
Die jongens lopen er allemaal zo bij en zouden allemaal opknappen van een fatsoenlijke broek. Net zoals niemand mooier wordt van paars haar of dikzwarte make-up. Lekker laten gaan, hij komt er vanzelf achter wat hij zelf mooi vindt.
Wat vindt hij van jouw mening?
Bij mijn dochter van 15 ben ik voorzichtig met mijn mening over haar kledingkeuze, want als ik iets geen geweldig idee vindt, heeft ze meteen al geen zin meer om het te kopen. Dus ik ben benieuwd: is je zoon nu nog van plan zo'n broek te kopen die jij hem niet vindt staan? Zo ja, laten gaan. Gezellig met z'n allen in zo'n hobbezak. Zo nee, voortaan iets duidelijker zeggen wat je wil zeggen, bijvoorbeeld: ik vind hem niet mooi staan, maar je mag 'm wel kopen.
Voor- en nadeel
Een broek met een laag kruis heeft ook vaak diepe zakken, makkelijk voor de mobieltjes waar men niet zonder kan. Het heeft ook een nadeel. Laatst een jongen in de tram. Door zijn aandacht voor mobiel bemerkte hij tamelijk laat dat hij al op bestemming was. Snel opspringend, maar door laag kruis verhinderd om een paar benen te omzeilen, viel hij bij na op schoot van een moeder van een aantrekkelijk meisje. Meisje proestte. Jongen lag zowat gestrekt in gangpad.
Ik denk dat de jongen er wel wat van geleerd heeft.
Die joggingbroeken met opvallende ritsen was ook maar een rage van korte duur.
Pubers zijn gevoeliger voor de mening van leeftijdgenoten dan die van hun ouders wat kleding betreft.
En....
Meestal gaat het ook gewoon weer voorbij. Je kunt ze wat toeroepen over de gevolgen voor hun image en dat krijgen ze ook wel te merken als ze zich met die kleding in het publiek mengen.
Als dat lastiger wordt met studie of bijbaan of werk dan zijn de meesten snel weer om tenzij ze in een branche gaan werken die die ' stijl' als handelsmerk heeft.
Het is een fase.
Ik vind dit niet zo geweldig, maar het hangt aan jouw lijf
Dat is mijn antwoord. Plus dat 14 jaar wel een leeftijd is voor kleedgeld en op een leuke manier elkaars aankopen bekritiseren. Mijn dochters konden ook fantastisch met de ogen rollen over mijn aankopen.
Zoon is een lange sliert. Hij is wel door zijn sportbroeken-fase heen, draagt nu niet te skinny jeans met sinds kort rafels en slijtplekken.
De broek van jouw zoon krijgt hij niet eens over zijn voeten heen. Dat soort broeken passen wel bij zijn model, zeker met een lang vest erbij. Maar voor iemand die iedere dag een record moet breken om op tijd op school te zijn, is zo'n nauwe pijp helemaal niet handig. Idem skinny model.
Zijn statement zit in zijn shirts. Textieldrukken zat in zijn opleiding, dus zijn gevoel voor humor hangt wekelijks aan de waslijn te wapperen.
jee
Ik heb er nog steeds heeel vervelende herrineringen van.
Mijn moeder uitte zich vrij neutraal, of enthousiast.
Maar mijn vader vond het altijd nodig zijn mening over mijn kledingkeuze luid en duidelijk neer te zetten.
Ik kon er niks mee. Ik ging me erdoor zéker niet anders kleden. Maar voelde me wel enorm rot. En deed er alles aan om hem dat niet te laten merken.
En ik was al zo onzeker. Tsja, puber he!
Ik heb behoorlijk geexperimenteerd met kleding.
Mijn vader had moeite met mijn 'sexy look' (snap ik nu ik zelf dochter heb best. Maar probeer wel opbouwende en heel voorzichtige kritiek te geven, áls ik al kritiek geef, meestal blijft het bij positieve kritiek)
Nog meer moeite had mijn vader met mijn 'mannen look'.
Ik weet het niet meer precies, kan me vaag nog wel wat herinneren over een fase dat ik graag wijde, onopvallende kleren droeg, sluit niet uit dat ik zelfs in zijn kast ging kijken naar overhemden.
Ik weet niet precies wat het was. Misschien tikje depri, misschien afzetten tegen het beeld van sexy vrouwen, misschien wilde ik me gewoon verstoppen.
Ik kan het nu beide heel mooi vinden, vrouwenkleding in heel mannelijk look, maar ook heel vrouwelijke kleding. (maar meestal draag ik nu heel praktisch en saai..)
Hoe dan ook, mijn vader was niet zo geinteresseerd in mijn zienswijze over mijn eigen lijf.
Hij vond het helemaal niets en bleef me dat duidelijk maken. Het zorgde voor nog meer verwijdering tussen ons.
(hij was vast bang dat het op lesbisch gedrag zou wijzen haha, hoewel dat toen helemaal niet speelde, later, helaas voor hem, dan weer wel, maar stond volledig los van kledingkeuze)
plaatjes laten zien
waarschijnlijk werkt het bij 14 jarige jongens niet hetzelfde, maar die plaatjes van hoe je lijf eruitziet en welke lijnen je kunt benadrukken om effect bereiken zijn een neutrale boodschap.
als hij dan alsnog besluit om ze te dragen, dan begrijpt hij in ieder geval hoe het overkomt op anderen.
ik denk dat ik daar naar zou willen streven, dus neutraal zeggen dat benen korter lijken en of hij zich realiseert dat dat het effect is. En dat de modellen op de catwalk andere lichaamsverhouding hebben.
gr Angela
Klaar
Ik weet nog wel dat mijn vader kleding die iets te laag bij het decolleté en te hoog bij de benen was, al snel te hoerig vond. Het eerste truitje wat ik van eigen geld gekocht had, had een lage hals. Daarvan snapte ik nog dat het misschien geen gelukkige keus was, dus die heb ik braaf weer teruggebracht. Maar toen ik veel later met een korte rok op bezoek was geweest, kreeg ik te horen dat ik er niet bepaald respectvol uitzag. Hoerig met zo'n korte rok. Terwijl het gewoon een rok volgens de mode-maatstaven was en totaal niet té kort voor het nette. Daar zou ik mijzélf niet lekker in gevoeld hebben. Maar hier dus ook váder die er van alles van zei. Moeder hoorde ik niet. Het zal wel zo'n raar beschermding zijn van vaders, dat ze denken dat je van alles over je afroept door je kledingstijl.
Het is trouwens ook een tijdje in geweest om overhemden te dragen. Ik heb toen wel eens een kraag van een mooi overhemd van mijn vader gehaald (mocht), waardoor het alleen een boordje had. Ik heb ook een alternatieve periode gehad met haar rechtop en tweedehands tweedjas, stropdasjes en dergelijke. Jaren '70/'80.
Niet
Ik bemoei me niet met de kledingkeuze van mijn kinderen, tenzij ze om mijn mening vragen (hetgeen natuurlijk nooit gebeurt...). Smaak moet zich toch ontwikkelen.
Bovendien herinner ik me nog iets te levendig de kledingkeuze uit mijn eigen puberteit. Als ik die foto's nu terugzie begrijp ik niet hoe ik zo op straat durfde te lopen!! Maar destijds vond ik het geweldig en echt heel passend bij mijn unieke "ik". Mijn moeder was er beslist niet blij mee en stak haar mening ook niet onder stoelen of banken. Het heeft echt totaal niets uitgemaakt.
hetzelfde als de vrienden
ook al staat het niet zo geweldig - dat is wat hij wil. Laat het lekker zo. Het gaat vanzelf weer over.
Of misschien niet, dan is dat zijn keus.
Irrirant als iets vanwege lengte niet zo staat. Als er iets is waar je niets aan kunt veranderen, is het wel je lengte - helemaal als jongen. Meiden kunnen nog wat oplossen met hakken op z'n tijd.
