Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op
Jenny

Jenny

17-05-2010 om 13:18

Ben gewoon hartstikke jaloers![kinderen presteren minder dan neven en nichten]

Onze kinderen doen 't niet geweldig op school en ik weet zeker dat dat mijn schuld is. Ik zie bij kinderen die 't goed doen, dat ze goed begeleid worden door hun moeders (en vaders). Of op een bepaalde manier fanatiek gemaakt worden. Ik heb dat niet in m'n macht. Ben wel begaan met hoe 't op school gaat en doe de oudergesprekken enzo en vraag vaak of ze huiswerk hebben etc. Nu is het feit dat de drie kinderen van mijn enen broer heel goed kunnen leren en VWO doen en mijn schoonzus dat ook graag verteld. En bij mijn andere broer en schoonzus gaat hun kleinzoon naar het Atheneum. Onze zoon heeft het VMBO niet afgemaakt en alleen een deelcertificaat AKA gehaald. Het volgen van een MBO opleiding ging niet, want wat blijkt nu hij heeft ADHD. Wordt nu behandeld met medicijnen en coaching. Onze dochter met een intelligentie van 118 doet 't VMBO TL en blijft waarschijnlijk zitten in de 3e klas! Als ik 't in mijn macht had gehad om wat strenger te zijn en meer met ze aan de slag te gaan, dan hadden zij 't ook beter gedaan en meer kansen gehad. Soms prober ik 't bespreken met m'n man, maar hij vindt dat ze iedere dag weg mogen ook 's-avonds en dat ze school en huiswerk zelf moeten doen en regelen. Binnenkort moeten we naar de verjaardag bij mijn broer en daar zit dan de hele familie en ik heb er helemaal geen zin in, omdat ik gewoon jaloers ben en mijn fouten ook zie. Maar bij de familie wegblijven vind ik ook geen goed idee, want dan hou ik niks meer over.
Hoe zal ik hiermee omgaan?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
reina

reina

17-05-2010 om 13:43

Jenny

Dat je het vervelend vindt dat je kinderen het op school niet zo goed doen als je zou willen, snap ik. Maar dat is niet jouw schuld, ten eerste kan niet iedereen even goed leren en tenh tweede spelen er zoveel factoren mee. Waarschijnlijk zijn er ook dingen waar jouw kinderen goed in zijn, probeer die te zien. Als je het zo vervelend vindt dat de kinderen van je broer het veel beter doen op school en dat dat graag verteld wordt kun je dat misschien eens met je broer bespreken, vertel hem dat je er onzeker van wordt. Ik weet niet wat je zoon nu doet, werkt hij? Nu hij medicijnen krijgt en gecoached wordt, heeft hij mogelijk meer kansen? En kun je met je dochter bespreken dat je het zo jammer vindt dat ze het dit jaar niet gaat halen? Kun je afspraken met haar maken over bijv. de tijd die ze aan haar huiswerk moet gaan besteden? Misschien kunnen jullie er op school met een decaan over praten?

Schuldgevoel

ik denk dat je schuldgevoel onterecht is.
onze kinderen kunnen altijd hulp vragen bij ons als ze er niet uitkomen met huiswerk e.d.
en verder moeten ze het toch echt zelf doen.
in de brugklas hebben we ze allevier nog wel wat aansturing moeten geven wat betreft huiswerk en overhoren,na dat jaar zijn ze het zelf op gaan pakken.
Wie weet kunnen jouw kinderen wel niet zo goed leren?
maar jouw kinderen hebben vast andere kwaliteiten? probeer daar naar te kijken! een goede moeder zijn hangt niet af van de schoolprestaties van je kinderen,en jij bent vast een hele goede moeder,anders had je dit berichtje niet geplaatst!

Ik snap je wel.

Ik snap best wat je bedoelt, je broer zal idd zijn kinderen dwingen om hun huiswerk te maken, en jij ben daar makkelijker in, tuurlijk vraag je er naar maar je zal hun niet dwingen om anderhalf uur aan de tafel te gaan zitten.

Ook ik heb dat nooit gedaan, ook wel gvraagt en ook geholpen waar nodig is maar nooit echt achter hun vodden aan gezeten, mijn dochter kan goed leren maar heeft niet de school afgemaakt,en werd ook jong zwanger, maar heeft nu wel een vast baan en een kindje waar ze een super moeder voor is, dus ben ik trots op haar.

Mijn zoon van 18 kon iets minder goed leren, dus heeft er erg aan moeten trekken maar heeft wel zijn vmbo diploma gehaald , en idd geen vbo enz , maar ik ben wel trots op hem.

En ga maar eens goed kijken , want ook jou kinderen hebben vast iets waar jij vol trots over kan vertellen op de verjaardag van je broer.

Brianna F

Brianna F

17-05-2010 om 18:58

Niet jouw schuld

gewoon een samenloop van omstandigheden. Ik heb me nooit of te nimmer bemoeid met het huiswerk van de kinderen en het ging goed. Voor hetzelfde geld had het niet goed gegaan, dat ligt aan het kind en niet aan jou.

Charrie

Charrie

17-05-2010 om 20:52

Toppertjes

Goed van je hoor, dat je gewoon ronduit zegt dat je hardstikke jaloers bent.

Op die verjaardag zal je het gewoon moeten verdragen, en misschien kun je een beetje mild om jezelf lachen dan, om dat groene monster achter je ogen

Lekker laten kletsen over die toppertjes van kinderen. Gaaap. En goed kijken, leun lekker achterover, misschien is het geheel wel doordrenkt van neuroses in dat gezin en ga je blij naar huis. Of zijn het gewoon hele lieve mensen die trots zijn op hun kinderen, ook dan word je wellicht blij.

Dat je je groen en geel ergert aan je schoonzus is natuurlijk geen reden om je kinderen achter de vodden aan te zitten. Als je het echt heel erg belangrijk had gevonden... Blijkbaar had je andere prioriteiten. En bovenop je kinderen zitten is geen garantie voor een VWO-diploma.

Inga

Inga

17-05-2010 om 21:18

Eerlijk

Ik ben het met alle voorgaande posters eens dat iemands kwaliteiten niet afhangen van een gevolgde opleiding en dat het feit dat je dat jijzelf vindt dat je als ouder in de schoolbegeleiding tekort bent geschoten helemaal niet waar hoeft te zijn.

Ik wil er nog aan toevoegen dat ik je ontroerend eerlijk vind en dat zoveel relativerende zelfkennis van onschatbaar veel waarde is, ook naar je kinderen toe!

Belangstelling en een (redelijk) gezellig thuis zijn volgens mij de belangrijkste zaken die ouders kunnen bieden aan pubers.

groeten,

Inga

Maylise

Maylise

17-05-2010 om 23:08

Jenny

Misschien had je meer kunnen doen, misschien ook niet. Dat soort dingen weet je toch nooit. Maakt je broer je verwijten? Of praat hij er over? Als dat zo is kan je misschien beter van te voren een keer eerlijk met je broer praten en hem vertellen wat je hier ook hebt gezegd.

Bij je zoon ben je nu pas achter de oorzaak gekomen van zijn leer problemen en misschien had dat eerder gekund maar misschien ook niet. Ik denk dat daar achteraf niets meer van te zeggen is. Het enige wat je kunt doen is naar de toekomst kijken.

Misschien dat je inderdaad strenger moet worden voor je dochter. Dat kan natuurlijk alleen als je man er ook achter staat. Bijvoorbeeld de regel dat ze 's avonds pas weg mag als ze haar schoolwerk af heeft invoeren. Eventueel kan je kijken of ze op school huiswerk hulp kan krijgen.

Naar het verleden kijken heeft sowieso geen zin maar ik ben het wel met je eens dat het echte zonde zou zijn als je dochter zou blijven zitten en dus zou ik wel kijken of het mogelijk is om haar te motiveren. Niet vanwege je broer en zijn gezin maar gewoon voor je dochter zelf.

Maylise

tonny

tonny

18-05-2010 om 20:07

Aai over de bol - tijd?

Hm, ik twijfel er echt niet aan dat Jenny een lieve en toegewijde moeder is.
Maar als ze zélf zegt dat de begeleiding vanuit thuis beter zou kunnen zijn, wie zijn wij dan om te zeggen dat dat allemaal niet zoveel uitmaakt?
Het maakt wél uit!

Als vader uitstraalt dat de kinderen gerust alle dagen van de week 's avonds weg mogen en dat ze zelf maar moeten zien of en hoe ze dat regelen met hun studie, is er sprake van nauwelijks begrenzing. Dat lijkt me niet verstandig. Het zijn pubers en die hebben wel wat sturing nodig.
Maar ja, als Jenny's man dat niet zo belangrijk vindt, is dat lastig.
Wat voor opleiding heeft hij zelf gedaan? Ging hem dat makkelijk af? Heeft hij bereikt wat hij wilt bereiken?

De jaloezie op beter presterende familieleden is een ander verhaal. Ze zullen heus niet uitsluitend beter presteren omdat hun ouders hen veel meer aansporen en controleren. Wat er niet in zit, komt er ook met veel aansporing niet uit - dat levert alleen maar frustratie en negativiteit op.

Het is verstandig eens onder vier ogen te praten met je broer en eventueel andere familieleden bij wie je je niet zo voelt meetellen. Spreek vanuit je eigen gevoel, je eigen beleving, houd het bij jezelf. En natuurlijk niet op die verjaardag - houd het dan luchtig en gezellig en probeer van onderwerp te veranderen als de studieverhalen opschepperig op je overkomen.

Sterkte ermee!!

koentje

koentje

19-05-2010 om 09:52

Jenny

zet je schuldgevoel zo gauw mogelijk overboord. Je moet schoolprestaties niet belangrijker maken dan ze zijn, al doet je familie of wie ook dat wel.
Bedenk dat jouw gevoel over neven en nichten die het zo goed doen, over kunnen slaan op jouw kinderen. In die zin dat zij wel eens het gevoel kunnen krijgen dat zij voor JOU niet goed genoeg zijn. En dat is vele malen erger dan een meer of mindere schopolprestatie.

Ieder kind krijgt van nature een stuk inteligentie mee. Als de omstandigheden in de jeugd wat minder zijn; zoals niet genoeg stimulans voor schooltaken of wat dan ook, dan komen die mogelijkheden van zo'n kind er later wel uit. Er zijn bepaalde leeftijden waarop je beter iets kunt leren dan later, maar zo veel maakt dat ook niet uit.

Een ander gevoel wat je mee krijgt vanuit je jeugd: of je ouders jou wel de moeite waard vonden: dat zit veel dieper. En daarmee kun je kinderen pas echt schaden als je dat gevoel niet mee weet te geven.
Vergeet niet dat kinderen van erg prestatie gerichte ouders soms sook de boodschap meekrijgen dat ze goed genoeg zijn:omdat ze het goed doen op school. Ook die kinderen kampen later met weinig zelfvertrouwen als dat te veel is geweest!

Kortom: richt je op de leuke en goede kanten van je kinderen, leef je leven en laat anderen voor wat ze zijn!

Maylise

Maylise

19-05-2010 om 16:48

Nou....

Ik vind best dat je kritisch naar jezelf mag kijken als ouder. Ik vind het ook goed dat Jenny dit doet. Ik vind ook dat als je het idee hebt dat je kinderen het slecht doen op school en dat je hier zelf wat aan kunt veranderen door hun meer te stimuleren/helpen/dwingen dat dit verstandig is om te doen. Niet omdat de kinderen van Jenny's broer het beter doen op school maar omdat het wel zonde is dat een meisje wat blijkbaar veel beter kan nu misschien op het VMBO blijft zitten. Het is alleen jammer dat Jenny's man de noodzaak niet ziet dat dochter iets harder zou moeten werken op school. Hierdoor is het ook een stuk lastiger voor Jenny om hier iets aan te doen. Toch zou ik dat zeker proberen in haar geval want ik zou het echt zonde vinden als mijn dochter wegens te weinig werken zou blijven zitten.

Maylise

mar-ank

mar-ank

19-05-2010 om 23:09

School is niet het enige dat telt

Mijn eigen ervaring:
Ik was een serieus kind, met weinig vrienden, ging ook bijna nooit uit, deed niet aan sport. Wel werd ik van huis uit zeer gestimuleerd om het goed te doen op school. Dat deed ik dan ook keurig. Na de HAVO snel via het VWO naar de Universiteit. Alles precies zoals mijn ouders het wilden. O wat waren ze trots.
En toen ging het mis. Ik voelde me eenzaam. Had het niet naar mijn zin op de Universiteit. Ben een stapje terug gegaan en heb het HBO gedaan. Toen een baan. Vond er niets aan; de hele dag op kantoor achter mijn PC, terwijl de MBO-ers het veld in gingen en in het lab stonden; het leuke werk deden (naar mijn idee dus). Nu ben ik inmiddels 41, heb therapie gehad de afgelopen jaren en ben erachter gekomen dat ik nog steeds probeerde aan de hoge verwachtingen van mijn ouders te voldoen. En daar werd ik niet gelukkig van.
In februari ben ik met een MBO opleiding begonnen om eindelijk te gaan doen wat ik leuk vind!

Zo zal het land niet iedereen vergaan. En er zijn natuurlijk ook zat verhalen over het omgekeerde traject. Natuurlijk wil ik ook graag dat mijn kinderen het goed doen op school. Maar ik vind het veel belangrijker dat ze vrienden hebben, hobby's en een idee van wat ze met hun leven willen doen. Daar zal ik ze zoveel mogelijk in stimuleren. Als dat studeren betekent; prima. Maar als ze gelukkig worden van andere dingen vind ik dat ook prima!

Precies!

Mijn kind doet het heel erg goed op school, ze gaat volgend jaar naar het gymnasium. Maar ze is jarenlang (op haar vorige school) vreselijk gepest. Ik had er alles voor over gehad om iets van dat gemakkelijke leren in te ruilen voor wat weerbaarheid. Net wat Mar-ank zegt, het is heel belangrijk dat je kinderen gelukkig zijn. De meesten komen dan toch wel ergens terecht waar ze op hun plek zitten.
Ik ben ook vaak erg jaloers geweest op mensen met kinderen die zo heerlijk probleemloos waren, al deden ze het op school minder dan mijn eigen kind. Ik ben alleen nooit jaloers geweest op de ouders van de zogenaamde 'populaire' kinderen, de pesters. Als je kind het zo achter de ellebogen heeft dat hij/zij vindt dat ie een ander kind mag pesten, heb je geen leuk kind. En dan bedoel ik natuurlijk niet uit angst een beetje meelopen, maar echt moedwillig iemands leven tot een hel maken. Geef mij dan maar gewoon mijn eigen kleine nerdje.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.