Beroepskeuze die niet geschikt is

Poeh moeilijk...

Jee Stenna, moeilijk zeg. Hoe meer jullie tegenargumenten jullie aandragen, hoe vasthoudender hij wordt. Althans, zo klinkt het.
Heb je niet toevallig een kennis bij defensie? Of anders iemand anders die hij vertrouwt en die hem dit uit het hoofd kan praten? Het is duidelijk dat jullie woorden niet aankomen. Soms/vaak helpt het wel als een buitenstaander het eens probeert. Wat betreft dat implantaat: als hij dat zelf zou moeten betalen: lukt hem dat dan?? Hebben jullie daar al over gesproken?
En anders loopt hij inderdaad een knauw op ja. Want hij zal waarschijnlijk niet bij defensie worden aangenomen. Hoe erg is dat, schat je in?
Sterkte hoor, het lijkt me een heel ingewikkeld probleem.
n@nny

Eerst praten

In Rotterdam zit een defensie winkel kan hij niet eerst op intake gesprek ofzo?

Ik zou hem steunen in zijnkeuze en de weg ernaar toe en klaar staan om hem op te vangen als hij valt. Ik denk dat tegen praten geen zin heeft. En ik zou kiezen voor een route waarbij hij eerst op intake gaat en wanneer blijkt dat hij toch? Geschikt zou zijn, hij daarna het implantaat alsnog kan doen. Daarmee voorkom je dat hij een implantaat voor niets heeft.

Oog

Klopt Mach, ik schreef het wat verkeerd op. Het was ooit een lui oog, omdat het zoveel slechter was dan zijn andere (dat ook al tamelijk slecht is). Zijn hele jeugd afplakken heeft wel geholpen, het is niet echt lui mee maar functioneert op ongeveer 80% als hij zijn (sterke) bril op heeft of lenzen in. Maar het blijft een afwijking van +8. Dat kan wel met implantaat verholpen worden, naar het schijnt.

het andere oog is +4

Nu al laten proberen?

En als hij nu alvast naar een selectie/ info dag gaat (ter voorbereiding op volgend jaar) dan komt hij er vanzelf denk ik wel achter dat het niet lukken gaat. Kan hij volgend jaar alsnog door naar het VWO, of eerst een jaartje werken en dan door? Zou dat iets zijn?

Probeer het maar

Ik zou het hem gewoon laten proberen. Mijn idee hierover is dat ze er soms beter zelf zelf achter kunnen komen dat iets niet gaat lukken, dan dat het ze ontraden of verboden wordt. Met dit soort dingen zeg ik altijd dat ze het maar moeten gaan proberen en uit moeten gaan zoeken. Daarbij houd ik mijn achterhoofd dat het nog laaaang niet zover is en ze er zelf wel achter komen dat het geen goed plan is of niet gaat lukken. Dus bij een onrealistisch idee over een uitwisselingsjaar o.i.d. zeg ik gerust: "O, wat een bijzonder idee. Het lijkt me lastig te realiseren, maar ga maar uitzoeken hoe je het kan gaan regelen, hoe het zit met school, wat het gaat kosten etc.", terwijl ik dan eigenlijk allang weet dat het een onrealistisch plan is.
Dat zou ik ook in jouw geval doen. Laat het maar uitzoeken en ervaren dat het niet lukt. Anders blijft hij misschien de rest van zijn leven wel balen dat hij het niet geprobeerd heeft. Je kan hem natuurlijk wel waarschuwen dat het heel moeilijk zal worden en welke beren jij op de weg ziet, zonder het hem uit zijn hoofd te willen praten. Laat hem ook nadenken over een plan B.

Ook probeer het maar

Dit zit in zijn hoofd en ik denk dat het je niet gaat lukken dit eruit te praten zonder hem het gevoel te geven dat hij te kort schiet. Als je hem en zijn plan positief benadert, meedenkt en valkuilen en beren op de weg aangeeft, benader je hem en zijn kwaliteiten positief en geef je aan dat het risico op falen vooral bij defensie ligt. Want die stellen "absurd" hoge eisen.

In mijn ogen zal dat voor hem makkelijker te accepteren zijn.

En sowieso, het is en blijft een wens, en het gevoel van spijt blijft toch, of hij het nou wel of niet probeert. Wil je hem echt laten leven met het idee: dit wilde ik heel graag, maar ik heb het niet gedaan omdat mijn vader en moeder dachten dat ik het niet zou kunnen?

Naar open dag

Ik denk ook naar open dag. Hier had oudste ooit het onzalige idee om een opleiding dik onder haar niveau te doen omdat dat gegarandeerde toegang zou geven tot een opleiding erná die ze erg zag zitten. Wij vonden het verspilde jaren. Meteen naar die opleiding erna kon niet omdat ze te jong was ervoor. Qua niveau had ze wel genoeg voorbereiding. Ze moest en zou erheen. Dus zijn we 2 keer naar een opendag geweest. De eerste dag was ze nog wel dolenthousiast. Geweldig was het...w.s. ook overdonderd door de vele indrukken en dingen die haar aanspraken. De tweede open dag was ze realistischer. Keek beter om zich heen, naar de anderen die er waren en potentiële klasgenoten zouden zijn, luisterde naar uitleggen en volgde een proefles engels. Met name dat laatste deed 't 'm....Dat engels had zij 2 jaar geleden al gehad. Ze zou zich 'rotvervelen' in de les en dus vroeg ze meteen of zij met haar opleiding dan dit soort lessen niet hoefde te volgen. Wel dus....verplicht.
Toen was ze genezen van dat idee.
En besloot meteen dezelfde dag nog bij andere meer bij haar niveau passende opleidingen te gaan kijken
Ik denk dat het voor hemzelf waardevoller is als hij er zelf achter komt en misschien valt de knauw in zijn zelfvertrouwen dan ook wel mee. Tenslotte heeft hij dat dan zelf bedacht.
groeten albana

Herkenbaar, vreselijk is dat

Zoon wilde vlieger worden bij de luchtmacht na de Havo. Nachten heb ik er van wakker gelegen, vooral toen hij zich zeer serieus en degelijk ging voorbereiden. Uiteindelijk met hem besproken dat het niet mijn keus is voor hem, dat ik me zorgen maak, maar dat dat mijn probleem is en dat ik hem onvoorwaardelijk zal steunen.

Hij kwam nog verder dan ik dacht, dat was echt schrikken, maar gelukkig viel hij toch nog af. Hij had er vrede mee omdat hij het toch had geprobeerd. Ik denk dat hij er anders jaren spijt van had gehad.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.