Bezorgd om puberzoon

Dit is geen softwareprobleem

Ik denk niet dat het helpt om zijn computer op slot te zetten. Wat je wel kunt doen is met hem praten zodat hij zijn gezonde verstand gebruikt. Vraag hem jou uit te leggen waarom je je geen zorgen hoeft te maken.
Wat zorgwekkender is is dat hij weinig vrienden heeft. Mijn indruk is dat hij stoer probeert te doen met die nare websites en ideeen.
Maar ik denk dat je niet voor niets hier een bericht zet, dus ergens zegt je moederinstinct dat het niet goed gaat.
Ik zou gaan vissen, vragen naar zijn mening over dingen, mensen enzo. Vooral luisteren en door laten praten.
Mocht je dan nog niet verder komen eventueel laten onderzoeken door een psycholoog.

Waarschuwing: enge plaatjes!

Jeetje, had dit soort plaatjes niet verwacht. Maar heb zoiets wel eens gezien ergens tijdens het internetten. Best goor. Dochter zei dat vrienden van haar hier ook wel eens naar kijken, volgens mij een echt jongens ding, een soort nieuwschierigheid hiernaar. Ik vind het pas verontrustend worden als je zoon alleen maar met dit soort dingen bezig is en niet ook gewoon games speelt, met vrienden uitgaat/rondhangt, of gaat sporten o.i.d. Sociaal gedrag zeg maar. Misschien kan je wat meer contact met je zoon krijgen door te vragen of hij jou meer wil uitleggen over internet/computers. En gewoon doorvragen, vertel wat je gezien hebt op zijn laptop. En vraag hem wat hij zoal op een dag bekijkt, eens een keer rare/enge plaatjes kijken is niet raar, maar als hij dit de hele dag doet, dan verstoort dat denk ik wel een beetje je moraal over wat normaal is en wat niet. Wat doet hij nog meer op een dag naast computer en school?

Links ook niet geopend

ga het niet doen ook, zeker niet na de waarschuwing hier.

Kan me indenken dat je je veel zorgen maakt. De tips betreffende psycholoog/psychiater zijn uitstekend,maar hoe krijg je iemand die zelf geen probleem denkt te hebben daarheen?? Het is geen peuter die je in de auto kunt zetten.

Vraagje

Maar ik heb nog een vraagje, hoe kopieer je zo'n ingewikkelde link (die je niet zomaar even onthoudt) naar je eigen computer? Ik bedoel: je ziet op de laptop van je zoon een rare link geopend staan. Je schrikt daarvan. En dan? Je zoekt hetzelfde op je eigen computer? Of je noteert de complete link? Of wat? Of wil je deze link toch onder de aandacht brengen van een groter publiek?

Oeps!

Ik had de waarschuwing niet gezien en heb de link geopend. Krijg t niet meer van m'n netvlies. Brrr.... Maar ben wel even wakker geschud. Mijn kinderen mogen (nog) niet online aan de pc als wij niet in dezelfde ruimte zijn. Maar het gebeurt wel eens dat zoon mijn Ipod gebruikt en dan let ik er eigenlijk niet zo op wat hij bekijkt. Zal wat alerter zijn.

Mja kaatje

daar vraag je zowat. Had ik nog niet eens bij stil gestaan.

Zelf

Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt. Maar misschien valt het mee. Pubers zijn wel vaker zwart en wit en de opvattingen zijn soms wat ongenuanceerd.
De materialistische opvattingen, het gebrek aan gevoelde emoties daarbij, doen me denken aan de opmerking die ik eens kreeg tijdens een training. Autisten vinden extreme zaken soms geweldig aantrekkelijk vanwege de duidelijkheid, de concreetheid, dat is verder helemaal niet erg, alleen niet uit te leggen aan omstanders. Ik kan me trouwen niet voorstellen dat je zoon geen gevoel heeft. Maar wel dat hij er mogelijk niet goed mee heeft leren omgaan. Daar kun je een rol in spelen door die zaken op een intellectuele manier te bespreken, zonder emoties dus. Neutraal. Verdiep je er eens in wat voor tekst je daarbij zou kunnen gebruiken.
Ik wil je wel waarschuwen voor het inzetten van hulpverlening. Die zijn misschien net zo geschokt als jijzelf over nare beelden en die kunnen hem van onbehandelbare psychopathie gaan verdenken. Dat helpt jou niet en je zoon niet. Misschien is het handiger als je jezelf er eens in verdiept. Misschien wel door wat meer te lezen over autisme.

Extreem

Misschien een wat extreem voorbeeld is deze op het forum van Wrong Planet.
http://www.wrongplanet.net/postt219635.html
Er zijn goede adviezen bij.
" I am writing to say that it is ok to have those kind of thoughts, it is only when we act upon them and/or if they control our lives that they are harmful."
"I have violent thoughts kind of like yours. My pediatrician says is caused by anxiety and is nothing to be ashamed of"
Bij mijn zoon speelde dit op veel jongere leeftijd en ik heb hem het verschil duidelijk weten te maken tussen gedachten en de werkelijkheid. In een cartoon is het misschien leuk als iemand op zijn bek gaat maar in het echt is het pijnlijk en dan ga je iemand helpen en troosten (altijd positief formuleren).
Maar misschien voert dit wel allemaal te ver.

Tics

Ik moet zeggen dat nare beelden en gedrag bij mijn zoon ook te maken hadden met angst en met tics die hij nu niet meer heeft.

Denker

Je zoon komt op mij als erg slim over. Iemand die veel denkt en doordenkt, wellicht kan hij daarom weinig aansluiting vinden op zijn school. Deels lijkt mijn zoon op jouw zoon. Doet het goed op school, zijn enige sport is het 5km heen en 5km terug fietsen naar school. Verder maakt hij goed zijn huiswerk en is gelukkig. Alleen mijn zoon heeft een passie in games en computers (wil er zelf een bouwen) en heeft vrienden op school die dat ook leuk vinden. Ze spelen samen games, voetbalgames zoals fifa, maar ook battlefield (oorlogsspel) en minecraft. Dus daarin verschil.
Ik snap een stuk van zijn redenering wel, dat bepaalde gedragingen van de mens inderdaad door evolutie bepaald is, interessante gedachte. Ik zou hem denk ik in contact proberen te brengen met andere slimmeriken, mensen die van filosoferen houden, maar ook bijv. mensen die veel hebben met natuurkunde, biologie. En ik moet telkens maar denken aan dat ene boek van midas dekkers. Hij schrijft ook zo lekker nuchter over de mens.

Moeilijk...

... jij bent er enigszins aan gewend, merk ik, maar het lijkt mij ongelooflijk moeilijk en ik heb geen wijze raad.

Ik vind het griezelig, iemand die de gedachte heeft dat mensen en menselijk leven eigenlijk waardeloos zijn. Kan me voorstellen dat dat je emotioneert.

Hoe kijkt zijn vader er tegenaan?

Heeft hij broers/zussen, hoe gaat dat?
Contact met de oudere generatie (grootouders)?

Nog even

Ben ik nog even, je schrijft daarnet het volgende: “Hij eet 's avonds in de huiskamer met zijn laptop op schoot”. Je bedoelt dat hij bij zijn avondeten zijn laptop op schoot houdt?” Dat zou ik niet goed vinden. Hier eten we gezamenlijk en aan de eettafel, computers/telefoons zijn dan niet in bereik (ook niet om even snel op te kijken) en we praten wat.
Je zoon zegt dat hij denkt dat een mens nauwelijks waarde heeft. Maar dat klopt toch niet helemaal? Deze hele wereld draait op mensen en is ontwikkeld door mensen. Maar hij kan natuurlijk vinden dat we allemaal inwisselbare poppetjes zijn.
Nogmaals, ik zou iemand proberen te vinden (irl) die een echte discussie met hem aan kan gaan, die op hetzelfde niveau zit (of liever slimmer)

De combinatie asperger en horror

Zie ik vaker. En ook de manier waarop je zoon praat over andere mensen en het gebrek (schijnbaar) aan emoties. Als je op zoek gaat naar hulp dan zou ik op zoek gaan naar iemand die veel van autisme weet.

Ik vind het niet zo schokkend dat hij dit bekijkt. Maar zou wel proberen hem wat meer structuur te geven in sociale omgang. En dat begint bij samen eten, zonder schermen. Maar ook helpen in huis ed. Een boodschap doen, een keer koken etc. Dat doorbreekt ook de computertijd en brengt hem in contact met de echte wereld, echte mensen.

Andere autisten

Ik zou hem ook in contact brengen met andere jongeren met Asperger. Ze leren ook veel van elkaar over sociale omgang en emoties.

Licht autisme

Ik vind het misleidend om te praten over een lichte vorm van autisme. Dan is het des te moeilijker om te zien dat iemand echt een heel ander karakter heeft en dat je daar wat mee moet behalve negeren en 'licht' noemen. Helaas is de hulpverlening niet al te pro actief daarom zou ik inderdaad als ouder meer gaan doen aan sociale vaardigheden en praktische vaardigheden als koken, het verschil tussen omgaan met mensen en met dingen, geld en al die dingen.
Er zijn goede trainingen bij Autisme Centraal. En ik weet niet of je zoon op school begeleiding heeft anders zou je daar ook eens kunnen informeren hoe je jezelf beter kunt scholen in het andere karakter en hoe daar mee om te gaan om je kunt zo breed mogelijk te helpen ontwikkelen.

Dat is heel normaal denken

Mensen zijn niets anders dan een hoop cellen. We bestaan voornamelijk uit water. Dat is puur wetenschappelijk denken, ik vind daar niets engs aan. Het is ook niet eng om niet in een God of ziel te geloven, waarom zou dat eng zijn?

Als het je man niet interesseert kan je zoon er toch met jou of anderen over praten? Misschien kan je man een keer met hem naar de bioscoop gaan of naar de sportschool. Je zoon kan leren dat niet iedereen het altijd interessant vindt wat hij te vertellen heeft.

Extreem asperger

Prakje:
"De combinatie asperger en horror. Zie ik vaker. En ook de manier waarop je zoon praat over andere mensen en het gebrek (schijnbaar) aan emoties. Als je op zoek gaat naar hulp dan zou ik op zoek gaan naar iemand die veel van autisme weet."
Sowieso is de combinatie pubers en horror ook vrij normaal; ik heb ook een fase gehad waarin ik 'Nightmare on Elm Street' marathons bekeek. Het is niet meteen een aanwijzing dat je psychopathisch bent.
Wat me opvalt, is dat de zoon van mara123 extreem rationeel is, en dat elk gevoel ontbreekt -alsof dat gevoel er ook via een rationalisatie is ingestopt. Mara schrijft zelf: "Hij is inderddaad autistisch, hij heeft het Syndroom van Asperger (lichte variant van autisme). Oh, hij heeft gevoel hoor, alleen hij houdt er niet zo van, hij vindt feiten en logisch en rationeel nadenken fijner." Asperger is geen 'lichte vorm van autisme' eerder een andere vorm, en het lijkt er op, dat hij het extreem heeft. Ik denk niet dat dat 'oplosbaar' is; maar het grote voordeel is, dat hij blijkbaar 'leerbaar' is; je zoon kan rationeel snappen wat je moet doen en laten om te functioneren.

Mara:
"Wij eten in de keuken, en hij zit in de huiskamer. Het probleem is dat mijn man hem niet echt begrijpt. Hij vindt dat hij maar normaal moet doen, en als we (mijn zoon en ik) ergens een discussie over hebben maakt hij alleen maar nogal irritante opmerkingen (grappig bedoeld). Ik heb daar al meerdere keren iets van gezegd, maar hij hield niet op, en daarom is hij naar de huiskamer gegaan. ."
De man/zijn vader is onderdeel van het probleem, en je man zal dat moeten snappen. Wie begeleidt jullie? Ik zou, gezien de situatie, een GOEDE psycholoog zoeken, bijvoorbeeld (als je in die regio woont) Fornhese Amersfoort.

Gevoel

Mara:
"Dat is waar ja, maar waarom heeft die wereld waarde? De reden dat mensen dingen bouwen en om anderen geven is door evolutie; de soort in stand houden. Omdat mensen gereedschappen kunnen gebruiken zijn ze evolutionair heel erg handig. Hij ziet mensen als een soort hopen materie met een computer, en die computer is erop gericht om de soort in stand te houden. (Ik heb geprobeerd het zo goed mogelijk uit te leggen met mijn zoon zijn argumentatie.)
Ik denk niet dat dat al te veel nut zal hebben. Hij is (volgens mij) technisch gezien juist; als je niet in een God of in een soort ziel gelooft zijn mensen alleen maar materie. Maar normale mensen denken daar niet aan, en dat is het verontrustende."
Zoals Wil al zei; dit zijn helemaal geen bijzondere gedachtes of redeneringen. Er zijn hordes 'normale mensen' (definieer 'normaal' die ook zo denken.
Het punt is, dat je zoon die gedachte extreem doorvoert, en er geen gevoel bij lijkt te hebben.
Om over na te denken: Jij houdt van je partner, dat gevoel heb je zonder verder na te denken waarom. Ik hou ook van mijn partner, ook al 'weet' ik rationeel ergens, dat dat gevoel komt door chemische stofjes in mijn hersenen. Maar het is de vraag, of je zoon ooit met gevoel van iemand kan houden.

Apart eten

Door geen sociale dingen samen te doen, zoals samen eten, leert je zoon dit soort dingen niet. Lijkt mij wel belangrijk.

Apart eten

Ik denk dat je ineen gezin met autisme wat praktisch wordt. Sociaal gedrag aan tafel leer je nou juist weer niet als er constant iemand zit te harken. Misschien gaat je kind dan ook wel harken omdat dat blijkbaar de regel is. Dan maar apart. Hopelijk zijn er andere situaties waar een kind dan wel sociaal adekwaat gedrag kan zien en kan volgen.

Harken?

Ik begrijp niet helemaal wat je bedoeld. Bedoel je dat één van de ouders zich niet sociaal gedraagt tijdens het eten? Dan moet je daar wat aan doen.
Ik vind apart avondeten terwijl je wel allemaal thuis bent echt erg ongezellig, ik zou dat niet doen.

Fay

Dat snap ik wel hoor. Maar ik begrijp ook dat het soms niet handig is om je aan sociale regels te houden waar je last van hebt. Dat kan teveel gevraagd zijn. Hier ook een kind dat een periode vanwege overprikkeling op zijn kamer heeft gegeten. Ik wilde dat ik het eerder had geweten dat zo'n sociale situatie teveel kan zijn en jou leiding nodig heeft.
En je kunt de andere volwassene wel vragen om op te houden maar als die dat niet doet heb je er maar mee te dealen.
Hier had ex voortduren de vraag om stil te zijn aan tafel en je te concentreren op het eten. Hij kon me niet uitleggen waarom dus dat heb ik niet goed opgepakt. Met als gevolg dat de avondmaaltijd regelmatig veel te stressvol was voor iedereen. Ik wilde er juist een sociale oefening van maken. Iedereen zijn dag doornemen, verbinding met elkaar maken. Maar na zo'n lange dag waren mijn overprikkelde autisten alleen nog maar in staat om te harken en te herrien, dat leek nergens op. Had ik maar geregeld dat we zwijgend konden eten. Maar in eerste instantie komen die dingen gewoon vreemd op je over. Het is met recht een 'vreemde wereld'.

Discussies

Ik heb discussies met zoon. Gelukkig heb ik veel krediet bij hem. Hij maakt mij regelmatig complimenten dat hij blij is dat ik zijn moeder ben. Toch stel ik dan ook zaken ter discussie die mij ongerust maken. In dit geval zou ik misschien het geval Alphen aan de Rijn aan de orde stellen en Andreas Breivik. Dat ik me zorgen maak om zo'n wapenhobby. Dat kan 'goed' gaan en een kind kan zich ontwikkelen tot een wapenexpert en goud geld verdienen in die business maar het kan ook gebruikt worden om begrijpelijke woede (Kyteman: angry at the world als voorbeeld) om te zetten in vernietigend gedrag. Gewoon omdat je die handigheid met wapens al hebt. Toeval dus. Handiger om dan andere manieren te hebben om met woede om te gaan en handiger om andere hobby's te zoeken. Dus hoe ga je daarmee om als kind? Gewoon om je moeder gerust te stellen! Ik zou het niet fijn vinden om een kind verder op te zoeken in de gevangenis of te begraven. Dat is mijn recht als moeder om dat te vinden. Liever geniet ik nog een hele tijd van het leven met mijn kind. En je hebt je leven niet voor je straf gekregen. Dat krijg je wel als je dit soort overtredingen begaat. Beetje extreem misschien maar ik heb zelf ook wel geleerd om extreem te discussieren, zonder van de kook te raken.

Is het niet handiger om de draadjes samen te voegen

Nu moeten we bij twee draadjes apart reageren

Eerste keer niet gepost?

Heb je de tekst van je posting dan ergens opgeslagen, want je 2e posting is letterlijk hetzelfde?
Beetje raar verhaal vind ik het, ook door de precies vermelde links, alsof je wilt dat we erop gaan kijken,om te shockeren?

Meeveren

Ik vind het helemaal niet erg om af en toe van vaste paden af te gaan, als dat beter werkt. Zo hebben wij heel lang op de bank gegeten omdat de oudste dochter zich niet prettig kon gedragen als we aan de eettafel zaten. Op de bank was de rust weer terug. Tot de jongste en ik aangaven dat we het eigenlijk veel fijner vinden om bij de eettafel te eten. En dat doen we nu weer een poosje, zonder problemen. Oudste is inmiddels volwassen genoeg om zich aan te passen en het volgens mij ook wel gezelliger te vinden zo. Ik had het niet goed gevonden als de oudste in die 'lastige' periode alleen op de bank was gaan zitten. Als we allemaal thuis zijn eten we samen en niet verspreid door het huis. Als een van ons ervoor zorgt dat een ander zich niet prettig voelt bij het gezin onder het eten, moet degene die dat veroorzaakt aangepakt worden. In geval van Mara is dat haar man. Een volwassen vent die ervoor zorgt dat zijn zoon zich niet prettig voelt onder het eten, moet zich schamen. Ook al heb je niet zoveel begrip voor wat een kind zegt, dan kun je er nog wel normaal mee omgaan.

Shockeren

Ik vind, maar dat kan aan mij liggen, dat 'jullie' je wel een beetje aanstellen over de links. Met het hoofd is naar om te zien en die andere foto is best gruwelijk, maar het is best te verdragen en ik kan me niet voorstellen dat ik ervan ga dromen. Om te begrijpen wat de hobby's van Mara's zoon zijn, vind ik het best handig dat ze ons daar voorbeelden van laat zien.

Klamme handjes en wat is normaal

Ik heb de links wel geopend en ongewild zit ik met klamme handen van akeligheid. Nee, ervan dromen zal ik niet zo gauw, maar als mijn kinderen hiernaar keken zou ik ook schrikken.
Een kleine kanttekening daarbij heb ik wel. Ik heb onlangs een doos schoolspullen van mezelf uitgemest en daarin vond ik een opschrijfboekje waarin ik samen met vriendinnen de meest gruwelijke martelingen heb getekend. Ik was dat boekje totaal vergeten en schrok me rot! Wat verder brave veertienjarigen al niet kunnen bedenken. Het is maar goed dat mijn ouders dat boekje destijds nooit onder ogen hebben gekregen, want ik zou me als ouder behoorlijk zorgen maken. Ik ben verder opgegroeid als een lief, sociaal mens, zonder enig complex of probleem (hooguit nu, dertig jaar later, een beetje licht ontvlambaar tegen kinderen in de puberteit).
Dus de vondst van die plaatjes op zich zou niet zo zorgwekkend hoeven zijn, maar wat je nog meer over je zoon vertelt, klinkt mij eng in de oren. Het gebrek aan contact, zijn visie op de waarde van mensen ... ik zou hem toch bij een psychiater aanmelden.

Mara

Dochter heeft wel begeleiding, en die is daar erg blij mee. Wij hebben begeleiding gehad, en ik vond het prettig. Gewoon via de huisarts bij goede hulp terechtgekomen!