Boek over loslaten.
Onlangs is onze dochter 16 geworden. Het i een leuke meid. Ze heeft een vriend en is gezellig gezelschap. Mijn probleem is dat ik veel te veel van mijn kinderen hou. Er is ook een zoon van 19 jaar. En dat loslaatproces dat doe ik echt niet goed. Mijn schoonmoeder zegt dat ik veel te verzorgend ben en te lief. Weet iemand een goed boek over loslaten?
Schoonmoeder
kan het zijn dat je schoonmoeder jou datgene verwijt wat ze zelf ook heeft gedaan? namelijk te verzorgend en te lief zijn?
En wat doe je niet echt goed in dat loslaat proces?
Je hoeft niet minder van ze te houden
om ze los te laten hoor. Je moet een andere manier zoeken om te uiten. Volgens mij is het helemaal niet gek om eens een paar gesprekken met een psycholoog over te voeren. Vaak zit er juist achter dit soort gedrag een reden die voor jou zo logisch is dat je zelf niet ziet dat het niet klopt. (alleen al jou aanname dat je minder van ze moet houden, vind ik echt 'bijzonder') Je eigen gedrag met een boek veranderen kan misschien wel maar een beetje menselijk hulp is wel zo prettig!
Mijk
Lola
Lola, wat doe je volgens jezelf verkeerd dan? Misschien kunnen we het een beetje voor je relativeren? Loslaten gaat voor ouders ook in stapjes natuurlijk, iedere keer gaat het een beetje makkelijker. Kijk de eerste keer dat mijn dochter naar de markt ging, moest ze binnen een half uur terug zijn (toen was ze 10) met het alleen naar het zwembad gaan had ik ook moeite, wat was ik blij dat ze weer terug was (toen was ze 11). Nu is ze 16 en de eerste keren uitgaan vond ik ook spannend, of de eerste keer kamperen zonder mij, maar alleen met vrienden. Maar langzaam aan word ik er geruster op.
Maar ik ben ook verzorgend en lief hoor, zo smeren mijn man en ik nog steeds de broodjes van de kinderen in de ochtend. Dat kunnen ze uiteraard prima zelf, maar ik vind het leuk om ze daarmee te helpen. Idem met kleding kopen, soms gaat ze met een vriend of vriendin maar ze vind het ook heel gezellig om het samen met mij te doen.
Maar goed, vertel eens waarin ben jij dan veel te verzorgend? (volgens je schoonmoeder, en vind je dat zelf ook? En wat vinden je kinderen daarvan?)
Volgens mij...
Volgens mij kun je nooit teveel van je kinderen houden en als het wel kan ben ik daar ook schuldig aan..
)
Maar loslaten is wel belangrijk en dat doe ik dan ook. Maar je kunt loslaten en zorgen tegelijk hoor!
Ja nu je het 'zegt'
dat is zo realiseer ik me. Zou het dan niet zo zijn dat zij haar ervaring aan mij laat weten en ik nog naief wil blijven?
Zij zei je krijgt kinderen om ze weg te geven. Dat is wat steeds maar door mijn hoofd speelt, want daar heeft ze wel gelijk in.
Wat ik niet goed doe is, te verzorgend en wil mijn kinderen graag om me heen hebben. Mijn moeder is helaas voor haar en mij (en de omgeving) zolang ik haar ken veel bedlegerig en er is weinig contact: helaas was dat vroeger van haar kant en tegenwoordig (is dit helaas nodig) van min kant. Dit geeft zo'n dilemma ik kan naar mijn ouders toe gaan, maar ook weer niet.
Dus hebben mijn (onze: van mijn man en mij) van beide kanten geen Opa's en Oma's, en weinig contact met mijn broers en schoonzussen. (alleen met verjaardagen).
Wat ik niet goed doe is dus te verzorgend, te veel meedenken en ik ga graag overal met ze naar toe en vind het leuk als ze thuis zijn. Onze oudste: zoon van 19 heeft veel vrienden en is vaak aan het werk of sporten en bijna elke avond bij vrienden. Onze dochter 16 heeft een vriend en ik wil graag dat ze thuis is, maar uiteraard wil ze ook bij hem blijven logeren. Iedere avond gaat ze naar hem toe. Maar nu de school weer is begonnen wil ik niet dat ze door de weeks bij hem logeert. Alleen in het weekend. Ze heeft een leuke vriend hoor. Prima. Wat vinden jullie? Heeft iemand een idee over een boek?
Nou
Ik zie niet wat je nou nog meer moet loslaten hoor. Je kinderen zijn welke avond weg en hebben een eigen sociaal leven. Je gaat toch niet méé naar hun vrienden? Ik snap eigenlijk het probleem niet zo 
Tirza
Lola
Ik vind jou helemaal niet overbeschermend overkomen en ik krijg uit jouw verhaal ook helemaal niet het idee dat je de kinderen niet los kan laten. Als wat jij schrijft over willen dat een 16 jarige doordeweeks thuis slaapt al te bezorgd is dan ben ik helemaal een overbezorgde moeder. Hier zou een 16 jarige namelijk ook niet zo maar elk weekend uit logeren mogen.
Je komt heel lief en verzorgend over, ik heb het idee dat je het helemaal goed doet. Het is toch juist fijn dat je graag wilt dat ze thuis zijn en dat je graag met ze mee gaat? Dat houdt in dat je hun gezelschap prettig fijn vind. Niks mis mee!
