Broer en zus is haat en nijd
Ik heb een zoon van 13 en een dochter van 16. De dochter haat haar broer!! En niet alleen bij ruzie, nee standaard, hij mag van haar oprotten! nu zal het wel de pupertijd zijn en ze moet aan iemand een hekel hebben!. Maar het lukt me niet altijd dit te relativeren. Wie heeft ook zo'n griet in huis? en gaat dit over? of is het meer dan pubertijd en is de relatie tussen broer en zus ook in de toekomst gedoemd te mislukken.Help, wie kan hierover iets zinnigs zeggen?
Hopen en afwachten
Ik had met èèn zus altijd ruzie. We hadden echt een hekel aan elkaar. Ging gelijk stukken beter toen zij de deur uitging. Toen was er meer afstand en werd de relatie prima. Nog steeds trouwens, af en toe halen we nog herinneringen op over onze haat/liefde verhouding.
Het kan ook dat er echt geen band is. Maar dat is een kwestie van afwachten....
Ann-mei
Wees gerust, er zijn veel broers en zussen die elkaar niet kunne luchten of zien als ze puberen, terwijl ze het als volwassenen weer prima kunen vinden. Ik heb meerdere vorbeelden in m'n omgeving! Het is niet leuk, dat is zeker!
Gaat over!
onze tweeling (jongen /meisje)hebben in de puberteit ( tussen 12 en 15 jaar)zelfs gevochten met elkaar,ze hadden echt altijd ruzie.
sinds hun 17e zijn ze dikke maatjes.
ze zijn inmiddels 21 en broer is nu op wereldreis en zus is degene die hem het ergste mist,ze mist haar maatje,haar vriend ,haar alles( haar woorden)dus het komt goed hoor,met die pubers van jou!
Gaat niet altijd over
Oke, inmiddels maak ik geen slaande ruzie meer met mijn broer hoor, maar echt goed is het nooit gekomen tussen ons. Hij is gewoonweg zó anders dan ik ben, we hebben niets met elkaar.
Nou hier wel
met de broer die meteen na mij komt heb ik heel wat ruzie gemaakt. zelfs tot slaan aan toe. onze ouders 'dufden' ons niet eens meer in vakanties alleen te laten...dus werd 1 van ons ergens 'uitbesteed' en toen waren we al bijna volwassen eigenlijk.....
het is goed gekomen. we zijn nu de meest close broer/zus die je je maar kan voorstellen. we kennen elkaars geheimen, minpunten, twijfels en weten dat we áltijd op elkaar kunnen rekenen. in tijden van nood is hij de eerste die ik bel en andersom hij ook. en soms pesten we elkaar ook nog (woordelijk) een beetje....
misschien is het daarom wel dat we elkaar de kop insloegen, die close gevoelens moet je toch als puber niks van willen weten? en dan nog wel met een broer! als 't nu een zus was had het nog enigzins 'geleken', maar met een broer! dus houd moed. het komt vast goed. en mijn ouders waren soms echt de wanhoop nabij...zó'n hekel hadden we aan elkaar in onze pubertijd.
groeten albana
Zegt niet zoveel
Het kan om een tijdelijke verwijdering gaan en ook om een permanentere. ik ken vrij veel mensen van mijn leeftijd die nauwelijks of geen contact meer hebben met hun broers/zussen zonder dat daar vaak een werkelijke oorzaak voor is aan te wijzen behalve misschien inderdaad te andere karakters of toch oud zeer.
Aan de andere kant ken ik ook genoeg broers en zussen die nog wel met elkaar omgaan en soms ook heel veel en in volledige harmonie.
De drie zusjes van mijn man bijvoorbeeld die bij ons in de buurt hebben altijd of in elk geval heel vaak ruzie. soms komen ze ook maanden niet bij elkaar maar uiteindelijk maken ze het wel weer goed. Ze zijn alleen te anders en functioneren eigenlijk beter zonder elkaar. Toch geven ze wel veel om elkaar op hun eigen manier.
Maylise
Anne-mei
In het licht van wat je elders vertelt, vind ik het heel moeilijk hier iets zinnigs over te zeggen. Het kan zijn dat de pubers elkaar even niet 'verstaan', maar er kunnen ook dieper liggende oorzaken zijn.
Ik vind wel dat je van je dochter (en zoon!) mag verlangen het gedrag aan te passen; dat kan ook zonder dat ze haar mening moet bijstellen over haar broertje.
