Brugpieper explodeert op school
Onze dochter zit in de brugklas. Ze is op de basisschool vrij veel gepest en heeft het daardoor erg zwaar gehad. Vol goede moed begon ze in de brugklas. Ze was op Sterkid kamp geweest en zat weer vol zelfvertrouwen. Ze had er zin in om een nieuwe frisse start te maken. Nu na een paar maanden is er van het zelfvertrouwen nog maar weinig over. Onze dochter reageert nogal heftig op vervelende dingen die andere kinderen in haar klas doen of zeggen. Ze probeert het te negeren en ze probeert het met een opmerking voorbij te laten zijn, maar deze kinderen blijven dan zuigen en voeren. Tot dochter explodeert. Dan begint ze te schreeuwen enzo. Leraren schrikken zich een hoedje als ze dat doet. Mentor weet er van en wil er alles aan doen om dochter kalmer te laten reageren. Helaas nog met weinig resultaat. Dochter is erg verdrietig en wij daardoor dus ook. Zou ze nu weer zo'n moeilijke periode krijgen op deze school?
Wij willen dochter ook graag helpen, maar weten niet meer hoe. Wij geven tips wat ze kan doen als ze de irritatie en boosheid voelt opkomen en we bieden een luisterend oor. Maar wat kunnen we nog meer doen? In groep 6 heeft ze een sovatraining gevolgd, maar dat is redelijk weg gezakt. Ze leest nog wel de tips van het sterkid kamp, maar dat is ze vergeten op het moment dat ze zo boos wordt.
Eigenlijk zou een therapie of hulpgroepje of zo misschien wat voor haar zijn. Maar bestaan die voor kinderen op de middelbare school?
Wie heeft tips??
Begeleiding orthopedagoog
Aangezien je dochter al vaker trainingen heeft gevolgd neem ik aan dat je ergens terecht kunt voor meer begeleiding?
Onze dochter heeft een tijdje wekelijks gesprekjes gehad bij de orthopedagoog, om haar te steunen en haar een zet de goede richting op te geven. Ze was erg onzeker, had al wat trainingen achter de rug en klapte op school toch dicht bij akkefietjes of dingen die klasgenoten zeiden. Dat zuigen en voeren herken ik wel, je dochter is daardoor ook een makkelijke 'prooi'.
Misschien kun je in je eigen omgeving, waar je dochter al eerder training heeft gevolgd, of bij een orthopedagoog wekelijks voor haar gesprekken regelen?
Onze dochter voelde zich ontzettend gebackuped en gesterkt omdat ze wekelijks haar ei kwijt kon en direct ook feedback kreeg hoe dingen aan te pakken. Want ook al leert je kind dat in allerlei trainingen en weet ze heel goed hoe eea op te lossen, de praktijk is vaak zo moeilijk. En het handelen van dingen op school op het juiste moment, dat is gewoon heel erg moeilijk.
Na sessie of 8 vond dochter dat ze het zelf verder kon, dat ze sterk genoeg was. Misschien is zoiets net even een extra backup dat je dochter nodig heeft?
Succes, ik hoop dat het snel beter gaat voor/met haar!
Misschien
Misschien helpt voor je dochter, wat bij onze explosieve zoon helpt. Hij loopt dan weg uit de klas. Hij mag altijd, uit elke les, weglopen, als hij het gevoel heeft dat hij zich niet meer kan beheersen. Hij gaat dan naar het toilet en komt daar tot zichzelf. Alleen al de wetenschap dat hij weg mag/kan gaan, maakt dat zoon zich minder slachtoffer voelt van zijn eigen emoties. Het is een verschrikkelijk naar gevoel, als je je emoties niet meer in de hand hebt.
Nu zit onze zoon nog in groep 8, maar we gaan deze afspraak volgend jaar zeker meenemen naar de middelbare school.
Kinderpsycholoog
Wat is het toch gruwelijk dat kinderen andere kinderen zo pesten tot ze een waas voor hun ogen krijgen. Ook mijn zoon is zo gepest op de basisschool. In groep 8 heeft hij een van zijn belagers een keer gegrepen en bijna gewurgd zo heftig ging het er aan toe. Mijn zoon heeft ook een brugpieper-cursus bij een orthopedagoog gedaan. Een van zijn medecursisten (ook een pestslachtoffer) is op de middelbare school veranderd in een pester en mijn zoon was weer het slachtoffer. Gelukkig wist hij nu wel beter van zich af te bijten en had hij ook een groepje vrienden zodat hij er niet helemaal alleen meer voorstond. Maar ook in de brugklas is hij pesters nog wel eens naar de keel gevolgen. In 2 Havo is hij voor onderzoek wegens concentratieproblemen bij een kinderpsycholoog terecht gekomen. Daar is ADD vastgesteld maar de psycholoog vond het ook een goed idee om EMDR therapie toe te passen om de pest-trauma's uit zijn pestverleden te verwerken. (Kijk voor meer info op www.EMDR.nl) Hij heeft daar drie sessies voor gehad en het heeft ontzettend goed geholpen. Het gekke is dat hij zelf helemaal niet het idee heeft dat EMDR ook maar iets heeft uitgehaald, maar ik weet zeker dat hij nu wel gewoon over zijn nare ervaringen kan denken en praten zonder dat het hem vreselijk pijn doet. Naast de EMDR heeft de kinderpsycholoog ook geholpen door hem een aantal handvatten te geven hoe met anderen om te gaan. Onze zoon zit nu (met ruzakbegeleiding voor zijn ADD) in 5 HAVO en maakt deel uit van een grote vriendengroep op en buiten school. Hij gaat niet meer door het lint, laat niet over zich lopen en het gaat hartstikke goed met hem.
Ik hoop dat je ook de juiste hulp voor je dochter kunt vinden want het doet vreselijk pijn om machteloos toe te zien dat je dochter zo lijdt.
Sterkte!
Lijkt mijn verhaal wel...
onze brugpieper heeft precies zo'n geschiedenis als jouw dochter. Veel gepest op de BS, Sterkamp (na groep 6) en Maankamp (mei groep 7) gedaan en daar heel veel geleerd (én een boezemvriend aan overgehouden). Verse start in de brugklas, met een supergoeie mentor die de klas echt in de gaten heeft. Maar helaas het probleem zit niet in de klas, maar in de andere brugklassen die door zoon's oud-klasgenoten van alles weten over de voorgeschiedenis. Vorige week woensdag, net voor de vakantie, kwam het 'dus' tot een uitbarsting... Zoon werd in de gang uitgemaakt voor nerd en had er genoeg van. Hij heeft die jongen vastgepakt en de waarheid gezegd, waarna die ander is gaan slaan... en zoon is gaan terugslaan en schoppen. Resultaat een kapotte bril (zoon) en flinke straf voor die ander (want die had al een 'strafblad' op school). Onze zoon is er nu nog goed afgekomen, maar heeft uiteraard wel een aantekening bij de conrector nu.
Tsja, we weten zelf ook niet zo goed of we nu nog extra hulp voor hem moeten gaan zoeken, voorlopig geven we hem zelf steun en tips hoe hij hier op een andere manier mee om kan gaan. Niet makkelijk, vooral niet omdat wij (vooral vader) zelf ook in therapie loopt.
Marjoleine
