Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op

Dochter (13) altijd kortaf en chagerijnig

De laatste tijd zit mijn dochter altijd boven of bij vriendinnen. Ze zegt last te hebben van haar kleine broertjes. Als die naar bed gaan komt ze naar beneden maar ook dan is ze kort aangebonden. Tegen visite doet ze ook amper haar mond open. Kortom: ze gedraagt zich sociaal onaangepast. Als ik er met haar over probeer te praten komt het door iedereen, behalve door haarzelf (ze wordt gek van haar broertjes, wij zeuren of maken ruzie) en krijg ik te horen dat ze wel wegloopt als het me niet aanstaat. Dan houd ik mijn mond maar weer. Is dat nou typisch pubergedrag? Het lijkt wel of ik een onaangename kostganger in huis heb en nog geen vier maanden geleden was het toch heus een lieve meid.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

daar kan ik kort over zijn: dat is nou typisch pubergedrag.

Enne, het is vast nog steeds een lieve meid hoor, maar die komt nog maar soms tevoorschijn.

Zoon van 14 en ik hebben echt allebei wel eens onze twijfels of hij niet verwisseld is bij zijn geboorte. Hij kan zich niet voorstellen dat hij echt zo'n idiote moeder heeft en ik kan me niet voorstellen dat hij mijn ooit zo redelijke kind is. Het is geen kind meer, het is een puber. Ook geweldig om in huis te hebben, maar wel heel erg vermoeiend soms.

Welkom in de wereld van puberkinderen.
Onze vierde (14 en de jongste) is ook aan het puberen.
Heeft hetzelfde gedrag als jouw kind.
En ondanks dat we al drie kinderen door de puberteit hebben zien gaan,staan we nog weleens verbaasd( is dit ons kind???)Het hoort er allemaal bij.
1 ding kan ik je uit ervaring vertellen: het gaat over ,en dan komt jouw lieve sociale leuke kind weer voor de dag.Nog even een paar jaar geduld!

Isabella

Isabella

26-01-2012 om 16:38

Klinkt erg bekend .Maar het lucht op om er met ervaringsdeskundigen over te praten. In de tijd dat bij ons de oudste met puberen begon heb ik het boek 'Praten met je puber' van Annette Heffels aangeschaft, dat was een echte eyeopener en ook best grappig om te lezen. Het is nog steeds te koop zag ik.
Succes.

Hier ook

Het help om het je niet persoonlijk aan te trekken, dit is normaal gedrag voor een puber. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat je maar alles hoeft te accepteren.

Maar gemakkelijk is het vaak niet. En inderdaad het boek van Annette is een goede gids in puberland. Ooit gaat het weer over. Zeggen ze.

groeten
Petunia

Tante Pollewop

Tante Pollewop

29-01-2012 om 13:56

Ook herkenning

Pffff...

Op alles wat je zegt komt er een sneer uit en hoe positief je ook blijft, het is uiterst vermoeiend.

Het ligt altijd aan iedereen, behalve aan haar. Behalve als de dingen verlopen zoals zij ze graag wil, dan is het een engeltje. Hetgeen me dan weer op het idee brengt dat ik dan gewoon een verwend nest zie omdat er gelijk gemekkerd wordt zodra er maar iets niet naar haar zin gaat....

Vermoeiend en soms ook erg sfeer bepalend hier in huis. Misschien moet ik dat boek van Annette Heffels ook maar eens aanschaffen

meg

meg

30-01-2012 om 21:31

Reactie op ander draadje hierboven, past ook hier...

...dus met jullie goedvinden plaats ik 'm ook ff hier... dochter is 14 jaar...verwend gedrag en idd zo sfeer bepalend. We merken allemaal dat we ons aanpassen aan hoe zij reageert. Ik heb nu al dagen dat ik gewoon denk: Zo hou ik toch niet meer van die meid, of nee, ik hou wel van haar maar niet van haar gedrag. Bah, brutaal, arrogant, niets uit zichzelf doen. Mij kleding laten kopen en vervolgens niet meer dragen en dan weer boos zijn omdat ik nu even niks nieuws koop. Als ik dan wel iets nieuws koop ben ik -heel even- de liefste, tot er weer iets is wat haar niet aanstaat. Kan iets heel kleins zijn. En hóp: tevredenheidsmeter daalt meteen weer tot nul.

Zelf was ik geen moeilijke puber. Ik vond het altijd zo zielig voor mijn moeder, dan wilde zij mij verwennen en dan vond ik niet nodig dat ze geld aan mij uitgaf (ik geef nog steeds moeilijk geld uit ) En ik denk dat ik gewoon goed meehielp thuis. Ik kan het hen niet meer vragen maar ik was geen moeilijke dochter denk ik.

Mijn dochter daarentegen... grrrr... wat een moeilijke tijd. Uren zie ik ze niet, achter de laptop zit ze heel belangrijke dingen doen op twitter en alle andere media...Ja, oké, daar heb ik niks mee en vind dat dus onzin. Nee dat zeg ik niet tegen haar... Ik herken het gewoon niet dit gedrag. Ben ik aardig, vind zij me overdreven. Ben ik boos, staat ze me smalend aan te kijken, zo van; och ben je nou boos... Reageer ik niet, nou dan is het huis ook te klein. Ze blijft doorgaan tot ik wel moet reageren. Negeren helpt dus niets, ik vertrek meestal zelf maar. Vitten op broer, papa om haar vingertjes winden. Oh oh, wat een lastige leeftijd. Probeer ik het met humor (wat voorheen áltijd werkte) nu draait ze haar ogen naar boven en sneert; je hoeft niet zo grappig proberen te doen hoor, het is niet leuk... Help!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.