Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op

Dochter (13) wil niets meer

Beste allemaal,

Mijn dochter is 13. Okee, puber. Daar hebben we begrip voor. Maar ook daar zitten ons inziens grenzen aan. Het probleem is, dat ze van een leuk, creatief en geïnteresseerd meisje is veranderd in een meisje dat alleen nog maar op haar telefoon wil kijken.

En dan niet zoals alle pubers met zo'n ding, maar echt alleen maar. Ze wordt ook woedend als het even niet mag, en roept dat ze dan niets meer te doen heeft. Ze spreekt ook niet meer vaak af met vriendinnen. Ze sluit zich op in haar eigen cocon voor iedereen (dus niet alleen voor ons).

Ze draagt bijv. een bril, die ze zelf mocht uitkiezen. En ineens wil ze die niet meer op. Prima, dus sinds vorig jaar heeft ze er lenzen bij, maar ook daar maakt ze een probleem van omdat ze geen zin heeft in al dat werk (lees: even schoonmaken en in/uit haar ogen doen). Ze is ze ook laatst kwijtgeraakt (of ze liegt hierover), en heeft van ons toen ook geen nieuw maandsetje lenzen gekregen. Die mag ze bij het begin van de nieuwe maand.

Opmaken idemdito, ze maakt zich op, en gaat dan 'savonds onder de douche mét opgemaakte ogen én haar lenzen in. Een vorig paar lenzen is daar al door beschadigd (gelukkig de lenzen en niet haar ogen). Ze weigert gewoon om normaal mee te doen, en normaal haar taakjes/dingetjes te doen.

Vandaag de zoveelste brilruzie (want lenzen ook niet ingedaan vanmorgen, geen zin, en bril is 'lelijk') en nu waren we het zo zat, dat we de lenzen hebben afgenomen, en haar bril nu ook. Okee, als je niks in/voor je ogen wilt, best. We zijn de dagelijkse ruzie hierover beu. Wil je niet, dan wil je niet. Maar de klachten zullen snel komen (niks zien op het schoolbord, hoofdpijn, moe, duizelig)...misschien moet ze het zelf ervaren en zal ze dan ook zuiniger op haar lenzen zijn.

Wat zouden jullie doen in dit soort gevallen? Het gaat zo met alles, haar huissleutel heeft ze ook al in moeten leveren (laat ze op school overal liggen, omdat ze ze weigert in haar tas te doen, en ze dan overal verliest/laat liggen). Het lijkt alsof ze nergens meer verantwoordelijkheid voor wil nemen...

Groetjes,
Macademia

KHS

KHS

09-04-2014 om 18:03

ha!

Een hele normale puber dus! Laat haar zelf maar ervaren wat de gevolgen zijn. Toen mijn puber 13 was en gedaan had wat ze op een dag moest doen, inclusief haar taken, dan mocht ze op haar telefoon zoveel ze maar wilde. Toen ging de lol er op een gegeven moment vanaf en ging ze meer ondernemen. Zonder dwang en drang Hetzelfde gold voor douchen en haren wassen. Ik heb haar niet laten vervuilen, er waren grenzen (iedere dag schoon ondergoed en sokken en 1 keer per week douchen/haren wassen).

Alleen haar gebit goed onderhouden was verplicht, zeker met haar beugel. En raad eens? Ze is nu 15, niet onder de douche uit te slaan, wast iedere dag haar haar of om de dag en doet veel buitenshuis en met vriendinnen. We leven nu eenmaal in een digitale tijd, vroeger zaten we uren op onze kamers cassette bandjes op te nemen Pick youre battles!

JokedeWit

JokedeWit

10-04-2014 om 08:17

Pubers....

Hier ook zo eentje gehad. Inderdaad, dat is gewoon puber gedrag.

Het kan zijn dat er iets is voorgevallen waarom ze zich zo gedraagd en het is het proberen waard om op een goed moment een gesprek met dr aan te knopen.

Als dat niet het geval is (en die kans schat ik behoorlijk groot) is het in ieder geval een fase!
Er tegenin gaan maakt het soms alleen maar erger. Vermijd de discussies, en heb voor jezelf duidelijk wat je wilt. Zorg ervoor dat je op een lijn zit met je man/parter als je die hebt, en wees consequent.

Ik heb m ook een tijdje laten gaan, zolang het niet schadelijk is 'voor hemzelf of zn gezondheid'. Als ze niet om hun spullen denken (huissleutel, lenzen) laat ze de nieuwe zelf betalen, of in ieder geval een gedeelte. Waarom zou jij dat moeten doen als de reden luiigheid is?

Heb hier drie pubers. Als ze zeuren over een klusje, of ze doen het niet fatsoenlijk, krijgen ze gewoon een nieuwe (ik waarschuw ze als ze beginnen te pruttelen). Ik heb geen zin in de hele dag gezeur en ik kan gewoon niet alles alleen af. Dat weten ze, en tegenwoordig wordt er niet meer geklaagd. Ze schijnen het ook lang niet meer zo erg te vinden als in het begin.

Telefoon is een lastige. Daar doen ze tegenwoordig echt alles op. Wat doet ze? Spelletjes? Of is het sociaal en zit ze te chatten met vriendinnen? Je kunt een tijdlimiet instellen: na 20 uur inleveren en voor schooltijd krijg je hem weer terug? Of dat ze hem 'in gezelschap' niet mag gebruiken ofzo. Dat vind ik sowieso niet sociaal.. Zal voor haar in het begin wennen zijn en een hoop gezeur opleveren, maar als je consequent blijft zal dat snel over gaan..

Daarnaast: maak tijd voor dr vrij, doe iets met haar wat ze leuk vind zodat het niet alleen negatief is.

Succes ermee

Christel

Christel

10-04-2014 om 09:01

Welkom

in de puberwereld.

Mijn oudste lijkt het nu een beetje achter de rug te hebben, bijna 17, maar nooit echt heel erg moeilijk geweest.

De middelste van 13, ooit zo'n soepel, makkelijk, meegaand kind, is in een soort monsterpuber veranderd. Vergeet alles, maakt overal een heisa van, voert niets uit op school want het LEVEN is belangrijker, helpt nog wel met de gewone dingen maar met oortjes in (muziek = leven geloof ik).

Ze zijn hun identiteit aan het zoeken en bij een erge puberbui roep ik: hé heb je je identiteit al gevonden? Dan weten ze dat het klaar is en dat ik verder geen gezeur meer wil.

Overigens mogen ze aan tafel geen mobiel in hun hand hebben, maar ook bij het koffiedrinken wil ik het niet meer. Dan zaten we 's avonds aan de koffie en zaten man en pubers allemaal met hun telefoon, daar is een verbod op gekomen.

Het is een vermoeiende fase, maar ik probeer er omheen te zeilen. De gevolgen zijn voor henzelf.

macademia

macademia

10-04-2014 om 14:07 Topicstarter

Gelukkig

Gelukkig...het is herkenbaar ! Ze moet het dus zelf ervaren...Dat is de beste leerschool. Maar hoe dan omgaan met dingen die echt gewoon niet kunnen en echt gevolgen hebben (gezondheid, vriendschappen, school etc.). Als ze haar bril aan het einde van de straat al stiekem af doet, doet ze hem gewoon zo in haar schooltas, met vervormen/krassen of breken tot gevolg. Het kost allemaal handen vol geld, en misschien is het ouderwets, maar ik wil dat ze respectvol met dit soort dingen omgaat. Vandaar nu dus én lenzen, én bril afgenomen. Maar dit kan niet zo blijven duren natuurlijk.

Gebit is voor ons ook een heikel punt, want ze draagt een beugel, en ook in tandenpoetsen heeft ze geen zin. Dus bij de ortho zeiden ze er wat van, dat ze beter moet gaan poetsen en anders poetsles (als zijnde kleuter) van hen zou krijgen. Thuis wil ze niet poetsen, liegt ze dat ze het heeft gedaan wat niet zo is, of doet het halfslachtig waarna ze het over moet doen van ons. Het wordt echt killing om haar dagelijks te controleren alsof ze een kleuter is (en dat krijgen we dan ook te horen). En dat doen we inmiddels ook niet meer. Huiswerk wil ze niet aan, of zuchtend en de rest van de dag sjacherijnig (ze is slim genoeg: havo/vwo).

Fiets niet op slot zetten, de hond niet willen uitlaten (wat ze toch moet doen), tafel niet willen dekken (of onder gemopper dat haar zus dat moet doen). Eigenlijk kan ik de deur niet uit als ze thuis is, want dan doet ze niets aan haar huiswerk en alleen maar op mobiel/pc/ipad/nagels lakken/haar doen. Dat kwam uit door flinke onvoldoendes (en heterdaad). Als ze er wel iets aan doet haalt ze 8en. Als ze een weekendje weg was, draagt ze rustig het hele weekend dezelfde onderbroek, doucht ze niet, poetst ze geen tanden....

Hoe kun je dit verbeteren of ombuigen, als een kind écht gewoon níet wíl. (leuke dingen doe ik regelmatig met haar, maar door haar houding de hele dag heb ik daar op dit moment even niet zo'n zin in.)

Gr.
Macademia

Christel

Christel

10-04-2014 om 14:18

Ik zou

een paar dingen aan haar duidelijk maken: ze moet gewoon simpel weg haar taken doen (hond uitlaten en zo).

Die bril en lenzen zijn zonde, als ze ze kwijt raakt betaalt ze het maar zelf. Als de fiets gestolen wordt zal ze moeten gaan lopen.

De persoonlijke hygiëne zou ik laten gaan. Uiteindelijk gaan klasgenoten en/of vrienden er echt wel wat van zeggen. Ze weet natuurlijk dondersgoed dat ze haar tanden moet poetsen, moet douchen en schone kleren aan moet trekken. Laat los.

Huiswerk idem dito. Laat gaan, het is HAAR huiswerk, niet dat van jou.

En bedenk één ding: het gaat ècht over!

Karin

Karin

10-04-2014 om 14:19

Om de tafel

Een gesprek? En afspraken maken? Het klinkt alsof je in een patroon bent beland van controleren en corrigeren nét in een fase dat zij daarvan af wil en vooral haar eigen beslissingen wil nemen. Wat mij te binnen schiet: een lijstje maken met een (niet al te groot) aantal belangrijke punten, misschien 5 voor jou belangrijke punten en 5 voor haar belangrijke punten. En daar, al onderhandelend, afspraken over maken. Waar jullie je allebei aan moeten houden. Probeer het zo aan te pakken dat zij zelf zegt hoe ze het wel wil doen.
Als dat lukt: dan gebeurt er iets leuks. Voor elk van jullie of voor jullie beiden. Of samen. Samen winkelen en allebei een mooie spijkerbroek kopen?

macademia

macademia

10-04-2014 om 14:54 Topicstarter

goed idee

Dank dank . Ik ga er eens een paar punten uithalen, dat is een goed idee. Voor wat betreft het huiswerk, heb je natuurlijk gelijk. Maar is het niet zo dat het toch normaal is dat je enigszins betrokken blijft en hier en daar nog helpt? Ze is geen 18 ofzo, maar in 2 havo. Vooral plannen is een punt dat ze nog onder de knie moeten krijgen.

Pffff, lastig hoor. Ooit was er een tijd dat je een baby wilde , gewoon een schattige blauwe of roze wolk! Maar dit zeggen 'ze' er niet bij he, net zoals heeeeeel veeeeeel andere dingen, haha. Het komt wel goed...maar tot die tijd he...

macademia

macademia

10-04-2014 om 18:52 Topicstarter

toch nog vragen

Uiteindelijk gaan vrienden etc. er wel wat van zeggen (hygiene), maar ik vind het echt vreselijk als ze met te lange nagels die vaak ook nog zwart zijn aan de onderkant rondloopt.

We hebben al vaker met haar om de tafel gezeten. Zeggen dan ook van: hoe gaan we dit oplossen? Hoe zou jij dit op willen lossen? En dan is ze alleen maar stil, en haalt haar schouders op (weet ik veel). Of ze komt ergens mee, wat ze vervolgens niet doet, en dan met een schouderophalend 'sorry' weglopen. Haar sorry heeft daarom ook geen waarde meer, omdat het geen 'sorry' is, maar een woord om te zeggen om overal vanaf te zijn.

Het bril/lenzen probleem gaat hiermee ook niet weg. Okee, zelf betalen. Maar als het niet kapot gaat of kwijt raakt? Te lui om lenzen in te doen, en haar (overigens superleuke hippe) bril niet willen dragen buiten of op school. Ze zal toch íéts in/voor haar ogen moeten. Zouden jullie dit dan ook maar laten? Ik vind dat echt heel, heel moeilijk. Temeer omdat allerlei klachten die ze had dan weer terugkomen.

Groetjes,
Macademia

knettergestoord kan je ervan worden

Mijn dochter heeft in de brugklas zo'n periode gehad. Niet dat ze niet douchte, maar vooral dat slonzige met haar spullen. Liet gewoon een jas met portemonnee, treinabonnement (680 euro), fietssleutel, huissleutel enz. in de trein liggen. Die trein rijdt door naar Amsterdam. Ik ging dan niet een 12 jarige alleen in de spits naar Amsterdam sturen om het op te lossen. Leek me geen goed idee. Zij haalde dan haar schouders op. Hels werd ik daarvan. Fietsen naar school zou kunnen, zou ze een dik uur onderweg zijn, maar haar fiets stond al tijden met een lekke band (ik liet haar al naar het station lopen, mijn fiets stond veilig aan de ketting, anders was ik die ook nog kwijt). Nou, dan ging ze toch gewoon niet naar school? (Vond ze zelf.) Die huissleutel in een jas met een portemonnee waarin ook haar adres te vinden was, in z'n eentje op weg naar Amsterdam, vond ik ook geen fijn idee. Kreeg ik zo'n glazige blik van dochter, huh, hoezo? Omdat ze dan gewoon kunnen wachten tot wij van huis zijn en dan rustig alle spullen meenemen. Oja, nou ja, boeiuh.
En dan voortdurend met de OV chipkaart vergeten uit te checken in de bus, steeds werden er weer bedragen van mijn rekening afgeschreven. Bel zelf maar even met de OV chip, zei ik dan, maar ze verdomde het gewoon. Dus het automatisch opwaarderen stopgezet, en elke maand alleen erop zetten wat nodig was. Stond ze bij de bushalte, kon ze niet mee met de bus. Kwam ze gewoon weer naar huis, want ja, ze kwam niet verder met het openbaar vervoer.
Elke dag was er wel weer een voorval dat ik dacht: hoe KRIJG je het voor elkaar. En zij schouders ophalen en weglopen. Rollen met haar ogen. Gewoon haar telefoon pakken en mij negeren.
Ik ben er heel erg voor om kinderen zelf erachter te laten komen dat hun gedrag niet werkt, maar het werd echt te gek. Het kostte mij namelijk toch iedere keer tijd (en soms geld) om ons voor erger te behoeden. Dus ik toch weer bellen met NS om de jas te laten onderscheppen voordat ik alle sloten moest laten vervangen, enzovoort. Toch weer zorgen dat iemand de jas mee terug nam uit Amsterdam, zodat we dat peperdure abonnement terug hadden en natuurlijk die winterjas. Anders gebeurde er niks. Moest dochter van mij voor diegene een bloemetje kopen, maar ja, zakgeld, ook zo'n dingetje, dat was altijd al op voor het einde van de week. De afspraak was dat ze daar ook cadeautjes van moest kopen, maar het werd één op één omgezet in nagellak. Kan mij niet schelen als ze met lege handen bij een vriendinnetje aan komt zetten op een verjaardag, maar best lullig als je zelf jarig bent en er kan nog geen cadeautje van een euro vanaf. En in dit geval ook lullig dat ze erg goed voor zichzelf zorgde en het doodnormaal vond dat iedereen weer alles voor haar regelde. En nog een grote bek had dat ze als een kleuter werd behandeld als je er wat van zei.
Ik ben dus uiteindelijk een keer vreselijk uit mijn stekker gegaan. Echt zo boos geworden als ze me nog nooit had gezien. Met een wijsvinger vlak voor haar gezicht staan prikken, wat ik echt nooit doe. Geroepen dat ALLES hier in huis van mij is, dat zelfs de stront die ze schijt nog gemaakt is met MIJN eten (tekst van mijn vader, die ik ineens veel beter begreep). Dat ze alles wat zij nodig had voortaan moest verdienen met Goed Gedrag. Dat er hier in dat suffe k**dorp ook een prima school is, waar ze heen kan lopen, dus dat die peperdure kakschool van haar een Privilege was, geen Recht.
Ik ben echt compleet tegen mijn eigen opvoedkundige regels ingegaan, heb haar ook echt letterlijk in een hoek gedreven zodat ze me wel moest aanhoren. Haar vervolgens een week de tijd gegeven om te laten zien dat ze het had begrepen, anders zou ik haar opgeven op die stomme school en haar van al haar clubjes afhalen (waar ze ook een spoor van spullen achterliet). Ik was zo boos dat ik het ook echt gedaan zou hebben.
Het hielp. Het was echt in één keer over. Tuurlijk vergat ze nog wel eens wat, ik vergeet zelf ook wel eens wat. Geen echt hinderlijke dingen meer en ze probeerde het ook zelf op te lossen.
Ik ben normaal gesproken helemaal niet zo autoritair, misschien dat het daarom indruk maakte. Ik heb daarna ook nooit meer zo'n toon tegen haar aangeslagen (ze zit inmiddels in de vierde).

Annet

Annet

10-04-2014 om 22:32

Mooi verhaal Stoepkrijt

Ik zeg altijd: ze moeten er zelf last van hebben. Eerder verandert er niets.
En daar heb jij voor gezorgd. Goed gedaan!

Heel herkenbaar

[quote: Ik ben dus uiteindelijk een keer vreselijk uit mijn stekker gegaan. Echt zo boos geworden als ze me nog nooit had gezien. Met een wijsvinger vlak voor haar gezicht staan prikken, wat ik echt nooit doe. Geroepen dat ALLES hier in huis van mij is, dat zelfs de stront die ze schijt nog gemaakt is met MIJN eten (tekst van mijn vader, die ik ineens veel beter begreep). Dat ze alles wat zij nodig had voortaan moest verdienen met Goed Gedrag. ]

Op zo'n soort manier heb ik ook wel mijn kinderen met beide pootjes weer op aarde gezet

Soms moet je even bulderen en bliksemen ! Voor je eigen rust.

Duikbril

Dcohter, bijna puber-af, verraste me een keer door te vragen o ik alsjebliet even snel die roze duikbril wilde kopen voor haar (za was zelf aan het werk). Midden in de winter. Er was weinig gelegenheid om door te vragen en het dingetje kostte niets, dus ik koop een roze duikbril. Later vraag ik aan haar waar ze die voor nodig heeft. Voor onder de douche dus, als ze gaat douchen en haar ogen zijn al opgemaakt. Ik kwam niet meer bij van het lachen. Maar het is dus een puberoplossing voor een van je problemen: een roze duikbril. Bij de action, oh nee, ze waren (midden in de winter) al snel uitverkocht, dus ik weet niet of je ze nog kunt krijgen.
'Opmaken idemdito, ze maakt zich op, en gaat dan 'savonds onder de douche mét opgemaakte ogen én haar lenzen in.'

Tsjor

macademia

macademia

11-04-2014 om 10:37 Topicstarter

waanzin inderdaad

Wat een herkenbaar en geweldig verhaal Stoepkrijt. Heel soms heb ik ook van die uitbarstingen. Hels word ik er soms van. En dan niet eens puur om de 'vergeet' dingen, maar om haar reacties. Gisteravond was zo'n moment, en ik ben helemaal uit m'n stekker gegaan. De aanleiding was dat ze borden moest pakken voor het eten, en 3 schoteltjes neerzette. Toen ik daar wat van zei, begon ze met ruzie maken. Ineens was het klaar tijdens het eten, ik keilde mn glas water over tafel, dus de spreekwoordelijke druppel was echt letterlijk. Janken ook. Al weken/maanden, dag in dag uit, van smorgens half zeven, tot savonds half tien dat gezuig, dat lelijk doen etc. Toen het tijdens het eten opnieuw begon en ze niet wilde stoppen, kon het er niet meer bij.

En daarna...werd het stil. Haar houding was weg, de oogopslag, die tenenkrommende 'watluljijnou'-blik, het weigeren, de grote mond. En ineens was daar mijn normale dochter weer. Die eindelijk eens met een oprechte blik zei: "het spijt me mama...heel erg...".

We gaan een lijstje maken met dingen die ze moeten doen (ook haar zusje), en 'savonds als ze hebben gedoucht en alles, vinken ze daarop af of alles is gedaan. Is dat niet zo: gaan ze dat alsnog doen en is er geen telefoontijd. Hebben ze het wel gedaan: kunnen ze lekker doen waar ze dan zin in hebben. Dat lijstje gaan we dit weekend met elkaar maken. Hopelijk komt er nu een wat betere tijd aan.

macademia

macademia

11-04-2014 om 10:40 Topicstarter

duikbril

Humor, die duikbril. Ik heb er nog een snorkel bij ook .

Karin

Karin

11-04-2014 om 14:42

Macademia

Als je nou eens zelf, 's avonds pontificaal met duikbril en snorkel gaat douchen? Je dochter denkt vast dat je helemaal van het pad af bent en vragen wat jij nou doet. En dan zeggen dat je niet wilt dat je make up uitloopt? Kijken of ze nog een beetje humor heeft?

Wow Macademia

Wat zal jouw dochter geschrokken zijn! Ineens dat inzicht van 'ik ben nu echt veeeeeel te ver gegaan'.
Ik vond het zelf ook fijn om te merken dat diep in dat helse monstertje dus toch nog mijn leuke, lieve dochter verstopt zat. Wij zijn inmiddels alweer dik drie jaar verder en ze probeert nog wel eens samen met mij te lachen over die periode. 'Weet je nog mam, dat ik die jas in de trein liet liggen? Dat is nu toch best een grappig verhaal?' Of ik hoor vanaf de wc: 'Dit is de broccoli die jij hebt betaald, hahahaha.'Puberhumor. Dan lach ik gezellig mee maar vraag ik haar ook altijd of ze ook niet wil vergeten hoe ik toen uit mijn plaat ging. Nou nee, dat vergeet ze nooit meer. Ze was zich kapot geschrokken.
Mijn dochter was na die episode gelukkig weer zichzelf. Wel bijdehand, maar nooit meer zo totaal respectloos en zuigend brutaal. Lui, dat nog wel, tenminste als het gaat om taakjes. En ze laat nog graag van alles slingeren. Haar vriendinnen vinden dat ze een hartstikke leuke moeder heeft, zo relaxed. Die hebben mij nog nooit uit mijn stekker horen gaan, haha.
Succes met je lijstje!

KHS

KHS

11-04-2014 om 16:22

zo herkenbaar

Na weken/maanden van gezuig uit je plaat gaan.....ik heb een groot gezin en ik vind en vond de puberteit de verschrikkelijkste, on zekerste, uitputtendste periode. Herkennen jullie ook dat ze bij anderen als eerste met een theedoek in hun handen stonden, met 2 woorden spraken en allerliefst waren?? Zodat je dacht dat alles aan jou lag?

macademia

macademia

12-04-2014 om 09:49 Topicstarter

Inderdaad

Ze is zeker geschrokken. Jongste dochter ook, die moest huilen. Hopelijk is dit de eerste en laatste keer. We kunnen allemaal best wat hebben, maar de maat was echt helemaal vol.

Op naar betere tijden! Fijn weekend in ieder geval allen, met vooral weinig puberstress .

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.