Dochter (17) wordt aan de lopende band lastig gevallen door mannen in het OV

Omstanders

Donna: "En wat doen de omstanders eigenlijk?"
De omstanders, dat zijn jij en ik. De volwassenen die al wat steviger in hun schoenen staan en die het intimiderende gedrag moeten benoemen en aan de kaak stellen. Ik snap heel goed dat niet iedereen tegen een groep jongens durft inte gaan. Maar je kunt het ook filmen en aan de politie of de RET sturen. Je kunt ook een normaal gesprek met een lastiggevallen meisje aan te knopen, waardoor ze weet dat ze niet alleen staat.

Wij moeten ook onze mannen en zonen duidelijk maken dat dit gedrag niet acceptabel is en dat ook zij hun mond moeten opentrekken als ze alledaags seksisme tegenkomen. Het is zo makkelijk om even een grap of een opmerking over vrouwen/meisjes te maken, maar wat als een vreemde dat tegenover jouw vriendin, vrouw, zusje, dochter of moeder doet? Is het dan nog steeds zo leuk? Dacht het niet he. Dus doe dat ook een ander niet aan. Heel simpel eigenlijk.

Van de opmerking van Phryne snap ik helemaal niks: "Volgende keer zeg ik er wel iets van, al moet je daarmee uitkijken want straks word je nog voor jaloerse oude heks uitgemaakt." Werkelijk? Wat boeit dat nou, dat iemand meent jou voor iets te moeten uitmaken? Als daarmee ook maar één meisje met meer zelfvertrouwen in de metro zit, dan is dat toch winst?

In Brussel is het blijkbaar niet beter, bijna niemand grijpt in. Nog maar weer eens mooi geïllustreerd in dit experiment (vrouw en lastigvallers zijn acteurs): https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2017/08/17/vrouw_wordt_lastiggevallenopbrusselsemetromannengrijpenamperin-1-3048830/

SIRE?

Dat lijkt me nou een beter onderwerp voor een SIRE filmpje dan de boodschap dat jongens stoer moeten zijn. Meisjes laat je met rust in de openbare ruimte en het is niet stoer om ze lastig te vallen.

Misschien zo'n scène als dit filmpje en dan blijkt dat de moeders van de vervelende jongens ook in de tram zitten, of zo .

niet horen

Ik heb het geluk dat ik veel niet hoor, dus dan verblik of verbloos ik niet en als je dat kan: echt negeren, dan gaat het snel over.

Een goede zelfverdedigingscursus voor vrouwen kan je zoeken en jiu jitsu, iets minder hard dan krav maga en net zo effectief!

Verontwaardiging

Nu dat TS een aantal reacties heeft ter advies heeft gekregen - inderdaad zit het meisje er nu mee en moet er nu mee omgaan- zou ik toch mijn verontwaardiging over het ontbreken van een algemeen maatschappelijke verontwaardiging uit willen spreken. Al jaren geven vrouwen aan dat ze het onprettig vinden hoe ze behandeld worden in het openbaar en het lijkt alleen maar erger te worden. Wat Ad Hombre zegt: de grote toegankelijkheid van porno waar vrouwen welwillende objecten zijn, zal niet bijdragen aan een respectvoller beeld ten opzichte van vrouwen en meisjes. Ja als het om getinte heren gaat, dan komt er in eens wel een verontwaardiging die lijkt te ontbreken als het om 'gewone Hollandse Nederlanders' gaat.
Ik hoop eigenlijk op een ontwikkeling dat er een algemene mening gaat ontstaan dat het gewoon not done is om vrouwen en meisjes als object en denigrerend te behandelen. Ik bedoel, laat Sire daar eens een spotje over maken. Hier alvast een opstapje:

beveiliging

Over "er zouden een paar klerenkasten in de metro moeten staan"; Nou, ben zelfs een keer lastiggevallen door zo'n beveiligingsmeneer. Niet zoals die groepen jongens dat doen maar ik vond het toch irritant. Hij vroeg geloof ik hoe het ging en waar ik vandaan kwam. Allemaal heel netjes en beleefd, maar ik vond het toch écht niet kunnen. Waardeloos.

Kwast

Nou mijn dochter had er in Amsterdam dus wel heel veel last van. En ze is absoluut zeker en een zeer ondernemend type dat al de hele wereld bereisde in haar eentje.
Verschil met jouw kind is misschien dat ze zelf een buitenlands uiterlijk heeft, half moluks maar qua uiterlijk zou ze ook braziliaans oid kunnen zijn.

Kwast

En in Groningen heeft ze dus totaal geen probleem met opdringerige mannen in OV of elders. In Amsterdam vooral in de metro en tram

Mysterie

Mijn oudste twee dochters hebben en hadden er weinig last van. Mijn oudste dochter kan heel goed negeren en is sowieso redelijk onopvallend. Mijn tweede dochter heeft wel periodes gehad dat ze zich vrij uitbundig kleedde (om het zo maar te zeggen) maar zij heeft een scherpe tong en is zeker niet bang om die te gebruiken. Mijn derde sochter heeft er veel meer last van terwijl zij een onopvallend muisje is dat zich redelijk conservatief kleedt. Maar zij heeft al een paar niet leuke incidenten meegemaakt en ze vindt het ook moeilijker hierdoor om met de bus te gaan. Ik weet ook niet zo goed welk advies ik haar moet geven.

Het gaat niet om wat ze zeggen, maar hoe

Even ingaand op sweet mama. Het gaat erom HOE ze het zeggen en wat de lichaamstaal daarbij is. Hetzelfde zinnetje kan uit de mond van de ene persoon lief klinken en uit de mond van de ander ronduit bedreigend.

Laatst reed ik (45) met een goed humeur in de zon op mijn fiets door de stad toen er een auto naast mij kwam rijden, het raampje ging omlaag en ik dacht al: daar gaan we weer... Komt er een ongeveer 30-jarige tevoorschijn die op zijn allerliefst zegt: wat zie je er stralend uit! De auto reed rustig verder, en verder niks. Het was een oprecht gemeend compliment en mijn humeur was in een klap nog beter. Dan zeg ik op mijn beurt welgemeend dankjewel en fiets verder. Een echt compliment zonder verwachtingen of bijbedoelingen is prima. Tegelijkertijd realiseerde ik me wel dat met een andere gezichtsuitdrukking of de foute gebaren dit een bijzonder onaangenaam moment zou zijn geweest.

Dat is denk ik HET verschil tussen een compliment en intimidatie: van een echt compliment ga je je goed voelen, van een compliment met bijbedoelingen ga je je slecht voelen.
Ik kan me voorstellen dat het verschil voor sommige (jonge)mannen best lastig is of nog geleerd moet worden. Ik denk dat sommigen best baat zouden hebben bij een cursusje sociale vaardigheden en dan met name hoe spreek ik het andere geslacht aan.

Over advies geven en meedenken met een kind gesproken

Gekke vraag misschien: We zijn allemaal jong geweest. Heb je zelf nooit in situaties verkeerd waar je het gevoel had lastig gevallen te worden, of als stuk vlees bekeken te worden en alles wat bij seksuele intimidatie, aanranding e.d. past? Ik heb vroeger zo'n vier jaar mijn wilde haren laten wapperen (nou ja, voor zover een kort kapsel kan wapperen) en kan daar wel een beetje uit putten. Zo ontzettend veel is er niet veranderd in al die jaren, maar het is volgens mij wel méér geworden, omdat de aantallen groter zijn geworden. Dus als ik het met de dochters ergens over heb, wat hier mee te maken heeft, kan ik me toch een beetje inleven en van daaruit meedenken. Dat scheelt toch. Ik ging in die jaren om met mensen waar vooroordelen over bestaan, maar die vooroordelen helaas soms ook waarmaken. Ik kan me voorstellen dat als je uit een woonplaats komt waar dat allemaal niet is, je extra het gevoel hebt van 'wat is dít??'. En ondanks dat ik gewaakt heb om andere bevolkingsgroepen negatief neer te zetten en ik mijn dochters vroeger elk jaar een paar keer meenam naar Amsterdam om te winkelen, was mijn dochter, wonend in een provinciestad, plotseling van Amsterdam genezen toen ze een keer alleen met de metro moest. "Nou, Amsterdam valt af om te wonen hoor!". Uiteraard reageerde ik met dat er meer is dan de metro in Amsterdam, maar dat hielp toen niet echt . Ik zei eerder dat ik het fenomeen lastig vallen in de metro niet herken, maar achteraf vroeg ik me af of ze dat zei omdat ze toen lastig gevallen is. Die indruk kreeg ik niet. Ik moet het toch eens vragen.

Ik heb dit onderwerp ook in een groep op Facebook gezet en wat mij opvalt is dat men meteen in de verdediging schiet als je ook maar een beetje overhelt naar het in één bepaalde groep te plaatsen. De groepsleden zijn zeer gemengd, daarom leek het mij een goed idee om daar eens te bespreken, wat we aan dit probleem moeten doen.

Ik heb na het woord 'doen' even gekeken welke kant het in die discussie nu opgaat en er lijkt nu toch wat los te komen. En dat lijkt mij de bedoeling. Een gemeenteraad, zoals van Rotterdam, kan wel allerlei sancties op gaan leggen, om paal en perk aan gedrag te stellen, maar het lijkt mij zinniger als over het gedrag wordt gepraat in álle gelederen van de bevolking. En niet in de vorm van hullie en zullie, maar hoe lossen we dit samen op?

Jaina

Je hebt het over je dochter die goed kan negeren en een dochter die scherp van tong is. Blijkbaar is dat vermeldenswaardig OMDAT ze blijkbaar toch ervaring hebben met vervelende mannen. En gelukkig stoort het ze niet en hebben ze er geen LAST van. Maar het gebeurt dus wel.
Het moet toch niet nodig zijn om te kunnen negeren!
Ik heb me verbaasd hoe goed mijn dochter kan negeren. Maar daarom stoort het haar wel!

Manja

Ik vind wel dat je een kléin beetje eelt moet kweken om niet overal over te hoeven vallen. Mannen die over de schreef gaan zijn er al duizenden jaren en ik vrees dat die er ook zullen blijven tot de laatste mens zijn eigen graf in is gelopen (hoewel... die is dan alleen ). Dus je moet wel een modus zien te vinden om er een beetje tegen te kunnen. Maar er zijn grenzen. En ik vind wel dat binnen het gezin, wat mij betreft ook op school, daar aandacht aan besteed moet worden en dat is lang niet altijd het geval.

Kaaskopje

Klopt hoor. Mijn kind heeft wel eelt. Ze trekt zich weinig aan van opmerkingen. Maar aanraken went nooit. Ze werd in de metro gewoon geregeld in haar kont geknepen. Daar wil je niet aan wennen!

Ze vond het in Amsterdam eigenlijk gewoon, allerlei opmerkingen en gesis naar haar hoofd. Is nu eenmaal zo, maar wel irritant. Ik zag het gewoon gebeuren als ik met haar reisde richting Amsterdam zuidoost.
Nu weer heerlijk terug in Groningen. Alles is gemoedelijer, ook de mannen.

Charlie over straatinitimidatie

In België heeft Charlie Magazine net een hele reeks artikelen over straatinitimidatie gepubliceerd. Interessant leesvoer: www.charliemag.be

Ik lees daar dat Rotterdam mee gaat doen aan een project om de stad veiliger voor vrouwen te maken.