Dochter 18 met vriend van 34

Plien

Geen tips. Ik zou je best doen blij voor haar te zijn. Ze is officieel volwassen en als ze allebei willen kan het een leuke en goede relatie worden. Er is ook geen reden boos op die man te zijn. Hij heeft smaak want vindt jouw jongvolwassen dochter (verkeerde rubriek dus!) leuk, mooi, lief.
Ik kan me wel voorstellen dat het even slikken is maar ze zal zelf ontdekken welke relatie(s) voor haar werken. Misschien wordt dit ooit de vader van je kleinkinderen (en misschien is daar gewoon helemaal niets mis mee) en misschien is het binnen een half jaar uit. Of iets er tussenin.

Hier nog erger

dochter van 19 met vriend van 40.
Op zich kan het,het hoeft geen probleem te zijn,het ligt aan de ontwikkeling van je dochter.De onze is nog heel erg puberaal,naief,verstandelijk een jaar of 16.17,een echte laatbloeier.Daarom vinden wij het zorgelijk,zeker omdat zij samenwoont met hem en daardoor ook met zijn 13 jarige kind te maken heeft.het is totaal niet gelijkwaardig .Hoe zit dat met jou dochter?

Ik ken zo'n stel

wat nu alweer ruim 3 jaar samen is. Zij was destijds bijna 18 en zat nog op school, en hij 31. Ze zijn nog steeds samen, en wonen ook alweer sinds een jaar samen. Wellicht een groot verschil met jouw situatie is dat haar omgeving hem al goed kende voordat ze een relatie kregen.
Marjoleine

Leeftijd zegt niet alles

Mijn broer is nogal een laatbloeier en heeft als begin 30-er ook een relatie gehad met een meisje van nog geen 20. Net als jij beschrijft, gezamenlijke interesses en daardoor samen optrekken en qua ontwikkeling ontliepen ze elkaar in veel opzichten ook niet veel en de vonk sloeg over.
Je hebt hem nog nooit ontmoet, dus staar je niet bij voorbaat blind op de leeftijd; ze delen al een hobby en er hoeft geen groot verschil in ontwikkeling te zijn (tenzij hij natuurlijk al 2 huwelijken achter de rug en al 4 kinderen heeft; dat kan natuurlijk ook en is geheel andere koek)

Dank

Iedereen bedankt voor de reakties. Inderdaad leeftijd zegt niet alles, dat moet ik niet uit het oog verliezen. Hetgeen me wel dwars zit is dat hij op dit moment nog een relatie heeft met een meisje van 19 (hoorde ik gisteren) en desondanks volop met mijn dochter flirt. Ik vraag me dan werkelijk af hoe serieus alles is en of over een tijdje mijn dochter niet ook op deze manier wordt gedumpt.

Andere kwestie

Jongen heeft relatie met meisje en flirt daarnaast nog met je dochter, da's gewoon foute boel, hoe oud/jong zo iemand ook is. Daar vind ik mijn dochter veel te waardevol voor. Overigens zou ik ook wel moeite hebben met een relatie waarbij het leeftijdsverschil zo groot is, je zit in een andere levensfase en tegen de tijd dat zij met pensioen gaat is hij al flink bejaard.

Eens

Ik ben het helemaal eens met Fransien. Ik zou er ook moeite mee hebben dat hij kennelijk nog een (jong) meisje ook ziet zitten. Hmm, tja, tegenhouden kun je niet meer, behalve proberen je dochter proberen tot inzicht te laten komen.
Ik zit een klein beetje in dezelfde situatie: dochter van 15 (bijna 16) heeft een relatie met een 20-jarige (bijna 21). Dochter is volwassen voor haar leeftijd (hoewel zij ook nog wel van die jongemeisjesdingen heeft). En ook hij is erg gemakkelijk in de omgang en in het verleden is een relatie bij hem nog wel eens stuk gegaan op vreemdgaan (sorry, lang leve twitter/google etc, sorry, maar daar kijk ik dus wel, hij heeft geen slotje). Dus ook ik maak mij wel eens zorgen.

Verschil

Mijn dochter van 15 met een twijfelachtige volwassen vriend zou achter slot en grendel gaan. Over een 18-jarige kun je niets meer zeggen, want die is volwassen.

18 is niet volwassen

Wel meerderjarig, en het gaat naar volwassen toe, maar echt volwassen ben je niet zomaar op je 18e. En ik geloof ook dat het voor ouders niet zo werkt, haast ongeacht de leeftijd, je dochter blijft toch gewoon het meisje waarmee je je verbonden voelt, waarover je zorgen maakt en je wilt haar beschermen. Dat verandert niet plotsklaps op de 18e verjaardag.
En ik persoonlijk moet er niet aan denken als een van mijn bijna 18jarige dochters thuis zou komen met een dertiger. Een groot leeftijdsverschil kan prima zijn, maar daarvoor vind ik wel dat de jongste van de twee toch écht volwassen moet zijn. En dat betekent voor mij: minimaal 21, allang volledig zelfstandig en geheel eigen beslissingen kunnen maken.
Maar ja, als het zover is, wat doe je er dan aan? Volgens mij helemaal niks...

Wat is wel volwassen?

Mij is door mijn ouders altijd voorgehouden dat leeftijd niet alles zegt. Dat er meer factoren zijn die meespelen. Bij volwassenheid is dat o.a. financiëel volledig zelfstandig zijn, op jezelf wonen, voor jezelf kunnen zorgen en ook stabiel in het leven staan (studie klaar of bijna klaar, toekomstplannen concreet hebben etc., weten wat je wil etc.).
Dat hoeft niet allemaal tegelijk, je kan ook b.v. financiëel afhankelijk zijn als je nog bij je ouders woont, je betaald b.v. kostgeld en je eigen verbruik en spaart voor je eigen auto om maar een voorbeeld te noemen. Het kan dus stukje voor beetje.
Maar de kern is dat je zélf die 'volwassenheid' kan bereiken afhankelijk van hoe je zelf je leven leeft. En tot die tijd, tot we dat 'bereikt' hadden bemoeiden ze zich met ons....En als ons dat niet beviel moesten we maaar ervoor zorgen dat we het zo snel mogelijk wél bereikten en dan waren we van hun bemoeizucht af.
Daar zagen wij de logica wel van in. Nu zeg ik met regelmaat vergelijkbare dingen tegen oudste...als ze vindt dat ik 'zeur' of me bemoei met dingen (hoe gaat het met je verslag? Wanneer moet je het inleveren?)
Er is geen écht leeftijd waarop je volwassen bent. Het gaat stukje bij beetje.
Ik denk dat áls ik een relatie zou hebben gehad waar ze niet achter stonden dát hadden aangevoerd als reden om zich er mee te bemoeien. En categorisch ontkennen dát je volwassen bent krijgt ook een beetje een effect dat je zelf ook gelooft dat je dat 'nog' niet bent. Zou ik het per se wél willen dan had ik als de wiederweerga ervoor moeten zorgen dat ik wél volwassen was. Hup laat maar zien! Regel het maar, organiseer het maar (huisje, baantje etc.). En dan hun 'zegen' pas krijgen.
groeten albana

Gewoon een casanova dus

Of niet soms?
Een volwassen man die een vriendinnetje van 19 heeft en daarbij ook nog eens gaat flirten met een ander jong meisje. Ik zou mijn dochter maar waarschuwen voor dat soort types!

Volwassen....

Ja, nog even ot hoor, maar ik heb een enorm volwassen zoon van 21 die puur door omstandigheden nog thuis woont. Ik weet voor 100% zeker dat hij het zelfstandig prima zou kunnen rooien. Op jezelf wonen etc is dus geen voorwaarde.

Je doet er niets aan

Ik zou in elk geval niet laten merken dat je niet gecharmeerd bent van het leeftijdsverschil, of van die meneer zelf. Het kan inderdaad een engerd zijn die op heel jonge meisjes valt, het kan ook meevallen. Ik had zelf ooit een veel oudere minnaar (was ook nog erg jong) en grapte wel eens "op een ouwe fiets moet je het leren". En ik heb veel van hem geleerd.
Hoe dan ook, je doet er weinig aan. Ik zou hem wel googlen, even kijken op FB, Linkedin etc.

Volwassen (o.t.)

Nee hoor, op jezelf wonen is geen strikte voorwaarde. Het is meer je gedrag en je beslissingsvaardigheid en zelfstandigheid enzo
Maar praktisch kan e.a. wel eens anders lopen dan je zou willen of kunnen.
groeten albana

Aan het denken gezet.

Jullie reacties hebben me aan het denken gezet. Dochter is wel behoorlijk zelfstandig, kan zich ook wel redden, maar woont nog wel gewoon thuis.
Ook heb ik op zijn Facebook geneusd. Er staan alleen maar foto's op met jonge mensen, of op een festival of concert. Het lijkt erop dat deze gast zich nog steeds 18 voelt i.p.v. 34. Ook staat er bij relatie niets ingevuld, en ook geen foto van zijn huidige vriendin. Bij zijn vriendin juist weer wel, best raar toch.
Maar goed, met al dat gesnuffel (ik voel me net een detective) schiet ik uiteindelijk niets op. Dochter kan uiteindelijk doen wat ze wil. Wel heb ik haar duidelijk gemaakt dat het nu niet eens zozeer de leeftijd is, maar wel de persoon an sich, inderdaad een casanova.

Maar....

Als het écht zo'n casanova is, komt dochter daar toch gauw genoeg achter?? Zijn er geen vriendinnen die je een beetje kan influisteren dochter te waarschuwen?
Of die dat al zelf doen? (zouden vriendinnen van oudste wél doen, uit zichzelf denk ik zelfs...)
En je kan ook duidelijk maken dat je niet zit te wachten op slaapgedoe bij jouw thuis of met kerstmis mee-eten of mee naar familiefeestje ofzo. Toch?
Laat ze het maar mooi zelf uitzoeken. Verbied niets. Dat werkt vaak alleen maar averechts.
groeten albana

Ervaringsdeskundige

Hoi Plien,

Ik herken het, van mezelf. Inmiddels 25 jaar verder en nog steeds gelukkig met diezelfde vent

Ik kan me nog herinneren dat mijn oma echt 'meneer' tegen hem zei. Tja, generatiekloofje.

Het ligt eraan hoe je dochter is. Ik had op die leeftijd al veel meegemaakt en had niets met leeftijdsgenoten. Ik sloot veel meer aan bij wat oudere mensen.

Al was (en is) mijn man geen casanova, da's natuurlijk niet te vergelijken met jouw situatie.

Ik wil er alleen maar mee zeggen: leeftijd is niet alles en soms matcht het gewoon goed.

Het lastige is dat ze haar eigen koers bepaalt. Ze is 18. Daar kan jij van alles van vinden, maar als ze verliefd is en die roze bril op heeft, dan werkt jouw bezorgdheid ne/of commentaar wellicht averechts.

Lastig, gek genoeg kan ik me je gevoel goed voorstellen. Want ik heb zelf ook een dochter. Ik kan me er geen voorstelling van maken als die straks thuiskomt met een verschilletje in leeftijd....

Succes, en wijsheid!

Ik weet het niet

Uit wat dochter vertelt blijkt dat hij haar gewoon aan het 'ínpakken' is. Ik word al misselijk bij het idee dat ze samen iets hebben en moet er al helemaal niet aan denken dat hij hier thuis over de vloer komt. Ik ben ook kwaad dat hij zich niet gewoon bij meiden van zijn eigen leeftijd houdt en doelbewust jonge meiden uitzoekt.
Haar beste vriendinnen weten het nog niet maar gaan het zeker afkeuren. Ik heb het ook afgekeurd maar wil er verder niet teveel over zeggen omdat ik haar niet wil kwijt raken. Ik vind het echt heel moeilijk om mee om te gaan.

18jaar

Ik vind het erger dat hij zo'n casanova is, dan dat hij zo'n stuk ouder is.

Verder lees ik hier dat als een kind 18 is, dat je er dan "niets" meer over te zeggen hebt en dat ze kunnen doen wat ze willen.

Nu kreeg ik van de week van m'n zoon te horen (volgende maand 18), dat hij deze zomer nog met z'n vriendin naar Ierland wil verhuizen. Ze gaan dan bij haar moeder wonen en daar naar school en werken.
Toen ik het aan m'n moeder vertelde, zei ze dat ze het niet zou goed vinden.
Was daar dus verbaasd over omdat hij dan inderdaad 18 is.
Ik wil hem gewoon laten gaan. Laat het hem maar proberen, gaat het niet, dan staat de deur (wagen)wijd open.

Onderscheid!

Plien blijf onderscheid maken tussen zijn leeftijd en zijn gedrag. Leeftijdsverschil hoeft geen bezwaar te zijn daar zijn al voorbeelden vn gegeven. Zelf ken ik van vroeger ook zo'n stel zij 17 en hij 32 toen ze 'verkering' kregen, ze werd per ongeluk zwanger ook nog en ze zijn getrouwd net voor de bevalling toen zij 18 was. Nu is dat kind 33, er kwam 2 jaar later een tweede en ze zijn nog steeds heel gelukkig samen.
Als jij zegt Ik ben ook kwaad dat hij zich niet gewoon bij meiden van zijn eigen leeftijd houdt en dan straal je niet uit naar je dochter waar het echt om gaat, namelijk niet zijn leeftijd maar zijn gedrag. Dat had je ook niet gewild voor je dochter van iemand van 24 ipv 34.

Ik probeer me in te leven

Ik heb twee dochters. Een van de dochters heeft een vriend gehad die totaal verkeerd viel bij mijn man. De jongen was waarschijnlijk verlegen en liep daardoor achter mijn dochter aan. Dochter stond er niet bij stil dat het beleefd was de vriend even netjes aan ons voor te stellen en even in de huiskamer te houden voor een kopje koffie. Hij kwam van ver, dus kennismaken op een wat lossere manier zat er niet in. Man was boos omdat die jongen de beleefdheid niet kon opbrengen om de kamer even in te lopen voor een 'goedemiddag/morgen/avond'. Maar goed, dat hebben we aan dochter duidelijk gemaakt en toen is dat moment er dan toch geweest. Later moest mijn dochter werken terwijl hij al bij ons was en toen konden we hem even lekker wat vragen stellen Hij was eigenlijk best aardig, maar oh... ik zag hem nog niet oud worden met mijn dochter. Man vond hem ook wel nou ja... het ging er mee door. Maar we waren er allebei niet rouwig om dat die verkering uitging. Op het moment van zo'n verkering zal ik nooit tegen mijn dochter zeggen dat wij als ouders de verkering minder geschikt voor haar vinden. Dat moet ze zelf ondervinden. Zolang het niet iemand is met losse handjes en haar geld uit haar zak peutert tenminste.
Mijn vader kreeg in het verleden ook te maken met een schoonzoon die bijna even oud was als hij. Nou ja... er zat zo'n 7 jaar tussen. Dat is nooit een warme relatie geworden, sterker nog het is geëindigd in een ruzie, waar ik bij betrokken ben geraakt door mijn huwelijk. Mijn ouders wilden niet op mijn huwelijk komen als hij daar ook was. Het zal voor sommigen misschien verbazing wekken, maar ik heb op dat moment besloten om die beslissing aan mijn ouders over te laten. Als dochter van de een en als zus/schoonzus van de ander wilde ik niet zeggen dat de een wel en de ander niet welkom was. Sindsdien is het contact met mijn ouders ook verslechterd tot helemaal geen contact meer. En als je het mij vraagt.... ik zou het bij mijn kinderen nóóit zover laten komen. Dan maar met kromme tenen bij de schoonzoon (mogelijk in spé) zitten, zolang mijn dochter er maar gelukkig mee is.

Cath ot

< Verder lees ik hier dat als een kind 18 is, dat je er dan "niets" meer over te zeggen hebt en dat ze kunnen doen wat ze willen>
Tuurlijk heb je nog wel iets te zeggen over je 18 jarige,zeker als hij nog thuis woont!
Maar wettelijk gezien kun je inderdaad niets,als je zoon naar Ierland verhuist is er niemand die hem tegenhoudt,hij is namelijk meerderjarig.

Zeker wel

Wij mogen wat zeggen tegen 18+er zolang ze hier woont en hier leeft. Is ze daarmee niet eens en wil ze per se wat anders dan doet ze dat maar buitenshuis zoveel mogelijk. En bevalt dat haar niet dan mag ze op zichzelf gaan wonen.
Wettelijk gezien mag ze dat ook. Ik vind niet dat het een 'recht' is alles maar te mogen en te doen als je nog bij je ouders inwoont alleen maar omdat je 18+ bent.
Dan heb je ermee te maken. W.s vaker dan 1 keer. Met je neus erbovenop. Ik ben niet van plan om voor de lieve vrede zélf met kromme tenen in huis te zitten.
Ben er eigenlijk ook niet zo bang voor. Hier vinden ze wat wij ervan vinden wel degelijk 'belangrijk' in de meeste kwesties. Niet dat we altijd met elkaar eens zijn. Welnee...maar we hebben wél invloed, ze trekken het zich wel aan, luisteren en wegen dan af en maken dan pas hun eigen plan.
Valt die afweging dan helemaal andersom á la, dan doen ze dat maar buitenshuis en zonder onze support en steun. Kiezen ze er daarom voor uit huis te gaan, dan mag dat. En zal het héél anders zijn. Dan zitten we er niet meer bovenop tenslotte. En is het 'hun' ding en hebben we er geen invloed meer op.
Maar dan zij het zo. Maar over het algemeen vinden we wel een compromi. Ik kan me niet voorstellen dat we elkaar dan helemaal kwijt zouden raken of elkaar niet meer zouden willen zien. Daar geloof ik niet in en zó radicaal zouden wij ons ook niet opstellen. Idem dito de kinderen niet. En terug kan ook zeker nog altijd (mochten ze tot inkeer komen). We vinden het allemaal al lastig als we elkaar 3 weken niet zien en amper spreken (vakantie b.v.). Dan missen we elkaar gewoonweg. Niet alleen wij, zij missen ons ook.
groeten albana