Dochter en haar vriend wonen in kraakpand

Oh zo waar!

Pas op, doe er niet te lang over, je hebt geen tijd genoeg!
Mijn ouders zijn uiteindelijk bijgedraaid, na een hoop gedoe omdat ik keuzes maakte waar zij niet achter stonden.
Mooi dat ze bijdraaiden, maar eigenlijk boeide dat na een poos echt niet meer. En helaas is het NOOIT meer goedgekomen!
De buitenwereld ziet niks, ik ben mijn ouders altijd blijven bezoeken en probeer het gezellig te maken etc maar een goede band zullen we nooit meer krijgen, er is in die periode te veel stuk gegaan.

Aan Tessa

Vind het mooi verwoord en ja het is de realiteit. Jong volwassenen kunnen het verkloten zoals jij zegt. En je moet ze helpen en naar hen luisteren. Wel ik ben daartoe bereid voor mijn dochter. Een samenkomst met haar vriend zie ik nog niet zitten.

Wrijvel

Mooi woord Tsjor..

Juist de vriend insluiten

'Vriendje buitensluiten, daarmee sluit je ook een deel van haar buiten.'

Dát inderdaad, en ook:

Een vriend die ik ongeschikt zou vinden, zou ik extra graag ontvangen en leren kennen. Misschien vergis ik me en is hij wél geschikt. Misschien is hij écht ongeschikt, dat valt dan mogelijk ook voor dochter meer op. In elk geval heb je dan enig zicht op wat er gebeurt, hoe ze met elkaar omgaan.

Ik zou zeker geen negatief commentaar geven, maar wel vragen stellen: maakt deze relatie je gelukkig? Kun je je eigen grenzen voldoende bewaken? Vragen om je dochter zelf na te laten denken, vooral niet om je eigen mening door te drukken. Echt vanuit oprechte belangstelling en liefde.

Sonja

'Ook moet zij haar praktisch rijexamen nog afleggen.. Hij heeft zijn voorlopig rijbewijs laten verlopen en heeft nog geen degelijke fiets. Daarom doet zij het meeste met de fiets. '

Je lijkt hem overal de schuld van te geven. Maar dat je dochter moet fietsen, kun je hem echt niet aanrekenen. Tenzij je vindt dat een vriendje verantwoordelijk is voor het vervoer van je dochter.

Tsja

Het is natuurlijk wel even wennen dat je dochter haar eigen leven heeft, maar volgens mij is het de hoogste tijd dat je haar nu gaat leren kennen. En samen met haar de vriend waar ze nu mee is. Dus nodig ze uit, wees geïnteresseerd, kijk waar je haar kunt helpen etc. Al die negatieve gedachten over haar maakt het gat tussen jullie alleen maar groter.

Ze moet wel veel

Je dochter moet wel heel veel van jou. En dat moet dan ook nog precies in jouw plaatje passen.
Wat is er mis met fietsen en over? Ik ken genoeg mensen zonder rijbewijs die ook overal komen.

Waarom.zou ze een vaste job moeten hebben, misschien wil ze wel freelancen of gewoon van baantje naar baantje in het begin tot ze weet wat ze wil.
Wil ze eigenlijk wel studeren?

Mijn zwager heeft ook jaren in een kraakpand gewoond inclusief Regenboogkleurige hanenkam. Is toch behoorlijk terecht gekomen: als IC- en neonatologie verpleegkundige.
Gelukkig hebben mijn schoonouders altijd gezegd: je bent welkom hoe je je leven ook aanpakt.

Aan Lou

Misschien zijn jullie in Nederland meer vertrouwd met leven in een kraakpand. In België is het zo dat het grootste deel van de bevolking een officiële woonst zoekt. Bij wonen in een kraakpand komt de politie ook ter plaatse. Als de eigenaar geen klacht indient mag je er voorlopig blijven wonen en kunnen ze je er niet uitzetten. In het geval er een klacht is komt dit voor het vredegerecht en wordt je er uit gezet. Een woning kraken is illegaal. Wij zeggen ook niet tegen de familie en vrienden dat zij in een kraakpand woont maar dat zij bij haar vriend is ingetrokken. Er wordt vanuit gegaan dat je eerst een inkomen hebt om zelfstandig te wonen.

Lieve Sonja

In Nederland wonen alle mensen die ik ken in een gewoon huis of appartement. Ik ken niemand die daar vertrouwd mee is. Wonen in een kraakpand is uitzonderlijk en volgens ook in Nederland illegaal.

Je maakt je erg veel zorgen om je dochter en je zou graag willen dat ze weer 'gewoon' gaat doen. Dat gun ik je ook.

Maar... dat kun je niet afdwingen. Ze is op een leeftijd dat ze haar eigen keuzes maakt. Je kunt haar van je wegduwen omdat ze niet (meer) volgens jouw normen leeft. Of proberen haar te accepteren hoe ze nu (mogelijk tijdelijk) is.

Dat is wat iedereen je probeert te vertellen.

Niemand zegt hier dat de vriend en de woning van je dochter ideaal of oké zijn. En iederéén wil liever een 'passende' partner voor zijn of haar kind. MMaarsoms.loopt het anders....

En als je dan haar en haar keuzes afwijst raak je haar mogelijk toch kwijt? Of ben je daar niet bang voor? Heb je dat liever dan haar en haar huidige omstandigheden te moeten accepteren?

Aan Lou

Ja ik vind de relatie met mijn dochter belangrijk. Zij kwam hier altijd op de eerste plaats. Zij had wel altijd een sterke wil en dreef die dan door om haar zin te krijgen. Ze kon moeilijk een neen verdragen. Dit leidde vaak tot discussies. Natuurlijk wil ik dat het weer goedkomt maar het vertrouwen in haar is voor een deel weg. Voor ze wegging heeft ze over alles gelogen. Ik besef nu dat zij al een hele tijd van plan was om na de proclamatie op te stappen. Haar vriend heeft geen contact meer met zijn ouders en is enig kind. Ergens baart dit me wel zorgen want wie zegt dat hij haar ook niet afzondert.

Ze heeft gelogen

Ik zou haast zeggen: ‘natuurlijk heeft ze gelogen!’ Als het nooit goed is wat je zegt of doet, ga je vanzelf andere dingen zeggen om van het gezeur af te zijn. En dan zondert ze zich van je af, door JOUW negatieve gedrag, niet door dat van haar vriend. Als je bij haar net zo hardleers bent als in dit draadje, stoot je haar alleen maar verder van je af. Echt, wanneer ga je eens naar je eigen gedrag kijken?

Natuurlijk heeft ze gelogen

Ik denk dat er thuis geen enkele ruimte was om haar wensen en plannen te bespreken zonder ruzie te krijgen.

Dan kun je je voegen naar je ouders, of tóch je eigen pad willen volgen. En dan heb je als kind eigenlijk geen andere keuze dan liegen.

Echt, probeer te kijken naar je eigen rol hierin. Zoals ik het lees had ze geen andere keuze dan onwaarheden vertellen. Anders had dat haar vast héél veel gedoe met jullie opgeleverd .

Een degelijke fiets

Kijk eens of je ergens een degelijke herenfiets kunt organiseren. En dan niet meteen nieuw kopen, maar iets wat je vindt op een plek waar tweedehands spullen terecht komen. In Nederland zijn we daar in elk geval wel mee vertrouwd, tweedehands fietsen scoren (niet stelen, dat doen anderen).
Leuk aanknopingspunt voor kontakt: ik heb gevonden, zal ik die voor jullie aanschaffen, dan krijg je die van mij.
'Mijn dochter komt uit een welstellende gezin en is nooit iets te kort gekomen.' Behalve één ding: de spanning van een leven, waarin je zelf dingen moet organiseren, waarin je tekorten zelf moet oplossen, waarin je niet de gebaande wegen gaat. Dat vervult jou met angst, maar vooralsnog lijkt het voor haar haar leven in elk geval interessant en de moeite waard te maken. Het andere leven kent ze al: werken, geld verdienen, huis kopen, alles kunnen krijgen wat je wenst (binnen keurige grenzen); en daarvoor moet je eerst naar school, je rijbewijs halen en een baan vinden. Bekend. Mooi, maar ook saai. Misschien dat ze er later nog een keer voor kiest, maar nu is er iets veel spannenders: wat als je geen vast werk hebt en geen vaste verblijfplaats, wat als je elke dag opnieuw gaat kiezen wat je gaat doen, wat als je je eigen creativiteit volgt en niet de gebaande wegen.
als vriendje een creativeling is, dan zal dat een dromer zijn en wellicht zal je dochter toch degene zijn die het meest met de voeten op de grond blijft staan: zij gaat wel fietsen. Creativelingen zijn erg leuk, niet altijd navolgbaar, maar meestal ongefundeerd optimistisch over de toekomst. En ze kunnen duur in het onderhoud zijn. Je dochter zal niet van hem kunnen leven (tenzij....er zijn uitzonderingen). In hoeverre ze zelf het riskante bestaan intrekt of op een gegeven moment toch voor inkomsten gaat zorgen, dat zal de toekomst uitwijzen. Die keuzes moet ze zelf gaan maken.
Ik hoop dat je haar ontwikkeling met interesse gaat volgen, met als achterliggende vraag|: wat als... wat als ik nu eens niet braaf gedaan had wat iedereen van mij verwacht, wat als ik meer risico's genomen had in mijn leven, hoe zou dat eruit hebben gezien? Je dochter gaat die weg. Ze kan je daarover iets laten zien. Spannend, ook voor jou.

Tsjor

Sonja

'Haar vriend heeft geen contact meer met zijn ouders en is enig kind. Ergens baart dit me wel zorgen want wie zegt dat hij haar ook niet afzondert.'

Fijn toch? Als je dochter volledig afhaakt door jouw gedrag, kun je mooi haar vriend de schuld geven!

arme dochter

Sonja, bericht #76 vertelt eigenlijk het hele probleem.

"Ja ik vind de relatie met mijn dochter belangrijk. Zij kwam hier altijd op de eerste plaats. Zij had wel altijd een sterke wil en dreef die dan door om haar zin te krijgen. Ze kon moeilijk een neen verdragen. Dit leidde vaak tot discussies."

Je dochter komt op de eerste plaats, mits ze voldeed aan jouw wensen, verwachtingen en eisen. Als zij er anders over dacht (en "anders" hoeft niet altijd "minder" of "slechter" te zijn) kwamen er discussies en werd haar een sterke wil verweten. Nee, ze voldeed niet aan jouw ideaal en dat stukje moest wég! Ze moest aan jouw hoge (status)eisen voldoen en vooral geen eigen wil hebben die afweek. Arme dochter...

"Natuurlijk wil ik dat het weer goedkomt maar het vertrouwen in haar is voor een deel weg. Voor ze wegging heeft ze over alles gelogen. Ik besef nu dat zij al een hele tijd van plan was om na de proclamatie op te stappen."

Vanzelfsprekend heeft ze gelogen. Jij keurde die vriend grondig af, zij wilde wel met haar verder. Of dat verstandig was weet ik niet, maar je hebt haar niet de kans gegeven om dat zelf te ontdekken, maar haar regelrecht in de armen van die vriend gejaagd door alles, waarmee ze niet aan jouw verwachtingen voldeed, zo af te keuren. Ja, als je als kind zo onder druk wordt gezet om te voldoen aan het ideaalplaatje van mams, dan gaat zo'n kind vanzelf wel draaien en liegen om gedoe te voorkomen.

"Haar vriend heeft geen contact meer met zijn ouders en is enig kind. Ergens baart dit me wel zorgen want wie zegt dat hij haar ook niet afzondert."

Misschien klopt dit. En misschien is die vriend ook wel gevlucht voor dominante ouders die hem te nadrukkelijk onder de duim hielden om te voldoen aan hun ideaalplaatje.

De tijd zal het leren. Maar wat is het jammer dat jouw dochter haar vriend niet beter kan leren kennen vanuit het ouderlijk huis, met een moeder die zich dan wel zorgen maakt, maar niet continu haar afkeuring uitspreekt over de vriend van haar dochter en haar probeert te dwingen het uit te maken omdat de vriend niet goed valt bij moeder.

Er is jou veel te verwijten en jij ziet dat niet in, vindt dat je in het belang van je dochter handelt, maar je hebt haar met je gedwing en gedram wel weggejaagd en dan durf je nog te jammeren dat je haar niet meer volledig vertrouwt. Dat liegen heb je zelf uitgelokt met je nadrukkelijke afkeuring.

Maar nee, het ligt natuurlijk aan vriend in zijn kraakpand...

Nota bene: in Nederland is kraken niet zo heel gangbaar (en nog illegaal ook), maar we fietsen massaal en mensen zonder rijbewijs worden hier niet scheef aangekeken.

Ik wens je dochter van harte toe dat ze nu zelf mag leren hoe het leven in elkaar zit, met of zonder vriend in een kraakpand, maar vooral zonder eeuwige afkeuring en allerlei eisen waaraan ze moet voldoen.

Vervolg

Nadat mijn dochter er 2:maand mee is en ondertussen heeft samengewoond heeft hij haar geslagen. Kwam hier al huilend binnen en vroeg om terug thuis te wonen. Ik ben dan met haar haar spullen gaan halen en mijn man is de dag nadien meegegaan om er nog op te halen. We hebben besloten haar een autootje te kopen aangezien wij nogal afgelegen wonen. Zij is meegegaan om er 1 te kiezen mits zij zelf een deel betaalt. Ze is dan ook onmiddellijk begonnen met te solliciteren en mag op gesprek. Blijkt nu dat ze zogezegd bij een vriendin is blijven overnachten maar ik heb gezien dat zij niet op deze locatie was maar wel waar hij altijd naartoe gaat. In het weekend ging ze terug naar hem om nog zaken op orde te zetten. Je belt of sms't maar ze antwoord weer niet. Ze zet ook weer een grote mond op tegen mij om haar gelijk te halen. Wij hebben beslist dat ze ofwel de relatie verbreekt en terug thuis woont ofwel bij hem intrekt. Begrijp er eigenlijk niets van als hij hier aan de deur staat slaat ze deze dicht en wil niet met hem spreken en nu loopt ze er terug achter.Toen ze terug thuis kwam wonen heb ik haar was van 1 maand mogen doen want ze hadden geen wasmachine. Ben het kotsbeu. Ze kan kiezen hier of bij hem met de kans dat ze nog eens wordt geslagen. Natuurlijk maak ik me zorgen.

geweld

Ze wordt geslagen en ze komt als eerste naar jullie toe. Daar heeft ze een reden voor. Nu niet meer waarschijnlijk, jullie slaan de deur dicht. Ze twijfelt, ze zoekt en ze zoekt steun bij jullie. Natuurlijk doet ze het niet in één keer goed, zelfs niet met een autootje. De relatie verbreken zal ze niet snel doen, daar moet je best wel sterk voor zijn. Een paar ouders die je ondersteunen is dan belangrijk.
Is ze nog aan het solliciteren?

@Emma

We willen haar net ervoor behoeden dat het nog kan gebeuren. Dus we ondersteunen haar wel. Maar het feit dat ze ons negeert en terug haar ding doet zit ons dwars. Het is toch niet de bedoeling dat ze terug bij hem blijft slapen en als ze zin heeft of in de problemen zit naar huis komt. We hadden er vrede mee genomen dat ze bij hem inwoonde maar nu we weten dat hij haar geslagen heeft en zelf als kind mishandelt is geweest zijn we toch bezorgd. Ze is hier beginnen solliciteren nu ze een autootje kreeg en ze had direct antwoord. Als ze bij hem was deed ze dit amper. Ze vroeg dan om het kindergeld zolang ze geen job had.

Sonja

Waarom laat je haar niet in haar eigen (!) tempo de relatie afronden of afbouwen? Je blijft haar maar dwingen om op jou manier te leven. Nu zit ze tussen twee kwaden, haar vriend en haar moeder die haar allebei niet zichzelf laten zijn.

ElenaH

Wat moeten we dan doen? Toekijken hoe ze in haar ongeluk loopt met die gast. Hij bezit niets, geen woning, geen auto, geen financiën, heeft geen steun van de ouders, leeft van het OCMW. Volgens ze verteld heeft heeft hij geen vooruitzichten IVM werk. Ik denk dat ze medelijden met hem heeft. Ondertussen wil ze wel dat we gedeeltelijk mee betalen voor die wagen. Wat als ze terug bij hem intrekt en de wagen meeneemt? Haar adres staat nog altijd bij ons. Boetes, verzekering komt dan nog altijd bij ons toe. Ik ben van plan om de aankoop van die wagen uit te stellen. Als ze een job heeft kan ze immers ook met het openbaar vervoer gaan. Is wat moeilijker maar dan zoekt ze maar een job met daguren. Hij kan dan ook van die wagen genieten zonder er iets voor te moeten betalen en dat willen we niet. Zij betaalde nu ook al het internet.

Los van elkaar zien

Ik denk dat je de auto en de steun aan je dochter niet aan elkaar moet koppelen. Natuurlijk kun je aangeven dat de auto nu niet door gaat. Sterker nog, ik krijg het idee dat de auto het 'snoepje bij braaf gedrag' was, wat een hele foute insteek was. Dat soort snoepjes worden gegeven met een hele bak aan verwachtingen/voorwaarden, en dat voelt je dochter waarschijnlijk haarfijn aan.

Maar de steun aan haar, mentaal en praktisch, die kun je toch gewoon blijven geven? De deur open houden, zodat ze zich geborgen voelt in haar beslissingen? Of is jouw liefde zo voorwaardelijk dat je daarin tekort schiet?

Fout

Dit gaat fout. Je probeert haar om te kopen met een auto in zich toch maar weer in jouw keurslijf te voegen. Ze kwam naar jou toe voor hulp. Dat is zo belangrijk. Zorg dat ze het gevoel heeft dat ze dat altijd kan doen, wat er ook gebeurt en welke keuzes ze ook maakt.

Het is geen beste vent voor haar, dat is duidelijk. Maar als jij een breuk probeert af te dwingen heeft ze geen keuze meer en zal ze bij hem blijven. Als hij haar weer slaat komt ze niet naar jou. Je moet juist het gevoel geven dat ze altijd welkom is. Onvoorwaardelijk.

Maar waarom pamper je haar zo

Ze komt thuis, je beslist gelijk dat ze een auto nodig heeft, regelt deze onmiddellijk, zorgt dat haar spullen opgehaald worden, gaat haar achterstallige was doen, belt en bericht haar na als ze even weg is, gaat voor haar beslissen wat ze met haar leven moet gaan doen, met haar relatie.

Het lijkt wel alsof ze totaal niet krijgt wat ze nodig heeft; steun op gelijkwaardige basis, haar benaderen voor wat ze nu is: een groeiende en zoekende volwassen vrouw. Die vast haar eigen boontjes prima kan doppen, met wat backup steun van anderen. (Wie kan die niet gebruiken)
Die steun vraagt ze nu bij jullie maar als jullie haar blijven smoren in verstikkende betutteling duurt het niet lang tot ze niet meer bij jullie aan zal kloppen.

Stuck...

...between a rock and a hard place.

Aan de ene kant een vriend die niet zo ideaal blijkt te zijn, aan de andere kant een drammende moeder vol verwijten.

Auw - wat een armoede

Dus je dochter probeert zich kwetsbaar op te stellen, eerlijk te zijn, en krijgt als beloning meteen de hele controlerende en beheersende ouders terug. Die langer zaniken over de auto (uiterlijk) dan dat ze met dochter in gesprek gaan over hoe zij zich voelt (innerlijk).

Wat een armoede. Bij jullie dan wel te verstaan. Stop met controleren en beheersen. Start met je dochter zien als wat ze is; een volwassene. Die verkeerde keuzes maakt. Dat is heel vervelend en naar en niet zo handig - maar ben het vangnet als ze daarachter komt. Niet het kleverige ‘ik los alles op en ga je leven beheersen en controleren’ dat je nu bent. Maar het vangnet waarvan ze weet dat het mensen zijn die haar liefhebben om wie ze is, die haar welkom heten en die - als ze daar om vráagt- haar best willen helpen.
Maar vooral; het vangnet van ouders die van haar houden zonder voorwaarden.

Nu loop je het grote risico dat ze toch terug naar vriend gaat (want die heeft haar wel lief en zeurt niet). Of, verstandiger, dat ze overal afstand van neemt. Ook van jullie.
En dat heb jij dan zelf veroorzaakt.