Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op

Dochter in de knoop

Hallo,
Ik ben er achter gekomen dat onze dochter (15) 's middags op school haar boterhammen niet op eet. Thuis eet ze heel normaal, schept vaak nog extra bij, snoept en eet chips...
Ze zegt dat ze 's middags niet wil eten, dan heeft ze maar een beetje honger, de moeite niet om iets te eten volgens haar.
Ik weet wel dat ze zich rotslecht voelt in haar klas, ze heeft geen echte vriendinnen op school en juist met die mensen zit ze 's middags aan tafel. Ik heb haar gevraagd of het daar iets mee te maken heeft, maar ze beweert van niet. Ze wil gewoon niet eten op school. Het is duidelijk een school-gerelateerd probleem. Ik heb me voorgenomen om me niet te focussen op dat niet-eten want dan wordt het misschien wel een echt probleem. Wat zouden jullie doen? Misschien is dit ook een periode waar ze even door moet?
Op school weten ze ervan en weten ze dat ze zich rot voelt in haar klas...

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Zusenzo

Zusenzo

20-01-2011 om 22:55

Wat wel

Als ze 's ochtends ontbijt en vervolgens eet na schooltijd en daarbij geen enorme afstanden moet fietsen zou ik me niet heel druk maken. Wel zou ik me afvragen of ze wel iets anders tussendoor nuttigt, water, thee, fris. Ook zou ik haar vragen of ze misschien mandarijntjes, komkommmer, koekjes of iets anders wil ipv boterhammen. En misschien koopt ze wel koeken oid op school, eet iedereen uit de kantine en is het not-done om boterbammetjes van thuis te eten. Aandacht besteden aan het rotvoelen zou ik voor kiezen.

Kaaskopje

Kaaskopje

20-01-2011 om 23:53

Niet op aandringen

Mijn oudste dochter beweert dat ze op sommige korte kampen niet naar de wc gaat. Ik kan het mij niet vóórstellen, maar ze is er heel stellig in. Ik roep dan meteen uit 'Wat ongezónd!'. Maar wat doe ik eraan? Niets. Ze vindt kamp-wc's niet fijn. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. (Het gaat om scoutingkampen, geen schoolkampen)
Om eerlijk te zijn vind ik vergeleken met het overslaan van sanitaire stoppen het overslaan van de middagboterhammen minder vreemd of ernstig. Ze zal er misschien een beetje honger van krijgen in de loop van de middag, maar gelukkig kan ze thuis haar buik weer vol eten.
Net wat Zusenzo al ongeveer zei: blijf belangstellend naar hoe het op school gaat. Laat haar een beetje vrij in hoe ze het aanpakt op school. Maak haar niet zieliger dan nodig is door er als een bezorgde moeder steeds iets van te zeggen. Ze zal het vooral zelf moeten doen.

Geen drama

Ik zou van het niet eten ook geen drama maken. Ze krijgt (de rest van de dag) toch genoeg binnen?
En inderdaad misschien wat anders? Of misschien eet ze al wat anders?
Of wat drinken? (iets dat vult, kop soep kopen op school?)
Wel rot dat ze zich op school zo ongelukkig voelt...er is geen optie om ergens anders die pauze door te brengen?
Bij iemand die je kent in de omgeving? In de bieb? Ofzoiets?
groeten albana

Yura

Yura

21-01-2011 om 08:44

Ook weinig

Mijn zoon eet ook weinig op school en drinkt ook nauwelijks. Hij zit in de brugklas. Soms komt hij met al zijn boterhammen terug, maar als ik dan navraag heeft hij bijvoorbeeld een tosti gehaald. Dus hij eet niet helemaal niets gelukkig. Maar op een lange schooldag eet hij maar 2 boterhammen en 1 pakje drinken, ook als hij gym heeft. Ik maak me er dus wel druk om, want om op gewicht te blijven, moet hij gewoon om de 2 a 3 uur wat eten, dat haalt hij dus na schooltijd niet meer in.
Overigens is het hier niet omdat hij zich ongelukkig voelt gelukkig, zo'n humeur is stukken verbeterd tov de laatste twee jaar op de basisschool. Hij heeft gewoon te weinig tijd om veel te eten of te drinken, zo geeft hij aan. Tegen de tijd dat hij door het gedrang bij zijn locker is, gaat de bel al bijna weer.

Puber

Hier ook een puber die met zakjes brood terug naar huis komt. Soms een broodje gezond gehaald bij de kantine of een turkse pizza, maar vaak ook gewoon geen zin, geen tijd. Eet 's avonds als een slootgraver.
Maar niet goed in je vel zitten op school lijkt me een dringende reden voor je attentie. Met je dochter spreken en met de school. En inderdaad zijn mischien kleine praktische oplossingen een idee. Mischien zegt ze eerst nee, maar kan het toch overwegen.

Schoolbrood

Toen ik op de middelbare school zat (was dat gister of in het stenen tijdperk?) kreeg ik ook boterhammetjes mee, maar dat was on-cool. De vuilnisbakken puilden uit en de vogels waren allemaal zwaar overgewichtig. Chips, sauzijenbroodjes, roze koeken en nog meer vunzige lekkernijen hebben ons door de pubertijd gesleept.

Mijn kinderen geef ik al lang niets meer mee. Ongeopend kwam het lunchpakket retour. Het thuis laten opeten heb ik ook opgegeven want het was dan te klef, te zacht, te hard, te warm of te koud geworden. Soms nemen ze nu uit zichzelf komkommer of een stuk fruit mee, en een flesje water.

Ik zie het dus ook los van het zich rot voelen.

Fély

Lhena

Lhena

21-01-2011 om 16:09 Topicstarter

Piekeren

Hallo,
Dank voor de reacties... Ondertussen pieker ik me suf. En het is vreemd maar ik begin vanzelf op haar eetgewoontes te letten. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik of ze echt wel eet, of ze niets verstopt voor mij... Terwijl ik haar twee dagen geleden nog als een goede gezonde puber zag. Gek hoe een mens zich zorgen kan maken. Ik moet me echt inhouden om na school niet te vragen wat ze gegeten heeft. Ik wil er echt niets van laten merken dat ik dat in het oog houd, want dan wordt het eten een probleem op zich.
Over haar klas en het rot voelen op school praten we regelmatig. Ik vind ook dat ze stiller geworden is thuis en minder vrolijk is. Ik pieker me suf en hoop dat het een fase is waar ze door moet groeien.

Een (over)bezorgde mama.

Inge M

Inge M

21-01-2011 om 20:46

Zien wat je wilt zien of waar je van gehoord hebt

Ik weet nog als puber (ongeveer 16-17 jaar) dat mijn moeder plotseling door begon te vragen over mijn grote pupillen, mijn uitgavenpatroon, etc. Al snel bleek dat ze vermoedens had over drugsgebruik en andere slechte gewoonten.
Die vermoedens waren gebaseerd op informatie uit krant of tijdschrift (toen was er nog geen internet of ool).
Die vermoedens waren absoluut niet gebaseerd op de werkelijkheid, namelijk ik rookte niet, had nog nooit softdrugs gebruikt, laat staan iets sterkers, dronk met mate, verdiende wat geld bij met een bijbaantje bij C&A. Oftwel, absoluut niets aan de hand. Behalve dan dat ik grote pupillen had (en nog steeds heb).

Lhena

Lhena

23-01-2011 om 11:33 Topicstarter

Zie ik spoken?

Ik wil dus ook niet dat het eten op zich een probleem wordt, maar gisteren zei ze me dat ze 'moeite' heeft met eten. Ze praat ook veel over eten, in de zin van: dat lust ik niet... Of wat eten we straks?... Zeg, die eet ook wel veel... Ik merk dat ze er mee bezig is, maar aan tafel eet ze normaal. Vooral als het warm eten is, eet ze goed. Bij een broodmaaltijd veel minder. Ze geeft aan dat ze moeite heeft met eten, maar ze eet wel. Is dat dan iets om me zorgen om te maken of zie ik spoken?

Merel

Merel

23-01-2011 om 12:59

Brood?

Lhena, zou het misschien gewoon aan het brood kunnen liggen? Ikzelf ben bijvoorbeeld niet dol op brood. Vind de avondmaaltijd 100x lekkerder en daar kan ik me dan ook de hele dag al op verheugen. Vroeger vond ik het op school ook niet lekker om die kleffe broodjes op te eten die ik meenam. Ik nam toen vaak soep (voorganger van de cup a soup zeg maar) uit de automaat. Misschien kan je bij de broodmaaltijd iets extra's serveren? Een salade of soep bijvoorbeeld (hoeft niet iedere keer, zo nu en dan) om te kijken of ze daar wel zin in heeft.
Ik denk dat je nu wel goed bezig bent, je houdt het in de gaten zonder dat ze het door heeft. Wellicht is het over een tijdje weer over, als ze zich wat lekkerder in haar vel voelt zitten.

Adviseren

Dat kan twee dingen betekenen. Of het valt je nu pas op omdat je er op gaat letten. De hele samenleving is wat mij betreft veel te obsessief bezig met voedsel en daar is je dochter dan gewoon een exponent van. Mijn zeer slanke dochter werd in groep 3 door klasgenoten al een 'vetzak' genoemd. Zoon kon meedoen aan een sportgroepje op de opvang, leuk, maar kwam thuis met de opmerking dat ze verbaasd hadden geconstateerd dat hij 'helemaal niet dik'was. Sport was blijkbaar voor de dikke kinderen. En niet omdat bewegen leuk is.
Of ze is inderdaad op zoek naar manieren om meer controle over haar leven te krijgen, dat haar op school blijkbaar erg tegenzit, en overweegt hier voedsel voor te gebruiken.
In beide gevallen raad ik je aan haar te adviseren dit los te laten. Het is zo zonde van de tijd van je leven die je doorbrengt met obsessen over eten en het heeft een magische verslavingskracht. Begin er niet aan.
Ik vertel mijn kinderen dan het verhaal van een collega die al 30 jaar bezig is met dieten en daar zo'n spijt van heeft, van al die tijd die het haar gekost heeft, al die moeite om niet met eten bezig te zijn, en steeds weer het dunner maar dan weer dikker te worden. En ze kan er echt niet meer mee stoppen. Terwijl je je aandacht moet richten op gewoon gezond eten en bewegen. Alles waar 'te' voor staat mee ophouden behalve tevreden zijn. Balans dus.
Die collega waarschuwde haar dochter om er vooral niet aan te beginnen. Dat is een negatieve manier om je leven mee in te vullen waar je erg ongelukkig van wordt. Mogelijk heb je zelf een mooi verhaal in die richting.
En zoek naar manieren waarop ze meer controle over haar leven kan krijgen in een leuke hobby, een vast moment van gezellig contact met jou, afijn daar zul je zelf al wel je hoofd over breken.

Lhena

Lhena

24-01-2011 om 16:20 Topicstarter

Mijn hart brak

Na enkele gesprekjes met mijn dochter is het heel duidelijk dat ze zich niet goed voelt in de klas. Ze heeft niemand waar ze op terug kan vallen, niemand waar ze aansluiting bij vindt. Er zijn zelfs dagen dat er niemand iets tegen haar zegt en als zij dan iets zegt, negeren ze haar. Tijdens pauzes zit ze er altijd alleen bij. Ze voelt zich heel erg eenzaam op school.
Deze voormiddag kreeg ik nog enkele berichtjes op mijn mobieltje: 'Ik ben hier echt niet graag' en 'Niemand zegt iets tegen mij'. Mijn hart brak. Op dit moment lopen de tranen over mijn wangen... Ik heb de leerlingbegeleider gebeld van school, maar die was niet beschikbaar. Ik wacht nu nog op een telefoontje. Maar die kids zijn 15 jaar, wat kan een leerlingbegeleider nu doen aan zo'n klas? Ze wil ook heel graag op die school blijven omdat de richting haar heel erg aanspreekt en deze richting hebben ze enkel maar op die school. Haar resultaten zijn trouwens heel erg goed.
Iemand tips? Ik wil ons kind zo graag gelukkig zien...

Misschien

ik weet natuurlijk niet welke richting ze heeft gekozen en of het überhaubt mogelijk is. Maar misschien een optie voor haar een nieuwe start te maken op een 'nieuwe' school. Misschien ook iets voor haar zelfvertrouwen.
Ik was vroeger ook niet zo'n groepsfiguur, eerder een einzelganger. Ik hield niet van collosale mensen/leerlingen massa's, dan zocht ik de rust van de bieb op.
Wie weet heb je hier iets aan. Misschien een kleinere school ? Nu zijn er binnenkort overal opendagen.
Gr. Rymcke

Petr@

Petr@

27-01-2011 om 13:31

Kaaskopje (ot)

Het eerste wat onze jongens doen als ze van kamp thuis komen is naar het toilet gaan ))
Zit jouw dochter nog steeds op scouting? Gaat ze ook naar de Wereld Jamboree?

Petr@

Petr@

27-01-2011 om 13:37

Lhena

Ik herken het, maar heb helaas geen tips voor je. Onze jongste zoon (15) zit op dit moment ook met zichzelf in de knoop. En zet zich daardoor ontzettend tegen ons af. Hij wilde afgelopen week zelfs weglopen, maar gelukkig hebben we hem dat uit z'n hoofd weten te praten.
Maar hij wil wel een paar dagen weg dus ik breng hem vandaag naar oma. Die gaat hem een paar dagen vertroetelen. En maandag ga ik met een collega praten (is kinderpsycholoog) en hopelijk heeft die tips.
Van dat eten herken ik trouwens ook. Ik moet jongste regelmatig aansporen om brood te smeren om mee te nemen naar school. En dan neemt hij ook nog eens veel te weinig mee (2 sneetjes) en komt dan rammelend thuis. 's Avonds eet hij wel goed. Ontbijt probeert hij ook wel eens over te slaan.
Sorry voor het lange verhaal, maar jouw bericht maakt wat los bij mij, ik herken de zorgen...
dikke knuffel,
Petr@

Petr@

Hoe is het met zoon?

Petra

Ik herken veel. Op dit moment worstelen ook wij met onze zoon. Zozeer dat het vorige week escaleerde.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.