Dochter van 16...
Hallo,
Ik moet even mijn ei kwijt en misschien heeft er iemand nog wel een tip.
Mijn dochter van 16 is op dit moment onhandelbaar. Mijn ex en ik zijn sinds 3 jaar gescheiden en daar heeft ze het natuurlijk moeilijk mee gehad. Ik heb een jaar of 2 nu een vriend en echt leuk heeft ze dat nooit gevonden. De laatste tijd lijkt ze zich steeds meer te verzetten tegen hem, tegen mij en eigenlijk tegen alles om zich heen. Ze is erg wisselvallig van humeur, het kan soms per 5 minuten verschillen. Zo is ze gezellig en leuk en dan ineens snauwt en grauwt ze om niks. Haar zusje van 12 moet het ook altijd ontgelden. Vanavond had ze een uitbarsting van woede, ze smeet haar make up kapot. Het ging helemaal nergens om, ze kon iets niet vinden. Soms vraag ik me echt af of er iets met haar niet in orde is. Zo raar als ze soms reageert. Ik heb tegenwoordig vaak het gevoel dat ik op eieren moeten lopen. Het is niet zo dat ik alles goed vind ofzo. Ik denk dat ik redelijk consequent ben en dat ik duidelijk aangeef wat ik wel en niet wil. Van haar vader hoef ik niet veel steun te verwachten dus ik heb vaak het gevoel dat ik het alleen moet doen. Eigenlijk is dat ook zo. Hij laat het opvoeden geheel aan mij over, dat was ook een van de redenen voor de scheiding. Het zal allemaal wel heel onsamenhangend overkomen maar ik moest het even kwijt.
Groetjes Thea
Begrip
een scheiding is voor kinderen altijd heftig,maar zeker voor een puber kan het extra moeilijk zijn.
je zit zelf in de puberteit ,last van die ellendige hormonen,onzekerheid en alles wat daar bij komt.
Dan komt er ook nog eens een *indringer* bij die je moeder afpakt(voor je gevoel).Wie weet is zij wel bang om jou ook kwijt te raken,haar vader is immers ook al vertrokken?
dit kind heeft in relatief korte tijd veel meegemaakt,en ik vind haar reactie daar op niet buitensporig.
probeer eens rustig met haar te praten,vraag haar hoe ze de scheiding heeft ervaren,vraag haar naar haár gevoel bij jouw nieuwe relatie.En vooral,neem het serieus,toon begrip.En doe regelmatig iets leuks met haar,ga eens samen naar de bios,of lekker de stad in.
die één op één momenten met je puber kunnen heel belangrijk voor haar zijn,en voor jullie relatie.
Achter het behang
Misschien heeft je scheiding er wel niet zo veel mee te maken. Hier een echt gelukkig huwelijk, maar onze dochter is ook emotioneel labiel. Ik kan haar vaak wel achter het behang plakken. Ik denk ook dat er misschien meer aan de hand is. Ik herken ook niets in haar gedrag van mezelf. Ze liegt om van alles, dat deed ik nooit en ik begrijp ook niet waarom ze dat doet. Ik vind het zo erg want ik houd zo veel van haar. Ze vervreemd van me. Ik hoop dat het alleen de pubertijd is.
Ze gaat maar door...
Precies zo voel ik me. Net hadden we weer een scene. Het gaat echt nergens om.
Na de scheiding ben ik zeker bewust met haar bezig geweest. Ze heeft gesprekken gehad met een maatschappelijk werker op school. Dat vond ze op een gegeven moment zelf niet meer nodig. Ze praat er soms wel over maar ik denk zelf niet dat dat het probleem is. Wat het wel is weet ik niet maar ik weet wel dat ik het zo niet meer trek. Mijn jongste dochter en ik lopen onderhand op eieren omdat zij anders weer flipt. Ik ga maandag maatschappelijk werk bellen. Ik ben er klaar mee nu. Als ze problemen heeft kan ze dat vertellen, dan kan er gepraat worden. Ik heb dat al zo vaak aangeboden. Maar er is nooit iets.
Groetjes
Advies
Echt goede raad over de aanpak van puberdochter kan ik je niet geven. Waak er wel voor dat jij en de jongste niet de dupe worden van haar gedrag. Als je niet oppast, draait het hele (gezins)leven binnenkort om de oudste. Denk aan jezelf, stel grenzen en geef ze aan. Niemand heeft er iets aan als jij er aan onderdoor gaat. Doe ook regelmatig leuke dingen met de jongste, want anders heb je binnen no-time een nieuw probleem: jongste baalt van de situatie, voelt zich achtergesteld en gaat negatieve aandacht vragen. Sterkte ermee!
Wat is er mis met...
Wat is er mis met negeren? Door er op in te gaan "beloon" je haar negatieve gedrag. Ik snap wel dat dit zo onderhand je geduld te boven gaat, maar "the sake of all" kun je beter proberen om jezelf in de hand te houden. Niet ingaan op ruziemakerig gedrag, en af en toe "out of the blue" haar glimlachend aankijken, even een complimentje geven.
En vooral niét op eieren gaan lopen, dan geef je haar macht!
Gr. Poezie.
D.w.
Wat jij omschrijft is echt pubergedrag, ik ken heel wat ouders die het zullen herkennen. Ik vind negeren ook een goede reactie, niet ingaan op negatief gedrag, winnen doe je het nooit op zulke momenten en je geeft haar door te regeren wel de reactie die ze wil, nl. aandacht. Geef die aandacht juist op de goede momenten (dus ook als ze in jouw ogen 'normaal' doet), laat haar merken dat je dát gedrag wel waardeert. Soms kunnen er dingen gebeuren die niet te negeren zijn, maar reageer dan rustig, door bijv te zeggen dat ze het wel even op moet ruimen, of dat je niet wilt dat ze zulke taal gebruikt etc., maar waak ervoor niet in discussie te gaan. melden meer niet. (Is moeilijk, dat weet ik maar al te goed 
Bedankt
Hallo allemaal,
Ik was mijn wwoord kwijt dus ik heb even een nieuwe naam aangemaakt.
Heel erg bedankt voor jullie tips. Ik heb er denk ik wel wat aan. Ik heb haar vrijdagavond duidelijk gemaakt dat ze te ver gaat en dat ik het vanaf nu niet meer pik. Dit op een moment dat er ff geen bonje was. Ze leek het te accepteren. Ik moet zeggen dat het daarna toch wel weer beter ging. Ik heb haar gisteren inderdaad een paar keer geknuffeld zonder dat daar aanleiding voor was. Alleen omdat ze "normaal" deed. Dit sluit dus wel aan op een geposte reactie van hier. Tocch wel blij dat dit ook herkend wordt als duidelijk pubergedrag ook
Nogmaals tnx allemaal!
