Dochter wil op vakantie

Je laatste zin

Je laatste zin, daar ben ik het helemaal mee eens.
Mijn ouders gaven mij wel altijd wat kostgeld mee. Een naar boven afgerond bedrag, wat ik normaal thuis opgegeten zou hebben.

Ja, baantje

Sowieso voor een 17 jarige een goed idee, wat verdienen lijkt me. Ze zal in de toekomst misschien vaker op reis willen of nog andere wensen hebben. Ik zou een bedrag doneren als ze laat zien er wat voor over te hebben, maar zeker zou ik niet zomaar 700 euro betalen.

Een deel

Normaliter zou ik zeggen dat ze een vakantie alleen zelf mogen betalen. Echter in jullie geval ligt het iets anders omdat jullie zelf niet weggaan. In dat geval zou ik afhankelijk van mijn eigen financiele situatie wel een deel betalen. Natuurlijk als ik het geld niet zou hebben dan gaat het over. Echter als ik wel een bijdrage zou kunnen leveren dan zou ik dat wel doen. Tenslotte is dit haar enige vakantie. En nee, het is niet nodig om op vakantie te gaan maar het is wel leuk en ik zou het kind best een leuk reisje gunnen.

De rest kan ze dan zelf sparen dmv een bijbaantje en sparen. Hoeveel ik zou bijdragen zou afhangen van mijn mogelijkheden. Als ik het kon zou ik het met liefde allemaal betalen. Als dat niet mogelijk is dan zoveel ik wel kan betalen.

700 euro vind ik trouwens geen enorm bedrag voor een buitenlandse reis. In elk geval wel te overzien.

Ook een deel

Hoi Roos

Wij betalen zelf altijd een deel meestal de helft. Maar dat hangt ook helemaal af hoe belangrijk wij het vinden. Skireis of ander sportkamp betaal ik groter deel (bijna alles) dan strandvakantie (bijna niks). Dus ik zou overleggen met dochter en samen vaststellen hoeveel ze zelf moet bijdragen.

Deel

Ik vind het best redelijk om deels bij te dragen en haar het andere deel zelf te laten betalen. Toen ik voor het eerst zonder ouders op vakantie ging kreeg ik een kwart van het bedrag wat mijn ouders normaal gesproken kwijt waren aan onze vierpersoons-gezinsvakantie.

Jij zou ook kunnen kijken hoeveel je normaal gesproken kwijt zou zijn aan een gemiddelde vakantie als je toch eens zou gaan, of een deel van het geld wat je aan die uitstapjes kwijt bent. Als je het kunt missen is het toch prachtig als je je dochter de helft van het bedrag kado kunt doen? Lijkt me een geweldige ervaring voor haar om op vakantie te gaan als je dat nog nooit gedaan hebt.

skik

Milder

roos:
"Dat is haar volste recht,maar kan ze van ons dan zomaar verwachten dat wij 700 euro ter beschikking stellen?De andere kinderen hebben dit ook nooit zomaar gekregen."
Ik kan niet in je portemonnee kijken. Maar ik ben wat milder dan de rest over zelf-betalen. Juist omdat jullie nooit op vakantie gaan, is het voor je dochter een nuttige ervaring om dat eens mee te maken -en zou ik zeggen dat het goed is als jullie die ervaring gewoon betalen.

Meebetalen

Wij hebben het met dochter altijd zo gedaan: alle vereniging en schoolvakanties betaalde ze de helft aan mee en de vakanties voor haarzelf, strand ed betaalde ze helemaal zelf. Dochter heeft vanaf 15 altijd zaterdagbaan gehad. Wij gaan zelf wel altijd en dat betaalden we (natuurlijk)helemaal, ook alle drank ed. Ik kan me dus voorstellen dat jullie iets meer betalen omdat je zelf niet gaat. Dochter is nu 18 en gaat niet meer met ons mee

Nog nooit op vakantie geweest?

Ik vind het toch wel een beetje 'zielig' als een kind op zijn 17e nog nooit op vakantie is geweest. Moet ze misschien bijna eindexamen doen? Dan zou een vakantie toch een mooi cadeau zijn. En anders zou ik er wel aan meebetalen.

Is bijdragen mogelijk?

Stel dat jullie makkelijk 700 euro kunnen missen en dat het dus meer een principekwestie is dan 'niet kunnen' dan zou ik denk ik afspreken dat ze de helft zelf bij elkaar moet werken en dat jullie de andere helft betalen. Dan kom je haar tegemoet en zullen de andere kinderen misschien kunnen denken dat ze er tenminste nog wel zelf iets voor heeft moeten doen. Dat kan schelen bij 'scheve gezichten'. Bovendien... moeten je andere kinderen echt tot in de finesses weten dat je dochter geholpen wordt en met hoeveel?
Wij zijn gewoon niet in staat om bij te dragen, dus dat maakt het wel duidelijk. Als mijn dochters op vakantie willen, zullen ze dat zelf moeten betalen. En dat gebeurt. Ze werken ervoor. De een met een baan naast school en van wat ze met stage verdient. De ander vooral door wat ze door haar stage verdient. Met een baan in een supermarkt of iets dergelijks, kan je dochter de dingen doen, die ze graag wil doen. Ik vind het dus echt niet zielig als je je dochter een beetje dwingt om die baan te zoeken, zodat ze haar vakantie voor een deel zelf kan betalen. Jullie kunnen dan eventueel vast de aanbetaling doen en later, als beloning voor haar inzet, tot de helft van de reiskosten aanvullen.
Ik mag niet oordelen over dat jij en je man niet van op vakantie gaan houden, je vindt het leuk of niet, maar ik denk wel dat het aardig is om je in te leven in de wens van je dochter. Het is normaal dat ze op vakantie wil en de ervaring die ze ermee opdoet en de lol die ze eraan zal beleven, maken dat het niet 'zonde' van het geld is.

Of wel of niet kan

Of het wel of niet kan...hier betaald oudste haar vakantie met vriendinnen gewoon zelf. Wij willen wel bijspringen in dingen als vervoer of aanschaffen eigen slaapzak/luchtbed/klapstoel ofzoiets. Dat doen de vriendinnen ook....Maar oudste gaat nog wel met ons mee....(gedeeltelijk) dus die vakantie betalen wij weer wel. En ze mág met ons mee...een alternatief is er dus.
Dat is in jullie geval 'anders'...Dat zou voor ons het overwegen van een bijdrage anders maken.
Maar 700 euro voor een pubervakantie vind ik een hoop geld, hoewel ook e.a. afhangt van hoe lang. Ze zou ook best een goedkopere vakantie kunnen kiezen of een kortere. Zoveel zouden wij (hoewel we het best zouden kunnen betalen) niet bijdragen. Ik zou dan denk ik eerder denken aan het bedrag dat ze anders aan eten en drinken verbruikt (200euro ofzo).
groeten albana

'de andere kinderen'

Wat ik persoonlijk ook altijd moeilijk vind is de kinderen met elkaar vergelijken. Je schrijft dat de andere kinderen dit ook nooit gedaan hebben. Misschien hadden zij er geen behoefte aan en daarom mag dit kind het dus nu ook niet.
Wat ik eigenlijk bedoel is dat de oudste de maatstaf is, en dat de rest van de kinderen dus ook krijgen wat hij/zij nodig had. We hebben hier een hetzelfde probleem omdat jongste veel meer vraagt waar oudste nooit naar taande.

Zelf leren...

Het gaat niet zozeer over 'niet kunnen betalen',want dat is op zich geen probleem.Alleen vinden wij dat wanneer ze die leeftijd hebben,best wel in de mogelijkheid verkeren om zelf de handen uit de mouwen te steken.Ik zie dit bij vriendinnen(die ook meegaan),dat ze een weekend-baantje hebben.Dochter wil dit ook wel doen,daar ben ik zeker van.We willen haar leren dat je niet zomaar alles in je schoot geworpen krijgt in't leven en dat heeft niets te maken met het feit of wij nu wél of niet op vakantie gaan.Trouwens,wil even iets rechtzetten wat dat vakantie gaan betreft.Met dat 'nooit' bedoelde ik dat we geen verre buitenlandse reizen maken.De voorbije twee jaar ben ik met twee van de kinderen,waaronder de jongste een viertal dagen naar zee geweest,heeft ze geen cent voor hoeven te betalen(oudste wel zelf) en dat kwam toch al snel ook op een bedrag uit van rond de 250 euro per persoon.Daarnaast zit ze bij een paar verenigingen,waarmee ze ook op reis is geweest,de ene 100 euro,de andere 150 euro(disney parijs).
Ik begrijp wel dat ze graag eens wat van de wereld wil zien,maar ik krijg hier zo'n beetje het gevoel dat sommigen vinden dat wij haar moeten sponseren omdat wij nooit ver op reis gaan?Hierdoor krijg ik echt wel een beetje een schuldgevoel hoor.Voel me wat rot momenteel.
Tussen haakjes...de geplande reis van de dametjes kan niet doorgaan,wegens overbezetting.Dus zijn ze aan't uitkijken naar wat anders,iets goedkoper.
Als het doorgaat zal dochter deel zelf betalen,maar de prijs moet wat binnen de perken blijven.
Ergens stoort het me ook wel wat,dat die meiden zonder wat te vragen zomaar dingen gaan regelen en beslissen eigenlijk.Ik wist hier niets vanaf op voorhand.Pas wanneer ze wat hadden gevonden en al hadden besloten om daar naartoe te gaan,krijg ik het te horen.
Ik had liever gehad dat dochter me op de hoogte had gebracht van hun eventuele plannen,dat ze met het idee speelden om samen op reis te gaan met zo'n organisatie en dat ze wat leuks aan het zoeken waren...en wat toch ook belangrijk is...aan haar ouders de vraag stellen,wat wij er van denken en of we het goed vinden dat ze dit eventueel zou gaan doen?

Wat dat vergelijken van kinderen betreft...

Ik wil helemaal geen vergelijk maken tot in de puntjes,want dat gaat toch niet helemaal perfect.Maar,ik vind wel dat er ergens een grens moet zijn.Omdat de anderen minder nood hadden aan bepaalde dingen,wil nog niet zeggen dat de ene zomaar alles moet krijgen wat ze wil.De dag van vandaag zijn er zovele nieuwe snufjes op de markt,dat het zelfs niet meer bij te houden is.
Onlangs was haar oude pc (zelf voor gespaard),stuk.Heeft ze van ons een nieuwe gekregen (rond de 500 euro).Wou ze ook nog een tablet,want dit was handiger.Deze heeft ze netjes zelf moeten betalen.

Ach ja, die puberplannen

Mijn zestienjarige is al tijden bezig een reisje met een vriendin naar Parijs te regelen. Daar betrekt ze mij ook niet bij. Dus ze kan plannen wat ze wil, ze moet er niet van uitgaan dat ze a: toestemming krijgt om te gaan en b: een bijdrage krijgt. Als ze mij er niet in betrekt en straks een kant en klaar plan presenteert is het aan ons om al dan niet in te stemmen en/of bij te dragen. Ik voel me niet buitengesloten of gepasseerd bij het plannen maken, want ik voel me niet verplicht om me er aan te conformeren. Ondertussen vind ik het juist wel leuk dat ze het allemaal aan het uitvogelen zijn. Geeft ze inzicht in wat er allemaal bij komt kijken. Dat het bijvoorbeeld best lastig is om een hotelkamer te huren als je nog geen 18 bent. Ze hebben in elk geval veel voorpret, of ze uiteindelijk deze zomer gaan of niet. Als ze de treinkaartjes al gekocht hadden en de hotelkamer gereserveerd zou ik ook niet amused zijn, maar dat ze de plannen uitwerken zonder mij vind ik prima.

Overigens vind ik niet dat je je rot moet voelen omdat jullie nooit twee weken naar het buitenland op vakantie gaan hoor. Waarom zou je dat doen als je er echt niet van houdt? Maar het zou een heel mooi cadeau zijn aan je dochter om een deel van haar vakantie te sponsoren.

skik

Aan skik

Ik begrijp jouw standpunt hierin ook wel,maar deels dan...natuurlijk zijn die jongeren met van alles en nog wat bezig en ze regelen vaak dingen onder elkaar,zoals bioscoop bezoekjes,uitstapjes naar pretpark enz...maar een reis plannen naar een ver land,zelfs al zijn ze enkel nog maar met de plannen bezig,dàt vind ik net een stapje te ver gaan,maar dat zal dan weer van iemands gevoel afhangen zeker.
Dochter moet nog 17 worden(binnen paar maanden) en al is ze geen klein kind meer (besef ik best),toch is ze nog steeds minderjarig en vind ik dat ze best rekening kan houden met ons,want wij zijn nog steeds verantwoordelijk voor haar.Ik word niet graag voor een voldongen feit gesteld van de ene dag op de andere en dat is hetgene er is gebeurd,toen ze leuk kwam vertellen dat vriendinnen een reis wilden maken naar't buitenland en dat ze graag mee wou.Althans zo voelde ik het aan,omdat ik het ook niet gewend ben van haar.Een hele hoop gezeur en boos zijn,omdat ik er niet mee instemde natuurlijk,verwijten dat wij nooit op reis gaan enz...
Als ze mij er eerder had bij betrokken had ik tenminste zelf wat inlichtingen kunnen inwinnen.Nu wist ze zelf niet eens bij welke vereniging ze zou meegaan en ze moesten meteen boeken.Natuurlijk waren ze al te laat en nu las ik daarnet op fb dat het een ander land is geworden.Nou ja,hallo zeg...ben misschien wat ouderwets op dat vlak,maar is dit de juiste houding dan van jongeren tegenwoordig?Doen waar ze lekker zin in hebben,ouders die er maar wat bij lopen,maar verder niks te zeggen hebben,als het ene niet gaat,dan maar zelf beslissen welk het andere zal zijn?Zelfs al is er nog niets vast beslist of reis geboekt,toch vind ik dat dit naar mijn normen een beetje ver gaat.
Als ze 18 is geworden liggen de zaken totaal anders,dan is ze meerderjarig en kan ze in principe gaan en staan waar ze wil,maar nu ligt dit toch nog effe anders.

Ik vroeger...

Wij gingen vroeger ook niet meer vaak op vakantie. Toen ik zelf wilde gaan (en al had geboekt) hebben mn ouders me geld gegeven, juist omdat we nooit op vakantie gingen.
M'n oudere broers hebben die behoefte nooit gehad en hebben dat geld ook niet gekregen.

Overigens het jaar erop, heb ik alles zelf betaald. Het was van m'n ouders een eenmalige bijdrage om de ervaring te hebben van vakantie in het buitenland.

Als je het financieel kan, zou ik (mee)betalen.
Een bijbaantje vind ik voor een 17jarige zowiezo wel een goed plan.

Maar roos

Kon je 16-jarige zo'n reis boeken zonder jouw toestemming dan? Zijn minderjarigen met dit soort dingen niet handelingsonbekwaam ofzo? Als mijn dochter (ongeveer even oud als de jouwe) een reis officieel zou boeken terwijl ik nog niet besloten heb of ze ueberhaupt alleen op vakantie mag en waarvan ze ook nog eens de financiering niet rond heeft, dan zou ik ook pissing zijn. Da's inderdaad voor een voldongen feit gesteld worden en, om met Balkenende te spreken, zo gaan we hier niet met elkaar om. Mijn dochter mag dagdromen, orienteren en plannen, maar moet voor ze harde afspraken maakt wel toestemming van ons hebben of ze echt mag gaan. (Over dat laatste ben ik nog niet uit trouwens, twee netwel-netniet-zeventienjarigen die een paar dagen door Parijs willen gaan banjeren en in een hotelletje willen verblijven).

Nu deze reis van je dochter even niet doorgaat kan je misschien voorstellen om samen met haar iets uit te zoeken waarin jullie je beiden kunnen vinden, waarbij dan van te voren afgesproken wordt of en zo ja hoeveel jullie bijdragen? En dat dan als voorwaarde stellen aan toestemming voor een zelfstandige vakantie?

skik

Volgorde

De volgorde maakt mij eigenlijk niet zoveel uit. Ze kan natuurlijk eerst aan jullie vragen of ze 1) uberhaupt op vakantie mag met haar vriendinnen en 2) zo ja, of jullie eventueel iets willen bijleggen. En dat ze daarna met haar vriendinnen in reisgidsjes gaat zoeken. Nu draaien ze het om, ze gaan eerst een bestemming zoeken en kunnen dan concreter hun plannen doorgeven en hoeveel het gaat kosten. Echter de vragen blijven staan: 1) mag ze mee? 2) willen jullie eventueel bijleggen.
Mag ze niet mee, of zijn er resticties aan hoe ver ze van huis mag gaan, dan is al het plannen maken voor niets geweest en zal ze er misschien van leren om de volgorde de volgende keer om te draaien? (alhoewel ze het over tijd toch zelf mag beslissen als ze ouder is) Dus tja, mij zou het niet zo heel veel uitmaken, als ze me maar toestemming vraagt.

Roos

Je zegt in je eerste posting helemaal niet dat je wel eens ergens overnacht hebt (daguitstapjes oke) dus je moet het niet gek vinden dat wij hier allemaal dachten dat je nog nooit met je kinderen op vakantie bent geweest.

Meeste al gezegd

Ik zou haar een deel zelf laten betalen, afhankelijk wat ze kan sparen van een baantje. Mijn dochter van 15 werkt nu sinds een half jaar bij AH en ik zou van haar dan wel een bijdrage verwachten, zeker als ze 17 was. Maar ik zou zeker ook een deel zelf betalen, ook omdat ze dan niet met ons op vakantie zou gaan.
Ik vind het sowieso heel goed dat ze een baantje nemen zodra dat kan icm school zodat ze eigen geld hebben naast zak- en kleedgeld.
Dat ze eea al eerder hadden bedacht dan dat jij het wist dat is denk ik des pubers. Die maken vaak plannen die ik vaak achteraf hoor. En dan is het nog aan mij of ik het goed vind of niet.
En ik hoop dat je je niet meer rot voelt, soms komen dingen net iets anders over dan dat ze zijn.
Groet oregano

Ja sorry

...dat ik wat onduidelijk overkwam over dat reizen,maar omdat dochter naar het buitenland wil(Londen,New-York...ook al eens aan Australie gedacht),heeft een vier-daagse zee-vakantie in eigen land dus niet veel te betekenen he
Ze zit dus vol goede voornemens en vooral dromen,maar wij zijn echt niet van plan om die plannen van haar te sponseren.
De reis die ze nu wilden maken is wat minder ver,blijft binnen Europa,maar toch.
Ik begin zo stilaan een vermoeden te krijgen dat het één van de vriendinnetjes is,die haar een beetje opjut en dat vind ik spijtig.Ze is doorgaans een leuke speelse meid (weinig pubergrillen trouwens)met wie ik een opperbeste band heb.Ik ken haar ondertussen en weet dat ze niet lang kwaad kan blijven.Gisteren had ze zich er al bij neergelegd trouwens en zei ze dat er nog genoeg kansen zouden komen.Maar toen nadien sloeg ze weer volledig om.
Vriendin had laten weten dat de eerste reis niet kon doorgaan,maar dat ze wat anders zou gaan zoeken.Opnieuw gezeur en nu las ik dus op FB dat ze die reis al hadden gevonden.

Iets flexibeler reageren

Die plannen makerij is gewoon voorpret en misschien zou je iets meer kunnen meegaan in de voorpret zonder meteen overal ja op te zeggen. Je reactie komt zo zuur over en als je ook zo naar je dochter reageert kan ik mij ook wel voorstellen dat ze boos is.
Mijn dochter kwam als brugpieper van 12 met het wilde plan thuis om met haar vriendinnenclub naar Londen te gaan en toen dat niet mocht werd het Berlijn Het is uiteindelijk 3 nachten jeugdherberg in Zeeland geworden en er ging een moeder mee. Deze dames zijn sedertdien ieder jaar met dezelfde meiden op vakantie geweest in oplopende mate zelfstandig. Ook dit jaar is de plannenmakerij weer enthousiast begonnen. Het laatste wat ik gehoord heb is 10 dagen Kroatië. Mijn dochter is dan nog (net) 16 de rest van de meiden is 17. Wij gaan deels mee in haar enthousiasme, maar stellen wel vragen over de praktische invulling (bv voordat je vraagt of je ouders geld willen voorschieten je wellicht eerst moet informeren of wij dit überhaupt goed vinden Met een beetje speelsere houding hoef je niet alle de pret te bederven en kun je toch je standpunt inbrengen.

Opgelost,ikke blij...

Vandaag met dochter leuk maar serieus gesprek gehad over hoe we't in de toekomst liever zouden zien.
Ik weet dat ik waarschijnlijk een beetje heftig heb gereageerd,maar ik meen ook te weten hoe dit deels komt.Zij is de jongste,beetje nakomertje en ik heb mezelf er al wel vaker op betrapt dat ik haar blijf zien als mijn kleine meisje,maar dat is ze dus al lang niet meer he.Loslaten is moeilijker dan ik dacht.
We blijven wel bij ons standpunt dat ze een groot deel zelf moet bekostigen,maar dat vind ze niet erg.Ze is een verstandige meid die zoiets wel snapt en dat is fijn.Haar beste vriendin moet er ook zelf wat voor doen van haar ouders.
Dus,begin juli gaat ze met een vijftal vriendinnen in groep met nog andere jongelui van 15-17 jaar, richting Spanje voor 10 dagen.Stond er eerst wel op dat ik wist over welke organisatie het ging en welke begeleiders er mee gingen.Lijkt me allemaal dik in orde.
Word nu al zenuwachtig als ik eraan denk,maar ik ga proberen afkicken van het bezorgd zijn...

Fijn

Ik denk dat jij niet de enige bent die blij is, je dochter is ook blij. Fijn dat jullie eruit zijn gekomen. Zij zal het waarschijnlijk best begrijpen dat je moeite hebt met loslaten.
Ik heb gisteren (onder voorwaarden) ja gezegd tegen 10 dagen Kroatië en dat op dezelfde dag dat ik mijn oudste (20) voor 6 maanden VS had uitgezwaaid. Het gaat hard hier met het groot worden en uitvliegen.

Sorry, nog niet wakker

Het berichtje hierboven onder de naam Roos is van mij (Marieke); het was voor Roos en niet van Roos Ik geloof dat ik nog niet helemaal wakker was toen ik het typte.

Goed plan

Hier is de regel: met een goed, uitvoerbaar plan (zowel financieel als qua veiligheid, etc.) mag alles. Op elke leeftijd. Middelste kwam met 16 met een goed plan om met een vriendin naar NY te vliegen, dat hebben ze uiteindelijk ook uitgevoerd en zelf betaald. Dit jaar was Zuid-Afrika aan de beurt; ook een mooi plan gemaakt en flink voor gespaard; was een life changing experience. Dat zelf betalen geeft nog iets extra stoers en volwassens aan je eigen plan, en natuurlijk geef ik ze dan met plezier voor vertrek een mooie bijdrage aan hun vakantie, maar daar mag het plan niet vanaf hangen.
Als ik een paar dagen met ze naar zee wil, betaal ik overigens zelf, ook voor de oudste. Dat vind ik dan weer niet meer dan logisch.