dochter zoekt haar plek in brugklas
Mijn dochter van 12 gaat sinds dit schooljaar naar de brugklas.
Hoewel ze er naar uitkeek, blijkt het niet mee te vallen met het vinden van haar plek op school.
Ze zit in een groep van 9 meiden, waar alle meiden hun eigen vriendin hebben en daarnaast elkaar. Mijn dochter heeft die eigen vriendin niet, en voelt zich daarmee vaak 3e, 5e, 7e of 9e wiel aan de wagen.
Onderdeel van het probleem is dat zij meer dan 10 km naar school moet fietsen en dat doet ze met twee andere meiden, die vriendinnen zijn geworden. Het ene meisje (W) kwam uit haar klas, maar daarmee gaat het nu erg moeizaam. Ik denk dat dit komt doordat mijn dochter in het begin uit onzekerheid zich wat afhankelijk heeft opgesteld van dit meisje. Bij het naar school fietsen fietst mijn dochter altijd voor of achter de twee meiden aan, hoe vaak ze ook heeft aangegeven te willen wisselen.
Het gevolg is dat zij zich alleen voelt op school en bij het fietsen. Er zitten nog andere meiden in haar klas (2 meiden die niks zeggen en elkaar hebben, 4 'populaire' meiden met wie mijn dochter niks heeft). Hoewel jongens haar nog niet zoveel zeggen, is er wel een aardige jongen maar ook die heeft een vaste goede vriend.
Er is 1 meisje in de groep van 9 met wie mijn dochter het wel goed kan vinden. Ze spreken wel eens in het weekend af en dat is leuk. Meestal is dat een activiteit die ze beiden leuk vinden. Maar dat leidt op school nog niet tot een veiliger gevoel in de groep.
We hebben contact met de mentor en die wil mijn dochter naast dit aardige meisje zetten in de klas. Dat is erg fijn en hopelijk leidt het tot een beter gevoel in de klas.
Meiden die ze kent uit een andere klas hebben hun eigen groep en daarbij aansluiten heeft ze ook geprobeerd, maar dat is niet gelukt. De stress van het huiswerk etc. maakt dat het aansluiten bij 'een schaakclub' of 'toneelgroep' nog niet aan de orde is. Oude vriendinnen uit het dorp zijn gelukkig nog wel in beeld. We kennen mijn dochter als een sociaal meisje dat altijd makkelijk contact legt en genoeg vriendinnen had op de basisschool.
Over de situatie van mijn dochter heb ik twee vragen:
Ik vraag me af of er ouders zijn die hiermee ervaring hebben en wat er vervolgens gebeurde: kwam het goed, zo ja hoe en wanneer ongeveer (ik hoop hier toch op een verbetering de komende weken), of bleef het een probleem en zijn er andere maatregelen genomen (bijvoorbeeld het wisselen van school)?
Verder vraag ik me af hoe ouders zelf met deze situatie zijn omgegaan. Ik merk dat het me erg raakt en dat ik daardoor misschien wat teveel bovenop de situatie zit. Het laatste wat ik wil is dat mijn dochter extra druk ervaart door mijn gevraag etc. Wat werkte voor jou om hier goed mee om te gaan?
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.
Groeten, Cato
Hebben ze op school parascholaire activiteiten? Dat kan ook een manier zijn om wat contacten op te bouwen met kinderen uit andere klassen, ook uit hogere. Mijn kinderen doen/deden mee aan theater techniek, dansen en toneel op school.
hoe gaat het nu?
BritgetJones007 schreef op 30-01-2024 om 15:58:
hoe gaat het nu?
Dank je voor het vragen. Het gaat wel goed, mijn dochter heeft op school nu wat meer aansluiting in de pauzes, ook al voelt ze zich nog niet echt een integraal onderdeel van de groep.
Met het aardige meisje loopt het over het algemeen leuk, wel is dit meisje soms een beetje dwingend. Maar daar kan mijn dochter goed mee omgaan. Dit valt meer in de normale meidenissues en dat is op te lossen.
Volgende week gaan ze met een studiedag met zijn drietjes bij ons thuis iets leuks doen. Dit tweede meisje is nog niet eerder bij ons geweest en dus is dit weer een uitbreiding van de contacten. Een derde meisje sluit af en toe ook aan in de pauzes omdat haar vriendinnetje met anderen optrekt. Ik probeer mijn dochter te stimuleren om ook een keer met dit meisje iets te doen. Maar mijn dochter is eigengereid dus ik probeer het wat meer los te laten nu de openingen gecreeerd lijken.
Dit weekend een logeerpartijtje met mijn dochter's BFF. Dat zorgt ook altijd voor veel positiviteit in huis.
Lizzyliz schreef op 30-10-2023 om 23:50:
Onze dochter is vorig jaar in de brugklas ingestort. Haar vriendinnen van de basisschool zaten in andere klassen en hadden daar hun eigen vriendinnen. In de klas hadden de meisjes allemaal een eigen vriendin/groepje. Ze had niet echt veel aansluiting, ook al werd ze ook niet buitengesloten. Haar beste vriendin van de basisschool kapte van de ene op de andere dag met hun vriendschap, toen stortte ons kind totaal in. Iedere dag ging ze met buikpijn en letterlijk overgevend naar school. Het heeft een half jaar geduurd voor ze weer wat opknapte. Ze was zeven kilo afgevallen.
Wat ik geleerd heb is om er voor haar te zijn, naar haar te luisteren en haar te troosten. Ik heb me nooit bemoeid met haar vriendschappen, hoe moeilijk ik het soms ook vond om te zien hoe ongelukkig ze zich voelde. Ik heb ook de neiging moeten onderdrukken om (dagelijks) te vragen hoe het op school ging met de meiden en vroegere vriendinnen. Maar het was haar eigen uitdaging, niet het mijne. Af en toe vertelde ze iets en dan luisterde ik. Maar nooit ben ik er zelf over begonnen.
Ik ben echt zo blij en opgelucht dat ze nu in ieder geval weer met plezier naar school gaat. Meiden op die leeftijd moeten hun eigen weg vinden en dat heeft veel tijd nodig. Het is voor sommigen een hard bestaan op het VO. We zijn er nog lang niet. Maar voor nu heeft ze een meisje leren kennen waar ze in de pauze samen mee is (uit een andere klas). En ze zit iedere les alleen, maar met groepswerk heeft ze wel drie meiden waar ze altijd mee samenwerkt. Ze vindt het prima zo en ik daarom ook.
Lizzyliz, ik weet niet of je nog meeleest, maar mijn dochter gaat hier misschien ook tegenaan lopen. Net nu het allemaal op school iets makkelijker wordt met tenminste 1 meisje waar ze aansluiting mee heeft, lijkt het met haar BFF lastiger te worden. Mijn dochter is hier heel verdrietig over. Hoe is jouw dochter hiermee omgegaan, en hoe is het nu voor haar? Heeft zij behalve de paar contacten op school nog (goede) vriendschappen daarbuiten?
Ik lees zeker nog mee, Cato. Onze dochter heeft het er heel erg moeilijk mee gehad,ook met het feit dat er geen verklaring gegeven werd. Dochter heeft haar bff nog een appje gestuurd met nieuwjaarswensen en op haar verjaardag nog een appje met de felicitaties. Maar ze heeft nooit antwoord gekregen. Dochter heeft geprobeerd om hier heel dapper mee om te gaan. Ze heeft nooit onaardig gedaan, omdat ze vooral het eerste half jaar toch de hoop had dat er weer contact zou komen. Ze is wel van tiktok afgegaan en doet nauwelijks nog iets op snapchat, zodat ze op social media niet geconfronteerd kan worden met haar. Ze praat ook niet over haar. Laatst vroeg ik een keer en toen vertelde ze dat het meisje heel graag populair wil zijn op school en zich ook zo gedraagt. Dat vindt dochter geen leuke kinderen in het algemeen en misschien is ze er voor haar zelf wel achter dat het uiteindelijk beter is zo. Al is de manier waarop natuurlijk te sneu voor woorden.
Inmiddels heeft ze een paar kinderen in de klas/op school waar ze echt wel leuk contact mee heeft. Ze heeft geen vaste vriendin meer waar ze na school mee afspreekt zoals toen iedere middag met haar bff, maar ze lijkt het nu ook niet meer te missen. Ik vraag er weinig naar, omdat ik niet wil dat ze er weer verdrietig van wordt. Maar ik heb de indruk dat het nu wel grotendeels verwerkt is, ook vooral dankzij de leuke contacten op school. Gelukkig heeft ze wel nog een vriendin die iets verder weg woont, waar ze in de vakanties altijd mee afspreekt. Daar heeft ze het echt fijn mee en dat is ook echt een leuk meisje. En dochter en ik doen vaker samen dingen, zoals boodschappen, lunchen, naar opa en oma, huiswerk. Eerder bleef ze dan met haar bff thuis om te knutselen of te chillen, maar nu gaat ze vaker met mij mee.
Pubers zijn soms keihard en doen ook rare en domme dingen. Ik hoop dat haar voormalige vriendin er ooit nog wel een keer achter gaat komen dat ze een geweldige vriendschap met haar trouwste vriendin heeft weggegooid. Maar voor onze dochter zal dat geen verschil meer gaan maken. We hebben een hele moeilijke periode achter de rug samen, want ik voelde haar verdriet zo goed. Maar voor nu is dit een afgesloten hoofdstuk en dochter zit weer lekker in haar vel.
Lizzyliz schreef op 01-02-2024 om 12:28:
Ik lees zeker nog mee, Cato. Onze dochter heeft het er heel erg moeilijk mee gehad,ook met het feit dat er geen verklaring gegeven werd. Dochter heeft haar bff nog een appje gestuurd met nieuwjaarswensen en op haar verjaardag nog een appje met de felicitaties. Maar ze heeft nooit antwoord gekregen. Dochter heeft geprobeerd om hier heel dapper mee om te gaan. Ze heeft nooit onaardig gedaan, omdat ze vooral het eerste half jaar toch de hoop had dat er weer contact zou komen. Ze is wel van tiktok afgegaan en doet nauwelijks nog iets op snapchat, zodat ze op social media niet geconfronteerd kan worden met haar. Ze praat ook niet over haar. Laatst vroeg ik een keer en toen vertelde ze dat het meisje heel graag populair wil zijn op school en zich ook zo gedraagt. Dat vindt dochter geen leuke kinderen in het algemeen en misschien is ze er voor haar zelf wel achter dat het uiteindelijk beter is zo. Al is de manier waarop natuurlijk te sneu voor woorden.
Inmiddels heeft ze een paar kinderen in de klas/op school waar ze echt wel leuk contact mee heeft. Ze heeft geen vaste vriendin meer waar ze na school mee afspreekt zoals toen iedere middag met haar bff, maar ze lijkt het nu ook niet meer te missen. Ik vraag er weinig naar, omdat ik niet wil dat ze er weer verdrietig van wordt. Maar ik heb de indruk dat het nu wel grotendeels verwerkt is, ook vooral dankzij de leuke contacten op school. Gelukkig heeft ze wel nog een vriendin die iets verder weg woont, waar ze in de vakanties altijd mee afspreekt. Daar heeft ze het echt fijn mee en dat is ook echt een leuk meisje. En dochter en ik doen vaker samen dingen, zoals boodschappen, lunchen, naar opa en oma, huiswerk. Eerder bleef ze dan met haar bff thuis om te knutselen of te chillen, maar nu gaat ze vaker met mij mee.
Pubers zijn soms keihard en doen ook rare en domme dingen. Ik hoop dat haar voormalige vriendin er ooit nog wel een keer achter gaat komen dat ze een geweldige vriendschap met haar trouwste vriendin heeft weggegooid. Maar voor onze dochter zal dat geen verschil meer gaan maken. We hebben een hele moeilijke periode achter de rug samen, want ik voelde haar verdriet zo goed. Maar voor nu is dit een afgesloten hoofdstuk en dochter zit weer lekker in haar vel.
Wat ontzettend fijn dat je reageert Lizzyliz. Het lijkt me ontzettend moeilijk als dit gebeurt. Fijn dat het voor je dochter inmiddels behapbaar is geworden, maar het feit dat er dan geen reactie komt op een simpele felicitatie is toch hartverscheurend. Wat een dappere dochter heb je!
Hier speelt het (nog) niet zoals jij het schetst, maar de BFF heeft 1 van de 2 logeerafspraken afgezegd omdat ze met andere meiden gaat logeren. Voor mijn dochter is deze situatie nieuw, omdat haar BFF op de basisschool alleen mijn dochter als vriendin had (mijn dochter had meer vriendinnen in de klas naast haar BFF). Overigens had de BFF daar zelf helemaal geen last van, zij is iemand die niet veel vriendschappen nodig heeft (of had), en er was nooit sprake van jaloezie of iets dergelijks.
Helemaal begrijpelijk dat de vriendschap verandert nu ze op verschillende middelbare scholen zitten, maar mijn dochter vindt dit wel moeilijk, zeker omdat ze zelf nog worstelt met haar plek op school.
Ik ben wel heel blij dat het contact het met aardige meisje van school nu echt goed is. Gisteren had ik afgesproken met mijn dochter in de stad, toen kwam het aardige meisje spontaan ook mee. En de dag ervoor waren ze samen naar de stad gegaan.
Lizzyliz schreef op 30-10-2023 om 23:50:
Onze dochter is vorig jaar in de brugklas ingestort. Haar vriendinnen van de basisschool zaten in andere klassen en hadden daar hun eigen vriendinnen. In de klas hadden de meisjes allemaal een eigen vriendin/groepje. Ze had niet echt veel aansluiting, ook al werd ze ook niet buitengesloten. Haar beste vriendin van de basisschool kapte van de ene op de andere dag met hun vriendschap, toen stortte ons kind totaal in. Iedere dag ging ze met buikpijn en letterlijk overgevend naar school. Het heeft een half jaar geduurd voor ze weer wat opknapte. Ze was zeven kilo afgevallen.
Wat ik geleerd heb is om er voor haar te zijn, naar haar te luisteren en haar te troosten. Ik heb me nooit bemoeid met haar vriendschappen, hoe moeilijk ik het soms ook vond om te zien hoe ongelukkig ze zich voelde. Ik heb ook de neiging moeten onderdrukken om (dagelijks) te vragen hoe het op school ging met de meiden en vroegere vriendinnen. Maar het was haar eigen uitdaging, niet het mijne. Af en toe vertelde ze iets en dan luisterde ik. Maar nooit ben ik er zelf over begonnen.
Ik ben echt zo blij en opgelucht dat ze nu in ieder geval weer met plezier naar school gaat. Meiden op die leeftijd moeten hun eigen weg vinden en dat heeft veel tijd nodig. Het is voor sommigen een hard bestaan op het VO. We zijn er nog lang niet. Maar voor nu heeft ze een meisje leren kennen waar ze in de pauze samen mee is (uit een andere klas). En ze zit iedere les alleen, maar met groepswerk heeft ze wel drie meiden waar ze altijd mee samenwerkt. Ze vindt het prima zo en ik daarom ook.
Oh hier wordt ik zo verdrietig van als ik dit lees. Wat ontzettend sneu voor jou dochter.
Vaak hoor je leerkrachten op de middelbare school achteloos zeggen dat ze binnen een week allemaal andere vriendinnen hebben....maar dat dekt de lading niet, van het verdriet als het je overkomt, als je van de een op de andere dag gedumpt wordt. Dat doet wat met een kind , met je zelfvertrouwen en vertrouwen in anderen.
en nog een toevoeging. Ook wordt er te vaak gedacht vanuit een bepaald kindbeeld: de extraverte mondige puber die haar eigen boontjes wel dopt. En dat er soms moeizaam het geduld en invoelingsvermogen is vanuit de middelbare leerkrachten om naar het individu te kijken.
Vandaag had mijn dochter een studiedag en had ze het aardige meisje en nog een meisje uitgenodigd om te komen knutselen. Het was erg geslaagd en ze zitten nu samen een film te kijken. Het zal nog best wel eens lastig zijn in de klas en met het fietsen, maar voor nu is er de aansluiting die mijn dochter zo graag wou in de klas. Veel vriendinnen heeft mijn dochter niet nodig, het gaat erom dat ze zich bij een paar meiden geaccepteerd voelt en dat ze goed genoeg is. Deze meiden hebben vergelijkbare interesses en eenzelfde (niet)volwassenheidsniveau.
Ik merk dat ik er zelf ook veel relaxter door ben.
Win-win dus!
Wat ontzettend fijn, Cato! Twee meisjes is meer dan één en absoluut genoeg om een leuke schooldag mee door te komen en na school ook nog even lekker te chillen.
Tuurlijk ben jij nu ook relaxter. En weet je, ze heeft ook heel veel geleerd van deze afgelopen tijd. En jij ook. 😊
