Dochtervan 15 wil 'samenleven' met vriend
Het is al eerder hier ter sprake geweest. Hoe veel tijd brnegen verliefde pubers met elkaar door. Dochter van 15 heeft nu ruim een jaar verkering met vriend van 17. Ze kunnen al bijna niet meer zonder elkaar. En dat vind ik toch een beetje eng worden., Ze wil met hem samenleven. Nee, niet gelijk gaan samenwonen, maar ze bedoelt dat ze iedere vrije minuut bij elkaar willen zijn. Ze wil nu ook van scouting af, ook om bij hem te zijn. Op school zien ze elkaar ook iedere dag. Ik weet niet goed wat ik er mee moet. Ieder weekend van vrijdagavond tot zondagavond zijn ze bij elkaar. Yussendoor gaat ze naar scouting, maar dat is dus binnenkort ook afgelopen.
Ze maken ook samen hun huiswerk en tot nu toe gaat dat goed. Ik denk dat je juist minder goed kan concentreren om zo huiswerk te maken. Kun je beter alleen doen is mijn mening. Maar zij denkt daar natuurlijk anders over.
Ben bang dat ze helemaal geen vrienden meer over houdt door altijd bij hem te zijn. Op school lopen ze hand in hand en dat kan anderen ook afstoten. Ze is overigens geen type dat heel makkelijk contacten legt.
Hoe leg ik haar uit dat ik vind dat ze elkaar te veel zien? Stel het gaat uit...dan zou dat een drama zijn natuurlijk. Maar zij heeft het idee dat het allemaal voor eeuwig is.
Of maar gewoon zo laten? Wat is er op tegen om elkaar zo veel te zien, vindt mijn man. Ik denk dat je veel mist als je alleen met je vriend bent. Op pad met je vriendinnen bijv.
Wat denken jullie hiervan en hoe kan ik het uitlegeen of gewoon maar zo laten?
Beetje té
Dat je dochter zo verliefd is dat ze altijd bij haar vriend wil zijn begrijp ik best, maar het neemt wel vormen aan die erg klef is. Ik werk bijvoorbeeld met mijn man bij hetzelfde bedrijf, maar we lopen daar echt niet hand in hand. Sommigen weten amper dat wij een stel zijn. Zo vind ik dat eigenlijk ook bij school horen.
Dat ze van scouting af wil omwille van haar vriend vind ik ook niet verstandig. Als ze scouting eigenlijk nog leuk vindt, maar de keus voor haar vriend zwaarder vindt wegen, zou ik haar echt nog een jaartje scouting proberen aan te praten. Daar is ze dan toch nog onder vrienden en andere leeftijdsgenoten en dat is best belangrijk.
Ik ben er niet voor om het contact regelrecht te verbieden op bepaalde dagen, maar ik zou wel aansturen op afspraken voor dagen waarop het best wat minder mag. Binnenkort breekt de tijd aan voor een baantje. Stimuleer haar om dat ook te doen. Kan ze lekker sparen voor een vakantie.
Ik heb nog niet veel ervaring met verkeringen van mijn dochters. Ik kan nog niet vergelijken. De jongste heeft een verkering van anderhalf jaar achter de rug. Zodra de knoop definitief was doorgehakt heeft mijn dochter haar vriendinnen weer bij elkaar geharkt en heeft ze de 'schade' weer volop met ze ingehaald. Ze gaat opeens elk weekend uit en is gewoon weer het sociale meisje wat ze eigenlijk is. Tijdens de verkering was het eigenlijk teveel 'alles samen'. Ik schat zomaar in dat ze bij een volgende verkering meer balans tussen verkering en vriendschappen zal weten te vinden.
Jouw dochter is nog jong genoeg om een béétje te kneden. Help haar dus om de keuze te maken voor meer eigen tijd. Wie weet vindt het vriendje dat eigenlijk ook wel 'chill'.
Praten tegen dovemansoren, vrees ik
Laat haar níet van de scouting af gaan en stimuleer dat ze een baantje zoekt.
Ze zitten nu nog samen op school, maar haar vriend is 17 dus dat gaat dan binnen afzienbare tijd veranderen. Alle kans dat dan meer bakens verzet gaan worden.
Sterkte ermee, als het uitgaat zal de klap inderdaad hard zijn.
Maar misschien blijft het altijd aan. Ik kwam onlangs een 'klef stel' uit 4 havo van ooit tegen, en die waren 20 jaar later nog steeds samen. Je weet het dus nooit.
