Feestjes en drank
Hoi,
Ik ontdekte deze week dat mijn zoon van 15 uitnodigingen voor feestjes afslaat (ik vroeg me al af waarom hij nooit uitgenodigd werd, maar dat is dus niet zo), omdat hij zo baalt van het drankgebruik van zijn klasgenoten op die feestjes en eigenlijk bang is van het daarmee verbonden rare gedrag. Hij is tamelijk jong in zijn klas, de meeste zijn al wel 16+ maar ook degenen die dat niet zijn drinken volgens hem wel. Hij moet er zelf niets van hebben (heeft een en ander meegemaakt met een alcoholist-familielid, zelf drinken wij ook vrijwel niet) en staat niet heel sterk in zijn schoenen. Ook is hij naar eigen zeggen bang dat hij geen nee durft te zeggen als ze hem flauw vinden omdat hij niet drinkt. Dus gaat hij gewoon niet (alleen naar schoolfeestenm waar streng alcohol verbod is). Ik vind dat een beetje triest. Zijn er meer jongeren met dit dilemma? Hoe los je het op?
groet,
Stenna
Hier oudste ook
Mijn oudste (17) wil ook niet mee "stappen" omdat er dan toch (veel) alcohol gedronken gaat worden. Gelukkig is bij het hem niet zo dat hij bang is te veel te drinken, maar hij vindt aan dat drinkgedrag niets aan. Zelf drinkt hij af en toe wel een biertje.
In plaats van uitgaan gaat hij thuis lekker zitten gamen en chatten enzo.
Gr. Poezie.
Triest
Ik vind het niet zozeer triest als wel heel knap van hem dat hij zo'n duidelijke houding heeft naar dit fenomeen toe. Om dit al zo goed te weten op deze leeftijd is iets om trots op te zijn als moeder zijnde
Maar misschien zit die stellige houding hem toch ook een beetje in de weg. Hij zal in de toekomst vast wel eens de deur uit willen en dan geconfronteerd worden met mensen die drinken en lal-gedrag gaan vertonen. Het zij zo. Er zijn vast ook mensen die net als hij niet drinken, waarmee het best gezellig kan worden. Als hij nooit gaat zal hij nooit leren wie van zijn bekenden best te pruimen zijn bij een feest of andere gelegenheid.
Verstandig!
Dronken mensen kunnen zeer irritant gedrag vertonen, zeker als je zelf niet meedrinkt. Groot gelijk dat je zoon bedankt voor die feestjes.
Hopelijk vindt hij gelijkgestemde vrienden en vriendinnen, die bestaan beslist, heb ik ontdenkt, en met hen zal hij vast veel gezellige vrije tijd gaan doorbrengen.
Ondersteun hem in zijn besluit.
Snap het
Ik herken het wel. Mijn kinderen drinken ook niet en ze hebben soms vrienden waar ze nooit mee uit willen omdat die wel veel drinken. Ze hebben er echt geen bezwaar tegen als iemand een paar drankjes nuttigt maar om met een groep echt dronken jongeren op stap te zijn is gewoon niet leuk. Mijn kinderen gaan dus niet uit met die vrienden. Ze hebben overigens ook genoeg vrienden die helemaal niet drinken of beschaafde hoeveelheden dus daar gaan ze wel mee op stap.
De zoon die hier het meest dol is op uitgaan heeft een grote vrienden groep waarin de meesten helemaal niet drinken. Een paar drinken wel. Het is natuurlijk heel anders om op stap te zijn met 10 jongeren en de enigste te zijn die niet drinkt dan op stap te zijn met 10 jongeren waarvan er twee drinken en de rest niet.
Mijn dochter heeft bijvoorbeeld een vrienden groep waar twee flinke drankorgels tussen zitten maar omdat dat de enige twee zijn die flink doorhalen is dat nooit zo'n probleem. Hoewel mijn dochter het niet echt leuk vindt.
Mijn zoon vindt er ook niks meer aan als hij in een disco is en heel veel mensen zijn echt zat. Dan baalt hij altijd erg.
Er zijn genoeg jongeren die niet drinken of heel weinig maar het is vervelend als je die niet in je vrienden kring hebt.
Ik begrijp je zoon echter goed. Het verbaasd mij ook vaak hoe hoge alcohol consumptie bij veel jongeren volstrekt normaal is en niet me drinken helemaal niet is geaccepteerd. Sterker nog als volwassene word mij ook wel eens verweten dat ik niet gezellig ben als ik een borrel weiger of geen wijn wil bij het eten.
Toch jammer
Ja, zelf vind ik dronken mensen ook bijzonder irritant (en dat zal hij dus wel opgepikt hebben). Ook ben ik natuurlijk wel trots op hoe hij erover denkt. Maar ik maak me zorgen dat hij daarom nooit naar feestjes wil. Hij is al niet heel sociaal, spreekt nooit met vrienden af ofzo, zit veel thuis te gamen en computeren. Vandaar dat ik eigenlijk wel gelukkig was dat hij toch blijkbaar wel uitgenodigd wordt voor feestjes. En dat vind ik dan een beetje triest, dat hij er dan niet heen kan/wil. Of jammer, is misschien meer het woord. Ik zou hem liever willen leren hoe er dan mee om te gaan ofzo, en hoe te zoeken naar anderen op die feestjes die ook eigenlijk helemaal niet willen drinken (maar ook denken dat ze misschien de enige zijn ofzo). Maar ik weet nog niet helemaal hoe ik dat aan zou moeten pakken
Stenna
Niet elke jongere houdt natuurlijk van uitgaan. Mijn een na jongste zoon gaat ook nooit echt uit. Ik heb me om hem ook wel eens zorgen gemaakt omdat hij weinig vrienden leek te hebben en veel thuis zat. Dat was zo rond z'n 13de-14de. Achteraf denk ik dat hij gewoon enorm met zichzelf in de weg zat en weinig ruimte had voor anderen. Hij is nu 17 en een zeer sociaal mens met veel activiteiten. Alleen uitgaan hoort daar nog steeds niet bij. Hij gaat wel naar LAN parties 
Maar als je zoon uitgaan op zich leuk vindt of denkt te zullen vinden dan is het inderdaad een zaak op zoek te gaan naar gelijkgestemden. Mijn andere zoon die dol is op uitgaan maar niet drinkt heeft veel vrienden die niet drinken dus blijkbaar zijn ze wel te vinden. Maar hij wist dat al voor ze uitgingen.
Ik kan me overigens wel voorstellen dat je zoon zich zorgen maakt om de groepsdruk. Zelfs als volwassene ervaar ik dat wel. Dat een jongen van 15 het daar moeilijk mee heeft snap ik goed.
Als het echt om sociale activiteiten gaat hoeft je zoon dat natuurlijk ook niet in de uitgaan hoek te zoeken.
Uitgaan
Hier ook een dochter die nooit uitging en veel thuis is. Nu ze sinds anderhald jaar een paar echt goede vriendinnen heeft met wie ze op één lijn zit, gaat ze soms wel uit en heeft het dan enorm naar haar zin.
15 - dat is al even geleden bij haar.
Geef het de tijd. Uitgaan is niet persé een sociale activiteit.
Stenna
Mijn zoon is jouw zoon Maar......het wonder is geschied, hij is nu 17, zit in de 6e en gaat af en toe op stap met vrienden. En hij drinkt nog steeds niet en ergert zich kapot. En na drie keer is er nog een groter wonder geschied: als hij het beu is, gaat hij naar huis. Zo simpel is het. Niet tot sluitingstijd tegen je zin blijven hangen tussen de dronken lorren, maar gewoon naar huis gaan. Toen hij 15 was redeneerde hij net als jouw zoon. Woon je toevallig in Zeeland Dan kunnen ze samen op stap
Tirza
Niet in zeeland
Nee, helaas niet in Zeeland 
maar wel op het "platteland"
Ikheb 'm nu aangeboden dat hij kan bellen als het niet meer leuk is door de drank, dan kom ik 'm halen. Het gaat nl om een feestje ergens in een dorp verderop. Ze worden door ouder van de een gebracht en door ouder van een ander gehaald, want te ver in het donker fietsen anders. Hij denkt er nu nog over...Heb er ook nog even bij gegooid dat je thuis achter de xbox geen meisjes ontmoet (daar is hij dan weer wel in geinteresseerd).
gooi ook vooral jezelf er in. Als hij jou kan gebruiken (het mag niet van mijn moeder) dan ben jij de stomme moeder en is hij nog steeds cool. Mijn kinderen vroegen het zelfs wel eens: zeg eens dat ik niet mag, mam
Tirza
Nog een dingetje
Stel dat hij nu toch gaat, dan moet er een kadootje mee voor de jarigen (is sweet sixteen feestje). Omdat zoon dus bijna nooit gaat ben ik daar een beetje uit: hoeveel geven jullie ofjullie kinderen daar aan uit? Is 15 euro veel of juist weinig? (ik had nl al een ideetje)
Minder!
Hier een 14-jarige die meestal rond de 7,50 uitgeeft voor een cadeautje.
Zelf kreeg ze ook cadeautjes rond dat bedrag. Vaak wordt er samen met een aantal vriendinnen een cadeau gekocht.
