Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op
Nausicaa

Nausicaa

13-02-2009 om 21:05

Geen contact met vader

Ik heb twee kinderen van 15 en 17 jaar. Ben sinds 8 jaar gescheiden van hun vader. Hoewel ik hem nooit "zwart" heb gemaakt, hebben mijn kinderen de laatste jaren absoluut geen enkele behoefte meer aan contact met hun vader, al zijn goede bedoelingen ten spijt. Moet er wel bij vertellen dat er heel wat vervelende dingen zijn voorgevallen. Toen mijn kinderen kleiner waren, was er een bezoekregeling waaraan ik me netjes heb gehouden. Nu ze ouder zijn (en de bezoekregeling is gereduceerd tot nul), kan en wil ik ze niet dwingen om contact met hun vader te onderhouden. En dat heeft alles met hun leeftijd te maken. Iemand ervaring?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Toch jammer?

Je kunt ze niet meer dwingen maar het kan geen kwaad om het er met ze over te hebben. Ik weet niet wat de reden is van hun weinige contact.Kun je daar iets meer over zeggen?

Ik zou zelf ( als er verder geen al te vervelende dingen zijn)toch aandringen op een vorm van contact met vader en creatief meedenken.Het is toch hun vader en naar ik begrijp zijn zijn bedoelingen goed.

Het kan zijn dat na de pubertijd de dingen wat gemakkelijker gaan.Zou jammer zijn als alles nu verwaterd.
Misschien zijn er andere mogelijkheden? Met vader uit eten en dan naar de film? Een dag iets actiefs doen i.p.v. een heel weekend naar vaders?

Damajo

Nausicaa

Nausicaa

14-02-2009 om 07:36

Uitleg

De reden van het feit dat er geen contact meer is: Mijn ex woont samen met een vrouw die zelf ook kinderen heeft en zijn drang om een perfect "samengesteld" gezin te gaan vormen. Dit is helemaal verkeerd uitgepakt. Verder is de vader van mijn kinderen een dominante en autoritaire vader, waarbij mijn kinderen maar weinig zeggenschap hebben. Hij is verbaal heel sterk. Mijn dochter bezoekt regelmatig een gezinspsycholoog (soms alleen, soms samen met haar vader), maar dit heeft tot nu toe geen enkel resultaat opgeleverd. @ Damajo: bedankt voor het meedenken, maar zelfs een dagje uit of een etentje zit er niet in.

Marmar

Marmar

14-02-2009 om 17:29

Reactie

Hoi Nausicaa. Ik begrijp dat er wat bij je 'wringt'. Het zou zo prettig zijn als de kinderen wél een goed lopend contact met hun vader hadden - maar dat is er al tijden niet.
Ik denk, dat jij hier weinig aan kan veranderen. Voel je niet schuldig oid, hoezeer je het je kinderen ook gunt om wel 'een vader' te hebben: het zit er gewoon niet in. Van de kant van je vader niet want hij houdt weinig tot geen rekening met wat de kinderen nu voelen of willen, en van de kant van je kinderen houdt het ook op.
Wat is het nu eigenlijk wat je wil? Ik zie de situatie nou niet als jouw probleem én je kan het niet oplossen. Of legt de vader in kwestie eea bij jou neer en vraagt (eist?) hij van je dat jij voor een oplossing zorgt die hem welgevallig is?
In ieder geval zou ik in jouw situatie het volgende doen. Ik zou een gesprek hebben met de kinderen waarin ik duidelijk zou uitleggen dat ik geen rol meer kan/wil spelen in de 'omgangsregeling' maar dat ik ze natuurlijk wel steun bij hun eigen wens en beslissing om niet meer naar hun vader te gaan. Dat ik het begrijp waarom niet.
Daarnaast zou ik hun vader een brief schrijven waarin hetzelfde staat. Dat hij ook maar actie moet gaan ondernemen en er een zaak van moet maken als hij de kinderen wil dwingen toch omgang met hem te hebben. Waarbij natuurlijk de kinderrechter, gezien hun leeftijd, de kinderen zal horen en voorrang zal geven aan hun belang. Je kunt nu eenmaal niet andere mensen naar je pijpen laten dansen door je als een dwingeland te gedragen, óók je eigen kinderen niet.
De rechten van een kind gaan nu eenmaal voor de rechten (en voornamelijk plichten) van een ouder.
Heel veel sterkte!

Nausicaa

Nausicaa

14-02-2009 om 19:11

Uitleg 2

Wat ik eigenlijk wil? Ik heb (voor zover je van vrede kan spreken) op dit moment vrede met deze situatie. Er is zoveel gebeurd, gezegd en gezwegen.... Ik heb met mijn kinderen gesproken en kan begrijpen waarom ze op dit moment geen contact met hun vader willen.

Het vervelende is dat mij door mijn ex wordt verweten dat ik te passief ben, dingen verkeerd heb aangepakt en de kinderen de gelegenheid geef om het contact op nulkommanul te houden. Dat vind ik heel vervelend, omdat ik, zeker mbt het contact, er eenvoudigweg geen invloed(meer)op heb. Het is HUN gevoel en het laatste wat ik wil is ze naar hun vader te brengen, door de voordeur naar binnen te duwen en zeggen: Zoek het maar uit!

Marmar

Marmar

15-02-2009 om 11:48

Reactie 2

Dus dan doe je precies wat ik ook zou doen
Zeker vervelend, zo'n drammerige ex. Maar trek je je die verwijten niet aan. 't Is de aard van het beestje. Schrijf hem nu maar dat briefje dat het niet jouw probleem is (en je het niet kan oplossen) maar de zijne. Plus dat-ie moet ophouden te denken dat jij zijn slaafje bent.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.