geen vriendinnen meer (lang)

oke

Er werd bij mijn kinderen, oke met autisme, ook altijd de nadruk gelegd op vriendschappen en leeftijdgenoten. Dat zat er helaas niet zo in. Ze gingen vaak beter om met volwassenen, oudere of juist jongere kinderen. Forceren om met leeftijdgenoten om te gaan heeft hier niet zo bijzonder goed gewerkt. Ik leerde ze wel om hun eigen beste vriendje te zijn. En verder zijn er nog een hoop mensen in de wereld die het fijn vinden om tijd met je door te brengen. Ik vind het nog steeds fijn om huishoudelijke werkjes met ze te doen of samen thee te drinken of muziek te maken. Ze konden ook met opa en oma, neefjes en nichtjes naar de film. De buurvrouw vond het wel gezellig om een keer te breien met mijn dochter. De vader van mijn zoon nam hem mee om shoarma te verkopen op koninginnedag. De kunst is om je niet te laten leiden door beperkingen maar te kijken wat er wel mogelijk is.'
Een week bankhangen voor een puber kan ook heerlijk zijn, waarom zou er altijd iets moeten en dan met leeftijdgenoten? En je kunt zelf ook een middag vrij nemen om te winkelen of iets te doen waar je dochter nou net zin in heeft. Toch?

groepjes

Ik moet eerlijk zeggen dat mijn zoon nu ook met groepen vrienden omhangt, muziek maakt, mee uit gaat naar drukke optredens. Maar mijn kinderen waren met name een-op-een veel geschikter om mee om te gaan. Ik heb ook weleens verjaarspartijtjes voor zoon gedaan dat hij gewoon met 1 vriendje ging paintballen.
Sommige kinderen moet je gewoon letterlijk nemen en als je altijd hun keuze afwijst kun je ze juist onzeker maken. Wil ze thuis voor de wii dansen? Prima! Wil ze alleen met jou naar de film? Ook goed. Of wil ze liever met jou met een dvd thuis zitten? Ook prima. Haar wat meer serieus nemen kan haar ook meer zelfvertrouwen geven. Waarom moet je altijd aan zo'n 'normaalplaatje' voldoen? Het leven is nog lang genoeg en sommige kinderen zijn gewoon ook laatbloeiers. We zijn niet allemaal hetzelfde.

Wat wel?

Waar vermaakt ze zich wel mee, als alleen is? Hier enig kind (11) dat graag achter de computer zit, veel leest en, door omstandigheden, even geen vriendjes heeft om mee te spelen in de vrije tijd, op school wel. Hij is ook sportief en geniet van teamsporten maar juist omdat hij veel alleen is, hebben we ook naar dingen gezocht die meer individueel zijn. Zou tennisles iets zijn voor je dochter? Of paardrijden? Zwemclub of desnoods zwemles een paar keer 1 op 1 voor techniek oefenen, zomaar of omdat ze het leuk vindt om te zwemmen? O, zoon zit ook op drumles. Hier ligt de nadruk op dingen doen omdat je ze leuk vindt, je hoeft er niet in uit te blinken, dus die schoolband...zou leuk zijn maar is niet het doel Doe ook veel dingen met hem samen, koken en bakken, we hebben een schetsboek gekocht en zijn aan het oefenen met tekenen. Geen van beiden een greintje talent maar wel leuk om resultaat te zien: tekenen kun je leren en we hebben best lol terwijl we bezig zijn.
Sluit me aan bij AnneJ, we zijn niet allemaal hetzelfde en hebben allemaal ons eigen pad te gaan. Alleen-zijn hoeft niet erg te zijn.

Onzeker

Ik vind haar wel erg onzeker overkomen, vooral dat allerlei dingen afhouden lijkt me niet goed. Is er niet een jongere volwassene die met haar kan praten? Een twintiger? Een ouder nichtje ofzo? Mijn dochter (14) gaat regelmatig iets met haar oudere nicht (begin 20), naar de film ofzo. Misschien dat ze tegen zo iemand eerder haar hart lucht dan tegen haar "stokoude" ouders.

loslaten

en je vooral niet zoveel zorgen over haar maken. Waarschijnlijk leg je onbewust een druk op haar, dat je van alles van haar verwacht en wil en je probeert haar te sturen in al die dingen. Je moet ook een beetje vertrouwen in haar stellen, dat ze zelf wel weet wat goed voor haar is. Misschien is ze inderdaad niet zo'n uitgaanstype, of is ze daar gewoon nu nog niet aan toe.
Ieder kind is anders en laat het anders zijn!
Jij kunt ervoor zorgen dat je de veilige thuisbasis bent. Zij moet haar eigen keuzes kunnen maken en bij jullie kunnen uithuilen als het moet. Enig kind zijn heeft vaak ook tot gevolg dat je ouders erg op je gefocust zijn, vooral als je lang naar een kindje verlangen hebt. Dus ik denk echt dat je het een beetje los moet latenb. Door van alles aan te bieden an je dochter maak je duidelijk dat je andere verwachtingen van haar hebt. je zou de indruk bij haar kunnen wekken dat zij het niet goed doet. Dan maak je haar alleen nog maar meer onzeker. Dus, probeer het een beetje los te laten en wees er al basis. Hulp is vroeg genoeg als zij het zelf wil!

Wat wil ze zelf?

Je dochter doet me wel aan de mijne denken. Ook 12, brugklas, enig kind, geen vriendinnen op school, onzeker over alles, hoge cijfers maar liever niet te hoog want help, ze zou eens opvallen. Dat wil ze te allen tijde tegengaan. Wat haar drijft bij alles is de angst om gepest te worden. Dat heeft ze al eens meegemaakt op de basisschool en het blijkt nu dat ze daar nog niet overheen is. Ze wilde zelf graag met iemand praten (een kindertherapeut), dat doet ze nu en daar wordt ze wel vrolijker van. Het is toch moeilijk om te zien hoor, zo'n meisje alleen. Zij had afgelopen week vakantie en ze heeft niemand van school gezien. Maar dat vond ze helemaal niet erg, zo bleek. Ze was echt ontzettend moe. Heeft ongeveer drie dagen geslapen en voor de pc gehangen, en is toen als een wervelwind haar kamer gaan uitmesten. Nu heeft ze een vriendin van de basisschool op bezoek en daar geniet ze van.

Mijn tip: vraag wat ze zelf zou willen. Misschien wil ze wel meer contact met kinderen buiten school (familie of zo), misschien wil ze hulp van een deskundige (kan reuzeleuk zijn trouwens), misschien wil ze met jou praten of met een mentor, misschien vindt ze het allemaal wel minder erg dan jij denkt.

Hier ook nog niet veel vrienden, maar we zien geen probleem

Jongste zit in de brugklas. Hij heeft in zijn klas niemand van zijn oude school. Hij heeft wel leuke contacten in de klas, twee jongens noemt hij zijn vrienden. Buiten school spreken ze nooit af.
Hij heeft nu vakantie. Hij heeft twee afspraken gemaakt met vrienden van de basisschool. Verder doet hij weinig. Hij is relaxt, doet wel wat voor school zodat hij niet gelijk vol aan de bak moet na de vakantie, geniet van het nietsdoen, etc. Oja, online komt hij wel mensen tegen met minecraft.
Hij heeft geen probleem, is helemaal tevreden, mist niets.
Hij ziet wel eens op whatsapp dat sommige klasgenoten wel iets met elkaar gaan doen. Hij zit daar niet mee. Hij ziet die berichten sowieso maar 1x per zoveel dagen. Het boeit hem niet.
Hij is erg tevreden met zijn leventje nu, behalve dan dat hij vindt dat ze veel te veel huiswerk krijgen

App

Je schreef: "maar langzamerhand gaat het de andere kant op met als hoogtepunt haar app van vanmiddag tijdens de pauze: X en Y en ook A, B en C willen niets meer met mij te maken hebben."

Net als anderen is belangrijk: wat wil je dochter zelf? Wat vindt ze er zelf van? (dat die meiden niets meer met haar te maken willen hebben). Hoe komt dat zo? Dat klinkt mij nogal onaardig als ze alle vijf dat in een keer aan haar melden?

Zou er van pesten sprake kunnen zijn? Vraag het haar en misschien, als je daaraan twijfelt, het met de mentor bespreken of die het in de gaten kan houden (voor zover die daar wat mee kan?).

Als het voor haar geen probleem is om geen vriendinnen te hebben dan zie ik ook geen probleem, maar ik heb de indruk uit jouw verhaal dat ze wel wil maar dat het haar niet lukt vriendschappen in stand te houden/te krijgen.

Het allerbelangrijkste vind ik in elk geval om je kind te melden dat ze altijd bij jullie terecht kan als ze ergens over wil praten. Maar als ze ergens een probleem mee heeft maar ze kan het zelf oplossen of met behulp van iemand anders dat dat ook goed is. En als ze jullie hulp op dit punt niet vraagt (ook niet als je dat aanbiedt als je het voorzichtig met haar erover hebt - niet te veel sturen in de zin van haar een probleem aanpraten), dan kan je het wellicht beter loslaten.

Wat wil ze zelf

Ze wil zelf graag een paar leuke vriendinnen, gewoon om eens een keer af te spreken om te tutten met make up, evt. samen huiswerk maken, naar de film, giebelen, kortom: meidendingen. En daar gaat het dus fout, het lukt haar niet om vriendschappen vast te houden. Aan het begin van de brugklas komt ze in een groepje meiden terecht en doet ze leuk mee, maar na verloop van tijd, valt ze buiten het groepje en waarom? Tja, als we dat nou eens wisten. Juist omdat ze zo onzeker is, stel ik haar wat dingen voor: zou het leuk zijn om een bakmiddag te regelen? Of nodig die en die uit voor een filmavondje inclusief popcorn en frisdrank gevolgd door een slaapfeestje, nou ja, verzin het maar. En als ik zo'n groepje meiden hier heb, zie ik al dat ze vooral samen klitten zonder mijn dochter erbij. Ze snapt niet wat ze kan of moet doen om bij het groepje te blijven. Dáár zit vooral het probleem en ze heeft enorm veel behoefte aan een leuk contact met leeftijdgenootjes. De relatie met ons is prima, maar ja, die stokoude ouders, daar wil je toch ook niet altijd bij zijn?

Omgang met groepen

Ik krijg de indruk dat je dochter vooral moeite heeft met de omgang met groepen meiden.

Ik zou haar dus vooral adviseren een-op-een contacten op te zoeken en leuke avondjes daarmee te organiseren. Zorg eerst dat dat wat beter gaat zodat haar zelfvertrouwen groeit en hopelijk de een-op-een vriendschappen met een of twee meisjes. Als die wat steviger zijn, kan ze het met dat meisje of die meisjes ook in groepsverband proberen.

Nb. Ik zou ook uitleggen dat sommige menen zich minder op hun gemak voelen in groepen.

Mijn ervaring

Het verhaal van jouw dochter doet me een beetje aan mijn jeugd denken. Al was ik geen enig kind en was mijn moeder 24 toen ze mij kreeg
Maar ik was gewoon sociaal onhandig. Snapte niet hoe die meiden met elkaar omgingen. Later las ik van het queen bee, working bees idee en had ik een Aha momentje ). Maar toen was ik al wel volwassen. Maar toen snápte ik het gewoon niet en vond dus slecht aansluiting bij leeftijdsgenoten. Bij mij kwam de kentering toen ik de kracht van humor ontdekte. Ik kon mensen aan t lachen maken en dat hielp. Niet dat ze gierend over de grond rolden maar af en toe een geintje werkte fijn.
Ik denk dat ik geholpen was geweest met wat meer uitleg over vriendschappen en de bijen-dynamiek. En dat je moet investeren in mensen. Ik zou het oude ouders verhaal laten voor wat het is, elk huis heeft wel wat en dit lijkt me geen deal-breaker. Heb je trouwens ooit gehoord (over stokoud gesproken) van het boek van Dale Carnegie, in het Engels heet het How to win friends and influence people. Het is een heel oubollig boek maar er zitten hele simpele tips in om aan sociale vaardigheden te winnen.
En, voor wat het waard is, ik heb nu fijne vriendinnen waar ik veel mee deel, toen de knop omging ging het vanaf toen ook makkelijker.
Succes.

o inderdaad

ik heb mijn zoon op de basisschool een moppenboekje gegeven zodat hij ook eens kon scoren met een mop en ze zelf beter leerde te begrijpen.
En het lijkt me ook goed om aan kinderen begrippen als 'queenbee' uit te leggen en in elk geval benoemen dat iedereen moeite moet doen om goed met elkaar om te gaan. Voor de een is dat makkelijker dan voor de ander, maar je kunt het leren.

Queen bee?

Sorry hoor, zal wel aan mij liggen, maar er is toch niet altijd een Queen bee in een vriendinnengroepje? Ik probeer mijn vriendinnengroepjes van vroeger en nu voor de geest te halen, maar herken het toch niet echt.

En eigenlijk kende ik die term tot nu toe ook eigenlijk niet, maar ook dat zal wel aan mij liggen.

En de vraag is dus wat de dochter ober de Queen bee-dynamiek moet leren om makkelijker vriendschappen te kunnen sluiten. Is voor mij nog niet duidelijk.

De koningin van 1b

Dit is een boek die het meidenvenijn met een queenbee heel goed laat zien. Mijn dochter heeft dit gelezen in groep 8. Het gaf haar veel inzicht hoe het meidengedoe werkt.

1 op 1 en queen bees

Mijn dochter "doet" het ook niet zo goed in groepen. Dat weet ze zelf en ze heeft zich erbij neergelegd dat ze nu eenmaal beter is in 1 op 1 vriendschappen. Vanzelfsprekend vindt ze die ook leuker. Maar dat maakt het in de klas wel lastig soms, waar wel groepjes zijn en waar ze dan dus niet bij hoort. Dat kan een belangrijk inzichtje zijn voor de dochter van Een Moeder, als zij ook zo is. Dan kun je het beter zoeken in één vriendin over de vloer per keer.

Verder is het inderdaad zo dat niet elk groepje een bijenkoninginnetje heeft die werkbijtjes om zich heen verzamelt. Dat is meer een dingetje van meidenvenijn. Ik zag het op de basisschool van mijn dochter wel heel sterk en dat was heel vervelend. Nu in de brugklas zijn de groepjes veel vriendelijker en zonder duidelijke bijenkoningin. Dus die theorie verklaart niet altijd de situatie waar het kind in zit. Het kan wel een aha-momentje opleveren zoals bij Gompie maar ik zie een groepje met een queen bee toch als iets heel naars, een stelletje bij elkaar dat doelbewust anderen uitsluit of zelfs gaat pesten. Maar dat je niet goed in groepjes ligt, wil nog niet zeggen dat je met het hele queen bee gebeuren te maken hebt.

Toelichting

Vroeguh, als alle meiden in een bepaalde trui liepen wilde ik een andere trui, ik wilde ze niet kopiëren . Pas later snapte ik dat dezelfde (soort) truien juist positief bedoeld was en mijn hang maar originaliteit leek alsof ik me afzonderde. Het stond of viel natuurlijk niet met een trui maar ik probeer aan te geven dat ik moeite had om me aan te sluiten, gemeenschappelijkheid te creëren.
Ik begrijp dat de queen bee theorie niet altijd voorkomt maar het had mij wel geholpen om te bedrijven dat je soms beter aansluiting krijgt als je aansluiting zoekt, als je er zelf wat voor doet. Ik was van nature geneigd vooral mijn eigen koers te varen en was dan bedroeft dat er niemand met me mee voer . Maar kwam niet het idee om dan maar in iemand anders bootje te springen. Zoiets
Waarom zou je het niet uitleggen aan een kind? Dat er nou eenmaal sociale dynamiekjes zijn?

Queen bee-gedoe

Ik heb zelf VWO gedaan en dochter zit nu ook op het VWO en zegt dat het bij haar vriendinnengroepje ook niet zo is (en van wat ik ervan gezien heb heb ik er ook niet een queen bee tussen herkend).

Is het iets dat meer voorkomt op de HAVO en het VMBO of is het gewoon toevallig dat wij er beiden niet mee te maken hebben (gehad)? Of het misschien nooit hebben herkend?

Tjee

Geen idee Suze. Mijn ervaring was bovenbouw basisschool. Mijn inzicht kwam in de brugklas (waarna ik naar het vwo ging, maar dat ter info )
Waarom jij en je dochter deze sociale dynamiek niet herkennen weet ik niet, ik ben niet geneigd onderscheid te maken naar opleidingsniveau als het om dit soort dingen gaat.

ligt inderdaad aan de klas

Het zal niet overal zijn dat queen bee gedoe maar er zit natuurlijk niet in elk vriendengroepje zo'n queen, meestal zit er maar één in de klas en het is meer iets voor groep 7 en soms werkt dat door naar de brugklas maar dan moet er wel een stroom kinderen mee gaan naar diezelfde brugklas.

Als de brugklas opnieuw gevormd wordt met veel verschillende kinderen kan er natuurlijk weer een queen op staan maar het is niet in elke klas natuurlijk. Mijn oudste (een jongen) heeft ook nooit op zijn middelbare dit queen bee gedoe meegemaakt maar hij begon in een klas met 2x zoveel jongens als meisjes. Scheelt ook weer.

Ik vermoed wel dat hoe lager het opleidingsniveau is hoe meer je kans krijgt op dat queen bee gedoe.

queen bee

Dat queen bee gedoe komt niet altijd voor hoor. Wat mijzelf betreft...mijn beste vriendin was een queen bee in een groepje waar ik amper mee omging (andere scholen, was mijn buurmeisje). Een échte queen bee.....nou was mijn vriendin geen 'slechte queen bee' het is meer haar looks en uitstraling die het automatisch afdwingen.
Dat heeft ze nog steeds...en ze is nog steeds mijn vriendin. Er zwermen altijd mensen om haar heen die haar ten dienste zijn. Mensen die ze zelf niet opzoekt...het werkt andersom. Ik heb zelden iets met die mensen. Ze moeten mij ook meestal niet want ik ben hun concurent ofzoiets denken ze. En ze komen en gaan uiteindelijk vaak ook.
Alleen als wij met onszelf zijn....is ze de meest onzekere vriendin die ik heb en ben ik de voortrekker. Met z'n tweeën dan (of partners erbij). Dan werkt dat queen bee dus helemaal niet. Of in ieder geval werkt het op mij niet. En juist dáárom ben en blijf ik haar vriendin. Omdat ik de enige ben (volgens haar) die het om haar gaat en niet om 'wat' ze is (status).

Mijn kinderen hebben eigenlijk ook nooit in groepjes vertoeft met queen bee's. Er zijn ook groepjes met vriendinnen waar iedereen gewoon gelijkwaardig is aan elkaar. Ze herkennen het wel van andere groepjes....
Ze herkennen ook het gezoem om mijn vriendin heen...wat ze niet helemaal snappen, want in hun ogen is mijn vriendin te oud om queen bee te zijn en zij zien haar gewoon als een lieve (oude) 'tante' die ze hun leven lang al kennen...En niet iemand om tegen op te kijken.
groeten albana

rotwoord

queenbee.
Het veroordeelt ook het betreffende meisje, terwijl dat niet de enige is die dit soort sociale interacties veroorzaakt.
Bij mijn jongste in de vwo brugklas zat ook z'n meisje waar iedereen voor rende en die iedereen als vriendin wou. Van af de buitenkant gezien leek het vreselijk. Ze zat ook bij dochter op de basisschool en daarom kenden we haar goed. Ze vond het helemaal niet zo leuk, al die geweldige vriendinnen. Maar ze was erg aardig en lief en knap, waardoor ze het middelpunt van de klas was en de queen bee leek.
Aan het eind van het jaar werd ze wat zekerder en durfde ze eindelijk wat van zich af te bijten en gaf ze zichzelf de mogelijkheid conflicten aan te gaan met haar aanbidders. Er bleef toen een klein gezellig meidengroepje over met gelijkwaardige verhoudingen, waar mijn dochter ook bij hoorde.
Haar moeder was ook erg blij, haar dochter had eindelijke de vrijheid bevochten om haar eigen plan te trekken. Het leek een zeker meisje , maar was dat totaal niet.

Blijkbaar heb je twee soorten bijenkoninginnen

Want zoals Mach het beschrijft is niet de bijenkoningin die ik in gedachten heb. Die van Mach is onvrijwillig in die rol gekomen en wil die rol ook helemaal niet. Meestal pakken ze die rol en buiten die volledig uit en terroriseren de hele meidengroep. Daarom ken ik dit fenomeen ook alleen als één in de klas en niet één per vriendengroep. Ik heb het vaak genoeg gezien in dus de groepen 7.

mijn "queen bee"

Ik had vroeger ook wel zo'n soort van Queen Bee vriendin. In het begin had ik het niet eens in de gaten maar op een gegeven moment (ik denk toen ik onbewust meer mijn eigen plan trok, daarvoor was ik onzekerder) 'mocht' ik dingen niet meer van haar. Ik weet nog een voorval: pastelkleurtjes in kleding was toen helemaal in, dus iedereen had wel iets in zo'n kleur. Blijkbaar had zij de week ervoor gezegd, binnenkort gaat een tante voor mij een roze broek maken. En het weekend daarop had mijn moeder voorgesteld om kleding te gaan kopen (kinderbijslag zal wel binnen zijn gekomen want wij deden dat niet zo vaak) en had ik allemaal leuke dingetjes gekocht, veel pastel uiteraard want de winkels lagen er vol mee. Helemaal blij ging ik die maandag naar school in een pastelroze broek...tot 'vriendin' naast me kwam lopen en me toesiste hoe ik het in mijn hoofd háálde een roze broek te kopen...zij had toch gezégd dat haar tante zo'n broek voor haar ging maken?". Ik weet nog dat ik totaal verbaasd was en me van geen kwaad bewust. Ik vond het niet leuk natuurlijk maar bleef die broek gewoon dragen maar er was iets veranderd van mij naar haar. Meer dingen gingen me ineens opvallen, zij wilde overal in het midden lopen/staan/zitten. Langzaamaan ben ik toen maar wat andere vriendinnen erbij gaan zoeken, vriendinnen die niet in ons groepje stonden maar hele andere meisjes die op andere plekken op het schoolplein stonden. Dat werd me overigens niet in dank afgenomen, maar ik deed het gewoon en ik had gelukkig een paar vriendinnen waarmee ik erover kon praten en me verbazen over wat ze zei achter mijn rug.
Verder thuis trouwens was ik ook veel een einzelgänger, had naast die ene vriendin (die in het begin écht wel een leuke vriendin was) nog één andere vriendin, waar ik soms mee afsprak en verder niet. Vermaakte me ook prima in mijn eentje. Was toch ook wel serieus met mijn schoolwerk bezig of met onze hond. En dan die ene andere vriendin die overbleef toen de vriendin van de roze broek steeds vervelender begon te doen. Met groepjes heb ik het nooit gehad op de middelbare school, altijd 1 op 1. Samen spelletjes doen (monopoly) of winkeltjes kijken in het winkelcentrum, of make-up monstertjes vragen (was toen "in") of een carnavalsoutfit verzinnen en maken, samen huiswerk maken, of elkaars kamer veranderen.
Verder ken ik het queen bee femoneen ook niet, ook niet uit de klassen van mijn kinderen.

Dochter hier

Heeft eerder het omgekeerd. Sinds de overgang naar de middelbare school teveel vriendinnen. Zowel binnen haar klas als buiten de klas en dat botst dan ook weer met elkaar. Die meiden maken het elkaar vaak zoooo moeilijk! Wat ik wel herken is dat ook zij het met groepjes lastiger vindt. Dan gaan die andere meiden naar elkaar trekken en valt zij erbuiten. Om die reden nodigt ze meestal 1 vriendin tegelijk uit. Dat gaat dan prima, tot op zekere hoogte, want als er dan via de sociale media weer een andere meid contact opneemt die deze vriendin niet mag, is het weer raak. Mede door de sociale media (ik wilde heel toepasselijk schrijven: meidia) ligt het sluiten van vriendschappen nog ingewikkelder volgens mij. Wij praten hier thuis veel over. Wat doe je wel en niet via sociale media etc.
Dochter hier is ook heel op eerlijk zijn. Vind ik een goede eigenschap, maar ze kan weleens te eerlijk zijn en daardoor weer kwetsend.
Lastig hoor, voor die meiden, ze moeten nog zoveel leren.