Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
24-02-2010 om 13:38
Er lijkt steeds wat bij te komen. Ik ben er achter gekomen dat mijn dochter (14) geld van me gestolen heeft (50-100 euro). Heb haar hier meteen mee geconfronteerd en haar reactie was zo koel dat dit haar alleen maar meer verdacht maakte. Ze lijkt op dat moment zo gewetenloos te reageren/te zijn. Ik was natuurlijk piswoest en achteraf gezien maak ik daar vaak meer mee kapot dan dat het wat oplevert. Ze moet vanavond voor het eerst mee naar de therapeut en nu is het maar de vraag of me dat gaat lukken. Achteraf denk ik dat ik deze informatie even op had moeten sparen maar het lukt me niet om in mijn boosheid, verdriet en teleurstelling dan mijn mond te houden. Wat baal ik hiervan en wat ben ik bang voor de toekomst.
Eva
24-02-2010 om 16:32
Herken het
Mijn dochter 14 heeft dat ook wel eens gedaan. Toen werd ik ook erg boos. Dat is ook wel logisch, want je bent teleurgesteld en je voelt je machteloos en wat jij al schrijft, bang voor de toekomst. Mijn vriend heeft dat heel erg dat hij bang is wat voor toekomst zij zal krijgen, maar dat zet ik nu van mij af.
Ik bekijk dat soort dingen in het heden, als het nu maar goed met haar gaat en als ik nu maar tot haar door dring. Boos worden probeer ik niet meer te doen, maar als ze binnen komt, nadat ze weer eens veel te laat naar huis komt, praat ik heel rustig met haar en zeg ook heel rustig dat ik wel teleurgesteld bent dat zij toch weer te laat is.
Ook dat wij haar tijden in de toekomst wat wilden veranderen zodat zij wat later mag komen, maar dat kan pas als ons vertrouwen wint en bewijst dat zij zich aan de afgesproken tijd houdt.
Geld stelen, tja dan blijf ik ook heel rustig, nu tenminste wel, zeg dat zij dat tergu moet verdienen en dat ik ook nog een straf ga verzinnen. Dan heb ik de tijd om er rustig over na te denken en is zij niet gelijk boos, zodat zij bijv. wel mee gaat naar psycholoog. Als ik dan later een gunstig moment met haar vind, zeg ik dat zij bijv. 2 dagen niet achter de pc mag.
Geld tel ik altijd en ik laat nooit veel in mijn handtas zitten.
IK heb bijv. net €25,- aan de ouders van een vriendin van haar terug moeten betalen, omdat zij dat van haar geleend had. Maar zij heeft al haar zakgeld voor de komende maand al weer op en nu moet zij klusjes doen, anders krijgt zij alsnog straf.Ik heb wel gemerkt dat rustig blijven op langere termijn beter werkt, want wordt jezelf boos en schreeuw je, doen hun het ook.
25-02-2010 om 09:55
Blijkbaar is er meer aan de hand
dus ik wil het niet vergoelijken. Maar nu stelen wil niet zeggen dat het zo blijft.
Mijn zoon (toen tien!) heeft ook wel eens geld uit mijn portemonnee gestolen. Het duurde nog even voordat ik doorhad dat hij het was. Daarna stevige gesprekken gehad, wij hebben hem een poos laten merken dat we hem niet vertrouwden, hij mocht bv. niet meer alleen thuis blijven, moest altijd mee boodschappen doen of zo. Hij heeft het vertrouwen weer terug gewonnen, en nu is het echt over. En ik heb er ook van geleerd, hou idd mijn tas in de gaten en niet meer teveel geld op zak waar een ander erbij kan.
Stiefdochter was een echt probleemkind en heeft ook gestolen, zelfs uit de spaarpotten van de andere kinderen. Machteloos voelde ik me. Uiteindelijk is ze nu (21) een hele leuke, en goudeerlijke! meid geworden.
Bekentenis: ik zelf heb vroeger ook wel geld van mijn moeder gestolen, best veel zelfs... Toen het uitkwam nooit meer gedaan. Ik ben verder niet het slechte pad op gegaan. Er is dus nog hoop...
25-02-2010 om 19:23
Puberteit
Tja dat hoort soms bij de pubertijd, dat ze alles doen wat juist niet mag en als ze er eenmaal overheen zijn, gaat het vaak stukken beter. Ik deed ook veel foute dingen en toen ik eenmaal volwassen was viel dat ook reuze mee.
Ik zal dan ook blij zijn als die van mij 18 is en hopelijk rustiger en verstandiger is. Wij kunnen haar dan nog wel adviezen geven maar uiteindelijk beslist zij zelf wat zij wel of niet doet.