grenzen stoeien
Mijn zoon is een enorme knuffelkont. Dit is altijd al zo geweest; hij heeft het heel erg nodig om fysiek contact te hebben en zoekt dat veel op, vooral bij mij. Ook stoeide hij altijd graag. Daar ben ik, nu hij 15 is, terughoudender in geworden. Hij wordt mij te sterk en weet vaak niet van ophouden. Hij vindt het erg jammer dat ik, nu hij zo groot is, niet meer met hem wil stoeien.
Maar knuffelen vind ik prima. Alleen, de laatstste tijd als hij komt knuffelen heeft hij soms de neiging om tot stoeien over te gaan. Zonder dat ik het wil. Wat ik dan doe is meestal mij dusdanig slap houden, dat het niet tot stoeien komt, maar hij gaat dan soms door tot hij me zeer doet. Ik probeer hem op zo'n moment ook met kracht in mijn stem te sommeren ermee te stoppen, maar daar luistert hij vaak niet meer naar. (vooral als man uit de buurt is.
Hij voelt de macht van zijn kracht en geniet daarvan vermoed ik. Het is natuurlijk ook erg grappig als je je moeder, (die jou al die jaren de baas is geweest lichamelijk ineens echt aankan.) . Hij is sowieso moeilijk te stoppen in bepaald gedrag als hij eenmaal aan de gang is. (en heeft ook ADHD)
Tot overmaat van ramp moet ik soms lachen als hij me in de houtgreep houdt en dan is het eind helemaal zoek. Gelukkig lukt het me steeds beter om dat dan niet te doen. Ik heb hem wel eens uitgelegd dat het ook een soort spanning is, dat ik dan lach en dat hij tochgewoon moet luisteren als ik zeg dat hij moet stoppen.
Nu heb ik hem echt straf gegeven, na zo'n voorval en misschien dat dat al helpt.
Maar ik merk dat ik huiverig wordt om met hem te knuffelen en dat vind ik nou eigenlijk ook weer vervelend.
als vaste regel
alleen met vader stoeien?
mijn jongste, die wel een aantal jaartjes jonger is, is ook zo'n kind. Nu stoei ik nog met hem maar ik weet zeker dat er een tijd komt dat ik hem niet aankan. Tijdens het stoeien heeft hij moeite met de grenzen en gaat vaak in zijn enthousiasme erg ver. Ik kan hem nu qua kracht nog net hebben. dus zodra dat niet meer zo is is de vaste regel. mama knuffelen en papa stoeien.
Herkenbaar
Oh dat herken ik wel, ik ben regelmatig een soort lappenpop bij zoon die het werkelijk geweldig vind om zijn moeder te plagen, duwen, met kussens te slaan. Alleen als ik ECHT wil dat hij stopt, dan stopt hij wel. Ik moet ook altijd erg lachen, waardoor ik al helemaal geen partij meer ben voor hem (want slap van het lachen) maar (ik ben opgegroeid met twee oudere broers) ik heb altijd nog een paar geniepige trucjes achter de hand om hem te laten stoppen als het me echt teveel wordt, en dat weet hij 
Ben zelf niet zo stoeierig..
Mijn zoon (19) doet aan krachttraining en zit sinds kort op MMA (combinatie conditietraining, boksen en worstelen). Hij stoeit soms met zijn zusje (17) en weet nog net maat te houden. Het blijft alleen maar bij kietelen, klapjes geven en verbaal elkaar plagen. Hij kent zijn grenzen.
Ik hou alleen maar van knuffelen en daar bedoel ik ook echt knuffelen! Elkaar lekker omhelzen en kusjes geven, dat vind ik fijn. Ik ben zelf niet zo stoeierig.
Echt stoeien (krachtmeting of competitie) doet hij veel met zijn vrienden. Daar kan hij zich uitleven! Hij slaapt op zolder en tijdens het playstationen lijkt het alsof het plafond naar beneden dondert. Dan weet ik dat ze aan het stoeien zijn. Maar met zijn moeder stoeien? No way!
Polletje, ik zou het knuffelen verbieden als het overgaat in stoeien en laten zien dat hij dit als machtspelletje gebruikt door zijn kracht en grepen te gebruiken. Hij moet luisteren. Knuffelen is wat anders dan stoeien. Bij MMA of judo moet men toch ook luisteren als de tegenstander aftikt?
Lachen
Als je lacht neemt hij je niet serieus en dan gaat hij door. Is het anders een idee dat je aftikt als dit teveel wordt?
hmm
Volgens mij wil hij helemaal niet knuffelen, hij wil verder gaan naar het stoeien. Ik zou dus stoppen met dat knuffelen (hoe knuffel je eigenlijk met een 15jarige vraag ik me af).
Knuffelen
Nee, mijn zoon van 15 jaar wil ook niet meer knuffelen hoor. Ik kan soms zo'n 'hug' krijgen, waarbij hij het ook leuk vindt zijn moedertje op te tillen. En verder mag ik hem even over zijn haar aaien (maar dat is niet leuk met al die gel erin) of even een aai over zijn rug, dan vindt hij het wel weer genoeg. (terwijl het vroeger een enorme knuffelkont was, kon uren bij me op schoot zitten tv kijken of boekje lezen)
We kijken nu wel graag samen politieseries waarbij hij dan wel met zijn benen onder het zelfde plaid wat op de bank ligt wil zitten. Ook wel gezellig zo saampjes naast elkaar.
dalarna...
Hoe knuffel je met een 15 jarige?
Armen wijd, lijf tegen elkaar aan, armen dicht, kusje dérbij, aaien over elkaars rug....
Echt niet zo moeilijk , hoor!☺
op judo doen
Polletje, weet niet zeker of dit al geopperd is: maar is het een idee om hem op judo te doen? Wel goed voor hem om te leren grenzen te respecteren en zelf grenzen aan te geven, daarbij leuk voor kinderen die van stoeien houden. En dan hoef jij dat niet met hem te doen 
En anders heeft hij een vader waarmee hij nog kan stoeien? Prima dat hij die behoefte heeft, maar dat grenzen respecteren is wel een dingetje denk ik. Kan hij beter nu leren dat hij nog een kop groter is
Mijn kinderen zijn een stuk jonger, maar als mijn grenzen niet geaccepteerd worden zou ik er ook gauw genoeg van hebben en ook als ze een of twee koppen groter zijn. Knuffelen is natuurlijk geen probleem.
Geen stoeien, alleen knuffelen
"Hoe knuffel je met een 15 jarige?
Armen wijd, lijf tegen elkaar aan, armen dicht, kusje dérbij, aaien over elkaars rug....
Echt niet zo moeilijk , hoor!☺"
En voordat hij jou in een houdgreep op de grond wil leggen moet je ermee stoppen. Daar kan hij zijn vader of vrienden voor gebruiken. Moeders is alleen om te knuffelen.
Hem inschrijven voor judo of kickboksen is geen slecht idee. Kan hij zich daar uitleven.
aha
Knuffelen... ok, ik dacht aan wat langdurigs maar net wat Monique zegt: afkappen die handel zo gauw hij verder gaat dan dit. Inderdaad: 'echt niet zo moeilijk hoor'. Vertel hem ook dat je niet wilt knuffelen als hij verder gaat.
Nogmaals: ik denk dat hij dit knuffelen vooral doet omdat hij hoopt te kunnen gaan stoeien en als het dat is zou ik dus niet meer knuffelen.
dalarna....
is het voor jou zo moeilijk te geloven dat een jongen van 15 veel behoefte kan hebben aan knuffelen?
Het gaat heel duidelijk niet alleen om stoeien; 98% van de keren dat hij knuffelt met mij, gaat dat goed. En soms probeert hij door te gaan in stoeien. Dussssssssssss
tja
'Alleen, de laatstste tijd als hij komt knuffelen heeft hij soms de neiging om tot stoeien over te gaan.'
Dat je een heel draadje opent voor een probleem wat maar 1 op de vijftig keer zich voordoet snap ik dan niet maar ik heb een ander beeld bij 'soms de neiging hebben tot'.
Dusssssssssss?
Oja
Verder denk ik bij knuffelen aan andere dingen dan jij. Knuffelen zie ik als iets langdurigs, wat jij doet is gewoon wat je, als je dat met meer mensen zou doen, een grouphug zou noemen. Ik noem dat geen knuffelen dus daarom dacht ik aan andere dingen aan het begin.
Goh
Ik ben geen Dalarna maar ik ben ook wel verbaasd dat er pubers zijn die zich nog graag laten knuffelen. Mijn oudste duikt meestal weg als ik haar wil zoenen, en als ik haar wel eens vastpak zegt ze: 'Eh ja, waarom doe je dit?'. Alleen voor het slapen gaan wil ze nog een zoen hebben, mits op haar voorhoofd.
Stoeien vindt ze dan wel weer leuk. Dat doe ik maar heel af en toe want ik word er altijd vreselijk moe van. Ik moet echt moeite doen om het nog van haar te 'winnen'.
hier
'ik ben ook wel verbaasd dat er pubers zijn die zich nog graag laten knuffelen'
Echt? Grappig joh. Hier zijn de pubers juist dol op knuffelen. Voor de meiden is dat veel makkelijker. Die gaan op de bank lekker tegen mij aan liggen. Of geven een knuffel als ik sta of zo.
Maar puberzoon vindt het moeilijker om zijn knuffelbehoefte om te zetten in daden. Het wordt dan vaak een duwtje, een high five, of wat dan ook. Maar soms heeft hij echt behoefte om even vastgepakt te worden. Nu hij de eerste onwennigheid van de puberteit wat te boven komt, dan lukt het soms om 'gewoon' een knuffel te geven.
Als hij te wild doet, zeg ik iets als: 'Hey grote gast, doe je zuinig met je moedertje, je hebt er maar eentje!'
Mijn schoonouders zijn trouwens ook echte knuffelaars. Mijn man, geeft zijn vader altijd een hand, en dan een soort van 'mannenknuffel' (zo heel stoer met schouderkloppen en zo) Mijn ouders zijn helemaal niet knuffelig. Ik heb dat als kind best wel gemist. Ik had een tante, die me echt beet kon pakken en in mijn ogen kon kijken en dan met aandacht kon zeggen: 'En lieverd, hoe is het met jou?' Dat vond ik heerlijk.
Vroeger en nu, een hemelsbreed verschil
Mijn dochter en haar vriend stoeien graag, maar als de vloer haast naar beneden komt gaat er toch wel een "yell" naar boven.
Dochter zit ook graag lekker samen onder een dekentje op de bank filmpje te kijken.
Zoon (13) groter en veel sterker dan mij, is een echte knuffelaar. Soms zo aanhoudend dat ik me echt los moet maken uit zijn omhelzing.
Hij bedoelt het heel goed, 't is een lieverd. Hij moet nog wat begrenzing leren hierin.
Ik ben totaal zonder enige knuffel mijn jeugd doorgekomen, dat was toen in het geheel niet aan de orde in de jaren 50-60.
Je zorgde ervoor dat je kinderen te eten hadden, dat ze schoon waren, geen kapotte kleding aanhadden, op tijd op school waren en beleefd waren. Verder waren er geen opvoedtaken.
Stop!
Ik geef trainingen in het omgaan met agressie. Wij hebben onze kinderen van kleins af aan hetzelfde geleerd als wat ik in de trainingen ook als regel hanteer: als je STOP zegt moet de ander onmiddellijk loslaten. Hoe dan ook. Ook al lach je erbij. Lachen kan soms een onwillekeurige reactie zijn en zegt niet altijd wat over of je het nog leuk vindt.
Die regel is wat ons betreft echt heilig.
Mijn jongste dochter is een knuffelkont maar wil ook graag en vaak stoeien. De oudste wilde toen ze die leeftijd had vooral graag gekieteld worden. Kennelijk is er een behoefte aan iets meer dan waar knuffelen aan kan voldoen.
