Heimwee-achtige klachten op school
Onze zoon van 16 heeft wel eens wat heimwee klachten gehad bij het logeren bij vriendjes, maar de laatste jaren gaat dit vrij goed.
Twee weken geleden is hij op kennismakingsweek geweest voor zijn nieuwe school en daar had hij ernstige heimwee klachten. Overdag erge hoofdpijn omdat hij erg opzag tegen de avond en uiteindelijk hebben we hem 's avonds thuis laten slapen.
Het probleem dat hij nu heeft is dat hij ok op school hetzelfde gevoel heeft als de heimwee; ik heb hem gevraagd zijn gevoel te omschrijven: erg zenuwachtig gevoel, bang dat hij moet huilen.
Het vreemde is dat hij dit nooit gehad heeft, ook niet toen hij vier jaar geleden naar de MAVO ging (hij gaat nu naar het MBO). De school waar hij op zit is een redelijk kleine schoo, hij zit niet op een mega ROC met duizenden leerlingen.
We hebben met Maxim en de school afgesproken dat hij alleen naar de theorielessen gaat en dat is dagelijks een uur of vier. Vanavond (zondag) maakt hij zich alweer zorgen over morgen en ziet hij er tegenop. Het lijkt of hij in een soort negatieve spiraal zit die we moeten doorbreken maar hoe... Dat weten we niet. Hij vind de school erg leuk (althans, hij denkt dat de school erg leuk gaat zijn, vooralsnog heeft hij nog maar een tweetal halve dagen meegemaakt). Laat ik het zo zeggen: hij heeft erg erg veel zin in. Hij baalt ervan dat dit hem "overkomt" en snapt het zelf ook niet.
Later deze week hebben we een afspraak bij een psycholoog.
heeft iemand dit meegemaakt?
Is het geen kwestie
Is het geen kwestie van dat hij die kennismakingsavond gewoon door de zure appel had moeten bijten?
Een hele nieuwe school...tja, wie staat daar als onzekere puber wél bij te trappelen? Meestal is het na 1 of 2 daagjes al wat minder. Jongste is ook naar een nieuwe school en die sliep ook niet helemaal 'lekker' de avond ervoor en vertrok zuchtend. Haar (oude school)vriendin is huilend gebracht door haar ouders.
En w.s. ook een heleboel brugklassers hebben er tegenop gezien. Maar het is ook een kwestie van 'even doorbijten'. Als je dat niet doet en eraan toegeeft (zoals jullie gedaan hebben) is het ook een soort bevestiging van je gevoel. Het is éng en je ouders vinden dat ook. Het lijkt me eerder een stimulans om het nóg enger te gaan vinden, morgen en overmorgen. Het lijkt me ook een lastig begin zo....Met halve dagen. Ben je meteen al 'bijzonder' en anders dan de rest.
Maar goed misschien zijn er dingen die je niet vermeld en die wel meespelen? Andere problemen? En hoe uitten die heimweeachtige gevoelens zich? Is hij helemaal overstuur? Of hoe?
groeten albana
Misschien
Kun je forumbeheer vragen om zijn voornaam even te verwijderen uit je post, als het zijn echte naam is?
Hans
Ik heb hier ook een bericht gepost een paar dagen geleden ('hoe negatief gevoel doorbreken') over onze dochter. Zeer veel herkenning. Kijk eens in de postings van een paar dagen geleden. Ik geloof niet zozeer in een psycholoog, zeker omdat je zoon er nooit eerder last van had. Wel is er een verband met heimwee tijdens logeren. Dat is een gevoel, wat blijkbaar nu weer opgewekt wordt.
Gr. Bibi
Goed punt
goed punt, zal ik doen
Newbie
Ik bedoelde dat als reactie op Vertigo, om zijn naam weg te halen.
