Help! Graag advies uithuisplaatsing jongen van 17!
Beste allemaal,
Ik ben dan wel geen ouder maar ik heb een broertje van 17 jaar oud. We hebben altijd problemen gehad in onze familie. (moeder labiel, vader trekt overal zijn handen vanaf) Ik ben vanaf mijn 14e uit huis geplaatst en ook een aantal kilometers verderop. Ik ben inmiddels 22 jaar en alles gaat nu goed.
Nooit begrepen waarom mijn broertje altijd buiten beeld werd gehouden want hij had het ook niet goed. Enige verschil was dat ik mij ging verzetten en hij nog te jong was (leeftijd en leer achterstand)
Nu is hij dan eindelijk ook uit huis geplaatst en woont nu in een crisisopvang. Omdat hij al 17 is was het de bedoeling om hierna om kamer-training te gaan. Ik dacht: eindelijk. Nu kan het alleen maar beter gaan. Helaas is mijn broertje extreem aan het puberen op het moment en komt hij hiervoor niet meer in aanmerking. Maar nu: drie maanden zijn bijna voorbij (maximale tijd crisisopvang) en ze schoppen hem er dan gewoon uit! Hij kan niet terug bij onze ouders wonen en ik woon helaas ook in ergens dus ik kan hem niet opvangen!
Er zijn toch verschillende projecten en huizen voor dit soort jongens!? Waarom laat jeugdzorg het hier dan bij? Zij zien toch ook wel dat dit niet zo langer door kan gaan maar hij kan moeilijk op straat gaan wonen!
Ik heb aan hem gevraagd of ik maandag op gesprek kan komen want ik vind dit echt niet kunnen. Ik hoor graag wat jullie mening/blik hierop is.
Voor mijn part wordt hij naar een opvoedingskamp gestuurd om zo structuur en regelmaat aan te leren (dit heeft hij nooit mee gekregen van huis uit. Hij kan niet eens normaal met mes en vork eten)Maar ik heb geen idee wat de mogelijkheden zijn en of die er zijn.
Met vriendelijke groet,
een bezorgde zus.
Wat een trieste situatie!
Hoi. Wat goed van jou dat je je om je broer bekommert!! En dat je in ieder geval een gesprek hebt aangevraagd. Ik ben niet deskundig in situaties als deze, maar ik denk wel dat je zelf door moet zetten, niet opgeven. Ik weet dat er inderdaad opvanghuizen zijn voor jongeren, in de stad waar ik woon zijn er ook een paar. Jeugdzorg zou je toch moeten kunnen adviseren hierin? En heb je wel eens gehoord van de Yes we can clinics? Ik weet niet of het wat is in jullie geval, maar je kunt in ieder geval misschien eens kijken op de website. Heel veel sterkte gewenst!
vrijwillig
De eerste met wie je een gesprek zou moeten voeren is je broer. Hij is aan het 'puberen' maar dat maakt het moeilijk om hem onder te brengen. Bespreek met hem hoe het met school gaat, hij wil toch ook zelfstandig zijn en zijn leven op de rails krijgen? Probeer samen met hem en hopelijk jeugdzorg te zorgen dat hij toch naar begeleid wonen kan gaan. Probeer de zaak te de escaleren, houdt het zo klein mogelijk. En houd het realistisch voor je broer. Opvoedingsgestichten en Yes we can clinics lijkt me geen eerste keus. Ik verwacht niet dat je broer daaraan mee zal willen werken, maar ik kan me vergissen. Je broer heeft onderdag nodig en scholing of werk. Daar zou ik me mee bezig houden en niet teveel erbij halen. En je kunt alleen samen met je broer zaken voor hem doen, niet zonder hem en dat moet je ook niet willen. Het is zijn leven, hij is degene die hier de verstandige keuze moet gaan maken.
kero01
Wat een rotsituatie.
Als er een uithuisplaatsing is is er waarschijnlijk ook een gezinsvoogd, die is nu aan zet. ER zal een andere oplossing moeten komen, hetzij in de vorm van gesloten jeugdzorg, hetzij in de vorm van begeleiding op kamers, of een ander gezin (wat niet waarschijnlijk is).
Dan heb je nog de gemeente die je kunt aanspreken (wat waarschijnlijk niet veel zal opleveren) en de provincie. Op dit moment is de provincie nog verantwoordelijk voor de jeugdzorg, dus ik zou zeker eens napluizen welke gedeputeerde van jouw provincie verantwoordelijk is voor de jeugdzorg.
En dan kun je nog naar de nationale ombudsman toe. Zij kunnen waarschijnlijk niet direct veel doen, maar zij kunnen wellicht jou helpen om uit te zoeken wie nu verantwoordelijk is voor je broer.
In het allerergste scenario wordt je broer nu een van de vele daklozen en soms levert dat voor hem weer een nieuw project op waar hij dan (tijdelijk) in past.
Ga zelf ondertussen zoeken op internet en in de gemeentegids. Je zult er versteld van staan hoeveel projekten er zijn voor jongeren. Maar ook: als je gaat bellen zul je veel 'ja, maar....' tegenkomen en na een dag bellen wellicht zelfs met lege handen staan. Ik noem één project van het Leger des Heils, waar je wellicht eens naar kunt kijken: changes. Misschien is er zoiets in jouw buurt.
Veel sterkte.
Tsjor
Bedankt
Allemaal bedankt voor het reageren. Dit doet mij goed. Ik weet niet meer zo goed wat ik ermee moet doen en kan gaan doen.
Ik was inderdaad al rond aan het neuzen op internet maar ik zal jullie adviezen ook gaan bekijken.
Mijn broertje zit niet meer op school en heeft ook geen werk. Ik gok ook niet dat dit erin gaat zitten voorlopig.. Zo ernstig is zijn situatie nu. Hij heeft overal lak aan, gedraagt zich super stoer terwijl het echt een "watje" is. Het lastige is, is dat hij wel heel erg naar mij toe trekt maar advies opnemen ho maar..
Ik voel me alleen zo verantwoordelijk omdat ik daadwerkelijk de enige ben van de familie die met beide benen op de grond staat en alles goed geregeld heeft. Ik vrees al voor juli, als hij een zorgverzekering moet nemen. Wie gaat dit betalen?! Heftig allemaal..
Iedergeval, nogmaals hartstikke bedankt en ik ga vanavond weer rondneuzen!
Aanvulling
Oh, in juli word hij trouwens 18. Vandaar de zorgverzekering!
Grote zorgen
Beste Kero11, wat je beschrijft zijn echt grote zorgen. Die kunnen volwassenen niet eens aan. Je bent zijn zus, een hele lieve weliswaar, maar niet degene die verantwoordelijk is voor alle rommel die je broer nu (ongewild) maakt. Laad die verantwoordelijkheid dus niet op je. Doe wat jij denkt dat goed is, maar maak jezelf niet verantwoordelijk. Dat zijn anderen, je ouders, jeugdzorg, de instelling en natuurlijk je broer zelf.
Het klinkt heel hard, maar soms moet iemand de bodem van de put raken om ooit weer een keer omhoog te kunnen.
Jij bent op twee momenten belangrijk: nu nog, in je pogingen die put te voorkomen. En later, als hij ooit weer omhoog aan het krabbelen is.
In die tussentijd kun je weinig voor hem doen, helaas. En dat moet je ook niet doen, anders ga je mee de put in en dan ben je er straks niet meer als de sterke zus die hem helpt om weer overeind te komen.
Als er nog een gezinsvoogd is kun je die nu vrij indringend nog gaan benaderen. Wellicht is er een andere plek waar hij wel die kamertraining kan krijgen. Of iets anders. Maar je broer zal ook zelf moeten willen.
Wat betreft die zorgverzekering, ja, dat kan een groot drama worden, zoals het voor veel 18-jarigen is. Hij kan uiteraard geld terugkrijgen van de belastingdienst, maar hij heeft ook geld nodig om het resterende bedrag te betalen. Hij kan een uitkering vragen bij de gemeente, maar die zullen hem naar school of naar werk sturen. Je kunt het allemaal gaan proberen. Maar wees niet teleurgesteld als straks blijkt dat niets gelukt is.
Tsjor
