Hoe is het om als vijftiger ouder te zijn van een puber
Ik heb mijn kinderen nogal laat gekregen, (valreepmoeder zeg maar, laatste kind met 40) en nu vraag ik mij af, hoe is het om als vijftiger moeder/vader te zijn van een puber?
Kun je ze nog wel bijbenen, is het zwaarder bijvoorbeeld? Ik ben benieuwd naar ervaringen van ouders die ook vrij laat hun kinderen hebben gekregen maar dan 15 jaar eerder dan ik.
bedankt viridantia
Het fijne is dan wel weer
dat je door de (naderende) overgang 's nachts toch al but slaapt, dus wakkerworden is niet zo'n punt. Ik heb kinderen van 19 en 15 en nader de 50. Ik heb altijd goed tegen "nachtbraken" gekund, dat scheelt misschien, en voor de rest vinden mijn kinderen mij gewoon een ouwe suffe moeder. Maar dat hoort ook zo.
Tirza
voor en nadelen
ik ben ook bijna 50 en de jongste twee zijn 16 en 12,ik ben heel wat sneller vermoeid dan toen de oudste twee( nu 23) die leeftijd hadden,maar dat komt ook omdat ik ondertussen reuma heb gekregen.het ligt dus niet alleen puur aan mijn leeftijd.Met mijn oudste dochter ging ik nog weleens naar een popconcert,ik zie me dat met jongste niet meer doen,( veel te vermoeiend),daarentegen ben ik nu een stuk relaxter met opvoeden,ik heb de rust en de ervaring dat alles uiteindelijk wel goed komt,en dat maakt opvoeden een stuk simpeler.
Niet mee eens
Ik denk dat de ervaring met pubers opvoeden maakt of je er relaxter mee om kunt gaan,niet zozeer je leeftijd.Mijn eerste puber is 17,en doordat ik zijn puberteit al achter de rug heb,ga ik relaxter om met de puberstreken van zijn broer.Niet zo zeer doordat ik ouder zou zijn,want ik ben 43.
Groetjes,bastet
Bastet
je hebt gelijk,aangezien ik nu (bijna 50)al twee pubers heb groot gebracht,heb ik nu meer rust bij de volgende twee.
maar dat heeft inderdaad niets met mijn leeftijd te maken.
Susanne
Wel heerlijk,vindt je niet?Ik geniet er nu veel meer van dan bij mijn eerste puber,ook deze leeftijd heeft zijn leuke kanten.
Groetjes,bastet
Bastet
absoluut,schoot ik bij de eerste pubers nog wel eens in de stress,daar heb ik nu totaal geen last meer van,het is nu veel meer genieten.( de oudste twee roepen ook nog wel eens: poeh, dat mochten wij op die leeftijd nooit!jullie waren mijn proefkonijnen zeg ik dan
Ook
Ik ben 50tiger en heb zelfs nog een kind op de basisschool. Ik vind het eigenlijk weinig uitmaken. Zoals Bastet en Sus-anne schrijven ben ik ook veel relaxter met de jongste kinderen. Dat heeft echter inderdaad meer met ervaring te maken. Ik heb meer vertrouwen in de kinderen en mijzelf dat het allemaal wel goed komt. Gewoon omdat ik dat ook heb meegemaakt bij de oudste kinderen. Bovendien heb ik nu een beter idee van hoe de puberteit verloopt en ben dus relaxter.
Leeftijd maakt volgens mij weinig uit. Ik kan lichamelijk wel iets minder maar dat komt niet door mijn leeftijd maar door een ongeluk van jaren terug. Alleen is dat bij pubers sowieso al minder belangrijk dan bij peuters.
Maylise
Verduidelijking
Met minder belangrijk bedoel ik dat fysieke kracht vooral bij peuters erg belangrijk is. Je moet ze tenslotte steeds optillen en er achteraan rennen als ze weglopen. Bij pubers is dat helemaal niet meer belangrijk. Ik heb ook niet de behoefte om ze constant bij te houden. Zij vliegen van hot naar her en ik ben het rustpunt waar ze even op adem kunnen komen 
Maylise
Hmmm
Misschien ligt dat voor mannen en zonen dan toch anders? Echtgenoot is bijna 50 en onze jongste zoon is 9 dan één van 12 en 13. Je merkt aan de jongens dat ze echt fysiek contact zoeken. Alledrie eigenlijk wel. Echtgenoot spart ook bijna dagelijks wel even met ze, en hij wint (nog), dankzij jarenlang allerlei vechtsporten beoefenen. Echtgenoot is sowieso van de sportieve soort. Een vriend van ons is even oud met een zoon van 14. Maar dat ligt toch anders. Vriend is altijd ouwelijk geweest en je merkt aan de zoon dat als hij hier is, altijd even moet stoeien met echtgenoot.
Silone
Ik denk dat dat van heel veel dingen afhangt.Meer van je eigen instelling ook?Ik spar overigens ook met mijn zonen,topfit ben ik zeker niet.
Mijn man heeft helaas gewrichtsklachten,maar ook hij stoeit met onze kinderen.Dan maar even meer last!
Gretjes,Bastet
Tuurlijk
Je hebt gelijk, Bastet. 't Stond er nogal generaliserend. Karakter heeft natuurlijk meer te maken met de omgang met je kinderen dan de fysieke (on)mogelijkheden.
Silone
ja,ik denk het wel,ik ken een vrouw met fybromyalgie,haar dochtertje mag haar niet knuffelen,want dat doet zeer....ik zou de pijn voor lief nemen,een kind heeft knuffels nodig!
Bastet
Bastet
Nou Bastet dat is wel makkelijk gezegd joh. Ik weet niets van fybromyalgie maar ik ken iemand met neuropatische pijn die vergaat bij de minste aanraking echt van de pijn. Zware pijstillers helpen niet. Een normale knuffel is gewoon onmogelijk dat staat voor hem gelijk aan martelen, die pijn kan hij niet voor lief nemen, echt niet. De partner of grootouders kunnen misschien meer knuffels geven en de "pijnpatient" kan misschien meer aandacht/klets/voorlees/ik hou van jou zo en zo en zooooooooooo veel geven. (Wel OT want dit heeft niets met leeftijd te maken.)
Nee
Ik denk heus na voor ik iets schrijf.Neuropathie is iets heel,heel anders.Waarmee ik fibromyalgie niet wegzet als iets miniems,begrijp me niet verkeerd.Mijn man heeft gewrichtsklachten en soms veel pijn.
Groetjes,Bastet
Jullie zijn dan toch nog vrij jong,
als ik 50 ben is mijn jongste 10. Dus ik zal tov de kinderen ouder zijn dan jullie nu. Ik ben nu soms als stram, maar dat is misschien nog van de zwangerschap hihi
Maar bedankt voor de tips!
Komt het trouwens ooit goed met groente eten?
Viridantie
Even oud
Als mijn jongste 10 is ben ik ook 50. Heb daar eerlijk gezegd nooit tegenop gezien, we hadden dat ook vantevoren wel uitgerekend . Tja en er zal tegen die tijd vast wel minder kunnen dan toen ik 30 was, maar dat zien we dan wel weer. Kan me er nu nog niet druk over maken, er kan wel zoveel gebeuren in die tijd, ook met ouders die veel jonger zijn...
Ook
Mijn jongste is 10 en ook ik heb al een 5 in mijn leeftijd. Mijn man heeft ook al een 5 in zijn leeftijd en aan hem merk ik helemaal niet dat hij lichamelijk minder kan. Hij stoeit nog met de jongste zoon op dezelfde manier als vroeger. Zelf kan ik door een ongeluk nu minder dan een paar jaar terug maar dat heeft weinig met leeftijd te maken. Ik kan wel minder goed tegen gebroken nachten maar gelukkig heb je die ook nauwelijks meer met oudere kinderen.
Maylise
Leuke vraag
Dit vraag ik mij ook wel eens af. Ik maak me er wel eens zorgen over, hoe gaat het wanneer mijn kinderen 11 en 15 zijn, want dan ben ik al 55. 'Oma' met haar jongste op de basischool, ik hoop niet dat ik me zo voel maar het klinkt zo oud!
Overigens zie ik er niet oud uit, zeker 10 jaar jonger, maar ik bèn wel ouder dan de gemiddelde moeder. En ik ben ook sneller moe dan vroeger.(echt) Ik merk dat mijn vriendinnen nu kinderen hebben die al bijna de deur uit gaan.
Ze krijgen meer hun eigen leven terug terwijl ik dat pas krijg als ik 65 ben ofzo, help.
Het klinkt zwaarder dan het is, zo erg heb ik het niet maar even lekker een weekendje samen weg ofzo nee dat zit er gewoon nog niet in voor ons.
Ik ben trouwens wel een ravotmoeder en je blijft wel jong met jonge kinderen zei mijn vader altijd. ( 60 toen zijn jongste 10 was )
Gaat wel
Ik ben een moeder van 47 met drie kinderen,waarvan de jongste 13.Zij kwam ook een tijdje later.Bij de andere twee was ik vooraan in de 20,dus een jonge moeder toch wel op die moment.Ik heb zeker geen spijt van onze dochter die later kwam,want het geeft mij een gevoel van jong zijn.Willen of niet,je moet immers mee met de tijd en het reilen en zeilen van een puber.Maar,dat valt best mee hoor.Ik heb zelfs het gevoel dat het makkelijk gaat nu dan bij de eerste twee.Je hebt immers al wat ervaring achter de rug en ik weet nu dingen beter in te schatten.
