Huisarrest - hoe lang ?
Hallo,
ik heb een vraag en zou graag jullie mening horen. Mijn zoon van 16 wilde gisteren gaan "chillen" met vrienden. Omdat vandaag de school weer begon, heb ik gezegd dat hij om 22.00 uur thuis moest zijn. Hij vond dat onredelijk omdat hij nog niet echt les heeft, hij hoefde alleen een mentorles te volgen. Ik heb hem verteld dat de vakantie afgelopen was, dat het zondag was (dan mag hij in de schooltijd niet chillen van ons) en dat hij wel mocht gaan, maar dan tot 22.00 uur.
Lang verhaal kort: hij is gegaan, gaf zelf aan dat de afspraak was om 22.00uur thuis te zijn, maar was er om 23.30 nog niet. Ik heb hem gebeld en hij vertelde doodleuk dat het zo gezellig was en hij niet inzag waarom te komen. Na mijn reactie was hij binnen 10 minuten thuis (ik deed of ik sliep om geen nachtelijlke discussie te hebben en om mezelf de tijd te geven na te denken).
Ik heb bedacht dat hij een maand huisarrest krijgt (hele maand september waarin hij allemaal uitjes gepland heeft) en dat zijn zakgeld wordt uitbetaald als hij zich daaraan houdt.
Vinden jullie dat redelijk ? Of te lang ?
Ik hoor het heel graag !
Tja de puberteit is juist de periode van zich
Afzetten tegen ouders. Dat hoort erbij. Lees ik nu dat je DRIE WEKEN huisarrest hebt opgelegd, vlak voor de vakantie?
Ik proef hier eerder een machtsstrijd. Jij voelt je door zoon te kakken gezet, kan dat niet hebben en pakt hem terug.
Loontje
Ik had niet uit je verhaal gehaald dat je zoon een feest had gehad, de avond ervoor. Wat was precies jullie gedachte bij de verwachting dat hij half 10 klaar moest staan na zo'n feest? Bij nacht een man, bij dag een man? Hoe lang wisten jullie van het feest en had het uitje niet op een andere dag gekund? Samengevat: aan het gedrag van je zoon valt veel te verbeteren, maar het kan voor jullie ook handig zijn om na te denken over of keuzes verstandig zijn.
super jullie reacties
Wilgenkopje, dat ga ik de volgende keer doen maar dan wel bij vooraankondiging. Dus dat hij vooraf weet dat ik hem kom halen als hij niet op tijd in huis is.
Kaaskopje, het liegen is niet over cijfers of schoolse prestaties want die zijn prima. Hij gaat in de pauze van het schoolplein en komt dan te laat in de les met anderen. Tussen de lessen door treuzelen maar hij kan er dan niets aan doen want het lag aan de docent (die hem niet mag, zegt hij) of aan iemand die de tas kwijt was die hij heeft helpen zoeken. Het is eigenlijk niet eens echt liegen maar er steeds een draai aangeven zonder naar zichzelf te kijken. Heel anders naar de situatie kijken. Van geen kwaad bewust zijn. Het is de tweede keer in een jaar tijd dat ik op deze wijze een consequentie hang aan zijn gedrag. Normaal ben ik volgens mijn dochter van 19 veel te mild voor hem.
Loontje
Tot hem doordringen lukt volgens mij alleen als je hem serieus neemt. Ik maak met mijn kinderen meestal gezamenlijk afspraken, en was in jouw geval waarschijnlijk zonder kind het dagje uit gaan doen (na diverse keren bellen, inspreken). Een van mijn kinderen krijgt regelmatig koud eten. Dat staat dan om 18.00 uur klaar, en als je er niet bent houd ik het wel vijf minuten warm maar geen half uur. Jammer dan,
Verder straf ik niet. Met drie weken huisarrest heb je bovendien grotendeels jezelf. Zit je drie weken met dat jong opgescheept dat zich ook niet echt op zijn gezelligst gedraagt. Dat doe ik mezelf niet aan.
Loontje
Hier speelt natuurlijk meer. Je geeft ook aan dat hij op school een grote mond heeft, heel vaak te laat komt, dat hij scheldend op de fiets vertrekt. Het is dus niet alleen die ene keer van dat feestje.
Dit gedrag zou hier geen huisarrest betekenen, maar de teugels zouden flink aangetrokken worden.
Hij zou bijv. in eerste instantie niet blijven slapen bij dat feestje. Je snapte wel dat hij dat graag wilde en hebt toch toestemming gegeven, ondanks het feit dat je weet dat hij zich (momenteel, het is een puber hè) slecht aan afspraken houdt. No way dat hij van mij had mogen blijven slapen. En bevalt dat niet, dan maar helemaal geen feestje. Hij stelt zijn plannen boven die van jou en dat los je niet op door straffen uit te delen waar het hele gezin de dupe van is, maar door vooruit te denken.
3 weken met een puber die niet te pruimen is, ik moet er niet aan denken. Dan maar een puber die een paar uur boos is, omdat hij niet mag blijven slapen.
En verder zou ik, als de gemoederen wat bedaard zijn, proberen met hem in gesprek te gaan. Zonder oordeel, gewoon vragen en luisteren.
Mirreke en kaaskopje
Mirreke, Nou, te kakken gezet is niet het juiste woord. Machtsstrijd nu je het zo schrijft onbewust misschien wel. Ga ik over nadenken.
Kaaskopje. We hebben de hele week over het dagje uit gehad die notabene een idee was van deze zoon. Hij zou eerst niet blijven slapen en gewoon in huis komen die avond. Na overleg mocht hij er dan wel blijven slapen maar dan wel om 10.30 uur in huis zijn waarna wij meteen door zouden rijden. Het blijven slapen kwam de avond ervoor ter sprake. Had hem beter achteraf niet kunnen laten blijven slapen.
en weer ff reactie van mij
Ja dat schelden was vanochtend. Natuurlijk omdat hij vanmiddag niet weg mag. Waar ik mij dan afvraag hoe hij dit uberhaupt al vroeg terwijl huisarrest net begonnen is en hij dagen terug kan verdienen bij goed gedrag werd hij teleurgesteld dat hij niet mocht. Dus 2 totaal verschillende frequenties.
Gisteren was dus dag 1 en was best gezellig hoor, hihi. Geen toestanden, hij heeft zelfs de vaatwasser uitgepakt en vroeg er meteen bij of hij nu dan een dag minder huisarrest heeft. Dan is een leuk gesprekje het gevolg. Hij doet zijn best wel om het goed te maken met daden. Maar dan zijn zijn woorden die het voor hemzelf weer "kapot" maken met de vraag of hij vanmiddag naar de stad mag (alsof er niets is voorgevallen) en op mijn nee dat hij dan boos en teleurgesteld met gescheld naar school gaat. Dat vind ik niet kunnen hoor
Wilgenroosje
Ik denk inderdaad de teugels strakker aan te spannen en meende er goed aan te doen huisarrest op te leggen met terugverdien dagen bij goed gedrag.
Maar ik begrijp echt niet dat wanneer een kind dit weet hij/zij dan na 1 dag de fout ingaat. Ik zou juist dan juist goed mijn best doen?
Loontje
Het is natuurlijk wel een puber, die kijkt hoe ver hij kan gaan. Misschien dacht hij: "nee heb ik, ja kan ik krijgen". Hoewel we allemaal puber zijn geweest, is het soms moeilijk om de gedachten en beweegredenen van onze eigen puberkinderen helemaal te kunnen volgen. 
Wel mooi om te lezen dat dag 1 een leuk gesprek heeft opgeleverd.
Loontje
Je pakt het prima aan. Zelf was ik waarschijnlijk gewoon zonder hem op stap gegaan die dag. Ik ga niet een hele dag laten verpesten omdat een luie tiener eigenlijk geen zin heeft om mee te gaan. Even goede vrienden maar ik ga niet constant achter iemand aanlopen.
Ik snap prima dat je huisarrest hebt gegeven want hij gedroeg zich absoluut egoïstisch en weinig respectvol en uiteraard heeft je zoon spijt. Berouw komt altijd na de zonde. Huisarrest is niet leuk en dus baalt hij. Dat biedt inderdaad ruimte voor een goed gesprek.
Je kan best de straf inkorten maar ik zou niet na 1 dag de straf al laten vallen. Het is ook een valkuil om gelijk bij elke sorry de straf in te trekken. Daar leren ze ook niet zoveel van. Maar je kan natuurlijk bij goed gedrag best over een week zeggen dat het nu wel mooi is geweest. Ik zou dat niet van te voren aankondigen maar gewoon kijken hoe hij zich de komende dagen opstelt.
Maar inderdaad
als hij gaat schelden omdat er niet gelijk kwijtschelding volgt dan is de les duidelijk nog niet geleerd.
Huisarrest is een prima straf mits je het zelf vol kan houden. Ik geef het nooit omdat ik niet vaak genoeg thuis ben om goed toezicht te houden maar op zich is het echt prima hoe je dit aanpakt. Er zijn grenzen en die moet je zoon ook weten.
Jaina
Drie weken is best heel lang en dat zie ik zelf ook wel maar als je terugverdiendagen hebt bij goed gedrag denk ik daar best een redelijke marge in te hebben. Het gaat mij er voornamelijk om dat hij leert dat gedrag consequenties heeft. Goed met belonen en minder goed met vrijheidsbeperkingen.
Net wat Jaina zegt en zijn grenzen en deze is hij ruim overgegaan. Nadat hij al veel te laat was nog 3x een grens over. IPV gemakkelijker maken voor hemzelf zichzelf verder in de nesten werken.
Overigens zegt hij dat hij niet verwacht had dat ik hem echt zou komen halen dus dat ik dat dus echt wel doe vergeet hij niet meer.
Prima
Je maakt je eigen opvoedkeuzes en als je denkt dat hij daar iets van leert moet je dat vooral doen. Mijn ervaring is echter dat kinderen die kort worden gehouden, bestraft en beloond, meesters worden in het stiekem doen van dingen om hun straf te ontlopen.
Phryne Fisher
Ja en daar ben ik dus "bang" voor. Want wanneer doe je het goed? Ik vind niet dat hij kort wordt gehouden, maar wellicht doe ik dat wel? Hij mag vallen en opstaan door zijn eigen keuzes en hij weet dat hij bij mij terecht kan en nooit zou ik zeggen: zie nou maar als hij een onjuiste keuze heeft gemaakt waarvan ik voorzien heb dat het niet goed zou gaan.
Maar wat zou jij dan nu gedaan hebben Phryne? Alleen een goed gesprek?
Ik zou vooraf dubbel en dwars benadrukt hebben dat het noodzakelijk was om op tijd te komen, en we anders zonder hem zouden gaan. Net als dat ze hier koud eten krijgen als ze zonder mededeling te laat zijn, of ik ze zelf wat laat regelen voor hun eten. Mijn oudste roept overigens ook altijd dat ik jongste, die het minst let op de tijd en regelmatig acties heeft waarvan je denkt hmmmjaaa, veel strenger moet aanpakken. Dat kan ze wel roepen maar een opvoeder hier in huis vind ik genoeg.
Dat straffen vind ik echt niet nodig. Het is alleen een vergelding want ik denk dus echt niet dat het een afschrikkende werking heeft.
Maar...
misschien hoopte de zoon van Loontje wel dat ze zonder hem zouden vertrekken. Als hij echt heel graag mee had gewild, zou hij nl. geen uren te laat geweest zijn. In dat geval beloon je hem voor het uitzetten van zijn telefoon en voor het uitstapje naar McDonalds.
Alle reden voor de zoon van Loontje om een volgende keer ook zijn eigen plan te trekken. Natuurlijk komt het moment dat je je kind niet meer kunt dwingen om mee te gaan naar van alles en nog wat, maar in dit geval was de afspraak dat hij mee zou gaan en dan vind ik dat het hem wel heel makkelijk gemaakt wordt als je zonder hem vertrekt. Zoon blij, want hij kan lekker met zijn vrienden blijven rondhangen.
Ik vind het iets anders als de zoon van Loontje van tevoren had aangegeven dat hij liever niet mee wilde. Dan kun je daarover afspraken maken. Nu onttrok hij zich bewust van zijn afspraak. Afspraak is hier afspraak. En ik ben geen extreeem stenge moeder, kijk niet op een half uurtje en heb alle begrip voor echte overmacht.
Mijn ervaring
Mijn ervaring is dat het erg per kind kan verschillen. Bij sommige kinderen werkt een goed gesprek prima en bij andere kinderen een stuk minder. Bij mijn jongste dochter en jongste nichtje werkt het prima om gewoon afspraken te maken en in alle redelijkheid een gesprek te voeren. Ik hoef zelden boos te worden of iets te bestraffen. Mijn jongste zoon en oudste zijn een ander verhaal. Die hebben soms stomme streken en gaan regelmatig een grens over. Soms volgt er alleen een preek, soms maakt het niet zoveel uit (te laat komen bij het eten is inderdaad koud eten of alles is al op en dan moet je zelf wat maken) en soms gaat het echt te ver. Dat is met name bij brutaal gedrag en dergelijke. Dan geef ik wel straf. Het karakter verander je daarmee niet. Dat blijft altijd wat onstuimig. Maar ik merk wel dat het indruk maakt en ze daardoor zich beter aan de regels houden.
Uiteindelijk is het toch trial and error. Kijk gewoon hoe de komende weken gaan met je zoon en of het huisarrest een positief effect lijkt te hebben. In elk geval dwing het hem wel om even na te denken over zijn acties.
Loontje
Als het uitstapje zijn idee was en alles eigenlijk in goed overleg is besproken, dan kan ik me voorstellen dat je hier boos over bent geworden.
Ik probeer me in de situatie te verplaatsen. Ik zou balen, boos zijn en het best lastig vinden om de knop weer om te zetten. De dag wordt toch verpest door zo'n akkefietje, zo werkt dat voor mij dan. Ik zou er dus beslist een pittig woordje aan spenderen en mijn les geleerd hebben voor een volgende keer. Blijkbaar kun je er niet op rekenen dat hij zich na zo'n feestavond plus overnachting aan de afspraken houdt, dus zal die combinatie niet meer goedgekeurd worden. Of je blijft slapen en blijft de volgende dag lekker thuis, of je komt thuis slapen en gaat mee met het uitstapje. Ik zou het dus bij het pittige woordje gelaten hebben en bij de volgende ronde anders handelen.
Wat school betreft, vraag ik me af of het bewust verkeerd gedrag van je zoon is. Hij heeft blijkbaar goede cijfers, dat is een geruststelling. Misschien is het een idee om bij de eerstvolgende ouderavond eens een gesprek met de niet-favoriete leraar aan te vragen. Zo krijg je een beeld van twee kanten. Luister ook echt naar wat je zoon over de leraar zegt. Niet elke leraar kan goed overweg met elk type kind.
Wat betreft zijn oponthoud na een pauze of tussen de lessen door... kan het ook zijn dat hij écht de tijd vergeet doordat zijn aandacht bij iets anders is komen te liggen? Ik had net bijvoorbeeld hondeneten gemaakt, hond ligt op een afstandje te wachten met 'oh lekker straks eten!' in zijn oogjes. Maar ik ging opeens volledig op in een ander klusje, namelijk afwas die in de gootsteen lag in de vaatwasser doen. Ik zie vervolgens de hondenvoerbak staan en 'verhip, ik dacht dat ik dat al gedaan had!' Hond blij, want gelukkig was het maar een minuutje uitstel, maar goed, zo kan dat gaan.
