Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op
Paal

Paal

07-05-2010 om 15:38

Huisarrest, terecht?

Na zich vooor de zoveelste keer niet aan de afspraken hebben gehouden mag onze dochter, 15 jaar, 3 weken niet uit. Oei wat een drama. Uit is ook niet chillen op zaterdagavond met vrienden.Uitzondering: ze mag gerust na schooltijd even een ijsje eten om bij te praten en ze mag naar vriendje. Het gekke is dat als het om hem gaat de afspraken wel worden nagekomen.
De bekende druppel is woensdag geweest. Bevrijdingsfestival, overal groot aangegeven: kom niet meer, stad is vol. Dinsdagavond kreeg ze een hyperventilatie aanval, een stevige. Met veel moeite haar toch laten gaan, meestal zijn we nl op vakantie in deze tijd en nu kon ze eindelijk een keer mee. Ze zou nog eens smsen en dat deed ze ook. Tegen de tijd dat ze in de trein zou zitten heb ik haar gesmst. Of ze het leuk hebben gehad en of ze in de trein zat. Nou niet dus, ze namen een aantal treinen later (ruim 2 en een half uur later) en zouden gehaald worden door ouders van een vriendin, ipv met de bus te gaan. was alleen even vergeten het te smsen. En oh ja, ze had ook een aanval gehad. Een wild vreemd meisje had haar geholpen. Arghhhhh waar waren haar vriendinnen? Kortom, dit was de druppel. Volgens haar kan ze net zo goed naar de gevangenis gaan. Ze wil best laten zien dat ze het wel kan. Over een paar weken is er in een dorp zo'n 15km hier vandaan een feest. (Zo'n boerenfeest in een dorp waar ze normaal nog niet door wil fietsen, maar ja, feest is feest) Als ze nu daar heen gaat dan zal ze laten zien dat ze zich aan de afspraak kan houden.
Volgens ons kan ze dat heel goed laten zien zonder feest en door bijv hier eens te gaan koken op afgesproken tijden.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Straffen

ik heb de ervaring dat lange termijnstraf niet helpt.
want zo zit dochter drie weken te mokken over een fout die ze drie weken geleden heeft gemaakt.
Dat is voor haar niet gezellig,maar voor jullie ook niet.drie weken een verpestte sfeer in huis.
Wij gaan meestal voor een directe aanpak.
Dochter(16) had de dag voor koninginnedag iets gedaan wat echt niet door de beugel kon,en wat bij ons een stuk vertrouwen wegnam.De straf die zij daarvoor kreeg:zij mocht niet uit de koninginnenacht.Dit vond ze echt heel erg.
en verder praten we heel veel met dochter,waarom ze dingen stiekem doet? en hoe het komt dat ze zich niet aan afspraken houdt?of ze wel nadenkt over de gevolgen?of ze begrijpt dat we teleurgesteld en boos zijn?
Die gesprekken raken haar,ze komt vaak tot inzicht,en dat is wat we willen,dat ze inziet wat de gevolgen kunnen zijn van haar gedrag.In de hoop dat ze er iets van leert.

Ook korte termijn

hier zijn we ook van de korte termijnstraffen....en die duren hoogstens de rest van de week tot na het weekend (ligt er dus aan welke dag het is, hoe lang het duurt) of soms nog korter. Zij vindt het ook net als jullie dochter vreselijk om afspraken af te moeten zeggen....Daar is ze erg trouw in (zou het de leeftijd zijn) en het rare is dat vriendinnen ook wel eens moeten afzeggen omdat ze 'straf' hebben, maar dat is héél anders volgens haar (dus dan is het wel te begrijpen) want die had dat en dat gedaan en dat was véél erger...
Ik vindt het verder niet goed te begrijpen waarom je zo boos bent...Is het omdat ze zoveel te laat was? Of omdat ze haar eigen gezondheid verkeerd inschatte of toen naar huis had moeten komen? Of omdat ze werden opgehaald en niet met dus bus kwamen?
Ik denk dat je daar duidelijker in moet zijn...En je zult haar ook wat vrijheid moeten geven in die afspraken. Want als alles al zo 'vast' staat, gaat er geheid wat mis. Want in zo'n groep veranderen de plannen nogal eens...Soms veranderen ze 5 keer van vervoermiddel van thuiskomst...net hoe het hun uitkomt. En dan kunnen jullie wel willen dat ze thuiskomt met het vervoermiddel dat je had afgesproken...maar wat moet ze dan als alle anderen voor een andere manier kiezen? En dan loopt ze weer kans dat jullie boos zijn dat ze niet bij d'r vriendinnen bleef...
Zulke afspraken maken wij allang niet meer. Wij geven haar een eindtijd en dan moet ze thuis zijn en niét alleen (dus met groepje). Als die optie er niet is (b.v.de rest komt pas later) halen we d'r eventueel op of we overleggen met de andere ouders en soms heeft ze geluk en mag ze na overleg gelijk met de rest thuiskomen.
Hoe ze thuiskomt is haar pakkie an. Bus, fiets, bij vriendje achterop brommer, trein...'t zal me een zorg zijn...als het maar geen liften is en ze niet alleen is vindt ik dat haar eigen verantwoordelijkheid. Ze betaald het ook zelf.
Wees dus duidelijker in wat je écht per sé niet wil hebben...en wat ze wel en niet zonder overleg mag doen. Hier sms't dochter alleen als ze later dan afgesproken dreigt te komen (b.v. trein rijd niet op tijd...of pech met de fiets onderweg, dus komt maar zelden voor..)of als ze echt ergens 'gestrand' is en dreigt niet thuis te kunnen komen.....( laatste bus gemist en staat nog 10 km verderop met nog 3 vriendinnen, komt gelukkig ook zelden voor) Dat is een keer gebeurd en toen hebben alle meiden naar huis/ouders gsms't en ze konden tijdelijk onderdak krijgen bij een meisje dat er vlakbij woonde en ook toevallig mee was in die bus. Uiteindelijk was 1 van de ouders nog in de kleren en heeft ze toen maar opgehaald (hebben ze wel straf voor gehad, alle vier). Ook als ze écht te laat komt gaan wij bellen. Zo van, waar zit je?
Maar dat is niet anders dan overdag, dan is ze ook wel eens net te laat voor het eten (of ik heb het eerder klaar) en dan doen we dat ook.
Meestal kan ik toch niet écht slapen voor ze thuis is.
groeten albana

Paal

Paal

08-05-2010 om 14:43

Alle 2 gelijk

Bedankt voor jullie antwoorden. En jullie hebben ook alle 2 gelijk. Dat was tot nu toe hier ook de gewoonte. In principe werd er maar heel erg weinig gestraft. Hooguit een keer niet weg mogen, en dan alleen op zeer korte termijn. Praten was meestal voldoende en langzamerhand ging ze steeds weer over een grens heen. En geloof me, ze mag best veel. Tijd krijgt ze niet mee, je komt gewoon samen terug. Ik wil wel graag weten wat de bedoeling is. Daar ben ik heel duidelijk in, we zoeken samen op hoe laat trein en bus gaan. Ik heb zelfs nog gezegd dat als het later weerd en de laatste bus is weg. sms dan, dan haal ik je. Nee duidelijk ben ik wel. Ze mag ook veel, maar op de 1 of ander manier vindt ze zich erg volwassen en dan zeg je dus niet meer wanneer je thuis komt. En ja haar gezondheid in gevaar brengen vind ik heel erg, maar dat was de eerste keer, dus voor ons zou dat voldoende zijn voor een praatje. Maar in haar antwoorden verdraaid ze het zo dat wij zeurders zijn en dat zij never nooit gevaar loopt. Maar ja, soms weet ik het niet meer. Had gehoopt dat ze erg geschrokken zou zijn, maar het lijkt er nog niet op. het is niet zo dat ze aan huis gekluisterd zit hoor, vriendje en na schooltijd zijn er ook nog. Nee alleen even niet 's avonds. (door de week doet ze dat sowieso niet en in het weekend alleen op afspraak.)

Paal

dat is herkenbaar hoor,pubers van die leeftijd vinden zichzelf nou eenmaal heel volwassen.Dochter hier ziet er heel volwassen uit aan de buitenkant,maar ze is behoorlijk naief ,vertrouwd iedereen,en wil het liefst leven ( en vooral uitgaan) als een volwassen mens,helaas heeft ze ook nog een stel ouders,die dat anders zien,en dat botst weleens.
ik dacht als 16 jarige ook dat ik de hele wereld aankon en ik zag nergens gevaar in,wat mijn ouders tot wanhoop dreef.
Nu ik terugkijk naar mezelf besef ik dat ik behoorlijk domme dingen heb gedaan,die heel fout af hadden kunnen lopen.

Maar paal

Sorry dat ik het nog niet snap.......maar hoe kan je sámen met de anderen én mét précies die bus die je hebt uitgezocht komen als die anderen besluiten een andere manier te kiezen??? En dan blijft ze bij die anderen...gaat dus met ander vervoer en dan zijn jullie boos. En wat als ze nu wél met die bus was gekomen die jullie hadden uitgezocht en zónder die anderen...omdat ze niet meewilden? Waren jullie dan ook boos geweest?? Of had ze dan moeten sms-en? En dan..dan had je haar op gehaald? Nee, dat vindt ze leuk....dat snap ik zelfs nog wel. Dan nog liever straf..(denk ik)
Ik denk dat jullie gewoon weinig kunnen zeggen over 'anderen' omdat jullie daar geen invloed op hebben. Je moet haar óf vrij laten in manieren van vervoer en tijd en dan kun je de eis stellen 'samen met anderen' of je moet haar verplichten zo en zo te komen en wel zo laat en desnoods alleen. Of je moet alles afstemmen met die andere ouders.
Dat is er onduidelijk aan..
groeten albana

Albana

Paal is inderdaad wat onduidelijk over dit voorval,maar ik begrijp uit haar verhaal dat er veel meer speelt,dat het meer een algemene vraag was: hoe ga ik zorgen dat dochter zich aan onze regels houdt?

ze schrijft immers:
Na zich vooor de zoveelste keer niet aan de afspraken hebben gehouden mag onze dochter, 15 jaar, 3 weken niet uit.

Maylise

Maylise

09-05-2010 om 01:57

Twee dingen

Ik vind drie weken huisarrest niet persé te lang. Ik heb wel eens een half jaar huisarrest gegeven. Dat ging uiteraard om heel wat anders dan alleen een uurtje te laat thuis komen.

Of het in dit geval terecht is vind ik heel lastig te zeggen. Als je uitgaat met andere mensen in een andere stad is het heel lastig om precies te zeggen wanneer je thuiskomst. Immers die anderen kunnen er voor zorgen dat je de bus/trein mist. Zeker bussen zijn ook wel eens te vroeg ipv te laat 's nachts dus daar kan je ook niet altijd van op aan. Iemand die in een andere stad 's nachts uitgaat dus een heel strak tijdstip van thuiskomst te geven lijkt me dus sowieso niet handig. beter om algemene afspraken te maken over veiligheid en hoe thuis te komen + een soort algemeen tijdstip te geven met de boodschap te sms'en als het later wordt. En persoonlijk heb ik liever dat ze om 3 uur met de hele groep thuiskomen dan om 2 uur alleen.

Maylise

Een keer omdraaien

Ik was ook zo'n lekkere losbol als puber, afspraken waren stom maar ik was wel zo slim (dacht ik) om te liegen en bedriegen, zodat mijn ouders daar niet achter kwamen. Tot ik een keer te laat thuis kwam (twee uur 's nachts in plaats van de afgesproken één uur) en het huis leeg aantrof. Auto stond op de oprit, maar mijn ouders waren nergens te bekennen en er lag geen briefje. Er stonden lege glazen op tafel, alsof ze zo waren weggerend. In die tijd hadden we nog geen mobiele telefoons en ik durfde niet naar hun vrienden te gaan bellen want die lagen allemaal vast al te slapen. Ik wist echt niet wat ik moest doen, ik was echt doodsbang!
Het was natuurlijk een lesje van mijn ouders, die het ongelofelijk zat waren. Ze kwamen om vier uur 's nachts thuis vol waardeloze smoezen (eh, dezelfde die ik altijd gebruikte) en toonden helemaal geen berouw. Ik was woedend! Tot ik er de volgende dag achter kwam dat het toch eigenlijk, ehm, nou ja, precies hetzelfde was als wat ik had gedaan. Ik kan me nu nog die angst herinneren en ik heb me voortaan altijd keurig aan afspraken gehouden.

Geweldig verhaal!

stoepkrijt,heel slim aangepakt van je ouders.
hier zou het helaas niet werken,wij liggen altijd al te slapen als dochter thuis komt,die zou ons niet missen

Kaaskopje

Kaaskopje

10-05-2010 om 00:22

Ja, echt geweldig

Wat hebben ze dat slim aangepakt
Ik weet nog wel dat mijn oudste, net 16 geworden, dochter niet helemaal begreep hoe laat ze thuis moest zijn. Ze dacht dat ik haar een vrijbrief had gegeven om de hele nacht door te halen. Dus toen ik om half 5 nog in de huiskamer lag/zat was ze stomverbaasd. "Wat doe jij nog beneden?" Ze heeft het nooit meer zo laat gemaakt.

Paal

Paal

10-05-2010 om 09:16

Uitleg

Op zich vind ik het niet erg dat ze later thuis kwam. Ook wij vinden dat je samen thuis komt. Hoe gaat zoiets?
Weken van te voren krijg ik het verzoek of ze heen mag. Tuurlijk, maar wie gaat er mee en hoe gaan jullie?
Als ouders zijnde willen we dat weten, als puber zijnde vinden ze dat van latere orde.
Moeder 1, van een vriendin, wil dat ze met de 1 na laatste trein thuis komen. Ze gaan met bus (eerst 25 km bus, dan 25 km trein) en trein.
Moeder 2 biedt aan om ze naar de bus te brengen.
Prima, maar hoe laat gaat dan de bus terug?
Wij samen uitgezocht, alle vriendinnen blij, zo gaan we het doen.
Breng haar 's ochtends weg en zeg nog: Als er iets veranderd, laat het ons weten. Als het nodig is willen wij jullie vanavond ook wel van de trein halen.
Als ik haar, via sms, vraag of ze het leuk heeft gehad en of ze in de trein zitten, krijg ik te horen dat ze een trein nemen die 2 en een half uur later gaat. Dan moet ik nog vragen hoe ze dan thuis komt. Vaag iets van: ze brengen me thuis. Ja wie ze? Uiteindelijk blijkt dat moeder 3 te zijn.

Dit is natuurlijk niet het enige. Het gaat zelfs vaak niet over thuiskomen. Ik wil weten met wie ze thuis komt en hoe laat ongeveer. Wordt het later, dan sms je.

Het gaat ook vaak over andere dingen: geen nagelak of lijm op de bank. Dat kan ik 100 keer zeggen, maar zij blijft er bij dat het heel goed gaat. Totdat het een keer niet goed gaat en ik een gat in de bank heb. Sorry, sorry, sorry.

Kijk je zakken na voor je het in de was doet, ik vind iedere keer haarspeldjes. Dat doe ik bijn altijd, zegt ze dan. Tot dat de wasmachine het begeeft en vader 's avonds dit kan herstellen. Sorry, sorry, sorry.

En zo kan ik doorgaan.
Ik zou zo graag willen dat ze nadenkt voor ze iets doet.
En ik weet wel, ze is puber, maar is dat een excuus voor alles?

Gelukkig hebben we er gisteren weer een therapeutische wandeling tegenaan gegooid en weer eens gepraat. En ook geluisterd naar elkaar. Wie weet, misschien veranderd er nu iets?

Huisarrest gaat niet door, ze mag alleen niet naar dat feest wat ze wilde. Maar dat vonden we sowieso geen goed plan. Ze is 15, er wordt gepraat over 4 uur thuiskomen. En er rijdt geen bus of trein. Normaal hebben ze ook niets in dat dorp te zoeken.

Dit was een lang verhaal, maar ik wilde het verduidelijken.

Paal

Paal

10-05-2010 om 10:59

Hoewel...

Ik weet nu natuurlijk niet of dat feest wel doorgaat.
Als zij niet mag...............

Tirza G.

Tirza G.

10-05-2010 om 11:03

Dit is echt puber. Die haarspeldjes, de nagellak - je boft nog dat ze sorry zeggen. En ze hébben niet eens spijt. Ze zeggen sorry om van jouw gezeur af te zijn, niet omdat ze diep berouw hebben. Ze vinden het geneuzel, een vlek op de bank, nou én??
Dat uitgaan en niet sms-en: heel herkenbaar. Ze zijn altijd en overal voor iedereen bereikbaar, alleen "ouders" worden geskipt in zowel verzenden als ontvangen van berichten. Je bent een constante factor in hun leven, je doorziet ze al van kleinsaf aan. Ze staan er gewoon niet bij stil dat je dat niet meer kunt.

Tirza

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.