Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
En wellicht is dat wat ik vraag een herhaling van zetten en heeft t weinig zin maar vind t voor alle partijen zo ontzettend triest en eigenlijk ook mensonwaardig om in zo'n zorgrelatie te zitten.
Vakantie is geen verplichting. Als het niet gaat, dan gaat het niet. In jullie situatie kan ik me dat voorstellen. Dat het niet haalbaar is of blijkt. Dan niet, dat is niet erg of falen, het is gewoon zoals het is. Misschien lukt het later nog een keer. Misschien ook niet.
Wij hebben twee jaar geleden onze zomervakantie noodgedwongen moeten cancelen vanwege een spoedoperatie bij dochter. Toen kreeg ik hier ook het advies 'misschien kunnen jullie toch nog een midweek gaan'. Ja, ons kind houdt van op vakantie gaan. Maar op het moment dat ze alleen maar pijn heeft en nog heel moe is en de hele dag boos is, huilt of slaapt, dan gaat het gewoon niet en dan moet je dat ook niet willen. Wij hebben die vakantie toen in de herfstvakantie ingehaald en toen konden we er wel van genieten en dingen ondernemen.
Hele andere situatie natuurlijk omdat bij jullie de vooruitzichten niet zijn dat het over een paar weken/maanden wel haalbaar is. Maar echt, je mag besluiten naar huis te gaan. Als dochter dat wil, maar ook omdat jullie het niet meer trekken. Soms moet je keuzes voor je kind maken. Zeker als het kind in kwestie niet toerekeningsvatbaar of anderszins niet in staat om die keuzes zelf te maken.
Ach Ciska, je zegt: ik voel me soms zo eenzaam. Ik lees dit en de rest van je stukje met tranen in mijn ogen. Mijn hart gaat naar je uit...en blijft naar je uitgaan.
Naar jou en je man en dochter.
Voor nu in deze situatie kan ik alleen maar zeggen: denk nu ook maar voor een keer aan jullie zelf. Jullie kunnen samen geen kant op, jij niet alleen!
Ik snap je heel goed met alles wat er gebeurd is en nog in het verschiet ligt.
Ik snap dat het ook nu nog steeds alles voor je kind is maar gun jezelf dat hele kleine zetje ook maar om thuis te zijn.
Jullie plekje, ook al is het retezwaar.
Lieverd ik leef met jullie mee. Heel veel sterkte en een dikke knuffel.
♥️♥️
Ik had me niet goed gerealiseerd dat je in een rolstoel zit. Dat zal ook echt onhandig zijn in de situaties met je dochter.
Als je een gebeurtenis beschrijft, beschrijf je het grote verdriet en de gebeurtenissen klein en abstract. Ik hoef geen toelichting en denk er ook niet lang over na, maar ik ga ervan uit dat achter een zin als 'we moesten ook hier naar de ehbo' veel emotie en praktische handelingen zitten rondom schrik, opruimen, schoonmaken, rolstoel de auto in, ehbo in een vreemd land zoeken.
Het moet erg heftig zijn. Jij en je man komen samen sterk over. Liefhebbende ouders die samen het beste willen voor hun kind en daar alles voor doen.
Thinking about you 🙏
♥️🕯️
♥️🕯️
Even voor de duidelijkheid, dochter is op dit moment niet accuut suïcidaal, maar chronisch suïcidaal. Een gedwongen opname (die echt niet zo simpel gaat als dat het lijkt) zal voor dochter alleen maar meer schade toebrengen. Dit stuk is weken geleden besproken toen we haar van de brug hebben moeten aftrekken. De crisisdienst was toen heel duidelijk, dochter nu gedwongen opnemen, dan komt ze op een plek met allemaal ouderen volwassen (voornamelijk) mannen wat dochter echt kapot zou maken.
En ‘het zoeken naar een geschikte woonplek’ is ook niet meer aan de orde, wat meerdere al hebben gezegd, geen enkele instelling wil zich branden aan een hoog suïcidaal meisje met bijkomende complexe problematiek, want als ze dood gaat in jou instelling staat de inspectie op de stoep.
Aangezien dochter heel vast blijft in haar euthanasie zal ze haar laatste periode thuis wonen. En we hopen na de vakantie meer begeleiding erbij te krijgen thuis.
En nee, er is nergens een plek waar ze 100% veilig zal zijn, maar we hopen met al onze liefde die wel zoveel mogelijk thuis te kunnen geven.
Voor nu, hier op vakantie, hebben we besloten de dagen hier te overbruggen, alleen al het woord eerder naar huis gaf nog zoveel meer stress dat het eerder weg gaan dat niet waard was. De dagen zijn lang en heftig, met vooral de stemmen en schimmen die momenteel erg op de voorgrond aanwezig zijn. Vandaag nog quad rijden en alles inpakken en dan gaan we morgen weer rijden.
nee, het was niet een vakantie waar ik met plezier op terug kijk en ik denk ook niet dat we voorlopig nog een keer op vakantie zullen gaan met zijn 3en.
heftig ciska. Voor jullie allemaal. Ik hoop toch dat er ergens een momentje van ontspanning of een lichtpuntje zijn totdat jullie naar huis gaan. Dat gun ik je echt.
Hoelang duurt het eurhanasietraject? Krijgt je dochter verder nog behandeling?
Zo onwerkelijk lijkt me dat, om je eigen kind te moeten begeleiden naar haar dood. Ik hoop zo dat de komende periode nog wat lichtpuntjes zal brengen, bronnen van hoop en warmte. Voor de kilte die komen gaat...
Waarschijnlijk ook jullie laatste vakantie samen. Want na deze situatie lijkt mij dat geen optie meer. Hoelang duurt het euthanasie traject nog? En kunnen jullie er samen even tussenuit als dochter begeleiding heeft?
♥️
Ik wil niet speculeren, de hele situatie is al moeilijk genoeg, maar toch;
mogelijk komt er geen kilte
Mogelijk komt er rust, en warmte omdat je als ouders je kind liefdevol hebt kunnen begeleiden. Mogelijk zelfs trots, omdat je dochter haar eigen pad koos en jullie daarbij toeliet.
Als mijn post als ongepast ervaren wordt, laat ik hem graag verwijderen.
TrefleQ schreef op 01-10-2025 om 16:10:
Ik wil niet speculeren, de hele situatie is al moeilijk genoeg, maar toch;
mogelijk komt er geen kilte
Mogelijk komt er rust, en warmte omdat je als ouders je kind liefdevol hebt kunnen begeleiden. Mogelijk zelfs trots, omdat je dochter haar eigen pad koos en jullie daarbij toeliet.
Als mijn post als ongepast ervaren wordt, laat ik hem graag verwijderen.
Of er is verdriet en woede omdat een 18 jarige niet te helpen is omdat ze te complex is .
In een rijk land als Nederland waar de ggz een onderschoven kindje is .
Maar goed . Mijn frustratie
Lieve Ciska ik leef met jullie mee 
Roos57 schreef op 01-10-2025 om 16:25:
[..]
Of er is verdriet en woede omdat een 18 jarige niet te helpen is omdat ze te complex is .
In een rijk land als Nederland waar de ggz een onderschoven kindje is .
Maar goed . Mijn frustratie
Lieve Ciska ik leef met jullie mee
Mee eens hoor. Er bestaan wel zogenaamde KIB (kliniek intensieve behandeling) er zijn geloof ik 5 in Nederland. Daar kan je wel terecht met meervoudige problematiek en met suicidaliteit en zelfbeschadiging etc. Ze zijn er juist voor mensen waar elders de behandeling is misgelopen. Maar er zal ongetwijfeld een wachtlijst zijn. Voor mensen jonger dan 18 jaar heb je ook een KIB, bijvoorbeeld Youz (zilvermeeuw) in Den Haag. Maar de dochter van Ciska wil geen behandeling meer, en ook daar komt ze weer in vreemde omgeving, zonder garantie dat dit wel verlichting gaat geven.
