Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op
Kaaskopje

Kaaskopje

14-02-2010 om 20:06

Klagen over eten

In navolging op het draadje hierboven: hoe reageren jullie op klachten over het eten?
De oudste dochter heeft áltijd wel iets te klagen behalve als het eten in haar straatje past en dat lijkt niet zo heel vaak te zijn.
Vanavond aten we spinazie met puree. Okee, een flubberige combinatie, maar ik vind dat best lekker. Dochter "nou eten we al puree, je wéét dat ik dat niet lekker vindt (ze rolt hierbij net niet met haar ogen) en dan ook nog spinázie!" Ze eet een muizehapje, want stel je voor dat je van die vieze hap een gewoon bord vol schept. Ik word echt een beetje moe van alles wat ze niet lekker vindt.
Hoever moet je gaan om het de kinderen naar de zin te maken? Koken jullie verschillende potjes, voor ieder wat wils dus, of is het toch 'eten wat de pot schaft'?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Yta Chalne

Yta Chalne

14-02-2010 om 20:50

Zelfde

Hier houden we alleen rekening met medische redenen om dingen niet te eten. Daarbuiten dwing ik niemand om iets te eten, maar ik kook niets apart. Wel is er altijd inspraak mogelijk, ik kook graag op verzoek favoriete gerechten. Overigens lusten ze allemaal alles. Waarschijnlijk kook ik gewoon heel lekker . Ze koken ook regelmatig zelf, en dan zorg ik voor de complimenten.

Biene M.

Biene M.

14-02-2010 om 21:05

Not done

Als iemand anders voor je heeft gekookt, ga je daar niet over zitten miepen. Dat vind ik not done voor kinderen ouder dan 6. Ik ga ook niet voor iedereen apart koken. Wel houd ik rekening met wat iedereen lekker vindt. Spruitjes vind ik als enige lekker, dus die kook ik alleen als we eters hebben die dat ook lekker vinden en dan kook ik er een andere groente bij. En mijn man en dochter houden van kip met bot, dus dat maak ik af en toe terwijl ik er zelf niet dol op ben.

"Lust ik niet" en "vies" zijn hier verboden uitdrukkingen voor eten dat niet bedorven is. Mijn dochter heeft wel eens gezegd dat we te weinig dingen aten die ze lekker vond, toen heb ik haar gevraagd tien gerechten op te schrijven die ze lekker vindt en die gezond, betaalbaar en op een doordeweekse dag te maken zijn. Daarvan ging ik er toen elke week twee maken. Inmiddels is ze wat ouder en nu zou mijn reactie zijn dat ze zelf op vaste dagen gaat koken, inclusief boodschappen doen.

Brood eten

Vroeger maakte ik mij druk maar nu zeg ik gewoon dat ze dan maar een broodje moet smeren. Klaar. Alleen mag zij die avond ook geen chips o.i.d. van mij. Wie niet normaal mee wil eten krijgt ook niets te knabbelen. Hier werkt het, niet elke dag maar wel vaak, ze eet dan toch bijna het bord leeg en mag dan later wat chips of snoep.

tonny

tonny

14-02-2010 om 23:08

Oh ja

een van mijn zoons zat allang op de bovengrens van de puberteit toen hij nog steeds blij vlagen héél irritant deed over eten. Bijvoorbeeld gekookte aardappels, die at hij demonstratief nooit, want dat was volgens hem écht niet lekker. Net als stamppot of zo.
En dan naderhand brood he, want groente plus vlees vult minder.

Ach ja, hij kookt nu al jaren zijn eigen maaltijden, ik zal eens informeren of er wel eens iets op het menu staat waar hij vroeger zo'n hekel aan had.

Alles heeft zijn tijd

Kaaskopje

Kaaskopje

15-02-2010 om 01:10

Beemer

Nee, ik ben fout. Het is inderdaad mijn volwassen dochter! Maar goed, ik vind het geen volwassen houding dus ik smokkel maar een beetje
Ik vrees dat mijn dochter van mening is dat eten een noodzakelijk kwaad is. Dat verplichte bij elkaar zitten voor je eten en dan ook nog eten wat niet je van het is, is vaak een hele opgave voor haar.
Ik vraag wel eens of ze eten wil maken, maar ook dat gaat met zulk gezucht gepaard dat ik het maar weer aan de jongste vraag. Die houdt wel van eten en vindt het niet erg om in ieder geval 1 keer per week te koken.

Kaaskopje

Kaaskopje

15-02-2010 om 01:14

Tonny

Hier zijn aardappels dus ook het hoofdprobleem. Gekookte aardappels en puree... Ze eet ook praktisch geen vlees meer dus bij zo'n maaltijd als vandaag is het echt zeuren. Ik heb later nog wel aangeboden om een bord brinta te maken, maar 'nee hoeft niet'. Ik zit er meer mee dan zij denk ik.

Kaaskopje

Kaaskopje

15-02-2010 om 01:19

Cobi

Hier dus juist een dochter die tegen het neurotische aanzit bij áárdappels, gekookte en gepureerde wel te verstaan. Eten met van alles door elkaar met groente die 'beetgaar' is vindt ze lekker. Je kunt haar ook een bak met rauwe groente (geen sla dus) voorzetten, dat vindt ze lekkerder dan gekookt. Ook niet al te gekruid, want van pittig houdt ze niet zo. Ik weet wel wat ze lekker vindt en doe haar ook graag eens in de zoveel tijd een plezier daarmee. Op andere dagen hoop ik dat ze zich meer leert te schikken zonder te mopperen.

Kaaskopje

Kaaskopje

15-02-2010 om 01:21

Lara

In de laatste regel bij Beemer reageer ik ook op jou

Hmmm

Consequent klagen over eten, ik zou er niet tegen kunnen. Ik vind koken leuk, en probeer regelmatig iets nieuws. Niet alles lukt even geweldig, en niet alles wordt evenveel gewaardeerd. Dat kan. Daar passen we dan wel een mouw aan, maar ik zou heel slecht tegen een menudictatuur kunnen. Vraag blijft hoe je dat oplost. Als één gezinslid zo totaal weigert mee te eten met de pot en er extreme eetgewoonte op na houdt. De enige oplossing voor oudere pubers is snel op kamers gaan

Twee dingen

zijn hierbij voor mij van belang. Mijn oudste is 8 dus je kan het misschien niet zomaar toepassen op een volwassene, maar goed, eigenlijk vind ik die twee uitgangspunten belangrijk voor iedere leeftijd.
1. In eten zit heel veel liefde, moeite en energie. De aarde, de zon, de mensen die het hebben geoogst/bewerkt, de ouder die het heeft gekookt: daar hoort dankbaarheid tegenover te staan, of je het nu lekker vindt of niet. Klagen of mopperen aan tafel is er dus niet bij.
2. Het hoort bij de opvoeding dat je leert om een brede smaak te ontwikkelen. Dat heb je later nodig om in een formele setting te kunnen eten. Je moet dus dingen uitproberen en je moet ook dingen vaker eten om er een smaak voor te ontwikkelen. Anders sta je gewoon voor paal op en cursus of bij een kamp of weekend, van een hobby of studentenvereniging bijvoorbeeld, of bij een sjiek huwelijk. Het minste wat je dan kan doen is zorgen dat je niet opvalt. Dat betekent goede tafelmanieren, geen bekken van afkeuring trekken en van het meeste op zijn minst een klein stukje eten.

reina

reina

15-02-2010 om 10:10

Geen verschillendde potjes!

Ik ben nooit zover gegaan verschillende potjes te gaan koken. "Als je het niet lust neem je maar een boterham". Ik heb ook nooit gedwongen iets te eten. Dingen die echt vies gevonden worden zijn er in ons gezin nauwelijks, die zou ik niet gauw koken. Alleen toen er een van hen door medicijngebruik een totaal andere smaak kreeg hield ik daar rekening mee, want dat was al vervelend genoeg, maar ook daarin moest hij zich leren aanpassen. Later, toen ze minder vaak thuis aten hield ik er wel rekening mee wie er mee-at, door juist datgene te maken waarvan ik wist dat het extra gewaardeerd werd. Beloningen vanwege iets eten wat op je bord ligt zou ik nooit doen, het is normaal dat je datgene wat je krijgt opeet, daar hoef je niet voor beloond te worden. Mijn kinderen zijn al jong mee gaan helpen met koken, dan leren ze vanzelf dat het niet leuk is als anderen zeuren over iets waar jij tijd en energie in gestoken hebt.

Rembrand

Rembrand

15-02-2010 om 10:13

Cobi.

Eigenlijk kook je dan speciaal iets voor hem. ( die stamppot dus ).

M.

Brianna F

Brianna F

15-02-2010 om 10:32

Hier

Oudste hier lust ook vrij weinig, lastig wordt het dat ze ook geen vis, kip en eieren lust, de rest eet dat veel en graag.
Ik kook standaard en aardappeles en rijst en 2 soorten groentes. Komt er iets qua vlees/vis op tafel wat ze niet blieft, dan heb ik altijd een voorraadje gare gehaktballen in de vriezer, dan pakt ze er daar maar eentje van. Ze is 24 maar eet het liefst friet of pizza. En helaas voor haar komt dat hier nooit op tafel. Bij haar vriend thuis wel, elk weekend zelfs, dus raad eens waar ze het liefste is?

Aan tafel

IK wilde altijd dat wij aan tafel eten, samen dus, maar dat was elke ochtend drama en avondeten ook, want zij wil gewoon met rust gelaten worden en als wij samen zitten dan wordt er toch gepraat en wel eens vragen gesteld hoe het op school was of zo.

Mijn dochter heeft MCDD en PDD Nos en regaeerd ook niet altijd zoals het doorsneekind, dus heb ik het samen eten gewoon weg gelaten omdat ik eerst een normale sfeer in huis wil hebben en niet elke dag door het ontbijt de dag met ruzie beginnen en met ruzie tijdens avondeten afsluiten. Zij eet nu in haar kamer of als zij achter de pc zit. Zij eet dan wel alles op, wonder boven wonder, in haar eigen tempo. En er is geen ruzie. Een kind dat ANDERS is vereist maatregelen die ANDERS zijn. Als zij straks op zichzelf woont is er ook niemand die haar oplegt om aan tafel te eten.

Grappig (en gerelateerde vraag)

Ik tolereer ook geen gemekker over eten. En het werkt aardig. Als ik iets kook waar iemand niet wildenthousiast van wordt dan zegt ie wel eens 'jammer', en ook bij kook-experimenten wordt er eerlijk gemeldt of eea volgens de kroost (en man) voor herhaling vatbaar is. Ik dwing niemand om een bord eten leeg te eten waar ie van gruwt, maar zorg indie mogelijk wel voor een beetje alternatief (stokbrood erbij, rauwkost, of een soepje vooraf) En ik zorg dat het weekmenu een beetje gevarieerd is zodat niemand drie dagen achter elkaar pech heeft.

Ja, ik ben wel tevreden. Maar ik heb denk ik wel redelijk mazsel met mijn kroost. Het ligt heus niet alleen aan mij.

Maar wat zouden jullie in het volgende geval doen? (echt gebeurd, dit weekend) Goede vriend komt onverwacht langs eind vd middag. We drinken een borrel. Zijn zoon van 12 schuift aan (komt van de ijsbaan). Kind is een notoire pieper als het om eten gaat. Dat weet ik. Maar die avond brak ie wat mij betreft de records qua onbeleefdheid...komt ie:

Kind meldt dat ie om 7 uur weer heeft afgesproken op de ijsbaan (het is dan 6 uur). Vader zegt dat dat misschien geen handige tijd is, want wanner eten? Ik zeg dat de ovenschotel klaar staat in de oven, en dat er meer dan genoeg is voor 2 extra borden. Vader (gescheiden) veert blij op. Ik zet om bezoekend kind te plezieren de oven iets eerder aan, en meld dat we even voor 7 uur kunnen eten. 12 jarig kind is over de zeik, want dan moet hij zijn vrienden smsen dat ie later komt (wat, misschien 20 minuten, en hij mocht maar liefst tot na 9-en blijven, dus zo'n drama was dat niet leek me)

Kind schuift om 10 voor 7 chagerijnig aan tafel en (nu komt het!) blijft een kwartier lang in zijn eten roeren en in verschillende bewoordingen melden dat het smerig is en dat ie er geen hap van gaat eten. Ondertussen de hele tijd sms-end met zijn vrienden, en zijn vaders verzoeken om de telefoon weg te leggen negerend.

Even voor de goede orde...we aten niks mega exotisch. iets uit de oven met puree en gehakt en wortels/prei. Niet belachelijk scherp gekruid. Geen vis, paddestoelen of organen of zo.

Even los van hoe het afliep (zoon liep woedend weg, vader erachteraan. lullig einde van gezellige borrel)...ik vind dit dus echt volkomen ontoelaatbaar gedrag voor een kind van 12. Ik ken hem goed, en ik weet dat ie aan het puberen is, en ik snap dat ie boos was. Maar als je elders aan tafel schuift dan doe je niet zo. Als het mijn kind was had ik hem linea recta teruggestuurd naar de gastheer/vrouw om zijn excuses te maken. En ik heb me heilig voorgenomen om een volgende keer (ze waaien wel vaker samen binnen) even vooraf te vragen of het kind zich denkt te gedragen aan tafel, en dat ze anders wat mij betreft maar beter thuis kunnen gaan eten.

Wat vinden jullie? Oordeel ik te hard?

Ingrid (overigens kwamen al mijn 3 kinderean achteraf afzonderlijk bij mij melden dat ze vonden dat kind zo overdreven raar en kinderachtig had gedaan. Ergens wel weer fijn om te merken dat ze klaarblijkelijk wel iets hebben opgepikt van 'hoe het hoort')

Onvoorstelbaar

De twee pubers hier kunnen ook ongelooflijk bokkig doen, maar dit soort gedrag zouden ze bij een ander nooit flikken. (En thuis wordt zo'n grote mond ook niet getolereerd maar ze proberen het wel eens).
Ik zou als gastvrouw meer aktie van de vader verwachten, en misschien tegen kind zeggen dat hij het wat mij betreft wel mag laten staan als hij het niet lekker vindt. Overigens vraag ik me af aan wie ik me meer zou ergeren, asociale puber of lamlendige vader.

Denk net zo

IK denk in principe net zo als jij, maar sinds wij weten dat mijn dochter dus anders is als doorsnee kinderen en ookanders regageerd, kijk ik er van een andere kant tegen aan. Als ik in de situatie had gezeten van die man ha dik mij ook doodgeschaamd en hadik het liefst mijn dochter tergu gestuurd, maar zij zou zich op dat moment niets van aangetrokken hebben en misschien was het uitgelopen op een groot drama.

Mijn dochter heeft wel een schreeuwend en krijsend op de grond gelegen toen wij een logee hadden, dus heb ik haar over de grond moeten de kamer uit en haar naar haar kamer gestuurd en ben gelijk weg uit de buurt bij haar anders wordt het alleen maar erger met haar.Toen wisten wijnog niet dat zij MCDD heeft en normale straf bij haar averechts werkt.
Nu trek ik mij even niets meer van gasten of vreemden buiten aan, maar doe het zoals ik weet dat het werkt. De straf krijgt zij later wel en misschien zou ik proberen haar op een later tijdstip naar de gastvrowu te sturen samen met mij. Op zo'n momnet zijn pubers vaak niet voor rede vatbaar en alleen op hun eigen doel gericht, laat staan een kind met een stoornis.Wie weet is dat ook bij deze jongen zo naast de gewone pubertijd?

Cobi, er is nog hoop

Hoi Cobi,

Het lijstje van je zoon; "geitenkaas, champignons, uien , franse kaas , uien, vis etc.", doet me heel erg denken aan het lijstje van mijn man die ik leerde kennen toen hij 18 was. Bij hem hoorde in het lijstje in ieder geval ook nog tomaten en gewone hollandse kaas. Ons eerste etentje samen was dan ook naar het pannenkoekenrestaurant (want de pizzeria was een no-go area).

Maar er is nog hoop voor je zoon! Het totale lijstje van mijn man bestaat op dit moment uit "blauwe kaas en lever" en hij eet altijd met heel veel smaak.

Eh, kwestie van de juiste schoondochter uitzoeken!

Overigens is mijn dochter een gemakkelijker eter. Eet niet veel, maar lust alles wat ik op tafel zit, mits het niet te scherp is.

Enne, ik ben het met Silone eens, dat ik me in het geval van IngridT toch ook zou verwachten dat de vader ingrijpt. Ben alleen bang dat ik in zo'n geval niet mijn mond zou kunnen houden en de betreffende puber er wel even nadrukkelijk op zou hebben gewezen dat die bij ons te gast is en dat dergelijk gedrag dan niet acceptabel is. Pffff!

Karly

Nou

er is verder niks met kind. Behalve dat het een puber is. En een redelijk verwende.

En vader (die normaal echt niet zo lamlendig is, maar zich volgens mij ook erg ongemakkelijk voelde met zijn en publique ontsporende zoon)) had in the heat of the moment een wat knullige 'straf' bedacht (dat heb ik ook wel eens. je gooit er iets uit wat achteraf niet zo'n slim plan was, maar ja, wie a zegt..) Hij had nl tegen zoon gezegd dat als hij hier niet at, dat ze dan na het eten eerst naar huis moesten alwaar vader voor hem separaat zou koken, wat natuurlijk nog een uur vertraging zou opleveren. Ik denk dat zoon erop gokte dat vader het niet zover zou laten komen. (het was natuurlijk handiger geweest om meteen te zeggen dat ie (op zijn kleuters) terug naar de ijsbaan mocht als ie zijn bord leeghad, en anders niet. Maar jemig, zulke methodes zou je toch bij een 12 jarige niet meer nodig moeten hebben?? En al helemaal niet al je elders vertoeft. Dan is de kroost nrmaliter toch iets gezeglijker.)Ik heb niet meer van vader gehoord hoe eea uiteindelijk is afgelopen trouwens. Zal hem eens bellen.

Ingrid

Hier

Hier ook eens zoiets aan de hand gehad. Een vriendin van mij ging scheiden en was behoorlijk depri. Ik ging zo vaak ik kon helpen en dat kwam dan vaak neer op koken voor haar en haar drie kinderen (waarbij mijn eigen dochter dan ook meeging). Mijn eigen dochter heeft zo haar voorkeuren, maar heeft wel geleerd niet te erg te piepen en al helemaal niet bij anderen. Maar de drie kinderen van die vriendin hadden dat nog niet helemaal door. Die lustten niks, riepen luidkeels 'gatver' en maakten kokhalsgeluiden. En dan had ik gewoon macaroni gemaakt. Met wat groente erin, dat wel, dus GOOR, lust ik niet, braak, enz. Ik snapte heus wel dat de situatie door de scheiding niet normaal was, maar na een paar keer ben ik toch even beheerst uitgevallen.
Mijn dochter is

Oeps

per ongeluk al op verzenden gedrukt...
Even afmaken: mijn dochter is ook heus niet zo'n lekker ding qua manieren, maar zij zat met grote ogen te kijken wat die kinderen allemaal durfden te zeggen. Ik heb haar eenmaal thuis uitgelegd dat je met dat soort uitspraken al snel niet meer welkom bent rond etenstijd bij andere mensen.
Zo'n puber zou ik de volgende keer ook resoluut weigeren aan tafel. Toen die bewuste vriendin een keer omhoog zat en ik haar kinderen te eten kreeg, heb ik van tevoren duidelijk gemaakt dat ik geen gezanik wilde. Ze hebben alledrie braaf broccolischotel gegeten

Cobi; andere kwaliteiten

Tja Cobi, de eerste afspraak was dan wel bij een pannenkoekenrestaurant, maar hij kon wel erg goed bandplakken Een belangrijke overweging voor een studente met een lekke band in een studentenstad ver van het ouderlijk huis.

Karly

Kaaskopje

Kaaskopje

16-02-2010 om 01:09

Cobi en de anderen

Een afspraak in een pannenkoekenrestaurant had ik net zo romantisch gevonden als in een bistro o.i.d.. Het ging tenslotte niet om het eten!
Ik heb vanavond al laten vallen dat ze voortaan een keer per week zou kunnen koken en daar reageerde ze eigenlijk heel bereidwillig op. Als ze maar mocht maken wat zij lekker vindt. Wat dan?: roti, taco, burrito, pannenkoeken, salade,... Eérlijk? met dat eten doet zij mij ook een groot plezier, dus laat maar komen die kookdagen van haar!
Mijn dochters hebben zich gelukkig bij anderen altijd netjes gedragen. Op de terugweg naar huis kwamen de klachten soms wel, maar dat mag wat mij betreft.
Moyodo, wij aten aanvankelijk keurig aan de eettafel, behalve op zaterdag. Omwille van het moeizame tafelgedrag van mijn oudste dochter eten we nooit meer bij de eettafel, maar bij de salontafel. Dat zorgde bij ons voor een meer ontspannen maaltijd.
Bedankt voor alle reacties

Ingrid

Ik had in zo'n geval waarschijnlijk tegen 12-jarige gezegd 'dan eet je het toch niet?' en het bord weggehaald. En aan vader overgelaten of zoonlief daarna uberhaupt nog MOCHT gaan schaatsen.

@kaaskopje en evt. anderen

en als je kinderen dan voor de eerste keer zelf gekookt hebben, ook ff met een vies gezicht ernaar kijken en zeggen 'dat lust ik toch niet' (misschien met een glimlach)

Ja precies cobi

Je slaat de spijker op zijn kop. Hoe ongemanierd ik kind ook vond, ik had met vader te doen.Hij had net zitten vertellen dat eea niet helemaal lekker liep met zoon de laatste tijd (idd pubergedrag) en dan zo'n live demonstratie erachteraan...Jek. Ik voelde me denk ik daarom ook een beetje terughoudend om me er al te expliciet mee te bemoeien. Net alsof ik het allemaal beter weet of zo. Met mijn tot nu toe behoorlijk brave kroost. Nee, dat voelde niet goed.

Maar ik heb me idd voorgenomen om kind in kwestie even te waarchuwen dat dit wat mij betreft een eenmalige ontsporing was. En dat toekomstige 'schuif maar aan tafel' acties alleen plaatsvinden onder het voorbehoud dat 'onze' huisregels gelden. En die zijn echt niet zo dramatisch. Idd, geen beeldschermen of mobieltjes, geen gemekker of gepiep, en zitten blijven tot iedereen klaar is. Moet kunnen lijkt me.

Ik vind het ergste trouwnes dat het zulk egocentrisch gedrag is van het kind in kwestie. Zal wel des pubers zijn misschien, maar om 6 uur binnenwippen en verwachten dat je een uur later gevoederd en wel de deur weer uitkunt. Je dusdanig misdragen dat je je vader min of meer voor schut zet. En zo op jezelf gericht dat je niet eens doorhebt hoe onbeschoft je je gedraagt tov degenen waar je zo gastvrij onthaald wordt. En ik weet dat kind hier vanaf kleuter tot een paar jaar terug bijna kind aan huis was. Dat ie zich daarom misschien (hopelijk!) meer 'naturel' gedraagt dan wanneer ie ergens anders op bezoek zou zijn...maar toch. Het baart me zorgen. Nog maar 12. En dan in combi met wat ik nog meer van vader hoorde. Nee. niet goed.

Ingrid

Asa Torell

Asa Torell

16-02-2010 om 20:22

Wat een vooruitzicht

Pff, ik had nog de hoop dat zoon van bijna 6 over een paar jaar dit soort sociale dingen, inleven in anderen enzo, wel zou begrijpen. Maar als ik dit draadje lees kan ik die hoop dus beter weer opgeven .

Emmawee

Emmawee

16-02-2010 om 22:56

Niet de draad gelezen

Maar toch even reageren.
Hier is het gewoon: je eet wat je lekker vindt, wat je niet hoeft laat je liggen, maar er wordt NIET gezeurd over het eten. Die van mij zijn 3 en 6 en het is de enige tafelregel die ik echt heel strikt hanteer.
Verder... helpt het in het algemeen om mensen hun klachten anders te laten formuleren. Als je iets graag wilt, of anders wilt, dan kun je dat op een normale manier vragen. "Mam, als we nou iets met aardappelpuree eten, zou je er dan een meer stevige groente bij willen maken?" is een vraag waar je meer mee kunt, lijkt me. Ook dit doe ik bij mijn zelden zeurende zoons.
Waarm

Emmawee

Emmawee

16-02-2010 om 22:59

Te snel verzonden

Ik wilde zelden zeurende zoons nog tussen aanhalingstekens zetten en de toevoegen:
Waarmee ik niet wil zeggen dat ik geen rekening houd met dit soort pubergedoe op termijn.
Groeten, Maw.

Kaaskopje

Kaaskopje

17-02-2010 om 00:28

Emmawee

Hoewel ik het gedrag zoals jij voorstelt heel wenselijk zou vinden lijkt me dat toch een stapje te hoog gegrepen voor de gemiddelde puber. Er zijn opleidingsinstituten die dik geld verdienen aan dit soort kost voor volwássenen
Ik gebruik die 'techniek' ook als dat nodig is, omdat ik gemerkt heb dat een ander daar soms beter op reageert, maar ik moet zeggen dat ik het eigenlijk naar vind om te doen. Ik weet dat je beter vliegen vangt met stroop dan met azijn, maar als mensen het gevoel hebben dat ze bij míj alles zo voorzichtig moeten formuleren zegt dat ook iets over mij.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.