
Sanny
27-05-2009 om 12:42
Liefdesverdriet
Na 2 jaar is de relatie van mijn dochter (16 jr)
voorbij. Van het een op het andere moment. Binnen 1 week heeft hij een nieuwe vriendin.
Mijn dochter heeft verdriet, maar relativeert vooral. Erg knap moet ik zeggen!
Merk dat ik erg zelf heel veel last van heb. Het houdt me de hele dag bezig.
Verdriet, wraakgevoelens, maar ook opluchting.
Is dit normaal?

Sanneman
27-05-2009 om 13:57
Lach er maar om
Bedankt voor je reactie. Dat nuchtere ben ik even helemaal kwijt.
Slaap slecht, maagpijn, etc. Ben al 4 uur bezig met het schoonmaken van de koelkast.
Dat het normaal is dat je niet wilt dat je kind verdriet heeft is logisch. Maar... pppfffff ik wordt gek van mezelf!

Faith
27-05-2009 om 14:57
Vreselijk sanny!
Ik krijg een knoop in mijn maag nu mijn zoon eindelijk de stoute schoenen heeft aangetrokken en het meisje van zijn dromen heeft gevraag om verkering, en hij is afgewezen. Dus hoe jij je voelt... lastig!! Wees maar samen verdrietig, je dochter voelt zich natuurlijk erg afgewezen, dat kan een fikse knauw voor haar zelfvertrouwen betekenen. Faith

wendelien
28-05-2009 om 08:28
En toch en toch
denk ik dat je ervoor moet waken dat je je al te zeer identificeert met je kind. Het kind heeft er meer aan als het bij dieptepunten even op je kan leunen en jij de narigheid kunt relativeren en/of een luisterend oor biedt.

emma k
28-05-2009 om 21:00
Ik ken het
Toen onze toen 16 jarige zoon, van zijn eerste liefde heel plotseling de bons kreeg, zat ik er heel erg mee. Ik vond het belachelijk van mezelf hoe erg het me bezig hield maar ik kon er niets aan doen.
Ik had verdriet, was boos, had medelij, en wilde eigenlijk weten waarom en hoe.
Zoon lief heeft na een paar weken liefdesverdriet zijn leventje weer opgepakt. Maar ik heb best nog een tijd rondgelopen met een vervelend rot gevoel.
Sinds een dik jaar heeft hij weer een vriendin, en hij is helemaal stapel op dit meisje,en ik merk dat ik constant mijn hart vast hou, ook al weet ik dat zij ook gek op hem is ben ik toch bang dat ze het onverwachts uit zal maken.
Ik neem aan dat het gewoon ons moeder gevoel is, je wilt niet dat je kind verdriet aangedaan wordt. Maar ja de ene ouder kan daar schijnbaar makkelijker mee omgaan dan de ander. Mijn vriendin zegt rustig, na disse weer een frisse. En dat is natuurlijk ook zo, ze zijn ook nog jong, maar toch....
Ik zou zeggen probeer er voor haar te zijn, luister, troost en vang op. Maar volgens mij doet iedere ouder dat wel.
En voor je zelf, sterkte, want ik weet hoe rot het voelt.

Sanneman
29-05-2009 om 18:14
Update
Bedankt voor de reacties! We hebben sinds het gebeuren iedere avond een kopje thee + gesprek, voor het naar bed gaan. Ze heeft er erg veel aan, zegt ze. Is vrolijk en naar het er op dit moment naar uit ziet, gaat het goed met haar.
Ik ben ook iets rustiger, maar ik heb het gevoel ook in de maling te zijn genomen. Vorige maand zijn we nog met hem (voor de 4e keer) op vakantie geweest! Niets aan de hand!
Uiteraard ben ik er voor haar. En merkt zij weinig van mijn gevoelens. Maar toch.... ik kan hem wel wat doen!
Het is de eerste keer dat ik dit meemaak en vond het echt vreselijk! Ben te emotioneel, maar laat het niet merken aan haar, zodat ik er ondertussen maar mooi mee zit!
Maar.... dat ligt aan mij!