Liegen, liegen, liegen...
Hallo,
Onze dochter van 12 is een slimme, leuke meid. Maar er is een probleem dat ontzettend vaak voorkomt, en dat is: liegen.
Sinds een paar jaar doet ze dat te pas en te onpas en echt over alles. Vooral over onbelangrijke dingen waar echt niet over gelogen hoeft te worden. Inmiddels weten we niet meer wat we eraan moeten doen.
Als ze nou zou liegen over dingen als stelen/roken/spijbelen (alsjeblieft allemaal niet natuurlijk!) etc. dan kun je daar nog een reden voor bedenken (dat het natuurlijk niet mag). Maar dit is niet zo, ze liegt over de normaalste dingen. Ze weet dat dit niet getolereerd wordt, en dat eerlijk zijn altijd belangrijk is. Over leugentjes om bestwil heb ik het niet, daar zul je ons ook niet zo snel over horen.
Een voorbeeld: Daarstraks zei ze ineens: ik ga mn fiets even omrijden naar de achterpoort. Ik zeg: hoezo, dat doe je vanmiddag toch, als je 'm niet meer nodig hebt? Zegt ze: ik doe het nu ook, heb ik gewoon zin in. Vervolgens zie ik haar bijna een half uur niet (geen jas aan, geen schoenen aan) terwijl het omrijden 2 minuten kost. Dus ik ging kijken waar ze bleef. Wat blijkt? Ze zat te whatsappen met een vriendinnetje, en die wilde haar even bellen om iets te vertellen. Dochter had geantwoord: maar ik zit in de kamer beneden. Vriendinnetje zei hierop logischerwijs: nou, dan ga je toch even naar boven? Heel simpel...
Maar dochter komt dan met de smoes dat ze haar fiets om wil rijden. Dit soort dingen gebeurt meerdere malen per week, en ik was er ineens helemaal klaar mee. Ze krijgt echt de vrijheid die ze nodig heeft, en we zitten absoluut niet op haar lip en gunnen haar haar privacy. Ik ben boos geworden, en heb haar gevraagd wat er in godsnaam de reden voor kan zijn om over zoiets normaals als een telefoontje te liegen. Waarom gaat ze dan niet gewoon even naar haar kamer??
Het vertrouwen in haar gaat op deze manier helemaal weg. Niet omdat het om grote ernstige dingen gaat. Maar juist, omdat ze dit voortdurend doet met alle kleine, onbelangrijke en normale dingen. Wie heeft er tips?
Groetjes,
macademia
Geen tip
Maar ik krijg wel het idee dat ze in het voorbeeld van het telefoontje gekozen heeft voor de makkelijke weg.
Wij hebben er hier thuis ook zo eentje rondlopen en eerlijk gezegd heb ik nog niks kunnen verzinnen waardoor het minder wordt. Behalve dan iedere keer het gesprek aangaan. En aangeven wat de consequenties zijn van zijn gedrag. Hij liegt ook wel vaker over dingen waarvan hij kan weten dat ik er toch wel achter kom (cijfers bijvoorbeeld). Het is ook een soort van de kop in het zand steken, dus.
Consequenties?
Hoi ginny,
Dank voor je snelle reaktie. Onze dochter doet het goed op school, maar heeft ook wel een keer de waarheid verzwegen omtrent een niet goed gemaakt proefwerk 
net als jouw zoon. Hier kan ik me de reden nog van indenken (straf? preek? gevolgen? etc.).
Je denkt dat ze gekozen heeft voor de makkelijke weg...Op welke manier bedoel je dat?
En nog een vraag: wat voor consequenties hang jij aan dit soort gedrag als het bij jouw zoon gebeurt? Ik heb nu, omdat ik helemaal klaar was met dat gelieg over al het onbelangrijke, haar telefoon afgenomen. "zolang je er niet normaal mee om kunt gaan, hoef je 'm ook niet te gebruiken". Er is al vaker gedonder met dat ding geweest (werkelijk alles laten versloffen en alleen maar de 856 whatsapp berichtjes per dag willen beantwoorden).
Ik word er inwendig ook heel verdrietig van, dat ze over de normaalste dingen liegt. Ik begrijp daar helemaal niks van 
.
Opvallend
@Ginny:
Op zich vind ik het feit dat je aan 'de makkelijkste weg' denkt wel heel opvallend. Dochter zoekt bij alles namelijk de makkelijkste weg. Ze wilde bijv. ook graag mascara gebruiken, net als haar vriendinnen. Ik wilde haar dit niet verbieden, dus we zijn samen een mascaraatje gaan kopen, heel leuk, dochter helemaal in de gloria. Vervolgens gebruikt ze het nooit, omdat ze het 'er dan ook weer af moet halen, pfffffffff".
Laatst zag ik haar, 'savonds bij het nog even kijken voordat ik zelf naar bed ga, gewoon in bed liggen in haar joggingpak. Teveel moeite om zich uit te kleden. Of gewoon een leuke top aan: "pffffffffff, wat is het verschil met een pyamatruitje...." Ik moet nog checken of ze zich wel heeft gewassen, en een schone onderbroek heeft aangedaan. Waarover ook weer veelvuldig gelogen wordt.
Het is echt zoooo vermoeiend...
Pick your battles
Ik kan me voorstellen dat je dochter liegt over van alles, want ik vind dat jij van van alles een punt maakt. Mascara voor haar kopen die ze vervolgens niet gebruikt, slapen in een joggingpak of een topje in plaats van een pyjama, als je daar al over valt snap ik dat je het allemaal heel vermoeiend vindt. Volgens mij zit je er teveel bovenop. Laat je dochter lekker in een joggingpak slapen en bewaar je energie voor leuke of echt belangrijke dingen.
skik
Skik
Hoi Skik,
Je reaktie vind ik nogal kort door de bocht, en gaat niet over het onderwerp waar ik tips over wil.
De voorbeelden die je noemt zijn absoluut GEEN punt van discussie geweest hier. Het was een reaktie op Ginny, waarin het gaat over makkelijk zijn. Ik heb hier verder zelf geen enkel punt van gemaakt en haar hierop niet aangesproken. Ze moet die dingen helemaal zelf weten, hoewel slapen in haar gewone kleren (ook als het geen joggingpak is) in een normale situatie (niet doodmoe in slaap gevallen) gewoon uit gedaan worden. Een keer is niet erg, maar ik neem aan dat jij je kind ook niet meerdere malen per week in zijn/haar gewone kleren in bed zou stoppen.
Verder dus alsnog graag tips over liegen. Mijn dochter is ook begaafd, dus veel dingen vindt ze vaak al saai etc. Tips zijn welkom 
!
Ook overdreven
Dat liegen is zoals ik het zie meer 'smoesjes' verzinnen dan werkelijk liegen. 1 keer oneerlijk geweest over een cijfer....tjeeminee zeg. Ik zou de pubers die oneerlijk zijn over een slecht cijfer de kost niet willen geven! Dat gewats-app daar zeur jij toch altijd over? Ik zou ook buiten gaan staan als het de hele tijd gezeur op zou leveren en misschien had ze wel een totaal onverwachts gesprek van iemand waarvan ze niet wilde dat jij het zou horen en vluchtte ze daarom naar buiten.
Ik denk dat je er niet zo 'bovenop' moet zitten. Ze zijn 12 het loslaten begint en dat moet je een beetje doen (ook weer niet té veel, ze zijn nóg maar 12). Dat met die mascara....ja hoor, je hebt gelijk maar daar wil ze toch écht zelf achter komen. En je hebt toch een leuke middag gehad? En ze kan nu zeggen dat zij er ook 1 heeft ook al gebruikt ze 'm niet. Wat maakt het uit? Ze wilde er 1, ze heeft er nu 1...alleen ze doet er niet mee wat jij verwachtte.
Heb jij nooit een miskoop? En vind jij het dan leuk dat iemand je over die miskoop doorzaagt en er steeds weer over begint en je wijst op de waarschuwingen die ze vooraf gedaan heeft?
Jullie verwachtingen zijn verkeerd. Bereid je maar voor...het wordt nog véél erger.....
Pubers vertellen je gewoon veel minder, hebben ook geen zin om alles aan hun moeder uit te leggen (waarom en wanneer en op welke manier) en als je te lang aandringt verzinnen ze smoesjes. Smoesjes die je nu nog doorprikt, maar misschien binnenkort niet meer. Als je zo aan blijft dringen tenminste. Ik ben het dus met skik eens.
Laat toch gaan...zolang het op school redelijk goed gaat,ze op tijd thuis zijn zoals je afgesproken hebt en geen gekke dingen doen. Gun ze een beetje dat ze zelf achter dingen komen en het zelf ontdekken en heb er een beetje begrip voor. Daarmee kom je veel verder.
Zet een pot thee...schuif aan tafel als ze zo lang erover doet om die fiets weg te zetten en zeg nonchalant als je lekker zit : "Staat de fiets achter? Dat duurde wel lang zeg...." Je mag best laten merken dat je er doorheen prikt, maar altijd maar tot in de details eerlijk moeten zijn is ook een inbreuk op de privacy. En de reden doet er dan niet toe...misschien hebben ze gewoon op dat moment geen zin om jouw te vertellen waarom dat was. En als je begripvol bent en er niet zo'n spul van maakt en wel laat weten dat je erdoorheen prikt is de kans groot dat ze er alsnog mee komen als het problemen oplevert of als de tijd er rijp voor is of als ze zelf hun gedachten op een rij hebben gezet.
groeten albana
Helaas...
Ik vind het echt ontzettend jammer, dat er niet goed wordt gelezen . De puntjes van de mascara en andere dingen, zijn JUIST geen punt van discussie. Het is gewoon een makkelijk type, en dat is helemaal prima. Niemand, en zeker ik niet, vindt daar iets van of zegt daar iets over. Hoe kom je erbij Albana, dat ik daar over doorgezaagd zou hebben???? Ik vind het allemaal juist best!
Daarnaast vind ik het ook heel knap, dat door het ene toevallige voorbeeld dat ik noem, wordt aangenomen dat ik daar al moeilijk over doe, wat absoluut niet het geval is. Ik zeuren over whatsappen??? Hoe kom je erbij dat ik daarover 'gezeurd' heb tegen dochter???
Ik 'zeur' over haar telefoongedrag, als ze daardoor alles laat versloffen (en dan bedoel ik dus ook écht alles: huiswerk, eten, drinken, douchen, in het échte leven spreken met vriendinnen, aan tafel komen, soms een taakje doen en nog 100 dingen meer). Dan gaat dat ding mooi de la in. Wanneer ze zich houdt aan de afspraken die hier gelden, zal ze ons niet horen en whatsappt ze zich maar een slag in de rondte.
Hier op een forum kan ik moeilijk 2 A4'tjes typen over hoe de situatie precies is. Ik verwacht hier dan ook wel vragen voor meer informatie, maar niet dit soort aanvallende reakties die echt ook nog eens niets met de situatie te maken hebben en die echt helemaal nergens over gaan. Het is jammer dat er wordt aangenomen dat ik zo belerend naar mijn dochter zou zijn, terwijl dat van geen kanten zo is.
Sinds enkele dagen loopt hier (voor de zoveelste keer) een man rond, die kinderen pakt. Verschillenden in de wijk hier zijn al slachtoffer geworden van hem. Ik heb hem vorige week in onze achterpoort gezien, maar toen wist ik nog niet dat hij gezocht wordt en kinderen lastigvalt/meeneemt. Als mijn dochter dus, zonder jas en op haar sokken, 'even' haar fiets gaat omrijden, en ze blijft bijna een half uur weg, ga ik kijken waar ze blijft. Of de hele wereld daar nou over valt of niet, en of ze dat nou leuk vindt of niet. Ik vergeef het mezelf nooit, als ik wéét dat die vent hier rondloopt, en ik mijn dochter niet heb gezocht terwijl ik het raar vond dat ze niet meer terugkwam en ze zou zijn meegenomen of aangerand of erger.
Het is NIET iets geweest waarover gelogen had hoeven worden, ze kan ook in de tuin gaan staan. Of ík zou nog in de tuin gaan staan voor haar pricacy.
Ik heb nog veel meer voorbeelden, en veel meer informatie, maar dat is te uitgebreid om hier neer te gaan zetten. Wanneer ik hier dus geen tips kan krijgen over hoe anderen omgaan met lieg gedrag van hun kinderen, ook over onbelangrijke zaken, zal ik hier verder niet meer reageren.
Macademia
Macademia
Neem er uit waar je wel wat aan hebt Macademia. Maar zelf vraag ik me ook af waarom je het gedrag van je dochter Liegen zou willen noemen. Ik zou me afvragen waarom ze niet rechtstreeks kan of wil zeggen tegen jou wat ze gaat doen of waar ze mee bezig is. En ik denk dat als je dat zelf in de categorie Liegen zet dat dat een boodschap van veroordeling stuurt naar je dochter waardoor ze zich nog meer gaat verschuilen. Misschien kun je er beter wat meer naast gaan staan. En observeren hoe het gaat met je dochter en niet alles wat ze zegt zwaar opnemen maar haar wel waarschuwen voor dit soort situaties als enge mannen en niet zomaar wegsluipen. Maar minder in de sfeer van regels waar ze zich aan moet houden en jou moet berichten dan voor haar zelf en omdat jij haar wil bijstaan en beschermen. Het voorbeeld van de mascara maakte mij ook aan het denken. Waarom zou je daarover vallen? Je verandert zelf toch ook weleens van mening? Dan kom je thuis met een kledingstuk dat je heel leuk leek en vervolgens trek je het toch nooit meer aan. Zo gaan die dingen.
What's app
Misschien zeg ik iets heel raars: maar al dat ge whatsapp gecommuniceer, misschien verleert ze het communiceren irl zo. Ze leeft in haar eigen wereldje, gaat alleen haar eigen gang. Ze lijkt me ook vreselijk onzeker en is gewoon erg aan het uitvinden wie ze is, wat heel normaal is voor een puber. Jij moet ook hiervan leren: laat haar mascaraatjes of andere grillen maar lekker zelf betalen (hoef jij je ook niet te ergeren als ze het weer in een hoek gooit). Dus wat dat betreft kan je haar iets meer zelfstandigheid geven?
Bij echt vervelende leugentjes zou ik dat mobiel inpikken, dat soort gecommuniceer proberen te beperken (voor zover dat lukt).
Niet afpakken hoor
Dat zou ik dus nooit doen, dat afpakken. Ik denk juist dat dochter leugentjes verzint omdat ze zich niet steeds wil verantwoorden en dan ga je er nog eens extra bovenop zitten omdat je van oordeel bent dat communiceren via moderne media niet goed is voor contact in real life? Maak het je zelf toch niet zo moeilijk? En afpakken verergert de zaak. Je wilt juist dat een kind uit zijn schulp komt en jou vertrouwt en niet dat je kind zich in bochten moet wringen omdat jij daar allemaal vooroordelen bij hebt en dat kan consequenties hebben irl voor kind. Whatsappen is ook communicatie hoor. Mijn kinderen kunnen veel beter irl communiceren omdat ze dat ook online hebben kunnen oefenen en doen.
Alleen bij
Ja, je hebt wel gelijk, maar ik bedoelde afpakken alleen bij hele erge leugens, want dat is de hoogste straf voor dit kind. Tot nu toe klinkt het tamelijk onschuldig.
Misschien kan macademia voortaan een sms-je sturen als ze niet weet waar haar dochter uithangt?
Samen doen
huiswerk, eten, drinken, douchen, in het échte leven spreken met vriendinnen, aan tafel komen, soms een taakje doen en nog 100 dingen meer....
Misschien is het handiger als je dat voorlopig even samen met haar doet en het liefst op voorspelbare tijdig afgesproken tijden, samen met je dochter even afspreken wat handig is om die zaken te plannen. En dan even geduldig haar herinneren en het dan even samen geduldig en plezierig, zonder mopperen doen.
Maar macademia
Nu doe je het zelf ook....je verdedigd je tegen mij terwijl ik het alleen anders 'zie'. Je hoeft mij helemaal niets uit te leggen over mannen die aan kinderen zitten. Het doet er niet toe. De reden waarom je het doet maakt niks uit. Ik denk alleen dat het verstandiger is om niet op alle slakken zout te leggen en alleen op die slakken die er werkelijk toe doen in het leven. Pik uit die smoesjes de belangrijkste dingen en maak daar afspraken over. Bindende afspraken in een goed gesprek met dochter, de dingen die jij het belangrijkste vind voor succes in het leven en dáár maak je je druk om. De hoofdlijnen zeg maar. En al die andere futiliteiten laat gaan....laat gaan. Zolang de hoofdlijnen goed gaan doet het er niet toe. Ik snap dat het soms irritant is en je bezorgd maakt en soms tot wanhoop kan drijven. Maar zo gaat dat met pubers. Het heeft gewoon geen zin, zal geen succes hebben. Het enige dat je ermee bereikt is dat ze nog verder van je af zal drijven en buitensluiten en je invloed nog kleiner wordt. Dat is vast niet wat je wil. En probeer iets meer open te staan voor haar en haar leefwereld en motieven ook al zijn ze totaal anders dan die van jouw. Je kind ontwikkeld zich tot een persoon en geen kopie van jouw.
groeten albana
Duidelijkheid
alsjeblieft mensen, willen jullie het voorbeeld van De Mascara niet meer noemen? Het ís geen voorbeeld!!!!!! Het was - nogmaals - een reaktie op Ginny, om aan te geven wat voor type ze is: MAKKELIJKKKKKK en dat is helemaal PRIMA! Ze heeft gewoon geen zin in dingen die een extra handeling vragen, en dat is prima. Ik zeg dan ook: kind, je hebt gelijk, al dat gedoe ))).
Okee, even wel voorbeelden dan, over het liegen wat niet leuk meer is?
* nooit mobiel bereikbaar zijn voor ons (vader of mij), dan zeggen dat haar mobieltje leeg was, terwijl ze hem gewoon uitzet. Dit op momenten dat ze bereikbaar zou moeten zijn (dus niet tijdens school etc., maar bijv. wel als ze 'savonds na dansen in het donker naar huis fietst).
* 3 dagen in dezelfde onderbroek lopen, omdat het teveel moeite kost om een andere te pakken en hierover liegen. Dus liever liegen, dan even eentje uit haar la te pakken
* liegen over dat ze haar zalfje heeft opgedaan, terwijl dat niet zo is en ze zodoende een gigantische bacteriele huidinfectie op haar gezicht veroorzaakt (waartegen ze dat zalfje juist had gekregen, ze wilde zelf naar de dokter!).
* Verder liegen over douchen, wassen, afspraken, vriendinnen, haar zusje en gewoon allemaal vervelende dingen.
Kinderen liegen vaak uit angst voor straf (wat ze van ons NIET krijgt als ze gewoon eerlijk is geweest!!!), of als het ze iets goeds oplevert. Bij haar levert het niets goeds op, en daarom begrijpen we het niet. Ze krijgt aandacht genoeg, privacy genoeg etc. etc. etc.
Ze is een heel rustig kind, maar we merken dat ze door haar mobiel buiten proporties teruggetrokken raakt. Als je kind kan omgaan met zo'n mobieltje, helemaal prima, leef je uit. Maar bij haar veroorzaakt het een soort verslavingsgedrag. Dat is niet onze mening, dat is een feit dat naar voren komt. Ze kan er niet zelf mee stoppen. Wanneer wij hier geen afspraken over maken, doet ze werkelijk niets meer. Echt Niets. Ze praat dan ook niet meer, en haar zusje heeft geen leven als ze in de buurt is.
Daarom hebben we hier afspraken over: niet na half 9 'savonds (gelukkig zijn er meer kinderen in de klas die die regel hebben, daarom hebben we deze tijd afgesproken) en niet langer dan zoveel uur per dag. Dit wordt in samenspraak aangepast tijdens vakanties enzo natuurlijk.
ginny sloeg met haar reaktie de spijker op zijn kop, dat ze de makkelijkste weg kiest. Die kiest ze altijd, en dat is met veel dingen prima, maar met een aantal dingen niet. Gewoon alleen omdat ze geen zin heeft in de allerkleinste dingen, komen er problemen. We zeggen ook heel vaak: als je ergens gewoon geen zin in had, zég dat dan! Wij hebben ook wel eens ergens geen zin in. Heel vaak zullen wij dan ook met haar meegaan. Maar niet met alles.
Eergisteren weer die rotfiets . Stond nog in de voortuin, vragen we of ze die even naar achter wil brengen, mag nog door het huis ook omdat ze de achterpoort eng vindt. Wat doet ze? Ze zet die fiets midden in de kamer, en gaat op de bank whatsappen. Eerst zeg ik nog komisch: hallo...vergeten we niet wat? Zegt ze: van papa mag ik hem hier laten staan. Huhhh?? Ik zeg: nou, van mij niet, dus zet hem buiten. Ze bleef bij haar standpunt: nee, hoeft niet van papa. En maar doormobielen, en extra languit op de bank gaan liggen. Toen werd ik boos. Toen werd mijn man booooossss. En toen werd zij boos. Gezellig ))).
Dit is dus de frustratie......
De fiets
Macademia,jij was ongerust,begrijpelijk,zou ik ook zijn,vooral met zo een man in de buurt.Maar waarschijnlijk was je dochter zich nergens van bewust.Mijn puber is ook zo makkelijk,is gewoon te lui ,te makkelijk om iets goed uit te leggen.Zegt zomaar iets,waardoor ik een hele andere kijk op het verhaal heb.De toon is ook vaak fout.We werken er nu aan om het te bespreken.Ik leg uit waarom en waarop ik reageer en hoe ze het anders had kunnen oplossen.Heb je haar uitgelegd waarom je het niet fijn vond,gevraagd waarom ze niet boven gaat zitten??
@isabella
Daar heb je gelijk in, maar misschien schept mijn laatste bericht (sorry voor de lengte) meer duidelijkheid. Echte grote leugens vertelt ze niet! Wat dat betreft boffen we enorm )! Het gaat om die kleine dingen die nergens over gaan, maar die wel op een gegeven moment voor problemen zorgen.
Hoe kunnen we dat stoppen?
groetjes,
Macademia
@ lizelot
Ze was zich inderdaad nergens van bewust. Ik denk dat zij ook te lui is. Ik heb inderdaad gevraagd waarom ze niet gewoon boven gaat zitten, of mij wegstuurt . Dan zegt ze niets, geen woord. Je komt er gewoon niet doorheen...
@annej
Misschien moet ik dit vaker doen. Ik heb al zo'n schemaatje voor haar gemaakt voor de schooldingen: als ze thuiskomt eten/drinken we gezellig wat, ze geeft me haar broodtrommel etc. en ik vraag of er nog brieven oid van school zijn (die dingen vergeet ze altijd, heeft voor lastige situaties gezorgd en hopen we nu hiermee dus op te lossen). We kijken samen in haar agenda, en naar welke SO's of proefwerken ze heeft om te leren plannen.
Maar misschien moet ik dit ook meer doen met de ander dingen. Ik deed dat juist niet, omdat ik me niet teveel met haar privacy wil bemoeien! Wat een labyrinth...
Mobiel
Herkenbaar,heeft dochter altijd in haar handen,behalve als ik bel.Dat hoort zo!!!Het is ook erg suffig als je moeder belt na een avondje dansen.Dat kan niet.Stuur een smsje,dan weten vrienden niet dat jij het bent.Bellen KAN ook gewoon niet meer.
De rest herken ik helaas ook wel.Klagen over pijn,maar geen medicijnen innemen.
Het hele dagen met de telefoon bezig zijn.Altijd meteen reageren en bereikbaar zijn.Het gaat nu eenmaal zo met de nieuwe generatie.Het is wennen.Maak daar inderdaad afspraken over,die van ons zijn,niet tijdens het eten,niet als ze met mij iets doet,bv winkelen,niet tijdens een gesprek.
Het is lastig ,las je kind ineens zelf gaat beslissen en je niet alles meer onder controle hebt.
Dat van die onderbroeken daar zou ik wel een punt van maken.Zo durft mijn dochter weleens een kledingstuk terug uit de wasmand te pakken.Dan kan ze ook terug naar boven als ik dat opmerk.
@albana
Met deze reaktie kan ik iets! Ik heb me inderdaad verdedigd, omdat je een heel verkeerd beeld schept van hoe het gaat. Dat ik boos zou worden om bepaalde dingen, wat helemaal niet zo is. Het is met letters op een scherm soms ook moeilijk om iets goed uit te leggen.
Ik wil haar helemaal geen kopie van mij maken, zo is ze helemaal niet en dat vind ik juist zo mooi. We leren van elkaar. Uiterlijk is ze wel een kopie van mij, en dat is dan wel weer leuk .
Misschien brengt mijn reaktie 'duidelijkheid' voor jou ook meer duidelijkheid.
Gr
Macademia
@lizelot
Okee, bellen kan niet meer, ik zal het onthouden.
Het was na dansles, en ze ging voor de eerste keer alleen op de fiets naar huis, en ook nog donker. Ze is zelf bang in het donker, maar wilde het persé. Ze zou het laten weten als ze daar wegfietste. Mag ook met sms of whatsapp oid, ze hoeft me niet te bellen (is ook niet cool natuurlijk).
Maar ja...dat doet ze dan niet...en wij zien het hier thuis later en later worden...dus dan bel ik om te vragen of ze onderweg is...en dan staat ie uit...en komt ze maar niet thuis. Daar worden we dan niet blij van, want we hebben een afspraak gemaakt die zij ook goed vond.
Ik denk dat ik de komende jaren nog veel zal kunnen oefenen .
Macademia
Je zegt dat ze aan het whats appen was en dat haar vriendin haar iets wilde vertellen.Ik denk dat ze naar buiten is gegaan ,omdat ze anders dacht dat jij haar nog kon horen praten als ze boven was.Niet leuk,maar ik denk dat je hier niet op moet gaan zitten.Je dochter is zich duidelijk aan het losmaken van je.Ik heb het daar ook vreselijk moeilijk mee gehad.Ze zijn nog jong en juist door de mobieltjes hebben ze heel veel vrijheid.Hwet is lastig daar de juiste bal;ens i nte vinden.
@isabella
Dat is inderdaad waar, ze is ook onzeker. Ik herken het ook van mezelf van vroeger. Ik vond het afschuwelijk om 12, 13, 14, 15 te zijn. Vanaf mn 16e vond ik het pas weer een beetje leuk worden ((.
Misschien dat juist iets meer (nog meer???, pfff) zelfstandigheid haar sterker maakt. Maar toch komt ze zelf steeds weer terug naar ons, met vragen of voor gezelligheid, of gewoon omdat ze liever iets met ons doet dan met haar vriendinnen met bepaalde dingen. Ze vindt ons dus toch nog wel lief ))).
Izabella
Misschien heb je gelijk...Maar door iedere dag opnieuw van die liegdingetjes, ben je dat wel eens zat. Het is voor mij ook een gevoel van dat het lijkt alsof ze zich thuis dan niet op haar gemak of veilig voelt. Of dat ze denkt dat ik haar die privacy niet zou geven, wat ik absoluut wel zou doen.
Maar misschien denkt ze die dingen helemaal niet (teveel inspanning ) en doet ze gewoon maar wat ze doet.
Gisteravond
Gisteravond was er halloween bij ons, we gingen lopen. We gaan met een paar buren altijd met kinderen, en oudste Dochter wilde ook mee met ons. Ik zei toen: waarom ga je niet gezellig met een vriendin?? In eerste instantie wilde ze toch met ons mee, maar later leek het haar toch wel leuk. Dus zij ging met een vriendin, maar liep in het begin wel met ons mee. Op een gegeven moment zag ik haar niet meer, en is ze verder de wijk ingegaan.
Op een gegeven moment belde ze wel, om te zeggen waar ze ongeveer waren. Dat vond ik ontzettend lief. En later belde ze om te zeggen dat ze terug kwam (vriendin ging naar huis) en ik zei waar haar zus en ik waren, en toen kwam ze naar ons toe. Nog even met zn drieën terug gelopen. Echt een geweldige communicatie dus, en we waren allemaal blij .
Thuis werd het (te) laat, maar heel gezellig. Ik heb jongste dochter in bad gezet, en alle schmink en getoupeerde haarlak haren af en uitgesopt. Ik vroeg aan oudste dochter of zij ook even in bad wilde zitten, en dat wilde ze graag.
Ze schaamt zich voor de veranderingen aan haar lichaam, dus ik zei van: ga maar met je rug naar me toe. Voor het eerst sinds tijden heb ik heerlijk haar haar gewassen (want ook halloween geteisterd natuurlijk), cremespoelinkje erin gedaan, gezichtje afgeschminkt en ze vond dit echt heel fijn, zat helemaal stilletjes te genieten. En bekaf natuurlijk.
Het kan toch ook zooooooooo fijn zijn soms, zo'n grote dochter al, die dan ook nog met je communiceert en dat er dan geen enkel gedoe/spanning/ruzie/leugentje etc. is. Gelukkig zijn deze dagen er ook )).
Slak
Het blijft moeilijk hoor. Toch denk ik dat je niet op elke slak zout moet leggen. Misschien nog wat tips (mogelijk dubbel):
-mobiel bereikbaar zijn: laat haar een dag van te voren de batterij checken en haar mobiel opladen. Dit moet gewoon niet meer gebeuren. Laat haar ook weten dat jij anders ongerust bent en dat ze wil dat als er iets is zij altijd jou kan bellen. Help haar dus met plannen om dat ding op te laden. Zij denkt er gewoon zelf niet aan (nog niet).
-3 dagen in dezelfde onderbroek lopen: heel vies, maar haar eigen probleem. Niks aan doen, ze komt er zelf wel achter dat ze gaat stinken.
-liegen over dat ze haar zalfje heeft opgedaan: dit moet dus voortaan onder toezicht gebeuren, net als medicijnen.
-Verder liegen over douchen, wassen: laten gaan, als ze stinkt is dat haar probleem.
-liegen over afspraken: proberen te voorkomen door goede afspraken te maken en elke dag herhalen.
En het waarom van het liegen? Ze is nu wel in een bekende moeilijke fase. Geef haar op bepaalde vlakken meer verantwoordelijkheid, prijs haar als het goed gaat. En als het niet lukt een stapje terug doen, bv dus onder toezicht medicijnen.
Door op een bepaalde manier anders te communiceren (Gordon lezen?) kan je ook meer bereiken? Niet zeggen: heb je nou alweer niet gedoucht, maar: wat ruik ik nu? (en dan niets zeggen)
Ik vind het allemaal niet zo erg klinken hoor, volgens mij mag je er ook best af en toe de humor van proberen in te zien. Ik zou zeggen: pik in die fiets, als zij hem niet weg zet is hij van jou!
Je kan ook een blog beginnen over de avonturen van een pubermeisje. Volgens mij inspiratie genoeg bij jullie thuis! Die scene met die fiets is echt geweldig!
Fijn, macademia
dat je zo'n heerlijke avond met je dochters had. Dan kun je er misschien weer een beetje tegen...
Mijn zoon gaat graag 's avonds met een paar vrienden chillen. We wonen een beetje buiten en hij moet daardoor in zijn eentje door een donker stuk fietsen. We maken goeie afspraken over tijd, maar ook dat hij bereikbaar moet zijn (= mobiel opgeladen en aangezet). Dat heeft hij niet altijd gedaan. Onze reactie was: als je niet bereikbaar bent, mag je niet meer alleen in het donker fietsen en kun je niet naar je vrienden. En uitgelegd waarom wij willen dat hij bereikbaar is. Elke keer als hij niet bereikbaar was, mocht hij de volgende keer niet naar zijn vrienden. Dit heeft geholpen, hij is nu doorgaans wel bereikbaar. Misschien een tip voor jou? In dat dansvoorbeeld zou je kunnen zeggen, dat ze niet meer mag fietsen, maar dat je haar wegbrengt en ophaalt. Dat wordt hier heel gênant gevonden.
Wat betreft het niet douchen en verschonen (ook een probleem hier): ik accepteer dat niet, want ik vind dit niet alleen een probleem van het kind. De rest van het gezin zit nl. in de stank en ik heb daar geen zin in. Ik zit daar dus bovenop. Ik eis dat hij zich doucht en ik blijf in de buurt om te controleren, wel 'onopvallend', of het ook werkelijk gebeurt en let erop dat hij een schone onderbroek aan doet.
Het probleem is met pubers
Dat op een gegeven moment de vrienden/sociale contacten belangrijker worden qua invloed dat je ouders.
Nu is dat nog een beetje met 12 jaar, maar het word nog véél belangrijker. Dat is ook goed, hoort bij de ontwikkeling van een puber Daarom is dat whats-app ook zo belangrijk voor ze, vroeger deden wij dat door bij elkaar te zitten en eeuwig te telefoneren, weet je nog? Dit is wel goedkoper en ze zijn dan tenminste thuis toch?
Zo'n oproep van dat whats-app is dan op dát moment belangrijker dan wat jij te melden hebt. Ongeacht of je groot gelijk hebt of niet, maar ze moet nog leren op welke momenten het wel kan of niet. Heb je daar ooit over gehad met haar?
Hier zijn mobieltjes verboden tijdens het eten en als ze naar bed gaan (oudste van 19 controleer ik daar niet op) en natuurlijk op school. Ook tijdens bezoek of dat nu van ons is of van haar dan niet constant. Even tussendoor wat checken dat mag weer wel. Er de hele tijd mee rond sjouwen in de hand zou ik ook niet waarderen. Als je rondloopt leg je 'm maar neer en pak je 'm maar weer als je terugkomt. Eigenlijk doen ze dat beiden wel. Na wat 'aanloopprobleempjes'. Geen beperkingen hier wat betreft tijd. Wij pakken 'm wel eens af, maar alleen voor korte tijd en meestal bij echt erge dingen of als er niet gebeurd wat wij willen. En dan nog is het niet afpakken, maar bij ons inleveren en dan niet in onze hand (stel je voor dat wij zouden zien wie er reageert op haar)maar op b.v. de tafel en dan meestal tot dat en dat gedaan is.
Ik snap dat je dat niet bereikbaar zijn de eerste keer laat 's avonds vreselijk vind. Ja natuurlijk was ie leeg...standaard smoes als ze onbereikbaar zijn. Ik geloof het ook nooit Meestal is het óf omdat ze 'm na iets vergeten aan te zetten, omdat ze met het vorige nog in hun hoofd bezig zijn en misschien met anderen die erbij zijn? En zelden dat ie echt leeg is hoor.
Het is ook niet jouw verantwoordelijkheid om 'm op te laden. Ze mag nog 1 keer ernaartoe en als ze 'm weer 'leeg' heeft is het afgelopen en brengen jullie haar voorlopig. Vind ze vast geen goed plan, je vader of moeder die je brengt...Hardstikke kinderachtig. En dat is géén straf dat is gewoon omdat ze het schijnbaar zelf nog niet kan
Niet douchen en verschonen...ja wat maakt dat uit wat jij ervan vind??? Voor haar is het vooral belangrijk wat haar vrienden/vriendinnen ervan vinden. En door die telefoon heen ruik je niks. Misschien kan je het op face-book zetten (niet echt doen, maar soms helpt het om het als grapje te zeggen)? Jongste heeft hier ook zo'n periode van niet douchen/wassen gehad (ook tijdgebrek omdat ze druk was met van alles behalve zich schoonhouden). Ik heb toen ingesteld dat ik de vuile onderbroeken zou tellen en als dat niet werkte zou ik een kalender maken met elke dag een kruisje voor een ingeleverde vieze onderbroek. Zover is het nooit gekomen...natuurlijk. En als ik de was deed, rekende ik even hoeveel dagen het was en met erin stoppen tellen. Het ging meteen stukken beter Dat douchen is ook allang weer in orde. Vaste dagen ervan maken?
Je moet er een beetje anders mee omgaan. Niet zoals eerder, maar ze ook een beetje 'inspraak' geven, soms een beetje schipperen om te krijgen wat je wil en begrip hebben voor wat er allemaal in hun gebeurd. Daar hebben ze ook niet altijd op elk moment invloed op. Ook dat moeten ze nog leren.
Wel fijn dat het gisteren zo goed verliep. Heb je dat ook hardop gezegd? Maar zulke momenten dat ze weer zoals 'vroeger' zijn zullen schaarser en schaarser worden, maar daarvoor in de plaats krijg je een leuke volwassen meid. Dat heeft ook z'n leuke kanten
groeten albana
Pubers
Leuk draadje hoe ga je met je pubers om.
En ja, heerlijk als het ook even gewoon ongecompliceerd kan. Hier sms ik zoon dat er thuis een nagelbijtende ongeruste moeder op de bank zit en of hij mij even kan geruststellen dat hij al onderweg naar huis is en waar hij is. Als hij vergeet mij te melden. En soms hoort ie dat ook niet en dan sms ik de moeder van zijn vriendin of hij daar nog is en of die hem even wil porren of ik sms een vriend van hem of zijn vriendin. En soms laat ik het gewoon gaan, hij is nu 16 en heel zelfstandig. Maar ik weet nog dat zijn eerst reisjes naar elders op zijn 12e inderdaad besproken wanneer hij mij dan even moet sms-en en dat hij mij altijd moet inschakelen voor overleg of als er iets is. Ook al denkt hij dat ik boos zou kunnen zijn, ik zal hem altijd helpen, ik ben zijn vangnet.
En vuile onderbroeken gaf ik af en toe een schone aan. Paar keer vragen wat handig is wanneer hij gaat douchen, hem dan herinneren en spullen meegeven. Nu hij een vriendin heeft is dat probleem over, nu trekt hij heel vaak een schone onderbroek aan.
Ik kreeg van een kennis zo'n taartdiagram toegestuurd op facebook. Wat je moeder denkt als je je mobiel/sms niet opneemt/beantwoordt: 1 groot rood vlak, zijnde 98%, met als tekst: dood/gewond/vermist/ongeluk/ernstig mis. En een heel klein puntje in een andere kleur (2%): niet opgeladen, niet gehoord, geen beltegoed.
Over de mobieltjes van onze kinderen verbaas ik mij nog steeds. Ze reageren altijd op alles en iedereem, behalve op 'thuis'. Misschien komt dat wel omdat wij gewoon een constante factor zijn in hun leven. Wij zijn er gewoon, altijd. Dus je hoeft niet continu leuk te doen om ons te houden
Tirza
