Logeren bij voor mij onbekende vrienden?

oh ja hoor

Ja dat zou ik wel even willen weten, en ik geloof dat mijn dochter het ook geen probleem zou vinden dat ik dat vraag.

Jawel

Adres wel, maar vaak krijg ik de ouders niet meer te zien. Ik heb het telefoonnummer van mijn dochter en dat vind ik voldoende.

Zeker

Van de week nog aan de hand gehad met dochter van 18. Ik wil graag weten waar ze is en met wie. Snapt ze helemaal en is ook geen probleem. Ze weet heel goed dat er nare dingen gebeuren in de wereld en dat wij daardoor bezorgd zijn. We praten haar geen angst aan, maar er is niks mis met voorzichtig en van tevoren risico’s inschatten. En aan je ouders vertellen waar je bent.
We hebben ook nog Life360 op (al) onze telefoons. Ook heel prettig om te kunnen zien waar ze is. En daar maken we uiteraard geen misbruik van. Ouders kennen we meestal niet, soms 1x kort op school gezien. Vrienden kennen we wel. Behalve dan afgelopen weekend. Daar hebben we ook iets langer over nagedacht, maar mocht wel omdat ze met een ons wel bekend vriendinnetje ging.

Pennestreek

‘Daar hebben we ook iets langer over nagedacht, maar mocht wel omdat ze met een ons wel bekend vriendinnetje ging.’

Echt? Je dochter is 18! Vind je dan dat er nog sprake is van ‘mogen van de ouders’? Bij onze kinderen op die leeftijd zeggen we dat ze geen toestemming meer hoeven te vragen. Ze zijn volwassen en maken hun eigen keuzes. Die proberen we soms wel wat bij te sturen door er een goed gesprek aan te besteden. Maar onze toestemming hebben ze niet meer nodig.

Fem, ik zou het op die leeftijd voldoende vinden om te weten waar (bij wie in welke plaats) ze is en dat ze haar telefoon bij zich heeft.

Aagje

Bij ons worden dat soort dingen overlegd ja. Gelukkig wel.
Nee, we kunnen haar niet tegenhouden en zouden dat ook niet doen. Maar we willen wel graag weten waar onze dochter ‘s nachts is. Jij niet dan?

Phryne

Vrienden met blauw haar, een neusring en een hele trits oorbellen kunnen ook heel keurige luitjes zijn hoor

skik

Toen ik 18 was woonde ik op mijzelf en wisten mijn ouders nooit waar ik was.
Dat waren nog eens tijden

18?

Tjonge, 18, wanneer houdt het op? Met 17 kunnen ze ook op kamers zitten he? En een speciale app? Bijzonder in 2021 waar je ze altijd kunt bellen of appen. Vergelijk eens met toen jij jong was. Wat wisten onze ouders toen?

Bij 16 ligt dat anders.

Maar

Ik snap wel dat je wilt weten of je dochter (of zoon) nog thuis komt die nacht. Of dat de deur op knip moet en zo.

Thuis

Onze net 18- jarige woont op kamers, dus ik weet niet wat hij doet en met wie. Hoef ik ook niet te weten. Als hij bij ons is en hij gaat weg dan vertelt hij wel waarheen en hij deelt zijn locatie als hij alleen naar huis fietst 's nachts. Niet omdat het moet, maar omdat hij weet dat ik dat fijn vind. Een adres vraag ik nooit meer. Toestemming vind ik al lang niet meer van toepassing. Ik wil ook echt niet alles weten

De jongste is 15, die vraagt wel toestemming. Ik wil ongeveer weten waar hij uithangt en met wie. En ook hij zet s nachts de locatie aan als hij alleen naar huis fietst.

Pennestreek

‘Jij niet dan?’ Natuurlijk wil ik ook graag weten waar mijn kind is. Waar baseer je het op dat je daar blijkbaar aan twijfelt?

Daar ging het niet om, zoals Skik ook zei. Jij had het in jouw post over ‘we hebben nagedacht’ en ‘het mocht wel’. Dat lijkt op de een of andere manier meer te duiden op moeten vragen en toestemming moeten hebben om dat te doen dan op overleg. Ik ga ervan uit dat dat op een bepaalde leeftijd niet meer gepast is. We overleggen inderdaad en soms kunnen we de kinderen overtuigen dat iets onverstandig is. Soms niet.

Zo’n app waarmee je de plek waar iedereen is kunt zien daar houd ik ook helemaal niet van. Vind ik bij jongere kinderen over het algemeen al niet zomaar een goed idee maar bij jongvolwassenen....? In wat voor omgeving wonen jullie dat je blijkbaar de behoefte hebt om van je volwassen kinderen de mogelijkheid te hebben om elkaars posities te zien?

Referentie

Zelf was ik met bijna 17 de deur uit. 16 is dan ook wel zo'n beetje de grens voor mij. En natuurlijk het overleg met de jongere zelf als huisgenoot.

Ik weet eigenlijk altijd waar ze zijn maar ik heb niet meer altijd adres en nummers.
Ze laten wel weten of ik de deur van het nachtslot moet houden of we spreken af dat ze me een berichtje sturen wanneer ze zeker weten weer thuis te komen.

Dan kan ik vast een kopje thee zetten.

Maar toch heb ik nog een aantal telefoonnummers van vrienden en ouders en als het nodig is kan ik daar nog een beroep op doen, hoop je dan, want geupdate wordt het niet meer.

Geheimzinnigheid

Het lastige van dit soort kwesties, is dat jongeren met wie het goed gaat uit zichzelf wel zeggen waar ze zijn en met wie ze omgaan. Terwijl de jongeren met wie het niet zo goed gaat, juist zo geheimzinnig mogelijk doen. Juist van hen zou je willen weten waar ze zijn en wat ze doen. Vaak is er niks aan de hand, maar maakt die geheimzinnigheid je als ouder argwanend. Kennelijk is het iets dat hoort bij het losmaak-proces, dat pubers de vrijheid nemen om níet te verwantwoorden waar ze zijn.

Verder heeft het doorgeven wanneer je weggaat, waarheen je gaat en (soms) wanneer je ongeveer denkt thuis te zijn niets met leeftijd te maken. Wel met samen een huishouding vormen. Mijn man en ik geven die informatie ook door aan elkaar en aan de kinderen. Het voordeel van de mobiele telefoon is dat het wel wat losser kan dan vroeger.

Aagje

het is het gevoel erbij. Dochter vroeg of het mocht. Dat is maar een manier van formuleren. Want ze weet dat ze nu (net 18) natuurlijk geen toestemming meer hoeft te vragen. Maar het is meer een manier om te overleggen. Ze had zelf duidelijk ook twijfels. Het meisje waar het over ging is een vriendin van een vriendin en kent ze zelf alleen nog maar van online contact. Dus dan ben ik niet meteen laaiend enthousiast nee. Anyway, ze zag het zelf ook niet genoeg zitten voor een hele nacht in een vreemd huis, ook al was er dan wel een goede vriendin bij.
Dus toestemming, mogen, zo noemen we het nog steeds maar het is natuurlijk een glijdende schaal. Nee, we gaan haar uiteraard niet iets verbieden, maar we overleggen wel.

Kinderen vragen soms zelf om toestemming

Ja precies Pennestreek! Verbieden/iets mogen, zijn woorden die we voor het gemak zo gebruiken. Het is niet dat we opvoeden volgens het "Mijn wil is wet!" principe. Het gaat om het gevoel, en het met je kind overleggen of iets wel of niet verantwoord of veilig is. Vaak hebben kinderen zelf ook de behoefte aan een soort van toestemming, goedkeuring van de ouders, even toetsen hoe die er over denken.

geen adres

Eigenlijk al vanaf middelbare school heb ik geen adressen van vrienden van de kinderen. Ik wilde wel weten of ze thuis aten en graag dat ze op hun eigen telefoon bereikbaar waren.
Toen ze met vrienden op vakantie gingen, heb ik wel gezegd dat het handig is als die vrienden ook mijn telefoonnummer hebben. En mijn kinderen hadden nummers van de ouders van vrienden.
Verder vertrouw ik mijn kinderen en ga ik ervan uit dat er niet achter iedere boom een griezel staat.

Oud

Ik dacht even dat het om een oud artikel ging want in deze tijd zou ik mijn (puber)kind niet uit logeren laten gaan.

Pennestreek

Natuurlijk gaat het ook om het gevoel erbij. Misschien gaat het daar wel vooral om. Eens hoor.
En op een paar dingen na doen jij en ik het nog niet eens zo heel anders, blijkt nu. Maar ik ben dus ook erg druk om mijn ene jongvolwassene te leren dat het gaat om overleg en niet meer om toestemming nodig hebben. Want ik vind dat dat een van de kinderen echt moet beseffen dat wij er niet op uit zijn om te beperken en dat kind de eigen keuzes kan maken. Mss dat ik er daarom op aansloeg.

Adres en bijna 18 jaar in Corona tijd

Ik vraag het adres altijd na, omdat ik dat zie als een verantwoordelijkheid van mij als ouder. Ik vind dat ik hoor te weten waar mijn kind is. Gewoon voor de zekerheid en omdat telefoons ook kunnen kwijtraken. Ik controleer niks.

Zoon (bijna 18) is het daar ook mee eens. Ook hij vraagt trouwens toestemming. Hij vindt het soms ook nog écht moeilijk om verschillende belangen goed af te wegen.

En 'juist nu' (ieuw... zucht...) vinden wij het vaak ook gewoon ouderwets niet goed dat hij weggaat, of moet hij weer vroeg thuis zijn. Dat heeft vooral te maken met het wegvallen van de structuur vanuit school / stage. En ja, hij nu misschien te oud voor een gebod of verbod, maar het zijn dan ook uitzonderlijke tijden. Wij merken dat hij die externe structuur nodig heeft, dus die bieden we dan maar op deze manier.

Gelukkig gaat het allemaal in goede harmonie.

Dees

Ik ook niet in deze lockdown.
En femh heeft het ook niet over nu.
Ze schrijft: "Ik denk dat het niet lang duurt voor ze eens vraagt om daar te mogen logeren."

Ik denk dat het nu 3 weken langer gaat duren.

Tot vandaag

Mijn dochter heeft de afgelopen maanden gewoon gelogeerd. De anderhalve meter afstand voor 18-minners geldt pas vanaf vandaag.
Wat ik hier merk qua toestemming vragen is dat ze (die van 15, volgende week 16) dat alleen doet als ze denkt dat ik iets niet goed ga vinden. Meestal vind ik alles best trouwens, of doet ze niet dermate gekke voorstellen dat ik het niet goed vind. Oudste van 21 deelt tegenwoordig gewoon mede, en als ik zeg dat ik iets geen goed plan vind zegt ze dat ze ook niet om mijn mening vroeg. Goed zo, je autonomie bewaken tegen bemoeizucht

Bezoek

"Ontvang zo min mogelijk bezoek. Mocht u toch bezoek ontvangen: beperk dit tot maximaal 1 groep van maximaal 2 personen per dag (of 3 personen op 24, 25 en 26 december 2020) en zorg ervoor dat mensen 1,5 meter afstand van elkaar houden en de hygienemaatregelen naleven. Kinderen tot en met 12 jaar tellen niet mee."

Mijn oudste logeert geregeld bij zijn vriendin en dat vind ik al best spannend, eerlijk gezegd. Dit lijkt mij gewoon niet het moment om nieuwe logeeradressen te gaan ontdekken.

Maar dat moet femh natuurlijk zelf weten. (En het was ook geen coronagerelateerde vraag, natuurlijk.)

Wig Wam

Ïk vraag het adres altijd na, omdat ik dat zie als een verantwoordelijkheid van mij als ouder"
Ik vraag me af waarom je dat adres nodig hebt. Als er s nachts een ramp gebeurt en je kunt je kind telefonisch niet bereiken? Of haal je hem s morgens op als hij niet op afgesproken tijd thuis is?
Eigenlijk vraag ik het vooral om te bezien waar ik als ouder te kort zou schieten (niet verantwoordelijk genoeg)

adres

Vanaf 16 vroeg ik ook geen adres meer. Soms blijkt ook pas ‘s ochtends dat ze die nacht ergens anders geslapen hebben (heb dan een appje ergens in de nacht gekregen). Ze zijn 18 en 19 in inmiddels. Ze zetten soms hun lokatie aan, van mij het niet per se. iedereen in het huishouden meldt waar we heen gaan als we weg gaan, zelfs bij boodschapje . Als er iets is, kan ik ze bereiken en dat is het belangrijkste.

Wij wel

'Ik dacht even dat het om een oud artikel ging want in deze tijd zou ik mijn (puber)kind niet uit logeren laten gaan'

Wij wel. Het mag gewoon.