Meer zorgen om jongen of om meisje?

Heb geen dochter

maar een zoon. Mijn zorgen begonnen pas toen hij 16 werd en brommer ging rijden. Na 3 maanden had ik ergste aan doemdenken wel gehad en was ik oke met het feit dat hij brommer reed. Totdat die avond kwam dat hij niet thuis kwam, nix voor zoonlief, altijd bellen/sms-en. Na anderhalf uur was ik de wanhoop nabij want ik wist dat er wat gebeurd moest zijn. En toen stonden er 2 agenten aan de deur, of ze even binnen mochten komen want zoonlief had een ernstig ongeluk gehad met zijn brommer. Ik dacht dat ik door de grond ging, afijn zoon op IC met hersenkneuzing, breuken/schaafwonden. Alles is weer goed gekomen met onze zoon maar die avond vergeet ik nooit meer. Ondertussen is het bijna een jaar geleden en zoon rijdt ook weer op een brommer.
Vanaf vorig jaar ben ik nooit meer zonder zorgen om mijn zoon geweest, en ik vrees dat het nog heel lang gaat duren.
Moet mijzelf er echt toe aanzetten om hem niet te belemmeren en gewoon verder te gaan met loslaten. Vandaar dat hij dit jaar niet meegaat met vakantie, dat was vorig jaar voor zijn ongeluk al beslist en dat blijft zo, en mag hij weer brommer rijden, maar oh oh wat is het moeilijk.
Hoeveel zorgen je je om een kind maakt ligt wat mij betreft aan de levensloop van je kind. Maar een ongeluk is zo gebeurd, en dat geldt voor jongens en meisjes uiteraard.
Wat betreft uitgaan e.d. over zulke zaken maak ik mij echt geen zorgen meer, mijn zorg is dat hij elke dag weer gezond en wel thuis komt.

Zoon denk ik

Als ik inderdaad mezelf als referentiekader neem en wat ik zelf zag in het uitgaansleven en met vakanties dan denk ik dat jongens meer "gevaar" lopen. Die zijn net wat gevoeliger voor "stoer" gedrag volgens mij, zoals teveel drinken, vechten, te hard rijden, dronken rijden etc. Wat ik nu zie is dat meisjes wel aan een flinke inhaalslag bezig zijn qua drankgebruik en dat verontrust me wel. Meisjes zijn wel kwetsbaarder omdat ze fysiek minder sterk zijn, dus uiteraard zijn ze kwetsbaarder voor sexueel geweld, dat in sommige landen nog oogluikend wordt toegestaan ook. Vandaag een heel artikel in het AD, daar wordt een arts geciteerd in Chersonissos (Griekenland): "af en toe krijgen we een melding van een verkrachting, maar die zijn nep. De meisjes doen het voor de verzekering. Ze willen geld hebben van hun verzekeraar". Ook de politie zit daar niet op te wachten. Was er een paar jaar geleden ook niet iets met 3 Nederlandse verpleegsters die ergens in Turkije verkracht waren? Dat heeft ook nogal wat diplomatieke druk gekost om de daders aan te pakken. Op die manier ben je als meisje natuurlijk vogelvrij in bepaalde landen. Nog een leuk citaat uit het AD
: "zes uur vrijdagochtend in het centrum van de badplaats Chersonissos op Kreta. Twee jongens en een meisje liggen verspreid op straat. Een van de jongens heeft een gat in zijn hoofd. Er stroomt boed uit. Een stuk hersenen is zichtbaar. Hij rochelt. Het lichaam schokt een paar keer en dan blijft het stil" De journalist heeft met deze beschrijving geprobeerd een nachtelijk straatbeeld de schetsen van Chersonissos. Het ging om 3 stomdronken Ieren op een scooter zonder helm. Stom natuurlijk, maar wie zegt dat jouw kind straks ook niet zo stom is. Zon, zee, vakantiegevoel en veel alcohol maken overmoedig.
Kijk ik naar de situatie bij ons thuis dan denk ik dat zoon iets steviger in schoenen staat dan dochter, maar die zijn pas 11 en 9, dus nog weinig over te zeggen. Zoon is zeer ongevoelig voor peer-pressure, ik hoop dat dat zo blijft. Dochter is ook nog eens erg jong, 11 jaar, als ze naar de middelbare school gaat. Ik denk dat wij tegen die tijd dat ze voor het eerst op een zuip-vakantie willen we er een droomreis tegenaan gooien om ze nog een jaartje mee te krijgen.

Karakter eigenschappen

je kan je zorgen maken. maar dat is beren op de weg zien die er nog niet zijn. ik denk dat het beter is dat je je net al te druk om maakt. ze komen toch wel weer op een pootjes terecht. misschien soms wat extra sturen. en zeggen hoe jij je er bij voelt. maar meer kan je niet doen. je zecht dat ze net weg mogen. je draait je om en ze zijn weg. het verschil van meer zorgen maken om een meisje of een jongen s verschillen. het ligt eerder aan de karakters van de kinderen. een kind van 16 wilt misschien wel helemaal niet stappen. terwijl dat dhet kind van 13 nu al wil stappen.

conclusie: het ligt aan de karakters van het kind, en niet aan jongen of meisje.

Elk kind is anders

en het valt niet te voorspellen hoe het gaat lopen. Ik heb een dochter van 15, een heel ander kind dan haar broer van 17. Zij houdt zich aan afspraken en is verantwoordelijk voor haar doen en laten, met hem is het constant compromissen sluiten om e.e.a. in goede banen te leiden. Geen slechte jongen, wel een zorgenkind. Over vakantie: ze gaan allebei nog met mij mee (vrijwillig hoor, en daar ben ik blij om.

Nog geen zorgen hoor

maar het zijn meer de gesprekken als: als ik een meid zou hebben zou ik veel meer zorgen hebben dan bij een jongen. Daar ben ik het dus niet perse mee eens.
Tuurlijk is het van het kind afhankelijk, het was een beetje algemeen bedoeld.
Wel vervelend zeg wat sommigen van jullie al hebben mee moeten maken met jullie pubers...
bedankt voor de reacties. Ik ga er zeker niet nu al wakker van liggen, daar heb ik straks nog tijd genoeg voor