meisjesstalker

Mijn zoon heeft een haat/liefde verhouding met een meisje uit de buurt. Vroeger zijn ze ooit als kleuters met elkaar gaan spelen en ze hebben een klik maar tegelijkertijd komen er ook steeds problemen als ze samenzijn. Toen al, nu nog.....
Ze hebben overigens nooit verkering gehad. Ik heb wel de indruk dat het meisje dat wel wilde. Maar zoon is gewoon echt niet op die manier in haar geinteresseerd.
De afgelopen tijd, nu ze wat op puberleeftijd komen merk ik dat de verhalen zoals zoon ze vertelt, erop neer komen dat zij vaak stoer/uitsloverig gedrag vertoont: mensen vanaf de hangplek rare dingen naroepen en dat soort vervelende ongein, roken en baldadig doen enz. Hij doet daar maar deels aan mee (ik denk dat echt...) en blijft erbnij omdat hij het wel spannend vindt. Soms als het te gek wordt loopt hij er wel bij weg.
Momenteel is de situatie nogal uit de hand gelopen. Onlangs heeft het meisje door onhandigheid/baldadigheid ervoor gezorgd dat zoon helemaal onder de tomatenketchup kwam te zitten. Hij was daar boos over maar ze reageerde baldadig/lacherig en hij is toen weggegaan. Hij heeft haar vervolgens direct verbannen uit zijn telefoon en van facebook.
Nu is het meisje hem een beetje aan het stalken. Ze loopt hem na, éist' dat ze het uitpraten en trekt aan zijn kleding, slaat hem en duwt, gaat steeds in de weg staan enz. Gisteren toen dit gebeurde had mijn zoon een vriend bij zich die hem hielp om het vredelievend op te lossen; rustig te blijven waardoor ze uiteindelijk is vertrokken. Ik ben eigenlijk ook heel trots dat hij dit allemaal heeft doorstaan zonder terug te slaan, schoppen e.d. Met name omdat hij ook ADHD heeft en met name vroeger veel vaker uit zijn dakje ging naar andere kinderen. Tegen woordig, als hij heel soms nog agressief is, is dat naar spullen en naar 'opvoeders'zeg maar.En verbaal.
Maar nu is de situatie wel zo dat mijn zoon eigenlijk niet meer goed naar buiten durft omdat hij bang is haar tegen te komen. Hij is niet zozeer bang haar fysiek niet aan te kunnen maar denk dat zij wel het type is, dat als hij echt terugslaat, zij er dan van alles bij gaat halen. Eventueel andere vrienden, haar moeder e.d.
Van vroeger, toen de kinderen nog gehaald en gebracht werden van het spelen, weet ik dat haar moeder nu niet bepaald het type is om goed mee te kunnen overleggen. Meer het type van 'mijn dochter doet zoiets niet'.
Ik weet ook niet of ik wel in contact kan komen met moeder, want ze zijn vehuisd en ik weet maar vaag waar ze woont en een achternaam weet ik niet van moeder. Het gaat om een meisje met gescheiden ouders dus andere achternaam.
Momenteel heb ik zoiets van eerst maar even afwachten of het hierbij blijft. Maar stel dat het doorgaat: dat het meisje hem steeds achterna blijft komen en zeuren, trekken en soms agressief naar hem doet? Hoe zouden jullie dit aanpakken? Zijn er goeie tips voor zoon?
Tot nu toe heb ik zoon beslist niet gezegd dat hij maar eens een flinke schop terug moet geven. Dat heb ik nooit gedaan en lijkt mij ook niet de manier, maar hij laat zich nu eigenlijk maar slaan. En hij gaat op een bepaald moment zooo boos worden dat het echt uit de hand loopt. Daar maak ik me zo'n zorgen om...