Mijn dochter heeft last van angst/paniekaanvallen
Dochter van 13 jr. heeft last van Paniekaanvallen (angststoornis). Sinds 4 maanden heeft ze zeker 1x per maand een aanval en de afgelopen week bijna iedere dag (soms meerdere keren per dag). Ze krijgt buikpijn en wordt dan misselijk en voelt een warmtegolf door haar lichaam heen, waardoor ze hartkloppingen krijgt en in paniek raakt. Haar benen gaan shaken en haar handen worden klam en het zweet breekt haar uit. Ze "wordt dan gek" zegt ze en is heel angstig. Wat ook eng is, is dat ze een onwerkelijksgevoel heeft, alsof ze in een droom is. Daarna is ze helemaal uitgeput en nog een tijd moe. Klaagt veel over moeheid de laatste tijd en voelt zich een zombie. Bloedonderzoek heeft niets opgeleverd. Is het psychisch? Heeft jullie kind dit ook? graag zou ik er met je over willen praten/mailen
Hulp zoeken!
en snel ook...
ik begrijp dat je al bij de huisarts bent geweest (bloedonderzoek leverde niets op) en hoe gaat dat dan verder, heeft de huisarts geen verder traject voorgesteld? mi moet je dochter zsm hulp krijgen van een psycholoog. het klinkt inderdaad als paniekaanvallen ...
sterkte!
Aanleg
Bij mijn dochter was het een kwestie van aanleg en ze werd te hoog ingeschat in alledaagse zaken. Het heeft bijna 2 jaar geduurd voor ze de diagnose GAS kreeg en denk niet dat iemand haar een tip gaf of concreet hulp bood.
Het is nu beheersbaar. We hebben het geaccepteerd dat het nu eenmaal haar aanleg is. Ze gaat er na een hele moeilijke periode nu dapper mee om en heeft veel gehad aan de SOVA-training waar haar juf haar beter leerde kennen, haptotherapie en paardrijden op de gehandicaptenmanege. Ze heeft nog weleens paniek maar gelukkig begrijpen ze haar op school en kan ik daar een beroep doen op een handreiking of begrip.
Ze denkt zelf dat het beter zal gaan als ze ouder wordt en anders zijn er nog trainingen voor.
Ook heb ik haar een periode passiflora gegeven om de angst te dempen.
Maar bij de hulpverlening ben je nog niet klaar. Wie een betere ervaring heeft mag het zeggen.
Ik heb weleens voor het AMC gestaan met kind waarin ze een enorme drifaanval had die 1,5 uur duurde en ze naar aceton begon te ruiken. En ik stond daar en had niet het idee dat in dat hele ziekenhuis iemand zou zijn die ons zou kunnen helpen hiermee anders had ik me direct gemeld. Dat was dus uitzitten en meeveren en dan naar huis.
En..
Bijna vergeten.
De angst van mijn dochter werd door de deskundigen gelabeld als een gevolg van misbruik en geweld.
Dat wil je ook niet weten.
Ja.
Ook mijn dochter heeft last van angst en paniekaanvallen, in zeer zware vorm. Ze heeft cognitieve gedragstherapie gehad bij het GGZ, maar op dit moment is ze 'terug bij af'. Ze is opnieuw aangemeld en gaat binnenenkort weer in behandeling.
Ik ben het met OzzieOzzie eens: Hulp zoeken!
Herkenbaar
Mijn 11 jarige dochter heeft sinds januari dit jaar soortgelijke klachten.
De huisarts herkende het als hyperventilatie en ze is doorgestuurd naar een ademhalingstherapeut met matig resultaat.
Als je googled op hyperventilatie bij kinderen kom je een hele lijst symptomen tegen die hierbij passen.
Mijn dochter heeft nog steeds last, mn 's avonds als ze op bed ligt.
Het is een enorm introvert meisje dat erg na en doordenkt over de dingen die gebeuren.
Oef
Wat ontzettend naar voor je dochter, wat voelt zij zich verloren. Ik zou richting psycholoog gaan, misschien speltherapie, ze is er nog jong genoeg voor, cesartherapie schijnt soms bij hyperventilatie goed te helpen.
Heeft ze last van angst voor controle-verlies? Dan is een voorspelbaar dagritme misschien iets om haar de vakantie door te helpen, iets van houvast voor haar.
Heel veel sterkte in ieder geval.
Hulp
Ik heb een periode van zo'n 10 jaar last gehad van paniek aanvallen. Ik heb verschillende vormen van hulp gehad, maar het enige waar ik wat aan had was een haptonoom. Praten had geen zin, want het zat hem er deels in dat ik veel te intellectueel was ingesteld en praten appelleert daar weer aan. Ik kon het ook allemaal mooi vertellen en duiden, maar schoot er niets mee op. Andere dingen die wel hielpen, waren rust en voorspelbaarheid, geen cafeïne (cola) en weinig suiker en fysiek (buiten)bezig zijn.
Heb je al eens met haar gepraat over waar zij bang voor is. En wat er met haar gebeurd vlak voor zo'n paniekaanval, weet zijzelf wat de triggers zijn? Of zie jij patronen? Voor mij was het een puzzel, maar ik heb het uiteindelijk achter mij kunnen laten.
Bedankt! voor jullie reacties
bedankt voor jullie reacties, hulp en medeleven..we gaan er mee aan de slag. Jullie ook sterkte ermee.
