Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op
onbekend

onbekend

22-01-2009 om 23:37

Moeilijk

Eindelijk hij is uit huis, maar ik voel me niet trots of zo, maar wel opgelucht.
Sinds zijn rijbewijs 685 euro boetes in een week een schuld bij de zorgverzekeraar, nog een schul af te lossen voor al die rijlessen treinreizen kleding enz.
telefoonschuld en ga zo maar door.
Een bruto loon van 1250 euro waar hij ongeveer 950 euro van over houdt een auto van de club waar hij 200 euro voor betaald verder gokschulden en ga zo maar door.
Thuis een grote mond alles beter weten de sfeer bederfden, spullen te pakken die niet van hem zijn, na die boetes niet eens zijn kostgeld kunnen betalen, wel om geld voor de kapper en de stomerij durven te vragen
echt je kunt het zo gek niet opnoemen, in de badkamer de wastafel als w.c gebruiken omdat je even op een ander moet wachten en dit niet wilt, maar toch het doet pijn, hoe stoer ik ook wel niet was op dat moment het is en blijft je kind en daar ben ik dus nu even ziek van want hij is weg en ik weet dat dit goed is maar toch doet het zeer

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
reina

reina

23-01-2009 om 13:08

Onbekend

Natuurlijk doet het zeer, maar de kans dat jullie verhouding nu veel beter gaat worden, omdat de dagelijkse ergenisjes er niet meer zijn is groot. Wedden dat hij je straks weer helemaal gaat waarderen! Sterkte!

Vrijwillig?

Onbekend, is hij vrijwillig vertrokken en heb jij vertrouwen in de plek waar hij nu woont? Ik proef uit jouw bericht namelijk dat hij er uit gezet is. Zou ik me in jouw geval ook nog van alles bij voor kunnen stellen. Klopt mijn idee?
Sterkte!
Onyx

@ onbekend

ik kan me iets voorstellenn van je opluchting en dat je je aan de andere kant ziek van voelt. Een beetje hetzelfde hier meegemaakt: echter zoon kon geen baan krijgen, had (gelukkig) alleen schulden bij ons. In goed overleg is hij 3 maanden geleden naar NL gegaan, bij vrienden in huis (tegen kostgeldbetaling), vond een baan, een opleiding ...
Wij hebben nu afstand kunnen nemen van hem, letterlijk en figuurlijk en dat voelt goed. Dat anderen 't raar vinden dat 'ik hem niet mis' laat me koud. Zo erg als jouw zoon maakte hij 't niet, maar neem nu rustig de tijd om hem los te laten en krijg je van mij een virtuele knuffel !!

Onbekend

Onbekend

24-01-2009 om 13:39

Dank jullie

Hij is inderdaad niet geheel vrijwillig het huis uit gegaan, de druppel was dat hij de deur van de slaapkamer van zijn zusje ingetrapt heeft.
Overal heb ik sloten op omdat hij gewoon pakt wat hij wil ongevraagd. En je ziet het niet meer terug.
Echt ik werd stapel van hem, maar inderdaad het doet toch pijn.
Hij heeft wel contact met zijn zusje en broer maar met de vraag of ze aan mij willen vragen of ik met mijn man geld bijleggen als hij een kamer vind??

De hele dag loop ik aan hem te denken, maar ik voel me anderzijds opgelucht, het is allemaal zo dubbel.
Maar ik weet dat dit de juiste beslissing is??

Groetjes en badankt voor jullie lieve woorden

Onbekende anoniem

Ja, dit was de juiste beslissing. Voor jezelf, voor de andere kinderen en voor hem uiteindelijk ook. Misschien dat de manier waarop het vertrek is gegaan niet de schoonheidsprijs verdient, maar dat kon op dat moment niet anders, denk ik.
Verblijft hij nu op een goede dwz betrouwbare plek? Misschien is het een idee om hem te wijzen op de hulp die hij kan krijgen via het JIT of een JIP (googel er maar eerst zelf even op). Die tip zou je ´m kunnen smsen of doorgeven via de andere kinderen. Het lijkt mij nu nog te vroeg voor een ontmoeting met hem, zelfs al zou het op neutraal terrein zijn. Door schuldgevoel ga jij dan onderuit, ben ik bang.
Sterkte, Onyx

Onbekend

Onbekend

25-01-2009 om 20:06

Deze is wel de goede link

Stom maar ik dacht dat ik hetzelfde ingevuld had bij mijn naam.
Vandaag kwam mijn zoon de post ophalen en ik heb hem nog geen 15 sec gezien.
Wel heb ik van mijn dochter gehoord dat hij nog steeds bij die vriend is en daar ben ik op zich heel blij mee
Verder heb ik rondgeneusd op de site van JIP en zal dit ook zeer zeker doorgeven aan mijn dochter en ik denk dat ze hier ook wel wat aan heeft omdat ze dolgraag opzichzelf wil gaan wonen omdat ze vind dat ze daar aan toe is.

Groetjes

Zoon

Weliswaar heeft jouw zoon werk, maar misschien kan het JIT hem toch helpen. Genoeg terreinen in zijn leven waar nuttige begeleiding op gegeven kan worden, lijkt mij. Kijk voor hem eens op hetjit.nl
Nummertje twee hier gaat heel binnenkort ook uitvliegen. Vreemde ervaring om in 1,5 jaar het gezin van 5 naar 3 te zien krimpen. Het heeft mooie kanten, maar confronteert ook met hoe snel de tijd voorbij vliegt...
Onyx

Onbekend

Onbekend

28-01-2009 om 10:53

Ben dom geweest

Heb ik nou een trap onder de kont nodig, ik denk het wel.
Maandag had mijn dochter met zoon gebeld en ze vroeg of het goed was of zoon kon komen praten? Ik maakte een afspraak om 8 uur s ’avonds om hem de gelegenheid te geven daarvoor.
Hoorde dat hij weer thuis wilde komen wonen tijdelijk en hij wilde hierover komen praten.
Tja en dan denk je er goed te doen om iets op papier te zetten en te laten tekenen.
Niet de eerste keer hoor maar de laatste keer was al ruim 2 jaar geleden.
Om een lang verhaal kort te maken hij heeft alles ondertekend is die bewuste avond weer thuis gekomen en de volgende dag had hij gezellig zijn was weer laten slingeren tandenborstel van een ander gebruikt, s’middags werd ik gebeld met de vraag of hij een laptop mocht kopen, ja ik werd eerst door mijn man gebeld want mijn zoon had natuurlijk eerst zijn vader gebeld en die belde mij en daarna belde mijn zoon weer, zoonlief ging een discussie aan over dat hij zijn eigen verantwoordelijkheden ging nemen maar had daar wel een laptop bij nodig, afbetaling was maar € 60.- in de maand. Nou echt niet hij heeft al twee maanden geen geld niet eens om € 200.- kostgeld te betalen.
Heb hem gisteravond vertelt over de badkamer en vroeg of dit bij zijn vriend zijn moeder ook kon zoals bij mij maar dat mocht dus niet, en hier was hij thuis, brrrrrgrrrrr.
Vanmorgen hetzelfde als gister alleen nog een stuk of 6 lampen branden er door het huis.
Die fles met vruchtensap stond ook nog naast zijn bed,
Waarschijnlijk heb ik een trap onder mijn reet nodig want ik heb het heerlijk gehad afgelopen week zonder hem.
Onder het avond eten gisteravond zat hij ook nog eens te vertellen hoe lief ze daar wel niet waren, vooral die moeder.
Doet me niets hoor want die praatjes ken ik, maar hij is al ruim 20 jaar, hij wil zelf weer thuiskomen, maar waarom dan.
Wil iemand mij dit alsjeblieft vertellen want ik sta op het punt het bijltje overal bij neer te gooien en heb het gevoel dat ik overal alleen voor sta.
Als iemand wil lezen wat ik voor mijn zoon opgesteld heeft kan dat hoor, maar het zijn wel veel dingen dus zeker een minuut of 5 lezen

Alsjeblieft laat iemand me advies geven want ik word hier helemaal gek van

Oh oh...

Ok, hij is dus nu een week weer terug en ondanks alle handtekeningen zijn jullie weer geheel terug bij af. De details doen er eigenlijk niet zo toe. Het is duidelijk dat de time out bij die vriend hem niet wakker hebben geschud. In tegendeel, hij bestaat het zelfs om jou minder lief te vinden dan die andere moeder.
Onbekend, hier komt de trap onder je k...! Vanavond ga jij met hem aan tafel zitten. Letterlijk, dus niet gezellig op de bank bij de tv. Je vertelt hem dat hij nu 24 uur de tijd heeft om alle ondertekende afspraken na te komen, doet hij dat niet dan mag hij weer vertrekken. Maak er geen discussie van (dat is superbelangrijk!), ga niet al zijn fouten of de afspraken opsommen, herhaal alleen maar jouw 24 uur eis. Het beste is natuurlijk als zijn vader bij dit gesprek aanschuift, maar als dat niet lukt dan doe je het alleen. En bedenk vanaf nu voortdurend dat dit een volwassen kerel is, die geen enkel recht heeft om zich zo te gedragen.
Heel veel sterkte!
Onyx

onbekend

onbekend

28-01-2009 om 15:32

Ga ik zeker doen

Onbekend, hier komt de trap onder je k...! Vanavond ga jij met hem aan tafel zitten. Letterlijk, dus niet gezellig op de bank bij de tv. Je vertelt hem dat hij nu 24 uur de tijd heeft om alle ondertekende afspraken na te komen, doet hij dat niet dan mag hij weer vertrekken. Maak er geen discussie van (dat is superbelangrijk!), ga niet al zijn fouten of de afspraken opsommen, herhaal alleen maar jouw 24 uur eis. Het beste is natuurlijk als zijn vader bij dit gesprek aanschuift, maar als dat niet lukt dan doe je het alleen. En bedenk vanaf nu voortdurend dat dit een volwassen kerel is, die geen enkel recht heeft om zich zo te gedragen.

Dank je ik ga dit vanavond ook zeer zeker doen want hij moet zich ook gedragen als een volwassen vent, dit zegt hij heel duidelijk zelf ook te willen, grrr, maar ik weet wel zeker alleen wanneer het hem zo uit komt. En het ergste is nog dat dit mijn eigen schuld is.
Zo vreselijk stom stom stom om hem na een week al weer binnen te laten. Toch nog hoewel ik het al wist nog een kans geven en echt ik stond er niet achter en toch???????.
Hij deed al heel nonchalant over dat kinderachtige gedoe maar tekende toch alles.Echt ik ben geen voorstander hoor om zo met elkaar om te gaan want met de andere 4 kinderen gaat ook niet altijd alles hoor, maar er valt te praten en dan is het goed, maar deze zoon doet gewoon waar hij zin in heeft, meneer wil zichzelf kunnen zijn??????

Dank je nogmaals want ik moet gewoon doen wat ik moet doen anders zal hij nooit op eigen benen leren staan, en altijd alles op anderen aan laten komen.

onbekend

onbekend

28-01-2009 om 22:14

Duimen maar

Heb het hem gezegd nog voor zijn vader thuis kwam.
Gelukkig had ik mijn man van te voren gebelt en toen hij thuis kwam heeft hij het hem ook gezegd.
Hij deed eerst stomverbaasd maar heb gezegd niet in discussie te gaan hem en zich moet houden aan wat hij getekend heeft (voel me echt lullig als je dit zo schrijft).
Moeilijk hoor allemaal kan me wel voor mijn hoofd slaan, maar oké een moederhart he.
Heb het gevoel ook te valen hoor, denk dat hij zolang hij hier in huis woont nooit zelfstandig zal worden en het er altijd maar op aan laat komen, en daar voel ik me echt schuldig over.
Maar ik geef hem nu 24 uur de voordeel van de twijfel en dan moet ik maar overstag gaan, anders durf ik hier nooit meer op de site te komen.

Tirza G.

Tirza G.

28-01-2009 om 23:08

Deze jongeman

schreeeeeeuwt om grenzen. Nou, die heb je hem nu gegeven. Je laat hem niet zakken, je geeft hem een leermoment. Echt, er komt een dag dat-ie je er dankbaar voor is. Volhouden hoor!

Tirza

Niet duimen, maar sterk zijn

Onbekend, mijn complimenten dat je hem de 24 uureis hebt meegedeeld. Knap, want ik snap heel goed hoe moeilijk dat was. Bedenk dat die 24 uur ook voor jou en je man gelden. Zoon moet laten zien dat hij volwassen is en zichzelf moet aanpakken, maar jullie net zo goed.
Vanavond komt dus de confrontatie. Ik raad je aan je afsprakenlijstje vantevoren te bekijken. Kruis aan welke het belangrijkste zijn voor jou. De afdeling geld zal zoon vast nog niet op orde hebben in de tussentijd. Is een plan voldoende om hem te laten blijven of moet er eerst een gedeelte zijn betaald? Dan is er de ´afdeling gedrag naar anderen in huis´. Heeft hij zich daaraan gehouden gisteravond en vandaag? En dan bedoel ik niet een beetje, maar echt helemaal. Overleg met je man hoe die er tegenaan kijkt en bepaal samen de eindconclusie. Dat is belangrijk, anders blijf jij het gevoel houden dat je er alleen voor staat.
Als zoon er (weer) uit moet, zorg dan dat zijn vader thuis is. Doe de confrontatie dus samen. En laat zoon onmiddellijk vertrekken, ook al is het hartstikke koud buiten. Hij gaat waarschijnlijk toch weer naar die vriend.
En dan nog een laatste tip: zoek www.hetjit.nl op, zoek uit waar het dichtsbijzijnde kantoor is (misschien even bellen daarvoor) en geef je zoon bij zijn vertrek dat adres en telefoonnummer mee. Daar bieden ze hem de verdere schoppen onder zijn kont die hij hard nodig heeft. Ze bieden geen onderdak!
Je merkt vast dat ik verwacht dat hij weer weg moet. Maar wie weet vindt er een wondertje plaats...
Heel veel sterkte!
Onyx

Meelezer

hallo ik ben een meelezer en hoop dit in de toekomst nooit nodig te hebben. Vind wel dat jullie goede hulp bieden in dit draadje en onbekend knap van je meid om zo voor je zoon te vechten en hem te helpen ipv hem eruit te schoppen en niet meer naar hem om te kijken wat je ook zo vaak hoort

Onbekend

Onbekend

30-01-2009 om 12:13

Deze site is de beste

Ik heb voor jaren terug alles aangegrepen waar ik hulp kon krijgen en zo ben ik ook hier terecht gekomen en inderdaad ik ben echt dankbaar voor de adviezen en lieve woorden die ik hier gekregen heb, ben ook wel een bang geweest dat er gedacht werd daar heb je die zeur weer.
Maar telkens als ik het niet meer zie zitten of weet wat ik moet doen kom ik hier terecht en zo doe ik dit al jaren.
Ik heb liever dat de mensen eerlijk zijn en me goed de waarheid zeggen als ik op de een of andere manier iets doe wat anders kan dan dat ik zoekende blijf.
Deze mensen op de site ben ik dan ook echt heel erg dankbaar voor alles, want als ik hier niet met mijn problemen terecht had gekunt, had ik het al jaren geleden opgegeven.

Lieve groetjes en knuffels dan ook aan iedereen en ik hoop natuurlijk dat het uiteindelijk goed gaat komen.
Gistermorgen ben ik dan ook voor hij de deur uit ging naar hem toe gegaan en gezegd dat we moeten proberen vooruit te kijken en vroeg hem een zoen en die kreeg ik al ging die niet helemaal van harte, maar oke het is een begin.
Gisteravond probeerde hij mij weer te negeren en toen heb ik hem gezegd dat het van twee kanten moet komen dus de keuze was aan hem.
Hij begon te lachen en gister en vanmorgen was toch weer even heel leuk.

Onbekend

Onbekend

09-02-2009 om 10:46

Hier ben ik weer

Nou je kunt het bijna wel weer raden het gaat gewoon weer precies als eerst.
Gewoon hele week niet thuisgeslapen maar wel eten douchen auto wassen de was in de badkamer op de grond liegen over waar hij geslapen heeft.
Arrogant zijn overal weer een weerwoord op geven ik word er gek van, zou het niet dat hij waarschijnlijk vandaag via een vriend een huisje kan krijgen had ik hem allang de deur uit gezet.
Mijn man en ik gaan er echt voor zorgen dat hij zo snel mogelijk hier weg is.
Afspraak is als hij wil kan hij iedere dag thuis eten en 2x per week de was brengen want door de schulden die hij heeft opgebouwd moeten wij hem wel ondersteunen de eerste 3 maanden als we willen dat hij weg gaat.
Pffff, kom ik vanmorgen weer op zijn kamer zie ik allemaal nieuwe toiletspullen op zijn kamer, kleding die niet van hem zijn, echt ik weet niet wat ik moet doen nu
praten met hem waarvan ik van te voren weet dat hij overal al antwoord op heeft dus hele discussie, niet als ik zelf wegloopt hoor want dan heeft hij gewonnen.
2e politie bellen.
3e discussie aangaan en vervolgens hem weer het huis uit sturen en het dan zelf maar uit laten zoeken.
Ik weet het niet meer maar het lijkt wel of hij steeds losgeslagener word en zijn leven is een vraagteken want hij liegt echt overal over.

groetjes onbekent

Hardleers

Pff, wat een heftige situatie, onbekend! Ik snap dat je met je handen in het haar zit en waarschijnlijk al jaren. Ik las je lijntje en kon het niet laten om te reageren. Misschien ben ik iets te confronterend. In dat geval moet je maar niet verder lezen. Maar ik hoop dat je wel iets hebt aan mijn bericht.

Zoals ik het lees heeft je zoon geen respect voor jou en je man. Hij gaat continu over jullie grenzen heen. Zeer hardleers! Maar als ik heel eerlijk ben, zijn jullie ook hardleers. Jullie geven hem namelijk steeds een nieuwe kans. Zolang jullie hem die kans geven, zal hij zijn gedrag niet veranderen.

Begrijp me niet verkeerd: het is en blijft je zoon en natuurlijk houd je zielsveel van hem, hoe hij zich ook gedraagt. Maar dat is direct ook je valkuil. Je helpt hem op deze manier niet! Je moet je nu van hem losmaken, wil je er zelf niet aan onderdoor gaan.

Hij heeft waarschuwingen genoeg gehad. Als hij had willen veranderen, had hij dat al gedaan. Ik zou hem nu per direct (of bij het volgende momenten dat hij over jullie grenzen heen gaat) op straat zetten. (Hij zoekt zijn eigen weg wel.) Niet financieel ondersteunen! Hij moet nu gaan leren om zichzelf te redden, zodat hij kan groeien tot een zelfstandige en verantwoordelijke volwassene (ook al zal dat jaren duren voordat hij zover is!).

Een neef van mij zit al ruim 15 jaar in dit patroon met z'n ouders. Steeds weer geven ze hem die kans en hij leert er niets van. Het heeft hen al tienduizenden euro's gekost om hem er steeds weer uit te trekken (terwijl meneer wel een lening opent om op vakantie te gaan!). Hij is inmiddels 32 jaar!

Ik wil jullie heel veel sterkte en kracht geven. Wees sterk en laat los!

Groet,
Mette

onbekend

onbekend

12-02-2009 om 12:29

Ik weet dit heel goed

Ja ik heb wel degelijk verder gelezen en ik snap donders goed wat je bedoelt hoor.
Maar nu heeft hij een huis toegewezen gekregen en mijn man en ik zorgen dat dit zo snel mogelijk aan de kant is. Ik krijg zijn bankpas en zorg ervoor dat binnen 3 maanden al zijn schulden betaald zijn van zijn loon mits hij zich aan de afspraken houd zo niet hebben mijn man en ik definitief besloten en hem dit ook duidelijk gemaakt wij binnen die drie maanden de handen van hem aftrekken en hij het zelf moet uitzoeken.
Dan heb ik in ieder geval het gevoel echt alles te hebben gedaan en nu is het echt aan hem.
Een ding is nu voor 100% zeker en dat is dat hij binnen een maand het huis uit is. Pfffff.
We zijn met de hele familie bezig om zo snel mogelijk alles bij elkaar te krijgen en dan is het geheel aan hem.
Je kunt niet geloven hoe opgelucht ik ben nu krijgen wij eindelijk rust en kan ik er denk ik heel goed mee leven als hij dit verknalt.
Heel erg bedank voor je reactie want ik wil alleen maar een oprechte mening horen want alleen daar kan ik wat mee.

groetjes

Sterkte

Ik ben blij te horen dat je mijn berichtje zo hebt opgevat. Ik was een beetje bang dat je het als aanval zou beschouwen.

Goed om te horen dat hij een huis toegewezen heeft gekregen. Jullie hebben er inderdaad alles aan gedaan. Sommige kinderen zitten nou eenmaal zo in elkaar. Als ouders kun je er niets aan doen. Je andere kinderen zijn, zo te lezen, heel anders en zij hebben toch ook dezelfde opvoeding gehad?!

Ik wens jullie heel veel sterkte met de tijd die komen gaat en geniet van de rust die eraan zit te komen!

Groetjes van Mette!

onbekend

onbekend

14-02-2009 om 16:51

18 februari

Eindelijk 18 februari mag hij de sleutel ophalen je kunt je niet voorstellen hoe blij ik ben
Hij is inderdaad heel erg anders dan mijn andere 3 kinderen.
Met 2 jaar werd al ADHD geconstateerd en heeft hij tot voortgezet onderwijs speciaal onderwijs gehad.
Vanaf dat hij naar het voortgezet onderwijs ging begonnen de problemen pas echt.
Jarenlang echt hele toestanden gehad allerlei instantie heb ik en niets heeft geholpen.
2 jaar geleden toen ik een maatschappelijk werker had kwam hij ineens met PDD-nos.
Op internet kwam ik erachter wat dit eigenlijk was en voor mij was dit daarna zo klaar als wat.
Alles wijst er op, alleen zou ik het tegen mijn zoon zeggen zou hij zeggen dat ik niet goed bij mijn hoofd ben en ga zo maar door dus daarom heb ik juist door ouders.nl de kracht gekregen hem zo normaal mogelijk op te voeden.
Nu hoop ik dat dit resultaat heeft als hij op zichzelf gaat wonen en zo niet dan weet ik het ook niet meer.
Hij weet in ieder geval dat hij niet meer thuis kan komen wonen.
Wij helpen hem de eerste drie maanden en dan is het aan hem.
Hij heeft dan geen schulden meer en kan zijn kosten dan makkelijk betalen dus het is aan hem.
Op dit ogenblik is hij helemaal doorgedraaid maar zijn zusje kan godzijdank sinds een half jaar heel goed opschieten met haar broer en kan zij wel rustig met hem praten.
Ze willen hier samen gaan wonen want dan kunnen ze de huur samen betalen en wij vinden het echt prima.
Gaat het niet goed kan ze altijd weer thuis komen.
Ze is al een jaar voor een kamer aan het kijken maar door de kosten kon het niet en nu zitten ze als ze samen gaan voor een koopje.
Pffff vind het wel erg dat mijn dochter ook weg gaat maar ze is zo blij en ja mijn man en ik gaan duimen en misschien gebeurd er een wonder.
Ik blijf in ieder geval dit draadje schrijven over de afloop.
En elke tip die ik krijg doe ik echt wat mee hoor en dus alle tips zijn van harte welkom

Groetjes

Zusje

Ik ben blij voor iedereen, al zal het voor iedereen ook enorm wennen zijn natuurlijk. Ik hoop wel dat zusje de kans krijgt en neemt om een eigen zelfstandig leven op te bouwen. Het risico bestaat dat zij door het samenwonen een soort onbetaalde persoonlijke coach van haar broer wordt en dat mag natuurlijk nooit de bedoeling zijn.
Onyx

onbekend

onbekend

15-02-2009 om 14:59

Zusje

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt en ik hoop echter dat ze net als nu haar ding blijft doen.
Ze studeert nu en heeft 2 baantjes een horde vriendinnen en eigenlijk zoals ze zelf zegt een geweldige jeugd, haha.
Tot een half jaar terug was het een drama bij ons thuis met zoon en dochter altijd ruzie elkaar haten en dat bijna 9 jaar aan een stuk door en ineens was het zo dat ze elkaar bij zien om de nek vliegen, ja nu nog steeds.
Steeds dacht ik van dat duurt maar even, maar mijn dochter is echt een sociaal meisje die goed weet met mensen om te gaan dus ik hoop van harte dat het goed gaat want ze wil zo graag.
Ze weet dat als het niet goed gaat ze altijd terug kan komen.
Tuurlijk heb ik mijn twijfels maar probeer positief te blijven.
Ben echt zo vreselijk blij dat mijn zoon het huis uit gaat, minder dat mijn dochter gaat maar ze word deze maand 19 heeft tot 1 febr intern stage gelopen en van de zomer is ze 2 maanden in spanje wezen werken dus in haar heb ik alle vertrouwen en ik hoop dat haar broer dit niet verpest voor haar.
Oke ik ga proberen niet te doemdenken maar hoop dat het goed gaat.
Groetjes en ik kan alle tips gebruiken hoor

groetjes

Sleutel

Vandaag halen jullie de sleutel op. Hoe was het? Hoe vinden je zoon en dochter het?

Spannend allemaal!

Succes!
Gr. Mette

onbekend

onbekend

20-02-2009 om 21:53

Sleutel

Ze hebben de sleutel woensdag opgehaald en gelukkig was het weer niet al te goed dus konden mijn man en de jongens die bij ons werken met zijn allen naar het huisje.
Het resultaat is dat vandaag het meeste al klaar is en de spulletjes al oververhuist is.
Morgen gaan we de boel afmaken en het ziet er harstikke prachtig en mooi uit.
Mijn zoon kan het maar niet bevatten en is ook harstikke blij.
Mijn dochter vertelde vanmorgen tegen haar broer dat ze eng gedroomd had en dat alles mis ging.
Hij zei tegen haar dat ze daar echt niet bang voor hoefde te zijn en dat hij harstikke blij is met het huisje.
We hebben de afgelopen het onmogelijke voor elkaar gekregen en binne 1.5 dag een huis met 3 slaapkamer woonkamer en keuken gang toilet is opgeknapt en ik ga nu duimen dat het goed gaat.
groetjes

Klinkt allemaal erg bekend

hallo
ik heb je hele verhaal gelezen en het komt aardig overeen met mijn zoon alleen is mijn zoon nog maar 13 en heeft ook adhd,en is ook op zijn derde al geconstateerd.
is ook erg opstandig en leeft ook als het ware in zijn eigen wereldje .
hij liegt ook over van alles en haalt ook overal dingen weg die hij dan op eet.
hij zit nu nog in groep 8 van speciaal onderwijs en gaat het volgende school jaar naar een praktijk school .
maar wat ik wou vragen is het volgende had jij daar ook mee te maken toen hij in de leeftijd was van 12 a 13 jaar of is dat later begonnen zo ja , wat hebben jullie toen gedaan ik weet soms niet meer hoe ik erop moet reageren .
wij gaan nu ook naar een kinderarts die hem doorverwijst naar een kinderspygoloog omdat hij er niet veel mee kan , ik hoop dat hij nog met goede dingen komt .
laat het mij even weten als ouder heb je namelijk het gevoel dat ik de enige ben die zo'n vervelend joggie heeft zijn zus die bijna 15 is heeft dit alles niet .

gr bambam

onbekend

onbekend

21-02-2009 om 20:31

Bambam13

Hoi bambam,

Inderdaad lijkt jou verhaal echt vreselijk veel op die van ons en onze zoon.
Ook tot groep 8 speciaal onderwijs gehad en met 2.5 jaar werd er bij heb ADHD geconstateerd.
Net zo'n jongen als jij jou zoon beschrijft echt precies.
Wil je niet bezorg maken maar vanaf zijn twaalfde werd hij pas echt maar dan ook echt heel erg.
Heb echt alles geprobeerd en overal aan de bel getrokken, jeugd zorg, family first, echt het was zo erg dat ik zelfs begon te hypenventileren als ik wist dat hij thuis kwam, overal sloten op wat hij pakt gewoon wat hij nodig heeft, net een gevangenis op het laatst echt.
Heb een cursus assertiviteit gedaan.
Mijn huisdokter adviseerde mij maatschappelijke hulp te zoeken en naar een gesprek of drie kwam die man ineens met PDD-NOS. Mijn reactie was direct van jahhh we kunnen alles wel een naam geven, maar nadat ik op het internet ging kijken herkende ik vreselijk veel.
Mijn zoon was toen al 18 jaar, dus ik wist bij voorbaat al dat ik daar niet mee bij hem hoefde aan te kloppen want hij vind dat iedereen het fout doet behalve hij.
Hij word nu 21 jaar en is sinds gister met zijn zusje die echt heel en heel anders is dan mijn zoon en trouwens ook mijn andere kinderen gaan samenwonen in een studentenflatje, je wilt niet weten hoe blij ik ben dat hij het huis uit is.

En echt toen ik jou verhaaltje las moest ik echt direct aan mijn zoon denken zo identiek en herkenbaar.
Weet je, misschien zou je een op de site kunnen kijken waar ze uitleg geven over PDD-NOS.
Ik heb het nooit tegen mijn zoon gezegd omdat het zo'n slim mannetje is dat ik bang ben dat hij er misbruik van zou maken en ik weet ook 100% zeker dat hij me recht in het gezicht zou uitlachen.
Maar mijn zoon is ook anders met zijn gedrag en doen en laten ook veel kinderlijker.
Deze kinderen hebben een heel andere opvoeding nodig en is het heel erg belangrijk dat ze consequent worden opgevoed door beide ouders.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, want ik weet precies hoe je je voelt.
Wel een lang verhaal maar echt als ik misschien toendertijd de juiste hulp had gekregen, had me dit en misschien ook mijn zoon een hoop ellende gescheeld.
Wil jou en je man veel sterkte wensen

groetjes

Onbekend

hallo
ik vind het wel zo vreemt dat bijna alle kinderen die adhd en mogelijk nog iets anders erbij hebben zo de zelfde opvoed probleemen hebben en er toch niet goed geholpen kan worden vanuit een instantie .

ook ik ben al bij jeugdzorg geweest en daar heb ik het idee dat wij ook niet serieus genomen worden .
volgende week worden we gebeld door zijn kinderarts die zou voor ons gaan kijken of er een gespecialiseerde kinderspygoloog is waar we in snel tempo terecht kunnen .
ook hier loopt het uit de hand moet hem telkens achter zijn broek aan zitten anders die hij precies waar hij zelf zin aan heeft , van de week heb ik hem met mijn vriendin en haar man meegegeven zodat wij even bij konden tanken en moet zeggen dat beviel me heel goed .
ook ik denk soms wel eens van was hij maar ouder en het huis uit ,maar goed misschien is het op deze leeftijd (13) ook nog wel de pubertijd die erbij komt en dan juist wel erstandig om hem zo eens een tijdje naar een soort van crisusopvang te doen zowel voor hem als voor ons .
maar wat ik ook nog even kwijd wil is eerder dacht ik er altijd alleen voor te staan dat ik de enige was die zo'n kind moet opvoeden op school kijken ze je raar aan als het er oer hebt met de leeraar hoe hij thuis is en dan krijg je als antwoord dat snap ik niet hier is lief , luisterd goed en is spontaan in het helpen met andere kinderen en dan zakt je de broek af en denk ik maar weer van wat ddoe ik fout en waarom heeft hij thuis geen vrienden waar hij mee speeld dan ik snap er niks meer van .
thuis speeld hij het liefst alleen op zijn kamer met lego en knex .ook mijn zoon heeft achterstand in zijn doen en laten maar ook op school met rekenen bv zit hij op het nivo van gr 5 en met taal in het nivo van gr 6 en met lezen van gr 7 zo gedraagt hij zich als een jongen van nou rond de 8 jaar .
mijn dochter die 15 bijna is heeft dit niet en weet soms ook niet wat ze met hem moet je kan eigenlijk wel zeggen dat ze niet met elkaar kunnen maar zeer zeker ook niet zonder elkaar bv van de week was hij de hele week bij mijn vriendin en man en zegt zijn zus tegen mij savonds van mam wel erg stil in huis nu mijn broertje er niet is he vind het niet zo leuk hoor .
maar goed alle ervaring is welkom misschien dat ik jou msn mag als je die hebt dan kan ik je toevoegen kunnen we meer ervaring uitwisselen .ps ik woon in twente .

gr bambam

onbekend

onbekend

22-02-2009 om 20:52

Bambam13

Hallo bambam,

Inderdaad heeft jeugdzorg voor mij ook maar heel weinig kunnen doen, behalve dan Family First die in het begin 20 uur bij mij thuis kwam.
Zelfs op zondag echt ik kon eindelijk mijn ei kwijt en ze zagen precies hoe het zat hier in huis maar naar een aantal maanden sta je er weer alleen voor, echt niet te geloven.
Heb gesmeekt om hulp, regelmatig als het hier uit de hand dreigde te lopen aan de telefoon gehangen en ga zo maar door.
Mijn zoon dacht er niet aan om op begeleidt kamers te gaan wonen dus advies de deur uit zetten.
Heb ik ook wel gedaan hoor, maar iets zei me steeds vooral hoe hij reageerde dat het niet goed zat met mijn zoon.
Toen ik dus bij die maatschappelijk werker terrecht kwam en hij zei dat het gedrag veel leek op die van een kennis zijn zoon, die PDD-Nos heeft.
Ik dacht eigenlijk toemaar ze kunnen alles wel een naam geven maar op het internet kwam ik zoveel dingen tegen die ik herkende zo eng en zo erg, maar na een telefoontje naar jeugdzorg werd ik weer wakker geschut en die vertelden dat hij dat niet heeft en dat ik maar een afspraak moest maken om hem hiervoor te laten testen.
Ik weet dat mijn zoon me recht in het gezicht uit zou lachen, hij was inmiddels al bijna 18 en kwa doen en laten heel vaak kinderachtig, maar praten kan hij als brug man, ik had dus geen zin meer om weer overal vooral met mijn kop tegen de muur te lopen vooral in het begin als ik ergens kom met hem, want praten kan hij echt hoor. maar uiteindelijk kwam toch de aap uit de mouw natuurlijk, vooral met school e.d.
Mijn zoon en dochter hebben jarenlang ruzie gehad om de kleinste dingen ik was soms erg verdrietig als ik zag hoe een hekel ze aan elkaar hadden.
Daarvoor konden ze niet zonder elkaar en eigenlijk ook toen die ruzie er waren want als er een niet thuis was werd er door de ander gevraagd waar hij/zij was.
Mijn huisdokter heeft wel een gesprek met mij en mijn man gehad, mijn huisdokter kon de manier van hulp van jeugdzorg ook niet begrijpen, hij had zelf een paar keer een fax gestuurd naar onze maatschappelijk werker bij jeugdzorg.
Ik hoop echt dat je de juiste hulp kan krijgen voor je zoon, maar als hij iets niet wil en je man en jij staan niet op een lijn wint hij, jammer genoeg was dit hier wel zo, maar oke gelukkig is mijn huwelijk wel in stand gebleven, want geloof me die kinderen kun je bijna niet opvoeden het is echt heel moeilijk.
Uiteindelijk woont mijn zoon nu samen met zijn zusje sinds 20 februari en ik hoop dat dit goed blijft gaan.
Hij kan uiteindelijk ook heel lief zijn en heeft mijn strengere opvoeding resultaat pfff, maar anders is het zijn eigen verantwoording en ben ik blij dat hij het huis uit is.
Wat ik wel zeggen wil is dat ik hier op de site ook jarenlang steun heb gehad hoor een hele goede adviesen, waar ik echt heel veel aan gehad heb
Ik zal je mijn e-mail geven want ik heb geen msn, maar dat doe ik dan prive, maar volgens mij kan je ook via de beheerder mijn mail krijgen, ik weet het echt niet

groetjes onbekent

Beppie

Beppie

22-02-2009 om 20:55

Mijn mail adres

hallo bambam,

Sorry meisje maar ik heb geen msn maar je kunt me altijd een mail sturen hoor als je me wat vragen wil.

Groetjes beppie

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.